Аюп
14 Аял киши туққан инсан
өмүр күнлиридә қисқа яшап,
Қайғу-муңға күнлири толуп,
2 Гүлдәк у ечилип, солуп кетиду.
У көләңгигә охшаш жүгрәп, өтиду.
3 Шундақ кишигә Сән нәзәриңни
тикип, мени Өзәң билән
сотқа әкеливатамсән?
4 Оһ, әгәр таза напактин чиқсикән!
Ундақ бириму йоқ.
5 Униң күнлири өлчәнгән,
Саңа яшайдиған айлири мәлум.
У өтәлмәйдиған чәкләрни
Сән сизип қойдуң.
6 Униңдин нәзәриңни алғина,
У хатирҗәм болсун,
Ялланған ишчидәк күнини
қанаәтлик өткүзсун.
7 Шундақ! Һәтта дәрәқ у чепилса,
тирилидиған үмүти бар,
Униңдин тохтимай шахлар
көкирип чиқмақта.
8 Һәтта униң йәрдә йилтизи
қерип кәтсиму вә униң көтиги
Топрақта өлүп кәтсиму,
9 У суни һис қилғанда,
балилирини бериду вә ғолини
Йеңи көчәттәк чиқириду.
10 Адәм өлүп, сунайлинип ятиду,
Инсан балиси демини жүтәргәндә,
Қени у? Нәдә?
11 Көлчәктин су кәтсә,
Дәрия тартилип, қуриду.
12 Шундақла адәм йетип, турмайду.
Улар асман ахириғичә
уйқисидин оханмайду.
13 Аһ, әгәр Сән мени гөргә тиқип,
Ғәзивиң өткичә мени йошурсаң,
Маңа вақит берип,
андин әскә алсаң!
14 Әгәр киши өлсә, у тириләмду?
Әскәр хизмитимниң барлиқ күнлиридә шуни күтәттимки,
Өз вақтида маңа новәт келиду.
15 Сән чақирисән һәм
Мән Саңа җавап қайтуримән.
Қолуңниң яратмисини,
Сән сеғинисән!
16 Сәвәви, шу вақитта Сән
пәқәт қәдәмлиримни һесаплаттиң,
Һазирқидәк гунайимни күзәтмәттиң.
17 Түртәктә қанунсизлиғим
мөһүрлинип, йоқ қилинатти,
Сән қилмишимни йепиветәттиң.
18 Ғулиған тағ йоқап кетиду
Вә орнидин қозғалған ғарташ.
19 Су ташларни вәйран қилиду,
Униң кәлкүни зимин тописини.
Шуниңдәкла Сән инсан үмүтини
йоқ қиливатисән.
20 Уни ахириғичә қистап, йоқитисән,
Йүзини өзгәртип, нери қилисән.
21 Пәрзәнтлири иззәттиму —
У билмәйду,
Улар пәсликтиму — у байқимайду.
22 У тирик вақтида тени ағрийду
Вә униң җени жиғлап, қахшайду».