Яритилиш
21 Йәһва вәдә қилғинидәк, Сарәгә диққәт ағдурди вә Йәһва дегинидәк қилди. 2 Сарә һамилдар болуп, қери Ибраһимға, Худа Өзи ейтқандәк, бәлгүләнгән вақитта бир оғул туғуп бәрди. 3 Ибраһим Сарә униңға туғуп бәргән оғлини Исһақ дәп атиди. 4 Сәккизинчи күни Ибраһим Худа униңға буйруғинидәк, өз оғли Исһақни хәтнә қилди. 5 Оғли Исһақ туғулған чағда, Ибраһим 100 яшта еди. 6 Шу чағда Сарә: «Худа маңа шат-хорам күлкә бәрди: һәрким бу һәққидә аңлиса, мән билән күлүшиду»,— деди. 7 У йәнә: «Кимму Ибраһимға: “Сарә бала емитидиған болиду”, дәп ейталатти? Лекин мән у қериғинида оғул туғуп бәрдим»,— деди.
8 Бала өсүп, әмчәктин чиқиридиған вақти кәлди. Исһақ әмчәктин чиқирилған күни Ибраһим чоң зияпәт өткүзүп бәрди. 9 Сарә болса мисирлиқ Һәҗәрниң Ибраһимға туғуп бәргән оғлиниң Исһақни мәсхирә қиливатқинини көрүп қалди. 10 Шуниң билән у Ибраһимға: «Бу қулни оғли билән қоғлавәт, чүнки бу қулниң оғли мениң оғлум Исһақ билән варис болмайду!»— деди. 11 Бирақ Ибраһимға буни өз оғли тоғрисида аңлаш интайин йеқимсиз болди. 12 Шу чағда Худа Ибраһимға: «Сарәниң балаң һәм қулуң һәққидә ейтқанлириға хапа болмиғин. Униң сөзини тиңшиғин, чүнки саңа вәдиләнгән әвлат Исһақ арқилиқ келиду. 13 Қулуңниң оғлиға кәлсәк, униңдинму Мән хәлиқни бәрпа қилимән, сәвәви уму сениң нәслиң»,— деди.
14 Ибраһим әтиси таң сәһәрдә туруп, нан билән бир тулум суни елип, Һәҗәргә бәрди. Буларни Һәҗәрниң мүрисигә артип, андин уни балиси билән йолға салди. Һәҗәр кетиветип, Бәәршеба чөлидә адишип қалди. 15 Тулумдики су түгәп қалғанда, у оғлини бир чатқалниң түвигә ташлап, 16 өзи оқ-яниң бир етилиш жирақлиғиға берип: «Баламниң өлүватқинини көргүм кәлмәйду» дәп, нери олтирип қаттиқ жиғлиди.
17 Худа оғулниң үнини аңлиди вә Худаниң пәриштиси Һәҗәргә асмандин: «Һәҗәр, саңа немә болди? Қорқма, Худа балаңниң авазини у турған йәрдин аңлиди. 18 Орнуңдин туруп, оғлуңни турғузуп, униң қолидин тутқин, чүнки Мән униңдин бүйүқ хәлиқни бәрпа қилимән»,— деди. 19 Шу чағда Худа униң көзлирини ачти вә у бир қудуқни көрди. У берип тулумға су толтуруп, оғлиға ичкүзди. 20 Шуниң билән Худа бала билән болди. У өсүп, чөлдә яшиди вә оқ-я атидиған мәргән болди. 21 У Паран чөлидә яшиди вә аниси уни Мисир зиминидин болған бир қизға өйлиди.
22 Шу вақитта Абимәләк әскириниң башлиғи Пихол билән Ибраһимға келип: «Қилған һәммә ишлириңда Худа сениң билән. 23 Әнди мошу җайда маңа Худа дәп қәсәм ичкин. Сән мениң билән, оғуллирим билән, нәврилирим билән һелигәрлик қилмайсән вә сән маңиму һәм мусапир болуп яшаватқан мошу йәргиму, мән саңа қандақ садиқ меһир-муһәббәт билән мунасивәт қилғинимдәк, сәнму шундақ қилисән»,— деди. 24 Ибраһим җававән: «Қәсәм ичимән»,— деди.
25 Ибраһим Абимәләкни униң чакарлири тартивалған бир қудуқ тоғрисида қаттиқ әйиплиди. 26 Абимәләк: «Ким буни қилғинини мән билмәймән: сән маңа һечнәрсә демигән һәм мән бу иш тоғрилиқ бүгүнки күнгичә аңлимидим»,— деди. 27 Шуңа Ибраһим қойларни вә қара мални елип Абимәләккә бәрди, улар келишим түзди. 28 Ибраһим отардин йәттә чиши қойни айрим қойди. 29 Абимәләк Ибраһимдин: «Айрим қойған бу йәттә қой немини билдүриду?»— дәп сориди. 30 У җавап берип: «Мениңдин бу йәттә қойни бу қудуқни мән колиғинимниң гувалиғиға қобул қилғин»,— деди. 31 У бу җайни Бәәршеба дәп атиди, чүнки шу йәрдә улар иккилиси қәсәм бәрди. 32 Шундақ қилип, улар Бәәршебада келишим түзди, андин кейин Абимәләк әскириниң башлиғи Пихол билән филистийәликләр зиминиға қайтип кәтти. 33 Мошу вақиәдин кейин Ибраһим Бәәршебада бир түп йоған емәнни тикип, шу җайда әбәдий Худа Йәһваниң исмини чақирди. 34 Ибраһим филистийәликләрниң йеридә мусапир болуп узун вақит яшиди.