Немишкә биз конгресслиримизни баһалишимиз керәк?

Қедимда Худаниң хәлқи өткәзгән чоң жиғинлири бүгүн биз үчүн әҗайип үлгә! Гәрчә әсирләр җәриянида көп нәрсиләр өзгәрсиму, шундақ жиғинларниң асасий мәхсити өзгәрмиди. Қедимда шу жиғинларға қатнишиш үчүн қурванлиққа бериш керәк еди. Бүгүнму көплири шундақ қилиши керәк. Лекин бәрикәтләргә еришиш күч чиқиришқа әрзийду. Шуниңға охшаш чоң учришишлар һазирму муһим роһий вақиәләр дәп санилиду. Уларда биз Худа билән зич мунасивәтни сақлаш үчүн һаҗәтлик билимләрни алимиз. Конгресслар аңлиғанлиримизни әмәлиятта орунлашқа, қийинчилиқларни йешишкә вә бизни роһландурудиған мәхсәтләргә көңүл бөлүшни давамлаштурушқа дәвәт қилиду (Зәб. 122:1—4).

Конгрессқа қатнашқучиларниң арисида хошаллиқ һөкүм сүриду. 1946-жили өткән конгрессниң һесавитида: «Спорт мәйданида азадә орунлашқанларни көрүш һаяҗанландурди һәм оркестр сазиға көплигән аһаңлар қошулуп, кишиләрниң Йәһвани мәдһийиләйдиған Падишалиқ тоғрисидики хошал нахшилири аңланғанда, қини-қиниға патмайдиған хурсәнлик һөкүм сүрди». Һесаватта йәнә: «Етиқатчилар үчүн хизмәт қилишқа конгрессниң пидаийлири һаҗәт болған һәрқандақ хизмәтни орунлашқа өзлирини хошаллиқ билән тәғдим қилди». Вилайәтлик яки хәлиқаралиқ конгрессларда силәрму шуниңға охшаш сезимларни һис қилдиңларму? (Зәб. 110:3; Йәш. 42:10—12).

Конгрессниң уюштурулушида көп өзгиришләр болди. Мәсилән, Худаниң бәзи хизмәтчилири һазирғичә сәккиз күнлүк конгрессларни әскә алиду. Шу чағда конгрессниң программиси әтигәнлик, чүшлүк вә кәчқурунлуқ қисимлардин ибарәт болған. Вәзилик хизмәт программиниң бир қисми болатти. Адәттә программа әтигини саат тоққуздин кәчқурун саат тоққузғичә давамлишатти. Пидаийлар бурадәр-қериндашлар үчүн әтигәнлик, чүшлүк вә кәчқурунлуқ ғизаларни ихласлиқ билән тәйярлатти. Һазир болса, конгресслар қисқарди, роһий программиға көпирәк диққәт бөлүш үчүн йемәкликләрни тиңшиғучилар өзлири тәйярлап елип келиду.

Узундин бери конгрессларниң программисида биз үмүт билән күтидиған нәрсиләр бар. Муқәддәс китаптики бәшарәтләрни вә тәлимләрни убданирақ чүшинишкә ярдәм қилғучи «вақтида берилидиған» роһий ғиза, пәқәт нутуқлар арқилиқла әмәс, бәлки вилайәтлик конгрессларда елан қилинидиған йеңидин нәшир қилинған әдәбиятлар арқилиқму тәминлиниду (Мәт. 24:45). Шу әдәбиятлар адәттә сәмимий кишиләргә Муқәддәс китап һәқиқитини чүшинишкә ярдәм бериду. Муқәддәс китапқа асасланған ярқин драмилар болса, яшларниму, яшанғанларниму өз нийәтлирини тәкшүрүп, мошу зулум дунияниң яман тәсиридин қоғдинишқа дәвәт қилиду. Шундақла, беғишлиниш вә чөмдүрүлүш һәққидики нутуқ бизгә һаятимизда неминиң әң муһим екәнлигини тәкшүрәшкә вә башқилар өзлирини Йәһваға беғишлап, чөмдүрүлүштин өткәнлигини көргәндә хошаллиққа чөмүшкә мүмкинчилик бериду.

Бурундин пак ибадәтниң муһим қисми болған конгресслар Худаниң хуш-хой хәлқигә бу еғир күнләрдә Йәһваға хизмәт қилиш үчүн һаҗәтлик нәрсиләрниң һәммисини бериду. Шундақ учришишлар роһландуриду, йеңи достларни тепишқа мүмкинчилик бериду, дуниявий қериндашчилиқни қәдирләшкә ярдәм бериду вә Йәһва Өз хәлқини бәрикәтләп, ғәмхорлуқ қилидиған асасий усули болиду. Шүбһисизки, һәрқайсимиз конгрессларниң һәрбир қисмидин пайда елиш вә уларға қатнишиш үчүн өз ишлиримизни алдин-ала орунлаштурушумиз керәк (Пәнд н. 10:22).