3. Қандақ дуа қилиш керәк?

ДУА һәққидә гәп болғанда, көпинчә кишиләр дәрһалла қайси йөнилишкә қараш, қандақ һаләттә туруш вә қандақ сөзләрни ейтиш керәклиги һәққидә ойлайду. Амма Муқәддәс Язмилар диққитимизни униңдинму муһимирақ нәрсиләргә қаритиду: «Қандақ дуа қилишимиз керәк?»

Муқәддәс китапта нурғунлиған садиқ кишиләрниң пәриқлиқ җайда вә һаләттә дуа қилғанлиғи һәққидә йезилған. Улар вәзийәтләргә қарап, үнлүк яки үнсиз авазда асманға қарап яки сәҗда қилип дуа қилған. Бу кишиләр дуа қилғанда, сүрәтләр, тәсвий вә дуа китаплирини ишләтмигән, бәлки ана тилида өз сөзлири билән чин жүрәктин дуа қилған. Немә үчүн Худа уларниң дуалириға қулақ салған?

Алдинқи мақалидә ейтилғандәк, шу садиқ кишиләр пәқәт Һәммигә Қадир Йәһвағила дуа қилған. Бирақ униңдин башқа йәнә бир муһим нәрсә бар. Муқәддәс китапта: «Худаниң ирадисигә уйғун немини тилисәк, У дуа-тилавитимизни чоқум аңлайду»,— дәп йезилған (Йоһанниң 1-хети 5:14, ҺЗ). Дәрһәқиқәт, дуалиримиз Алланиң ирадисигә уйғун болуши керәк. Бу немини билдүриду?

Худаниң ирадисигә мас дуа қилиш үчүн Униң ирадиси немә екәнлигини билишимиз лазим. Буниң үчүн Муқәддәс китапни оқуп, тәтқиқ қилиш муһим. Бирақ, бу Муқәддәс китапни яхши билмисәк, Худа дуалиримизға қулақ салмайду дегәнни билдүрәмду? Яқ. Лекин Алла Униң ирадисини билишкә интилишимизни, уни чүшинишкә тиришишимизни вә униңға мас һаят кәчүрүшимизни күтиду (Мәтта 7:21—23). Шәк-шүбһисизки, биз Муқәддәс китаптин үгәнгәнлиримизгә мас дуа қилишимиз лазим.

Йәнә бир муһим нәрсә шуки, Йәһва Худани вә Униң ирадиси һәққидә үгәнгәнсири, ишәнчимиз техиму мустәһкәмлиниду. Әйса әләйһиссалам: «Ишәнчиңлар болса, дуа билән тилигән һәр қандақ нәрсигә еришисиләр»,— дегән (Мәтта 21:22, ҺЗ). Шундақ екән, көзгә көрүнмәйдиған нәрсигә болған ишәнч хам хиялға әмәс, бәлки күчлүк дәлил-испатларға асаслиниду (Ибранийларға 11:1). Йәһва Худани көрәлмисәкму, Муқәддәс китапта Униң мәвҗутлуғи, ишәнчлик екәнлиги вә Униңға ишәнгәнләрниң дуалирини тиңшап җавап беридиғанлиғи һәққидә нурғун дәлил-испатлар бар. Униңдин башқа, биз Йәһвадин мустәһкәм иман-етиқатни соралаймиз. У болса, еһтияҗлиримизни хошаллиқ билән қанаәтләндүриду (Луқа 17:5; Яқуп 1:17).

Қандақ дуа қилиш керәклигини көрситидиған йәнә бир муһим нәрсә бар. Әйса пәйғәмбәр: «Һечким мениңсиз Атамға келәлмәйду»,— дегән (Йоһан 14:6). Ениқки, Алла Йәһваға йеқинлишишта Әйсаниң роли чоң әһмийәткә егә. Шуңа у өз шагиртлириға униң исмини тилға елип, Худаға дуа қилишни үгәткән (Йоһан 14:13; 15:16). Бирақ бу Әйсаға дуа қилишимиз керәклигини билдүрәмду? Яқ. Әксинчә, дуада Әйсаниң исмини тилға алғанда, мукәммәл вә муқәддәс Атимиз Йәһваға йеқинлишишқа Әйса Мәсиһниң йол ачқанлиғини әстә тутидиғанлиғимизни көрситимиз.

Әйса Мәсиһниң шагиртлири бир күни униңға келип: «Сизму бизгә дуа қилишни үгитип қойсиңиз»,— дәп сориған еди (Луқа 11:1, ҺЗ). Ениқки, шагиртлири һәзрити Әйсадин биз һазирла көрүп чиққан нәрсиләрни соримиған. Әслидә улар дуаларниң мәзмуниға, йәни немә һәққидә дуа қилиш керәклигигә қизиққан.