Меһмандостлуқ көрситип, «яхши нәрсә» билән бөлүшүң (Мәтта 12:35а)

Һәммимизниң башқилар билән «меһмандостлуқ» арқилиқ «яхши нәрсә» билән бөлүшкимиз келидиғини шүбһисиздур (Рим. 12:13). Ақсақаллар нутуқ билән келидиған бурадәрләрни тамаққа чақирип, уларниң йол кирасини көтириш арқилиқ бу тәрәптин үлгә көрситиду. Лекин, турмушимиз начар яки өйимизгә бири келиду дәп ғәм қилип меһмандостлуқ көрситишкә уйилишимиз мүмкин. Әйсаниң Мартаға бәргән мәслиһитигә риайә қилсақ, бу сезимләрни йеңәләймиз (Луқа 10:39—42). Униң ейтиши бойичә, меһмандостлуқниң әң «яхширағи» —алаһидә бир таам яки чирайлиқ өй әмәс, бәлки достанә мунасивәт вә өз ара илһам елиш. Мошу мәслиһәтни әмәлийәттә пайдилиниш арқилиқ, һәммимиз қериндашлар билән Худаниң Сөзигә бенаән «яхши нәрсини» бөлүшимиз (Йоһ. 3-х. 5—8).