Һәрдайим меһрибанлиқ көрситиң

ЛИЗАa өзиниң һәқиқәтни қандақ тонуғанлиғини мундақ сөзләр билән хуласилигән: «Етиқатдашларниң меһрибанлиғи маңа көпирәк тәсир қилди». Аннаму охшаш сөзләрни қилған: «Дәсләптә, Йәһва гувачилириниң үгәткәнлиригә қариғанда, көпирәк көрсәткән меһрибанлиғи мени һәқиқәткә җәлип қилди». һазир улар иккиси Муқәддәс китапни оқушни вә оқуғанлири үстидә чоңқур мулаһизә қилишни яхши көриду, бирақ уларниң Муқәддәс китап үгинишини башлишидики асаслиқ сәвәп, қериндашлар уларға меһрибанлиқ көрсәткәнлиги еди.

Бизму меһрибанлиқ көрсәтсәк, башқиларниң қәлбигә тәсир қилалаймиз. Ундақта, буни қандақ қилалаймиз? Бу мақалидә гәп-сөз вә иш-һәрикәтлиримиздә меһрибанлиқни қандақ көрситәләйдиғанлиғимизни муһакимә қилимиз. Кейин кимләргә меһрибанлиқ көрситишимиз керәклигини көрүп чиқимиз.

ГӘП-СӨЗЛИРИМИЗ АРҚИЛИҚ МЕҺРИБАНЛИҚ КӨРСИТИШ

Пәнди-нәсиһәт 31-бапта, пәзиләтлик бир аял тәсвирләнгән болуп, мундақ сөзләр йезилған: «Меһрибанларчә нәсиһәт берәр» (Пәнд н. 31:26, ҺЗ). Бу у аялниң гәп-сөзлириниң мәнасида вә урғусида меһрибанлиқ ипадилинидиғанлиғини билдүриду. Әр вә ата болғучиларму меһрибанлиқ билән сөзлиши керәк. Көплигән ата-анилар буниң бәк муһимлиғини убдан билиду. Шуңа улар балилириға қопал сөзләрни қилиштин сақлиниду. Чүнки улар қопал, яман гәп-сөзләрни қилса, бу балиларға сәлбий тәсир қилип, уларму ата-анисиға гәп яндуридиған болуши мүмкин. Әгәр балилириниң ата-анисиға бойсунидиған вә һөрмәтләйдиған кишиләр болушини халиса, ата-анилар өзлири һәрдайим меһрибанлиқ билән сөзлиши керәк.

Мәйли сиз ата-ана болуң яки болмаң, меһрибанлиқ билән сөзләшни қандақ үгинәләйсиз? Бу соалниң җававини Пәнди-нәсиһәт 31:26-айәтниң биринчи җүмлисидин тапимиз. У йәрдә: «У даналиқ билән сөзләр»,— дәп йезилған. Бу қандақ сөзләрни ишлитиш вә уларни қандақ урғуда ипадиләшни даналиқ билән таллашни өз ичигә алиду. Буни қилиш үчүн, адәттә өз-өзүңиздин: «Ейтмақчи болған сөзлирим аңлиғучиларниң аччиғини кәлтүрәмду яки инақ-иттипақлиққа дәвәт қиламду?»— дәп сораш пайдилиқ (Пәнд н. 15:1). Көргинимиздәк, сөзләштин авал ойлиниш даналиқтур.

Пәнд-нәсиһәтләр 12:18-айәттә: «Ойлимайла қилған сөз қиличтәк тиқилар»,— дәп йезилған (ҺЗ). Гәп-сөзлиримиз вә аваз аһаңимиз башқиларға қандақ тәсир қилидиғанлиғи үстидин чоңқур ойлансақ, ағзимиздин чиққан сөзләрни контрол қилалаймиз. Шәк-шүбһисизки, «меһрибанларчә» сөзлисәк, өзүмизни йеқимсиз қопал сөзләрни ишлитиштин жирақ туталаймиз (Әфәс. 4:31, 32). Шуңа биз сәлбий ой-пикир вә гәп-сөзләрни қилишниң орниға, меһрибанлиқ билән, йеқимлиқ гәп-сөзләрни қилимиз. Йәһва бу һәққидә яхши үлгидур. У пәриштиси арқилиқ қорқунуч ичидики хизмәтчиси Илиясқа мулайим бир аваз билән сөз қилған (Пад. 1-яз. 19:12, ҺЗ). Шуңа меһрибанлиқни пәқәт гәп-сөзлиримиздила әмәс, иш-һәрикәтлиримиздиму ипадиләйли. Буни қандақ қилалаймиз?

ИШ-ҺӘРИКӘТЛӘР АРҚИЛИҚ МЕҺРИБАНЛИҚ КӨРСИТИШ

Йәһвани үлгә қилсақ, меһрибанлиқни яхши гәп-сөзлиримиз вә яхши иш-һәрикәтлиримиздә көрситимиз (Әфәс. 4:32; 5:1, 2). Жуқурида тилға елинған Лиза Йәһва гувачилириниң көрсәткән меһрибанлиғи һәққидә мундақ дәйду: «Аилимиз җиддий көчүшкә тоғра кәлгәндә, җамаәттики бир җүп әр-аял ишидин рухсәт сорап, нәрсә-керәклиримизни жиғиштуруп, тошушимизға ярдәм бәрди. Шу чағда мән техи Муқәддәс китап үгәнмәттим!». Шу әр-аялниң меһрибанлиқ билән қилған әмәлий ярдими Лизани һәқиқәтни техиму әстаидил тәтқиқ қилишқа дәвәт қилған еди

Жуқурида тилға елинған Аннаму Йәһва гувачилириниң униңға көрсәткән меһрибанлиғи үчүн миннәтдар. У мундақ дәйду: «Илгири башқилар көп қетим көңлүмни ағритқачқа, адәмләргә ишәнмәс болған едим. Шуңа Йәһва гувачилирини учратқанда, уларниң яхши нийәтлиридин гуманландим. Өз-өзүмдин: “Улар немә үчүн маңа шунчә қизиқиду?”— дәп сораттим. Бирақ маңа Муқәддәс китапни үгитиватқан қериндашниң меһрибанлиғи мени униңға ишинишкә дәвәт қилди. Кейинирәк мән диққитимни көпирәк үгәнгәнлиримгә ағдурушқа башлидим».

Көргинимиздәк, җамаәттикиләрниң меһрибанлиғи билән қилған иш-һәрикәтлири Лиза вә Аннаға күчлүк тәсир қилған вә уларниң Муқәддәс китап һәқиқитигә җәлип қилған. Демәк, қериндашларниң меһрибанлиғини көрүп, улар Йәһва вә Униң хәлқигә ишинишкә башлиған.

ХУДАНИ ҮЛГӘ ҚИЛИП, БАШҚИЛАРҒА МЕҺРИБАНЛИҚ КӨРСИТИҢ

Бәзиләр келип чиқиши вә мәдәнийити сәвәплик, йеқимлиқ сөзләрни қилишқа вә күлүмсирәшкә көпирәк майил болуши мүмкин. Әлвәттә, урп-адәт яки тәбиий майиллиқ сәвәплик шундақ әдәп-әхлақни көрсәткәнләрни махташқа әрзийду. Бирақ әгәр биз пәқәтла шундақ йол тутсақ, меһрибанлиқ көрситиштә Худани үлгә қилмаслиғимиз мүмкин (Әлчиләр 28:2ни селиштуруң).

Худаға хас меһрибанлиқ муқәддәс роһниң мевисиниң бир қисмидур (Гал. 5:22, 23). Шуңа Худаға хас меһрибанлиқни йетилдүрүш үчүн, Униң муқәддәс роһиниң ярдимигә муһтаҗ болимиз. Бу Яратқучимиз Йәһва вә Әйса Мәсиһни үлгә қилиш арзу-истәклиримизгә мас келиду. Әлвәттә, Худаниң хизмәтчилири сүпитидә биз башқиларға сәмимий көңүл бөлимиз. Шуңлашқа Йәһва вә башқиларға болған сөйгү-муһәббитимиз бизни меһрибанлиқ көрситишкә дәвәт қилиду. Шу чағдила, чин жүрәктин көрсәткән меһрибанлиғимиз Йәһваниң көңлини хурсән қилиду вә башқиларниң жүригигә тәсир қилиду.

КИМЛӘРГӘ МЕҺРИБАНЛИҚ КӨРСТИТИШ КЕРӘК?

Әлвәттә, наһайити тәбиийки бизгә яхши муамилә қилған яки тонуш кишиләргә меһрибанлиқ көрситишимиз керәк (Сам. 2-яз. 2:6). Меһрибанлиқ көрситишниң бир усули уларға рәхмәт ейтиш (Кол. 3:15). Бирақ бирәр киши меһрибанлиқ көрситишимизгә лайиқ әмәстәк һис қилсақчу?

Ойлап көрүң: Йәһваниң меһир-шәпқитигә еришишкә лайиқ болмисақму, У бизгә меһрибанлиқ билән муамилә қилиду. Муқәддәс китап башқиларға меһрибанлиқ көрситиш һәққидә муһим һәқиқәтни үгитиду. Болупму, грекчә Муқәддәс Язмиларда меһир-шәпқәт дегән сөз-ибарә нурғун қетим учрайду. Худа бизгә меһрибанлиқни қандақ көрситиду?

Миллионлиған кишиләр һәққидә ойлап көрүң. Йәһва уларниң һаят кәчүрүши үчүн еһтияҗлиқ нәрсилирини тәминләп, өз меһрибанлиғини көрситип кәлмәктә (Мәт. 5:45). Әмәлийәттә, биз һәтта Йәһвани тонуштин илгири, У бизгә меһрибанлиқ көрсәткән (Әфәс. 2:4, 5, 8). Мәсилән, Йәһва пүткүл инсанийәт үчүн Өзидә бар әң яхшисини, йәни өзиниң йәккә-йеганә оғлини төләмгә бәргәнлиги һәққидә, әлчи Паул мундақ язған еди: «Бу, Худаниң бизгә көрсәткән чоңқур меһир-шәпқити арқилиқ болди» (Әфәс. 1:7, ҺЗ). Униңдин башқа, давамлиқ Худаға қарши гуна қилип, Униң көңлини рәнҗитсәкму, У бизгә йол көрситип, тәлим бериштин тохтап қалмайду. У бизгә худди сим-сим ямғур кәби мулайимлиқ билән тәлим бериду (Қ. шәр. 32:2). Әлвәттә, Худаниң бизгә көрсәткән меһир-шәпқитигә әсла җавап қайтуралмаймиз. У бизгә рәһим-шәпқәт көрсәтмигән болса, бизниң келәчигимиз болматти (Пет. 1-х. 1:13).

Шәк-шүбһисизки, Йәһваниң меһрибанлиғи бизни һәқиқәткә җәлип қилиду вә Уни үлгә қилишқа дәвәт қилиду. Шуңа пәқәт өзүмиз яқтуридиған кишиләргә меһрибанлиқ көрсәтмәй, Худани үлгә қилип, һәр күни вә һәр дайим барлиқ кишиләргә меһрибанлиқ көрситишкә тиришишимиз керәк (Сал. 1-х. 5:15). Дайим меһрибанлиқ көрсәтсәк, худди соғақ күндә йенип турған иссиқ оттәк аилимиздикиләр, етиқатдашлар, хизмәтдашлар, савақдашлар вә холум-хошниларниң көңлигә тәсәлли беримиз.

Ойлап көрүң: аилидә вә җамаәттә кимләрниң ярдимиңизгә еһтияҗи бар? Әгәр уларға гәп-сөз вә иш-һәрикәтлириңиздә меһрибанлиқ көрсәтсиңиз, бу улар үчүн чоқум пайдилиқ. Бәлким, җамаитиңиздә бири өйи яки беғиға қараш, озуқ-түлүк сетивелип келиш дегәндәк күндилик турмуштики ишларда әмәлий ярдәмгә муһтаҗ болуши мүмкин. Униңдин башқа, вәз хизмәттә ярдәмгә муһтаҗ кишиләрни учратқанда, уларға ярдәм қолуңизни суналамсиз?

Демәк, Йәһвани үлгә қилип, гәп-сөзләр вә иш-һәрикәтлиримиздә һәрдайим меһрибанлиқ көрситәйли.