Йәһва Худа сизниң төккән көз йешиңизни унтумайду

1, 2. Биз қандақ вәзийәтләрдә жиғлаймиз?

ҺӘММИМИЗНИҢ жиғлайдиған вақитлиримиз болиду. Бәзидә хошаллиқтин җиғлаймиз. Мәсилән, пәрзәнт көргәндә, өтмүштә болған яхши вақиәләрни әслигәндә яки узақ вақит көрмигән достумизни көргәндә көз яш қилимиз.

² Бирақ көп вақит көңлүмиз йерим болғанда яки бир нәрсидин җапа тартқанда жиғлаймиз. Мәсилән, бирси көңлүмизни ағритқанда жиғлишимиз мүмкин. Қандақту бир кесәлгә дуч келип, узақ вақит ағрисақ яки йеқинлиримиз вапат болса көз йешимизни төкүмиз. Бәзидә көңлүмиз қаттиқ чүшүп, тохтимай жиғлишимиз мүмкин. Бабиллиқлар Йерусалимни вәйран қилғанда, Йәрәмия пәйғәмбәрму шундақ туйғуда болған. У мундақ дәп язған: «Көзүмдин тохтимай. . . яшлар еқиватиду. Мән теч болмай, һувлаймән вә мениң жиғам тохтар әмәс» (Йәр. ж. 3:48, 49).

3. Йәһва хизмәтчилириниң көңли йерим болғинини көргәндә қандақ һис туйғуда болиду? (Йәшая 63:9)

³ Бизниң бешимизға күн чүшкәндә, қанчилик көз йешимизни төккәнлигимизни Йәһва яхши билиду. Муқәддәс китап Йәһва Худа бизниң қандақ қийинчилиқларға дуч келиватқанлиғимизни көрүп, бизниң дәрдимизгә қулақ салидиғанлиғиға ишәндүриду (Зәб. 34:15). Йәһва Худа бизниң дәртлиримизни пәқәт аңлапла қоймайду. Көйүмчан ата-аниға охшаш, Йәһва Атимиз бизниң көз йешимизни көрүп, Униң жүриги ағрийду вә бизгә дәрһал ярдәм беришкә келиду (Йәшая 63:9ни оқуң).

4. Биз қандақ мисалларни қараштуримиз вә Йәһва Худа тоғрилиқ немини билимиз?

⁴ Муқәддәс китапта Йәһва Худа Өзиниң хизмәтчилири жиғлиғанда, У Өзини қандақ һис қилидиғанлиғи вә хизмәтчилиригә қандақ ярдәм беридиғанлиғи ейтилиду. Буни Һанна, Давут вә Хизқия падишаларниң вақиәлиридин көрәләймиз. Улар немә үчүн көз йеши қилди? Йәһва Худа уларға қандақ ярдәм бәрди? Йәнә көңлүмиз чүшкәндә, бирси бизгә сатқунлуқ қилғанда яки үмүтсизләнгәндә, уларниң мисали бизгә қандақ тәсәлли беридиғанлиғини қараштуруп чиқайли.

ЙЕҚИНИМИЗ КӨЗ ЖУМУП, КӨЗ ЙЕШИМИЗНИ ТӨККӘНДӘ

5. Һанна қандақ һис-туйғуда болған?

⁵ Һаннаниң нурғун қийинчилиғи болуп, бу униң көңлини қаттиқ чүшәргән. Мәсилән, йолдишиниң йәнә бир аяли болған. Униң исми Пининна еди. Пининна Һаннани өч көрәтти. Бу аз болғандәк, Һаннаниң балилири болмиған (Сам. 1-яз. 1:1, 2). Пининна болса Һаннаниң туғмас болғанлиғини дайим мәсхирә қилатти. Шундақ вәзийәттә сиз өзүңизни қандақ һис қилаттиңиз? Шундақ қийинчилиқлар түпәйлидин Һанна жиғлап, һеч нәрсә йемәтти. Униң көңли қаттиқ чүшкән еди (Сам. 1-яз. 1:6, 7, 10).

6. Һанна тәсәлли елиш үчүн немә қилған?

⁶ Һанна тәсәлли елиш үчүн немә қилди? У һәқиқий Худаға ибадәт қилиш үчүн ибадәт чедириға барған. Мүмкин Һанна чедирниң һойлисида туруп, қаттиқ азапланғанлиқтин зар-зар жиғлап, Йәһваға ялвуруп дуа қилған. У Йәһваға ялвуруп мундақ деди: «Сән қулуңниң қайғусиға беқип мени есиңға алсаң. . .» (Сам. 1-яз. 1:10, 11). Һанна бу дуасида ич бағрини Йәһваға төкти. Йәһва Худа өзиниң сөйүмлүк қизиниң көз йешини көргәндә, Униң жүриги ағриди. Йәһва Худа уни қаттиқ яхши көргәнликтин униң көңлини ясиди.

7. Һанна ич-бағрини Йәһваға төккәндә қандақ тәсәлли алған?

⁷ Һанна өзиниң дәрдини Йәһваға төккәндә, баш роһаний Илий униң дуаси җавапсиз қалмайдиғанлиғиға ишәндүрди. Шуниңдин кейин Һанна өзини қандақ һис қилди? Муқәддәс китапта мундақ дәйду: «Әнди униң үзи авалқидәк хапа болмиди вә у йәп ичти» (Сам. 1-яз. 1:17, 18). Һәтта униң вәзийити өзгәрмисиму, Һанна өзини йеник һис қилди. У өзиниң һәммә ғәм-қайғусини Йәһва Худаға ташлиди. Йәһва Худа униң азавини, жиға-зарини көрүп, кейин униңға пәрзәнт берип бәрикәтлиди (Сам. 1-яз. 1:19, 20; 2:21).

8, 9. Ибранийларға 10:24, 25-айәтләргә асасланғанда, немишкә җамаәт учришишлириға беришимиз муһим? (Рәсимгиму қараң.)

⁸ Қандақ савақ алимиз? Мүмкин сиз көңлүңизни йерим қилидиған вәзийәтләргә дуч келиватқансиз. Мәсилән, аилә әзалириниң бири яки йеқин достуңиз көз жумған болуши мүмкин. Шундақ вәзийәттә һечкимни көргүңиз кәлмәй, ялғуз қалғиңиз кәлсә, бу тәбиий нәрсә. Амма Һаннаниң үлгисини әстә тутуң. У ибадәт чедириға барғанда, Йәһва Худа уни илһамландурди. Дәл шуниңға охшаш, һәтта сиз ялғуз қалғиңиз кәлсиму, җамаәт учришишлириға барсиңиз, Йәһва Худа сизгә тәсәлли берип, илһамландуриду (Ибранийларға 10:24, 25ни оқуң). Мәсилән, у йәрдә оқулидиған Муқәддәс китапниң айәтлири яман һис-туйғуларни ойғитидиған сәлбий ойлиримизни яхши ойларға өзгәртиду. Һәтта қийинчилиғимиз дәрһал һәл қилинмисиму, биз өзүмизни яхширақ һис қилалаймиз.

⁹ Биз җамаәт учришишлириға барғанда, бизни яхши көридиған көйүмчан етиқатдашлиримиз тәсәлли берип, өзлириниң меһир-муһәббәтини ипадиләйду. Шу вақитта бизниң роһумиз көтирилиду (Сал. 1-х. 5:11, 14). Сөйүмлүк аялидин айрилған мәхсус пионерниң мисалини қараштуруп бақайли. У мундақ дегән: «Мән техичә қайғуруп жиғлаймән. Мән аялимни қаттиқ сеғинғанлиқтин, көз йешим дәрия болуп ақиду. Лекин бизниң учришишлиримиз илһам-мәдәт елишниң мәнбәси болди. Бурадәр-қериндашларниң бәргән җаваплири, ейтқан иллиқ сөзлири маңа тәсәлли бериду. Җамаәт учришишиниң алдида өзүмни яман һис қилсамму, учришиштин кейин яхши болуп қалимән». Биз җамаәт учришишлириға барсақ, Йәһва Худа бурадәр-қериндашлар арқилиқ бизгә ярдәм берәләйду.

10. Әгәр бизниң көңлүмиз ағриса, Һаннадин қандақ үлгә алалаймиз?

¹⁰ Һанна тәсәлли тепиш үчүн йәнә немә қилған? У дуа қилип, ич бағрини Йәһва Худаға төккән. Сизму Һаннаға охшаш пүткүл ғәм-тәшвишлириңизни Йәһва Худаға тапшуруң. У чоқум сизниң дуалириңизни тиңшап, ярдәм бериду (Пет. 1-х. 5:7). Йолдиши булаңчиларниң қолидин вапат болған бизниң қериндишимиз мундақ дәйду: «Мениң җеним шунчилик қийналдики, һәтта өзүмни қайтидин бәхитлик болалмаймән дәп һис қилдим. Мән әрштики меһрибан Атамға дуа қилғинимда, У маңа хатирҗәмликни әта қилиду. Бәзидә һис-туйғулиримни ипадиләшкә сөз тапалматтим. Лекин Йәһва Худа мени дайим чүшиниду. Мән һиссий җәһәттин қаттиқ азапланғинимда, Йәһваға җан арамлиқни тиләп дуа қилимән. Шуниңдин кейин өзүмни яхши һис қилип, шу күни планлиған ишлиримни қилимән». Бизниң жүригимиз ағрип, Йәһваға ич-бағримизни төкүп жиғлиғанда, У бизниң дилимизни яхши чүшиниду вә Униңму жүриги ағрийду. Һәтта ғәм-тәшвишлириңиз бир тәрәп болмисиму, Йәһва Худа қәлбиңизгә арам берип, хатирҗәмликни һис қилишиңизға ярдәмлишиду (Зәб. 94:19; Флп. 4:6, 7). У бизниң садақәтмәнлигимизни вә тәқабиллиғимизни чоқум мукапатлайду (Ибр. 11:6).

ЯХШИ КӨРГӘН БИРСИ СИЗГӘ ХИЯНӘТ ҚИЛСА

11. Давут қандақ қийинчилиқларға дуч кәлгән?

¹¹ Давут падиша өзини жиға-зар қилған көплигән қийинчилиқларға тәқабил турған. Уни нурғун адәмләр өч көргән, һәтта аилә әзалири вә йеқин достлири униңға сатқунлуқ қилған (Сам. 1-яз. 19:10, 11; Сам. 2-яз. 15:10—14, 30). Давут падиша қаттиқ қийналған бир вақитта мундақ дәп язған: «Товлашлирим билән мән һардим, һәр кечиси орнумни нәмләймән, яшлирим билән көрпәмни һөлдәймән. Қайғудин көзлирим қуруп кәтти». Немишкә Давут өзини шундақ һис қилған? У: «Дүшмәнләр көплигидин қеридим»,— дәп чүшәндүргән (Зәб. 6:6, 7). У башқиларниң рәһимсиз иш-һәрикитидин шунчилик азапландики, һәтта көз йешини тохтиталмиған.

12. Зәбур 56:8-айәткә асасланғанда, Давут немигә ишәнч қилған?

¹² Гәрчә Давутниң һаятида нурғун азап-оқубәтләр болсиму, Йәһва уни яхши көридиғанлиғиға гуман қилмиған. У: «Йәһва жиғамни аңлайду»,— дәп язған (Зәб. 6:8). Зәбур 56:8дә (оқуң) Давут Йәһва Худаниң бизгә болған назук сезимлирини вә меһир-муһәббитини яхши ипадиләйдиған қизиқарлиқ бир ой-пикир язған. Давут Йәһва Худа униң көз йешини қачиға жиғип, у тоғрисида Өзиниң китавида язидиғанлиғини көз алдиға кәлтүргән. Йәһва Атиси униң азаплирини көрүп, унтумайдиғанлиғиға ишәнгән. Худа униң пәқәт қандақ қийинчилиқларға дуч кәлгәнлигини әмәс, бәлки қандақ һис-туйғуда екәнлигини чүшәнгәнлигигә гуман қилмиған.

13. Әгәр бирси бизгә сатқунлуқ қилса, немини әстә тутушимиз керәк? (Рәсимгиму қараң.)

¹³ Биз қандақ савақ алимиз? Мүмкин бирсиниң иш-һәрикитидин сизниң көңлүңиз қалғанму яки бирси сизгә сатқунлуқ қилғанму? Мәсилән, муһәббәтлишип жүргән адимиңиз, өмүрлүк җориңиз сизни ташлап кәтсә яки сиз яхши көридиған адәм Худаға хизмәт қилишни тохтатса, жүригиңиз қан жиғлап, өзүңизни қоярға җай тапалмайватамсиз? Аяли вапасизлиқ қилип ташлап кәткән бурадәр мундақ дегән: «Бу ишниң мениң билән йүз бериватқанлиғиға һәргиз ишәнгүм кәлмиди. Мән өзүмни һечнемигә яримас, пайдисиз дәп һис қилдим. Көңлүм чүшүп, қаттиқ ғәзәпләндим». Әгәр кимду-бирси сизгә сатқунлуқ қилип көңлүңизни қалдурса, Йәһва Худа сизни һечқачан ташлап кәтмәйдиғанлиғиға ишәнчлик болуң. Шу бурадәр: «Адәмләр бизгә хиянәт қилсиму, лекин Қорам тешимиз болған Йәһваға дайим тайиналаймиз. Қандақ вәзийәтләр болушидин қәтъийнәзәр, У бизниң йенимизда болуп, өзигә садиқ адәмләрни һәргиз ташлимайду»,— дегән (Зәб. 37:28). Шуни әстә сақлаңки, Йәһва Худа сизни сөйгәндәк, һечбир инсан сизни шундақ яхши көрмәйду. Сиз ишәнгән бирси сизни ташлап кәтсә, бу сизгә еғир тегиши мүмкин. Амма Йәһва Худа сизгә болған көз қаришини өзгәртмәйду. Сиз Униңға қәдир-қиммәтлик болуп қалисиз (Рим. 8:38, 39). Есиңиздә тутуңки, адәмләр сизгә қандақ муамилә қилсиму, әрштики Атиңизниң сизгә болған меһир-муһәббити һәргиз совумайду.

14. Зәбур 34:18-айәттики сөзләр бизни немигә ишәндүриду?

¹⁴ Бирси сатқунлуқ қилғанда, Давут падишаниң Зәбур 34:18дә (оқуң) ейтқан сөзлири сизгә тәсәлли берәләйду. Бир луғәттә «роһий мөмүнләр» дегән сөз ибариси «келәчәктин һеч үмүт күтмәйдиған адәмләргә қарита ейтилған сөз болуши мүмкин» дәп чүшәндүриду. Өзүмизни шундақ һис қилғанда, Йәһва Худа бизгә қандақ ярдәм бериду? Йәһва бизгә йеқиндур. У жиғлиған балисини бағриға бесип, бәзлигән ата-аниға охшаш бизгә ич ағритип, дәрһал ярдәм беришкә тәйяр болиду. У яриланған қәлбимизгә шипа берип, өзүмизни һечнемигә ярамсиз һис қилғанда, бизгә тәсәлли берәләйду. Йәнә Йәһва Худаниң бериватқан әҗайип вәдиси һазирқи қийинчилиқларға тәқабил турушимизға ярдәм бериватиду (Йәшая 65:17).

ҮМҮТСИЗЛИКТИН КӨЗ ЙЕШИҢИЗНИ ТӨККӘНДӘ

15. Хизқия падиша немә үчүн жиғлиған?

¹⁵ Йәһуда падишаси Хизқия 39 яшқа кәлгәндә, өзиниң сақаймас ағриққа дуч кәлгәнлигини билгән. Йәһва Худа униң шу ағриқтин өлүп кетидиғанлиғини Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ ейтқан (Пад. 2-яз. 20:1). Бу дәһшәтлик хәвәрни аңлиған Хизқия аччиқ жиғлавәтти. У Йәһва Худаға ялвуруп дуа қилишқа башлиди (Пад. 2-яз. 20:2, 3).

16. Йәһва Хизқияниң дуасиға қандақ инкас қайтурди?

¹⁶ Йәһва Худа Хизқия падишаниң ялвуруп ейтқан дуасини аңлиғанда, Униң қәлби қаттиқ тәвринип кәтти вә меһрибанлиқ билән мундақ деди: «Мән сениң дуайиңни аңлидим һәм көз яшлириңни көрдүм. Мана, Мән сени сақайтимән». Йәһва Худа Хизқия падишаға рәһим-шәпқәт көрситип, Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ униң һаятини узартип, Йерусалимни ассурийәликләрниң қолидин азат қилидиғанлиғини вәдә қилған (Пад. 2-яз. 20:4—6).

17. Әгәр биз еғир кесәлләргә дуч кәлсәк, Йәһва бизгә қандақ тәсәлли бериду? (Зәбур 41:3) (Рәсимгиму қараң.)

¹⁷ Биз қандақ савақ алимиз? Әгәр сизму сақаймайдиған кесәлгә дуч кәлгән болсиңиз немә қилалайсиз? Өзүңизниң қандақ һис-туйғуда екәнлигиңизни Йәһва Худаға ейтиң, һәтта көз йешиңизни туталмисиңиз, жиғлап туруп Худаға дуа қилиң. Муқәддәс китап мошуниңға ишәндүридуки, «рәһимдилликниң Атиси һәм һәрқандақ тәсәллиниң Пәрвәрдигари» бизгә қийинчилиқ вақтида тәсәлли бериду (Кор. 2-х. 1:3, 4). Бүгүнки күндә Йәһва Худа бизниң барлиқ қийинчилиқлиримизни һәл қилиду дәп күтмәймиз, лекин биз Униңға таянсақ, У бизгә илһам-мәдәт берәләйду (Зәбур 41:3ни оқуң). Йәһва Худа Өзиниң Муқәддәс роһини ишлитип, бизгә күч, даналиқ вә җан арамлиғини әта қилиду (Пәнд н. 18:14; Флп. 4:13). Йәнә Йәһва Худаниң кәлгүсидә һечким ағримайду дегән вәдиси бизгә тәсәлли берип күчләндүриду (Йәшая 33:24).

18. Еғир қийинчилиқларға дуч кәлгиниңиздә, сизгә Муқәддәс китаптики қайси үзүндә тәсәлли бериду? («Биз жиғлиғанда тәсәлли беридиған айәтләр» дегән рамкиға қараң.)

¹⁸ Худаниң Хизқияға ейтқан сөзлири униңға тәсәлли бәргән. Дәл шуниңға охшаш Йәһва Худа Муқәддәс китаптики сөзлири арқилиқ бизгиму тәсәлли берәләйду. Йәһва Худа қийин вәзийәтләрни бешимиздин кәчүргинимиздә роһумизниң чүшүп кәтмәслиги үчүн мошу сөзләрни яздуруп қалдурушиға ғәмхорлуқ қилған (Рим. 15:4). Ғәрбий Африкида яшайдиған бир қериндишимиз рак кесилигә дуч кәлгәнлигини билгәндә, қаттиқ жиғлиған еди. У мундақ дәйду: «Йәшая 26:3тә йезилған сөзләр маңа тәсәлли берәтти. Бәзидә биз һаятимизда болған вәзийәтләрни өзгәртәлмәймиз. Лекин бу айәттә ейтилғандәк, бешимизға еғир күн чүшкәндә, Йәһва Худа жүригимизгә хатирҗәмликни әта қилип, қийинчилиққа бәрдашлиқ бериш үчүн күч бериду». Һәл қилалмайдиған қийинчилиқлар түпәйлидин үмүтсизләнгәндә, сизгә илһам-мәдәт беридиған айитиңиз барму?

19. Бизни қандақ келәчәк күтиватиду?

¹⁹ Мошу заманниң ахири йеқинлашқансири, бизни азапқа салидиған, зар-зар жиғлитидиған қийинчилиқлар көпәймисә азаймайду. Амма Һанна, Давут вә Хизқия падишаларниң мисаллиридин көргинимиздәк, Йәһва Худа бизниң көз йешимизни көриду вә Униңму жүриги ағрийду. Йәһва Худа бизниң тартиватқан азаплиримизға қаримастин, садиқ болуп тәқабил турғанлиғимизни көргәндә, бизни бәк қәдирләйду вә бизниң төккән көз йешимизни унтумайду. Шуңа, үмүтсизләнгинимиздә Йәһва Худаға ич-бағримизни төкүп, дуа қилайли. Җамаәттин жирақлашмай, бурадәр-қериндашлар билән биллә болайли. Йәнә биз Муқәддәс китапни оқуғанда, Йәһва Худаниң тәсәлли беридиған сөзлирини аңлалаймиз. Әгәр биз Йәһва Худаға садиқ болуп қалсақ, У бизни мукапатлайдиғанлиғиға ишәнчлик болалаймиз. Йәһва Худа қийинчилиқлар түпәйлидин көзүмиздин төкүлгән һәрқандақ йешимизни сүртидиғанлиғини вәдә қилиду (Вәһ. 21:4). Шу вақитта биз пәқәт хошаллиқтин жиғлаймиз.