Изаһәт

b СӨЗ-ИБАРӘ МӘНАСИ: Тәкәббур адәм башқиларға қариғанда өзини көп ойлайду. Демәк тәкәббур киши шәхсийәтчи келиду. Амма кәмтәрлик шәхсийәтчи болуп кетиштин сақлинишқа ярдәм бериду. Әгәр адәм кәмтәр болса, тәкәббур болмайду вә өзигә әң муһим адәм дәп қаримайду.