Изаһәт

c СҮРӘТТӘ: Муқәддәс китапни тәтқиқ қилған бириниң һаятидики өзгиришләргә қараң: Дәсләптә бир киши Йәһвани тонумиған, қаримаққа һаяти мәнасиз. Кейин Гувачилири вәз хизмәттә униң билән учрашқан вә у үгинишни қобул қилған. Униң үгиниши уни өзини беғишлап, чөмдүрүлүштин өтүшкә йетәклигән. Вақит-саати кәлгәндә, уму башқиларға Әйсаниң шагирти болушқа ярдәм бәргән. Ахирида улар һәммиси җәннәттә шат-хорам яшайду.