Изаһәт

b СӨЗ-ИБАРӘ МӘНАСИ: «Роһий җәннәт» дегән сөз Йәһваға инақ иттипақлиқ ичидә ибадәт қилидиған бехәтәр муһитни көрситиду. Бу муһитта һәрқандақ диний ялғанчилиқтин хали мол роһий озуқлуғимиз вә Худа Падишалиғи һәққидә хуш хәвәрни вәз қилиштәк көңлүмизни қанаәт тапидиған хизмитимиз бар. Биз Йәһва билән болған йеқин мунасивәттин хошаллиқ тапимиз вә сөйүмлүк қериндашлиримиз билән тинч-хатирҗәм яшаймиз. Улар бизниң турмуштики түрлүк қийинчилиқларға хошаллиқ билән бәрдашлиқ беришимизгә ярдәм бериду. Йәһваға тоғра усулда ибадәт қилишни башлиғанда вә Уни пүтүн күчимиз билән үлгә қилған вақтимизда биз роһий җәннәткә киримиз.