1-СОАЛ
Худа дегән ким?
«Андин Худа йәнә Мусаға: “Мана немини сән Исраил оғуллириға ейтсән: ‘Йәһва, әҗдатлириңларниң Рәбби, Ибраһимниң Худаси, Исһақниң Худаси вә Яқупниң Худаси мени силәргә әвәтти’, дәйсән. Бу әсирләр бойи Мениң исмим, вә мошу исим астида Мени әвлаттин әвлатқа әстә сақлайду”».
«Билип қоюңларки, Пәрвәрдигар һәқ Худадур. Бизни яратқан Униң Өзи, биз әмәс!»
«Йәһваниң исмини чақириватқан һәрқандақ киши қутқузулиду».
«Шубһисизки, һәрқандақ өйни бәрпа қилғинидәк, һәммә нәрсини бәрпа қилған Худадур».
«Йәһва, бизниң Худайимиз, Сән шан-шөһрәткә, шан-шәрәпкә вә қудрәткә лайиқсән, чүнки Сән барлиқ нәрсини яраттиң вә барлиқ нәрсә Сениң ирадәң бойичә моҗут һәм яритилғандур».
«Көзлириңларни жуқуриға көтирип қараңлар! Ким мошу мәвҗудатларни яратқанду? Вә уларни түркүм-түркүм қошунлар қилип, тәртиплик елип чиқиду? У һәммисини нами билән бир-бирләп чақириду; Униң күчиниң улуқлуғи һәм қудритиниң зорлуғи билән, улардин бирму қалмайду».