Өсмүр Әйса ибадәтханида

БУ КИЧИК балиниң чоңлар билән параңлишиватқанлиғиға қараң. Чоңлар Йерусалимдики Пәрвәрдигар Йәһваниң ибадәтханисидики устазлар. Әву оғул бала Әйса. У хелила чоң болди. Һазир у 12 яшта.

Әйсаниң Яратқучи Худа һәққидә Муқәддәс Китапта йезилған шунчә көп нәрсиләрни билидиғанлиғидин устазлар қаттиқ һәйран болушқан еди. Немә үчүн Йүсүп билән Мәрийәм бу йәрдә йоқ? Улар қени? Бирликтә қарап бақайли.

Йүсүп һәр жили аилисидикиләрни елип, Йерусалимға Өтүп кетиш һейти, дәп атилидиған алаһидә бир тәбрикләшни өткүзүшкә баратти. Насирәдин Йерусалимғичә узун йол еди. У заманларда, дунияда техи машина, поезд дегәнләр йоқ еди. Нурғун кишиләр пиядә йол жүрәтти. Уларниң пиядә меңип Йерусалимға бериши үчүн үч күн вақит кетәтти.

Мана һазир Йүсүпниң чоң бир аилиси бар еди. Әйсаниң бир қанчә инилири вә сиңиллири болуп, улардин хәвәр елиш керәк еди. Бу жил Йүсүп билән Мәрийәм пәрзәнтлирини елип Йерусалимдин чиқип, жути Насирәгә қайтип маңди. Улар Әйсани башқилар билән биллә келиватиду, дәп ойлиди. Бирақ, улар бир күн йол жүргәндин кейин тохтап, Әйсани издәп тапалмиди. Улар уруқ-туққанлири вә дост-бурадәрлири арисидин уни издәшкә башлиди. Бирақ, йәнила тапалмиди! Шуңа, улар кәйнигә йенип, Йерусалимға берип издиди.

Әң ахири, Йүсүп билән Мәрийәм Әйсани бир нәччә устазлар билән биллә турған йәрдин тапти. У бир тәрәптин аңлап, йәнә бир тәрәптин соал соравататти. Барлиқ кишиләр Әйсаниң әқлигә һәйран қелишти. Амма, Мәрийәм: “Вай балам! Немишкә бизгә уқтурмай қелип қалдиң? Дадаң иккимиз сәндин бәк әнсирәп, издимигән йәр қалмиди!”, деди.

Әйса җавап берип: “Издәшниң немә һаҗити? Һәҗәва, силәр мениң чоқум Худаниң өйидә болидиғанлиғимни билмәттиңларму?”, деди.

Шундақ, Әйса өзиниң Худа һәққидә үгинишигә ярдәм беридиған җайда болушни бәк яхши көрәтти. Бизму шундақ һиссиятта болушимиз керәк! Жути Насирәдә, Әйса һәр һәптиси ибадәткә қатнишиш үчүн жиғилишларға баратти. У һемишәм диққәт билән қулақ селип аңлиғач, Муқәддәс Китаптин нурғун нәрсиләрни үгинивалған еди. Ундақта, бизму Әйсаниң қалдурған яхши үлгилиридин үгинәйли!