2-ДӘРИС

Тәбиий сөзләш

Коринтлиқларға 2-хәт 2:17

АСАСИЙ МӘХСӘТ. Гәп қилғанда сөзләр тәбиий вә сәмимий болсун. Тиңшиғучилар уларға көңүл бөлүватқанлиғиңизни һис қилалисун.

МӘХСӘТКӘ ҚАНДАҚ ЙЕТӘЛӘЙСИЗ?

Дуа қилип, әстаидил тәйярлиқ қилиш. Диққитиңизни өзүңизгә әмәс, ейтмақчи болған мәзмунға қаритиш үчүн дуа қилип, Йәһвадин ярдәм сораң. Ейтмақчи болған асасий ой-пикирни әстә мәһкәм сақлаң. Ой-пикриңизни сөзму сөз ядлап бәрмәй, өз сөзүңиз билән тәбиий ипадиләң.

Әгәр Муқәддәс китаптин яки башқа материаллардин оқуп бәрмәкчи болсиңиз, раван оқуш үчүн авал шу мәзмун билән пишшиқ тонушуп чиқиң. Бирнәччә адәмниң сөзлирини оқушқа тоғра кәлгәндә, һиссиятлиқ, амма бәкму ашурувәтмәй оқуң.
Чин жүрәктин сөзләш. Тиңшиғучиларниң ейтмақчи болған ой-пикриңизни аңлиши немә үчүн зөрүрлигини ойлап көрүң. Диққитиңизни шуларға қаритиң. Туруш һалитиңиз, има-ишаритиңиз вә чирай ипадилириңиздин сәмимий вә достанә сөз қиливатқанлиғиңиз көрүнсун.

Тәбиий сөзләш — еғизимға кәлди, дәпла ойланмай сөз қилишни билдүрмәйду. Сөз қилғанда ениқ, тоғра грамматика қаидилиригә мас сөзләң. Шундила сөзиңизниң җени болиду.
Тиңшиғучиларға қарап сөз қилиш. Әгәр көзигә қарап сөзләш кишиләрни рәнҗитмисә, сөзлигәндә көзүңүзни үзмәң. Нутуқ ейтқанда тиңшиғучиларниң һәммисигә бирақла көз жүгәртмәй, бир қетим бирсигә қарисиңиз, йәнә бир қетим башқисиға қараң.