‘யெகோவா என் மேய்ப்பர்’

1. யெ-கோ-வா தே-வன் என் மேய்ப்-பர்

செல்-வேன் அ-வர் பா-தை-யில்.

என் எண்-ணம் ஏக்-கங்-கள் எல்-லா-மே

நன்-றாய் அ-றி-வார் அ-வர்.

பச்-சை ப-சும் புல்-லின் மே-லே

ப-டுத்-துக்-கொள்-ள வைப்-பார்,

இ-த-மா-ன சோ-லை-யில் தங்-கி-யே

ஓய்-வை பெ-ற வைப்-பா-ரே

மா-றா-த என் ‘யா’-வின் அன்-பி-லே

நிம்-ம-தி-யை காண்-பே-னே.

2. உம் தூ-ய பேர் தாங்-கும் என்-னை

நீர் ந-டத்-தி செல்-கி-றீர்.

உம் நீ-தி த-வ-ழும் பா-தை-யில்

நன்-மை-கள் ஏ-ரா-ள-மே.

கொஞ்-சம் வி-ல-கி போ-னா-லும்

உம் கோ-லால் தி-ருத்-து-வீர்.

இ-ருள் என்-னை சூழ்ந்-தா-லும் அஞ்-சே-னே

நண்-பர் நீர் என் கூ-ட-வே

எந்-நா-ளும் நான் நம்-பும் தே-வன் நீர்

என்-றும் என்-னை காப்-பீ-ரே.

3. யெ-கோ-வா நீ-ரே என் மேய்ப்-பர்

செல்-வேன் உங்-கள் பா-தை-யில்.

நீர் என்-னை சு-மந்-து செல்-வ-தால்

கு-றை ஒன்-றும் இல்-லை-யே.

என் தே-வை எ-து-வென்-றா-லும்

பார்த்-து பார்த்-து செய்-கி-றீர்.

நி-றை-வாய் நீர் பொ-ழி-யும் ஆ-சி-யால்

என் நெஞ்-சம் நி-றை-யு-மே

உம்-மோ-டு செல்-கின்-ற நா-ளெல்-லாம்

என் வாழ்-வில் சந்-தோ-ஷ-மே.