யெகோவா, சமாதானத்தின் கடவுள்

1. யெ-கோ-வா தந்-தை-யே,

ச-மா-தா-ன தே-வ-னே!

ஏ-சு-வை நீர் தந்-த-தா-லே,

பெற்-றோ-மே உம் நட்-பை-யே!

எம் பந்-தம் காக்-க-வே,

சக்-தி தந்-து தாங்-கு-வீர்;

நற்-கு-ணங்-கள் வ-ளர்ப்-போ-மே,

உம் அன்-பில் நி-லைப்-போ-மே.

2. உம் தூ-ய வார்த்-தை-கள்

ஒ-ளி-யாய் இவ்-வு-ல-கில்,

து-ணை நின்-றே வ-ழி-காட்-டும்

பா-து-காப்-பை தந்-தி-டும்.

போர் மே-கம் சூழ்ந்-தா-லும்,

ப-யம் நெஞ்-சில் வேண்-டா-மே;

ப-டை போ-லே சூழ்ந்-து காக்-கும்

தே-வா உம் ச-மா-தா-னம்.

3. உம் ஆட்-சி விண்-ணி-லே

சொல்-வோம் சாட்-சி மண்-ணி-லே,

நீ-தி-யோ-டே ச-மா-தா-னம்

ஜோ-டி சேர்ந்-து ந-டக்-கும்;

பூஞ்-சோ-லை ம-டி-யில்

போ-ரில்-லா-த உ-ல-கில்,

சாந்-தம் உள்-ளோர் கூ-டி வாழ்-வர்

பூ-மி-யில் என்-றென்-று-மே.