იოანე

11 თიმ დროს ბეთანიას, მარიამიშ დო თიშ დაშ, მართაშ, სოფელს, ართ კოჩიქ, ლაზარექ, დელახ. 2 თენა თი მარიამ რდჷ, ნამდგაქ ჯგირ შურ უღუდუნ ფერ ზეთ გიობ უფალს კუჩხის დო მუშ თუმათ უსქირუ. ლაზარე, ნამდგაქ დელახ, თიშ ჯიმა რდჷ. 3 ათეშენ თიშ დალეფქ იესოს მეუჩინეს: „უფალ, სქან საჸოროფო მეგობარ გლახათ რე“. 4 მარა თენა ქიგეგუნ, იესოქ თქუ: „თე ლახალაშ საბოლა შედეგ ღურა ვეჸუაფ; თიშ საშვალებათ ღორონთ დო თიშ სქუა განდიდებულ იჸუაფუნა“.

5 იესოს ქოთ მართა უჸორდჷ, ქოთ თიშ და დო ქოთ ლაზარე. 6 თიშ უკულ, მუთ ქიგეგ, ნამდა ლაზარექ დელახ, თიქ ხოლო ჟირ დღას ქუდოსქიდ თექ, სოდეთ რდჷ. 7 უკულ მოწაფეეფს უწუ, იუდეაშა დიბრთათია. 8 მოწაფეეფქ უპასუხეს: „რაბი, ამარდე ვა რდუო იუდეველეფს სქან ქუალეფით ჸვილუა ოკოდესინ? ასე კინ თექ მეურქო?“ 9 იესოქ უპასუხ: „დღაშ სინთე 12 საათიშ დინახალე ვა რენო?! მით დღაშ სინთეს გილურს, მუთუნს ვეკახაბარკუ, მუშენდა ორწყე თე ქიანას რენ თი სინთეს; 10 მარა მით სერით გილურს, ქეკახაბარკუ, მუშენდა ვა უღჷ სინთე“.

11 თეშ უკულ თინეფს უწუ: „ჩქინ მეგობარ ლაზარექ ქიდირულუ, მარა მა თიშ გაკურცხინაფშა მეურქ“. 12 თიმწკუმა მოწაფეეფქ უწუეს: „უფალ, ქოლურს-და, გეგშეკეთებ“. 13 სინამდვილეს იესო თიშ ღურაშ გურშენ იჩიებუდ, მარა თინეფქ იფიქრეს, ნამდა თის დორულაფაშ ამბე აფუდ. 14 თიმწკუმა იესოქ პირდაპირ ქოუწუ: „ლაზარექ დოღურ. 15 მოხიოლ, ნამდა თექ ვა ვორდჷ, მუშენდა მუდგას ასე ვაკეთენქ, რწმენას უმოსო გაიმანგარენა. მოლართით, მიდაბრთათ თიშა“. 16 თომაქ, ნამდგას „ტყუპის“ უძახუდეს, შხვა მოწაფეეფს უწუ: „მიდაბრთათ, ნამდა ჩქი ხოლო იესოწკუმა ართო დობღურათ“.

17 ქიმერთუნ, იესოქ ქოძირ, ნამდა ლაზარე უკვე ოთხ დღერ დოსვანჯაფილ რდჷ სასაფლას. 18 ბეთანია იერუსალიმიშ ხოლოს რდჷ, სოდგარენ 3 კილომეტრიშმახოლას*. 19 ბრელ იუდეველ რდჷ მართა დო მარიამშა მეულირ, ნამდა ჯიმაშ ღურაშ გურშენ გურშა ეუქექუესკო. 20 მუჟამსით მართაქ ქიგეგ, იესო მოურსია, თიშ ეწახვამლაფშა მიდართჷ, მარიამქ ჸუდეს ქუდოსქიდ. 21 მართაქ იესოს უწუ: „უფალ, თაქ ქორდიკონ, ვა ღურუდ ჩქიმ ჯიმა, 22 მარა იშენით ბჯერსჷ, ნამდა ღორონთის მუდგა ვა თხუენ, თინა ქიმერჩანს“. 23 იესოქ თის უწუ: „გეთელებ სქან ჯიმა“. 24 მართაქ უპასუხ: „მიჩქჷ, ნამდა გეთელებ გათელებაშ დროს, ბოლო დღას“. 25 იესოქ უწუ: „მა ვორექ გათელება დო სიცოცხლე. მიდგას მა პწანქჷ, დოღურასინ ხოლო, სიცოცხლეს დართუ; 26 დო არძა ცოცხალ, მიდგას მა პწანქჷ, დღას ვა ღურუ! ქორწანსო თენა?“ 27 თიქ უპასუხ: „ქო, უფალ, პწანსჷ, ნამდა სი რექჷ ქრისტე, ღორონთიშ სქუა, ნამდგაქ თე ქიანაშა ოკო მორთუკო“. 28 თეშ უკულ მიდართჷ, მუშ დას, მარიამს, ქუდუძახ დო ხონარდაბალო უწუ: „მოძღვარ რე თაქ დო სი გიძახ“. 29 თენა ქიგეგონუნ, მარიამქ უცფას გედირთჷ დო იესოშა მიდართჷ.

30  იესო სოფელშა დიო ვა რდჷ მიშულირ; თინა კინ თექ რდჷ, სოდეთ მართაქ შეხვად. 31  მუჟამსით იუდეველეფქ, მით მარიამიშ ჸუდეშა თიშ გურიშ ეიოქექაფშა რდესჷ მეულირ, ქოძირეს, მუჭო ედირთჷ თიქ უცფას დო გალე გიმორთჷ, ქეკაჸუნეს, მუშენდა იფიქრეს, ქინგარასინ თიშენ სასაფლაშა მეურსია. 32  მარიამქ თი ადგილშა ქიმერთჷ, სოდეთ იესო რდჷ დო ქოძირუნ, ქაშანთხჷ თიშ კუჩხეფწკუმა დო უწუ: „უფალ, თაქ ქორდიკონ, ვა ღურუდ ჩქიმ ჯიმა!“ 33  მუჟამსით იესოქ ქოძირ, მუჭო ინგარდჷ მარიამ დო თი იუდეველეფ ხოლო, მიდგაქ თიწკუმა ართო მორთეს, გურშა ქათაკათ დო შეწუხებულქ შურ გეშეკაჩ. 34  უკულ იკითხჷ: „სო დასვანჯეთ?“ თინეფქ უპასუხეს: „უფალ, მოლართჷ დო ქოძირ!“ 35  იესოს თოლეფს ჩილამურეფქ ქელაჸუნ. 36  იუდეველეფქ თქუეს, ქარწყეთო, მუჭო ნოჸოროფუენია; 37  ნამთინე იჩიებუდ: „თე კოჩიქ თოლს ვარწყედუნ ფერს თოლსინთე ქუმუკათუ დო ვეშულებუდუო, ლაზარე ღურაშე ირსხუკო?“

38  იესოქ კინ შურ გეშეკაჩ დო სასაფლაშა ქიმერთჷ. თენა რდჷ კილაჭკირილ კირდე, ნამდგაშა ქუა რდჷ მიკოფორაფილ. 39  იესოქ თქუ: „დუთხინეთ ქუა!“ მართაქ, ღურელიშ დაქ, უწუ: „უფალ, შურ ქანთხუმუდ. ოთხ დღა რე, ღურელ რენ!“ 40  იესოქ უპასუხ: „ხომ ქოიწი, ქირწმუნენქ-და, ღორონთიშ დიდებას ქოძირუნქ-მაქ?!“ 41  თაშ ნამდა, სასაფლას დუთხინუეს ქუა. იესოქ ცაშა ქეიჯინ დო თქუ: „მუმა, მადლობა, ნამდა მომრჩქილე! 42  მიჩქჷ, ნამდა ირო მირჩქილექ, მარა თენა თაქ რენან თი ხალხიშ გასაგონო ფთქვი, მუშენდა ქირწმუნან, ნამდა სი მუმაშქვჷ!“ 43  თენა ქოთქუნ, ხონარმაღალო ქიდიძახ: „ლაზარე, გიმილ!“ 44 კოჩიქ, ნამუთ ღურელ რდჷ, გიმილ. თის ხე დო კუჩხ ნოჭკერით აფუდ გოკირილ, სახეს ხოლო ნოჭკერ გაკირუდ. იესოქ თინეფს უწუ: „გოუნწყით, ნამდა თავისფალო გილართას!“

45 თიმწკუმა მარიამშა მოულირ იუდეველეფშე ბრელქ, მიდგაქ ძირჷ, მუ აკეთ იესოქ, ირწმუნ თინა, 46 მარა ნამთინექ ფარისეველეფშა ქიმერთჷ დო ქეჩუ, მუ აკეთ იესოქ. 47 უნჩაშ მღვდელეფქ დო ფარისეველეფქ სინედრიონ გაკოშაყარუეს დო თქუეს: „მუ ფქიმინათ, თე კოჩ ბრელ სარკო საქმეს ორთუნ?! 48 მივაშქვათინ, არძა ქირწმუნენს თის, უკულ ქუმულა რომაელეფ დო ქოთ ტაძარს ქეშეჸოთანა ხეშა დო ქოთ ხალხის“. 49 თინეფშე ართ-ართიქ, კაიაფაქ, ნამუთ თიმ წანას მღვდელმთავარ რდჷ, თქუ: „თქვა მუთუნ ვა გარჩქილენა, 50 თის ხოლო ვა რეთჷ მეხვალამირ, ნამდა კინ თქვანო უჯგჷ, ართ კოჩიქ ღურას ხალხშო, ვინემ მთელ ერქ ეშაჭყორდას“. 51 თენა მუშით ვა უთქუალ; თიმ წანას თინა მღვდელმთავარ რდჷ დო იწინასწარმეტყველ, ნამდა იესოქ მთელ ერშო ოკო ღურუკო; 52 მარა თინა ხვალე ერშო ვარინ, ღორონთიშ სქუალეფიშ აკაშაყარალო ხოლო დოღურუდ, მით თევრე-თავრე რდესჷ მიკოცუმილ. 53 თიმ დღაშე მოჸუნაფილ, გეგმას ორსხუანდეს, მუჭო ჸვილესკო თინა.

54 თეშ უკულ იესო სახალხოთ ვეგლეშ იუდეველეფ შქას. თიქ უდაბნოშ გოხოლუა მხარეშა, ქალაქ ეფრემშა, მიდართჷ დო მოწაფეეფწკუმა ართო თექ ქუდოსქიდ. 55 მონჭაფილ რდჷ იუდეველეფიშ პასექ დო მთელ ქიანაშ შხვადოშხვა მხარეშე ხალხიქ იერუსალიმშა გენორთჷ, ნამდა თე დღახუშახ განწმენდაშ წეს შეასრულესკო, მუჭოთ თეს კანონ ითხინდჷ. 56 ტაძარს ხალხ იესოს გორუნდჷ, თინეფ ართიანს ოკითხუდეს: „მუს ფიქრენქ, დღახუშა ხოლო ვა მოურსო?“ 57 უნჩაშ მღვდელეფქ დო ფარისეველეფქ ხალხის უზოჯეს: „იესო სო რე, მითინს ქოუჩქუნ-და, ქუგმოგებაფეთ“. თენა თიშენ უზოჯეს, ნამდა შეიალებუესკო იესოშ ჭოფუაქ.