KWAA KÚKƐ-ƔENIƐI KƐ YƐ̂Ɛ KÔRAI-ƁELA
Nyáŋkpa-ŋa—Káfe Tãi Tɛɛ À Gɛ́ɛ Ká Lɔ́ “Gbôŋ Lá Ɓoɔ Tíi Kpanaŋ Kɛ́ɛ Mɛni Mai Su”
Ya kɛ̀ a nyáŋkpa, tãi támaa a kɛ̀ íkili-ŋa yɛ̂ɛ nya ɓé ya pâi lɛɛ nɔ́ tí a tãi kélee, “ífe pâi pɔlɔi.” (Ik 12:1) À kɛ̀ íkaa a nyáŋkpa, I gɔ́lɔŋ à gɛ́ɛ tãi támaa káa íyêei à gɛ́ɛ I mɛni lɛ́lɛɛ-ŋa kɛ́ dɔ̃yâi su yɛ̂ɛ panĩ̂a tíi?
“Mɛni Kpánaŋ a laa” núu kélee ma, yɛ̂ɛ diai kpîŋ díkaa a nyáŋkpa-ŋa. (Ik 9:11) “Ífe berei kɔ́lɔŋ íkɛ-ɣéniɛi a pâi kɛ́i la tínaa-tuɛ-pere.” (Zĩ 4:14) M̀ɛni ma, ífe ɣâla-mɛni kɛ́ mɛni too pôlu kpɛ́ni-kpɛni. Lɔ́ “tíi kpanaŋ kɛ́ɛ ŋɔkpôŋ la ɓoɔi” su ee ǹa ɓoɔi nîi. (1Kl 16:9) Ífe pâi lii-too-pôlu káai nyíŋi su.
M̀ɛni lɛ́lɛɛ-ŋai ya pɔri gɛ́i dɔ̃yâi sui:
Ɣâla-woo-ɓoɔ sîi-woo takpɛ́ni su
Panĩ̂a tíi
À gɛ́ɛ I lí gɔlɔ-pɛ́rɛ-ŋa gbɔŋ-gîe-mai sui mu
Gâloŋ-laa pɛ́rɛ tɔɔ tíi
Bɛtɛ tíi
Sakîu tíi