Àlàyé Ìsàlẹ̀ Ìwé

a Nínú gbólóhùn náà “ìran yìí,” irú ọ̀rọ̀ arọ́pò orúkọ aṣàfihàn náà, houʹtos bá ọ̀rọ̀ Yorùbá náà “yìí” mu wẹ́kú. Ó lè tọ́ka sí ohun kan tí ó wà ní àrọ́wọ́tó tàbí níwájú olùbánisọ̀rọ̀ náà. Ṣùgbọ́n ó tún lè ní àwọn ìtumọ̀ mìíràn. Ìwé atúmọ̀ èdè náà, Exegetical Dictionary of the New Testament (1991) sọ pé: “Ọ̀rọ̀ náà [houʹtos] dúró fún kókó abájọ ojú ẹsẹ̀. Nípa báyìí ‘ayé tí ó wà nísinsìnyí’ ni [aion houʹtos] . . . ‘ìran tí ó wà láàyè nísinsìnyí’ sì ni [geneaʹ haute] (fún àpẹẹrẹ, Matt 12:41 àlàyé ẹsẹ̀ ìwé, 45; 24:34).” Ọ̀mọ̀wé George B. Winer kọ̀wé pé: “Kì í ṣe ọ̀rọ̀ orúkọ tí ó sún mọ́ ọn jù lọ ní ọ̀rọ̀ arọ́pò orúkọ náà [houʹtos] ń tọ́ka sí nígbà mìíràn, bí kò ṣe èyí tí ó jìnnà jù lọ, tí ó jẹ́ pé, gẹ́gẹ́ bí orí ọ̀rọ̀, òun ni ó sún mọ́ ọn jù lọ ní ti èrò orí, èyí tí ó wà lọ́kàn òǹkọ̀wé náà jù lọ.”—A Grammar of the Idiom of the New Testament, ìtẹ̀jáde keje, 1897.