“Mo si ri ọrun titun ati aye titun kan: nitori pe ọrun ti iṣaaju ati aye iṣaaju ti kọja lọ; okun ko sì sí mọ. Mo si ri ilu mimọ nì, Jerusalẹmu titun nti ọrun sọkalẹ lati ọdọ Ọlọrun wá, ti a mura silẹ bi iyawo ti a ṣe lọṣọọ fun ọkọ rẹ. Mo si gbọ ohùn ńlá kan lati ori itẹ ni wa, nwipe, kiyesi i, agọ Ọlọrun wa pẹlu awọn eniyan, oun o si maa ba wọn gbe, wọn o si maa jẹ eniyan rẹ, ati Ọlọrun tikaraarẹ yoo wa pẹlu wọn, yoo si maa jẹ Ọlọrun wọn. Ọlọrun yoo si nu omije gbogbo nù kuro ni oju wọn; ki yoo sì sí iku mọ, tabi ọ̀fọ̀, tabi ẹkun, bẹẹ ni ki yoo si irora mọ: nitori pe ohun atijọ ti kọja lọ. Ẹni ti o jokoo lori itẹ nì sì wipe, kiyesi i, mo sọ ohun gbogbo di ọtun. O si wí fun mi pe, kọwe rẹ: nitori ọrọ wọnyi ododo ati otitọ ni wọn.”—Iṣipaya 21:1-5.

Kii ṣe awọn eniyan ti o le ku ṣugbọn Ọlọrun funraarẹ ni o funni ni ẹri idaniloju nipa awọn ibukun wọnyi. Oun ni Ẹni naa ti o wi pe: “Kiyesi i, mo sọ ohun gbogbo di ọtun.” Bẹẹni, Jehofa Ọlọrun si sọ fun apọsteli Johanu pe: “Kọwe rẹ: nitori ọrọ wọnyi ododo ati otitọ ni wọn.”