1970-ականների վերջերին Ճապոնիայի Տոկիո քաղաքում աստիճանաբար վեր խոյացավ 60 հարկանի մի երկնաքեր։ Մարդիկ անհանգստանում էին, թե ինչպես է այն դիմանալու այդ քաղաքում հաճախակի տեղի ունեցող երկրաշարժերին։ Սակայն ինժեներները այնպես էին նախագծել այդ շենքը, որ այն լիներ ամուր, բայց միևնույն ժամանակ բավականին առաձգական, որ դիմանար սեյսմիկ ցնցումներին։ Քրիստոնյաները նման են այդ երկնաքերին։ Ի՞նչ առումով։ Նա պետք է լինի հաստատուն, բայց միևնույն ժամանակ ճկուն։ Կարևոր է, որ նա կարողանա հավասարակշռություն պահպանել այս հարցում։ Օրինակ, երբ խոսքը վերաբերում է Եհովայի օրենքներին ու չափանիշներին, քրիստոնյան ամուր է և անսասան։ Նա հնազանդվելու պատրաստ է և փոխզիջումների չի գնում։ Մյուս կողմից‵ նա պետք է լինի «խոհեմ», կամ՝ ճկուն, երբ հանգամանքները թույլ են տալիս կամ պահանջում են այդպես վարվել (Հակ. 3։17)։ Այն քրիստոնյան, ով սովորել է հավասարակշռված լինել այս հարցում, ծայրահեղությունների մեջ չի ընկնի՝ չի լինի չափազանց անթեք կամ թույլատու։ w23.07, էջ 14, պրբ. 1-2

Հիսուսը պետք է դիմակայեր Սատանայի կողմից եկող փորձություններին և նվիրված մնար Աստծուն, երբ Սատանան բացահայտ դրդում էր նրան անհավատարմության (Մատթ. 4։1-11)։ Սատանան ամեն բան անում էր, որ Հիսուսը մեղք գործեր և չկարողանար վճարել փրկագինը։ Իր երկրային կյանքի ընթացքում Հիսուսը այլ փորձությունների միջով էլ անցավ։ Նրան հալածում էին և փորձում սպանել (Ղուկ. 4։28, 29; 13։31)։ Նա նաև բախվում էր իր հետևորդների անկատարության դրսևորումներին (Մարկ. 9։33, 34)։ Հիսուսի թշնամիները նրան մահվան դատապարտեցին, ինչից հետո կտտանքների ու ծաղրուծանակի ենթարկեցին։ Հետո դաժան ու նվաստացուցիչ ձևով իրականացրին նրա մահապատիժը (Եբր. 12։1-3)։ Այդ ծանր պահը Հիսուսը պետք է ինքնուրույն հաղթահարեր՝ առանց Եհովայի պաշտպանության (Մատթ. 27։46)։ Իրոք որ, փրկագինը վճարելու համար Հիսուսը շատ տառապեց։ Մի՞թե նրա հանդեպ մեր սերը չի խորանում, երբ մտածում ենք այն մասին, թե ինչ պատրաստակամությամբ նա իր կյանքը զոհեց մեզ համար։ w24.01, էջ 10-11, պրբ. 7-9

Համբերատար լինելը օգնում է, որ լավ հարաբերություններ ունենանք ուրիշների հետ և ուշադրությամբ լսենք նրանց (Հակ. 1։19)։ Այն նաև օգնում է, որ խաղաղություն ունենանք մարդկանց հետ։ Համբերատար լինելով՝ սթրեսային վիճակում չափազանց արագ չենք արձագանքի և չենք ասի մի բան, ինչը գուցե վիրավորի ուրիշներին։ Իսկ երբ ինչ-որ մեկը ցավ պատճառի մեզ, արագ չենք բարկանա։ Ի պատասխան՝ մենք չենք վիրավորի նրան, այլ «կշարունակենք համբերել իրար և մեծահոգաբար ներել» միմյանց (Կող. 3։12, 13)։ Համբերատար լինելը կարող է օգնել նաև, որ ավելի լավ որոշումներ կայացնենք։ Իմպուլսիվ լինելու և հապճեպ որոշումներ կայացնելու փոխարեն մենք ժամանակ կտրամադրենք տվյալ հարցի ուսումնասիրությանը և ծանրութեթև կանենք մեր ունեցած տարբերակները։ Օրինակ՝ եթե աշխատանք ենք փնտրում, գուցե հակված լինենք ընդունելու առաջին իսկ տարբերակը։ Բայց համբերատար մարդը ժամանակ կտրամադրի, որ մտածի, թե այն ինչպես կանդրադառնա ընտանիքի և իր հոգևոր վիճակի վրա։ Համբերատար լինելը կօգնի, որ սխալ որոշում չկայացնենք։ w23.08, էջ 22, պրբ. 8-9