1
2
Սողոմոնը խորհրդածում է իր ձեռքբերումների մասին (1-11)
Մարդկային իմաստության արժեքը հարաբերական է (12-16)
Տքնաջան աշխատանքի ունայնությունը (17-23)
Կեր, խմիր և հաճույք ստացիր աշխատանքիցդ (24-26)
3
Ամեն ինչ իր ժամանակն ունի (1-8)
Կյանքը վայելելը Աստծուց տրված պարգև է (9-15)
Աստված բոլորին արդարությամբ է դատում (16, 17)
Մարդկանց և կենդանիների վախճանը նույնն է (18-22)
4
Կեղեքում, որը մահից էլ վատ է (1-3)
Աշխատանքի վերաբերյալ հավասարակշռված տեսակետ (4-6)
Ընկերոջ արժեքը (7-12)
Ղեկավարի կյանքը կարող է ունայն լինել (13-16)
5
Ակնածալից վախ՝ Աստծու հանդեպ (1-7)
Բարձր դիրք ունեցողին իրենից ավելի բարձրն է դիտում (8, 9)
Հարստությունը ունայն է (10-20)
6
Ունեցվածք, որ մարդ չի վայելում (1-6)
Վայելիր այն, ինչ հիմա ունես (7-12)
7
Լավ անունը և մահվան օրը (1-4)
Իմաստունի նկատողությունը (5-7)
Վերջը ավելի լավ է, քան սկիզբը (8-10)
Իմաստության օգուտը (11, 12)
Լավ և վատ օրեր (13-15)
Ծայրահեղությունների մեջ մի՛ ընկիր (16-22)
Ժողովողի դիտարկումները (23-29)
8
9
Բոլորի վերջը նույնն է (1-3)
Վայելիր կյանքը, չնայած որ մահանալու ես (4-12)
Մահացածները ոչ մի բան չգիտեն (5)
Գերեզմանում ոչինչ տեղի չի ունենում (10)
Անսպասելի ժամանակ անկանխատեսելի դեպքեր են լինում (11)
Իմաստությունը միշտ չէ, որ գնահատվում է (13-18)
10
Մի փոքր հիմարությունը արժեզրկում է իմաստությունը (1)
Իմաստություն չունենալը վտանգավոր է (2-11)
Հիմարի տխուր վախճանը (12-15)
Ղեկավարների հիմարությունը (16-20)
11
Օգտվիր քո ունեցած հնարավորությունից (1-8)
Վայելիր երիտասարդությունդ պատասխանատվության զգացումով (9, 10)
12