আধ্যাত্মিকভাৱে সজাগ আৰু সক্ৰিয় হৈ থাকক

হব ১:৫, ৬

বাবিলীয়াসকলে যিহূদাক ধ্বংস কৰিব পাৰিব বুলি হয়তো বিশ্বাস কৰাটো কঠিন আছিল। সেইসময়ত যিহূদা শক্তিশালী মিচৰৰ অধীনত আছিল। বাবিলীয়াসকল মিচৰীয়াসকলতকৈ শক্তিশালী আছিল নেকি? তেওঁলোক শক্তিশালী নাছিল। ইয়াৰ উপৰিও, বহুতো যিহূদী লোকে ভাবিছিল যে যিহোৱা ঈশ্বৰে যিৰূচালেম নগৰ আৰু ইয়াত থকা মন্দিৰক কেতিয়াও ধ্বংস হʼবলৈ নিদিয়ে। কিন্তু যিয়ে নহওক, হবক্কুকে কৰা ভৱিষ্যতবাণী নিশ্চয় পূৰ হʼব। হবক্কুকে সেই দিনৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থাকিল আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে সজাগ আৰু সক্ৰিয় হৈ থাকিল।

কি কথাই মোক বিশ্বাস জন্মায় যে বৰ্তমান জগতৰ ৰীতি-ব্যৱস্থাৰ অন্ত নিচেই ওচৰত?

মই কেনেকৈ আধ্যাত্মিকভাৱে সজাগ আৰু সক্ৰিয় হৈ থাকিম?