অধ্যায় ২০

প্ৰভাৱশালী সামৰণি

উপদেশক ১২:১৩, ১৪

সাৰাংশ: আপোনাৰ ভাষণৰ শেষৰফালে, শিকা বিষয়বোৰ গ্ৰহণ কৰিবলৈ আৰু নিজৰ জীৱনত পালন কৰিবলৈ শ্ৰোতাসকলক উৎসাহিত কৰক।

ইয়াক কেনেকৈ কৰিব:

মূল বিষয়টো জড়িত কৰি সামৰণি কৰক। মূল বিষয়বোৰ আৰু ভাষণৰ বিষয় পুনৰ উল্লেখ কৰক।
শ্ৰোতাসকলক অনুপ্ৰাণিত কৰক। শ্ৰোতাসকলে কি কৰা উচিত, তাক উল্লেখ কৰক আৰু এনে কৰাৰ কিছুমান যুক্তিসংগত কাৰণ তুলি ধৰক। আন্তৰিকতাৰে আৰু নিশ্চয়তাৰে বৰ্ণনা কৰক।
ভাষণৰ সামৰণি সৰল আৰু চমু হোৱা উচিত। নতুনকৈ কোনো মূল বিষয় তুলি ধৰা উচিত নহয়। শ্ৰোতাসকলক পদক্ষেপ লʼবলৈ উৎসাহিত কৰাৰ বাবে প্ৰয়োজন অনুসৰি চমুকৈ কওক।

খৰ-ধৰকৈ ভাষণৰ সামৰণি কৰা উচিত নহয় আৰু আপোনাৰ মাত লাহে লাহে অস্পষ্টও হোৱা উচিত নহয়। অন্তিম বাক্যকেইশাৰী এইদৰে কওক যেন ভাষণটোৰ সমাপ্তি হʼবলৈ গৈ আছে।

ঘোষণা কাৰ্য্যত

যদি মূল বিষয়টো গৃহস্থই মনত ৰখাটো বিচাৰে, তেনেহʼলে মূল বিষয়টো আলোচনাৰ শেষৰফালে পুনৰ তুলি ধৰক। যদি আপোনাৰ আলোচনা হঠাতে বন্ধ কৰিবলগীয়া হয়, তেনেহʼলে ইতিবাচক শব্দেৰে আলোচনা সমাপ্তি কৰক। কোনো ব্যক্তিয়ে বিৰোধ কৰিলেও তেওঁৰ লগত এনে ব্যৱহাৰ কৰক, যাতে তেওঁ পৰৱৰ্তী সময়ছোৱাত শুনাৰ বাবে অনুপ্ৰাণিত হয়।