Ҹәлиләдә тәлим вә тәблиғ иши

Иса пејғәмбәр тәхминән ики илдир ки, јорулмадан тәблиғ едир. Јәгин о, индән белә өз хидмәтини азалдыб динҹәләр. Амма јох, о, фәалијјәтини даһа да ҝенишләндирир. Пејғәмбәр Ҹәлиләнин шәһәрләрини вә кәндләрини гарыш-гарыш ҝәзмәјә башлајыр, синагогларда вәз едир, Падшаһлыг һаггында мүждәни тәблиғ едир, һәр ҹүр хәстәлији вә нахошлуғу сағалдыр (Мәтта 9:35). Бу сәјаһәт заманы ҝөрдүјү шејләр ону әмин едир ки, даһа чох тәблиғ етмәк лазымдыр. Бәс о, буну неҹә едәҹәк?

Иса пејғәмбәр һансы јерә ҝедирсә, руһани ҹәһәтдән јохсул, тәсәллијә мөһтаҹ күтләләри ҝөрүр. Чүнки бу адамлар чобансыз гојунлар кими јазыг вә дағыныгдырлар. О, онларын һалына аҹыјыр. Буна ҝөрә дә шаҝирдләринә дејир: «Бәли, мәһсул бол, бичинчи исә аздыр. Буна ҝөрә дә бичин Саһибинә јалварын ки, мәһсулу јығмаға бичинчи ҝөндәрсин» (Мәтта 9:37, 38).

Иса пејғәмбәр буну һәлл етмәјин јолуну билир. О, он ики һәварисини чағырыр, онлары ики-ики бөлүр вә беләҹә алты ҹүт мүждәчи алыныр. Пејғәмбәр онлара тапшырыр: «Башга халгларын јанына апаран јола чыхмајын вә Сәмәријјә шәһәрләринә ҝирмәјин. Јалныз Исраил евинин итмиш гојунларынын јанына ҝедин. Ҝетдијиниз јерләрдә: “Сәмави Падшаһлыг јахынлашыб”, — дејәрәк тәблиғ един» (Мәтта 10:5—7).

Онлар сәмави Падшаһлыг һаггында тәблиғ етмәлидирләр. Нүмунә үчүн вердији дуада Иса шаҝирдләринә бу Падшаһлыг һаггында данышмышды. Бу Падшаһлыг јахынлашыб, јәни Аллаһын тәјин етдији Падшаһ, Иса Мәсиһ онларладыр. Шаҝирдләр сәмави һөкумәтин нүмајәндәләри олдугларыны тәсдиг едә билсинләр дејә, Мәсиһ онлара шәфа вермәк вә дирилтмәк габилијјәти верир. Һәмчинин онлара тапшырыр ки, буну һавајы етсинләр. Бәс шаҝирдләр өз еһтијаҹларыны неҹә өдәјәҹәкләр, мәсәлән, јемәк пулу һарадан тапаҹаглар?

Иса пејғәмбәр шаҝирдләринә дејир ки, тәблиғә ҝедәркән мадди еһтијаҹлары үчүн тәдарүк ҝөрмәсинләр. Онлар өзләри илә гызыл, ҝүмүш вә ја мис пул, һәтта һејбә, дәјишәк көјнәк, сәндәл ҝөтүрмәмәлидирләр. Ҝөрәсән нијә? Пејғәмбәр онлары әмин едир: «Зәһмәткеш јемәк јемәјә лајигдир» (Мәтта 10:10). Хош хәбәрә миннәтдарлыгла һај верәнләр онларын әсас тәләбатларыны өдәјәҹәкләр. О дејир: «Һансы евә ҝирсәниз, о јердән ҝедәнә кими һәмин евдә галын» (Марк 6:10).

Бунун ардынҹа Иса Мәсиһ шаҝирдләринә ев сакинләри илә Падшаһлыг һаггында сөһбәтә башламағы өјрәдир: «Бир евә ҝирәндә ев сакинләрини саламлајын. Әҝәр о евдәкиләр лајигли адамдырларса, гој диләдијиниз сүлһ онларын үзәринә ҝәлсин, јох әҝәр лајигли дејилләрсә, гој сүлһүнүз өзүнүзә гајытсын. Һансы јердә сизи гәбул етмәсәләр вә ја сөзүнүзү динләмәсәләр, о евдән, јахуд о шәһәрдән чыханда ајағынызын тозуну чырпын» (Мәтта 10:12—14).

Бәлкә дә, елә олаҹаг ки, шаҝирдләрин ҝәтирдији хәбәри бүтүн шәһәр вә ја кәнд гәбул етмәјәҹәк. Бәс белә әразиләри нә ҝөзләјир? Иса пејғәмбәр дејир ки, онлар мәһкум едиләҹәк. О, белә изаһ едир: «Әмин олун ки, Һөкм ҝүнүндә Сәдум вә Әмурә торпағынын ҹәзасы о шәһәринкиндән јүнҝүл олаҹаг» (Мәтта 10:15).