Фәсил 94
Дуа вә тәвазөкарлығын ваҹиблији
ИСА МӘСИҺ әввәлләр Јәһудејада оларкән исрарла дуа етмәјин ваҹиблијини ҝөстәрән бир мәсәл данышмышды. Инди Јерусәлимә сонунҹу сәфәри заманы о, даима дуа етмәјин ваҹиблијини бир даһа вурғулајыр. Ҝөрүнүр, Иса һәлә дә Самаријада, јахуд Галилејада оланда шаҝирдләринә белә бир мәсәл данышыр:
«Бир шәһәрдә Аллаһдан горхмајан вә инсанлары сајмајан бир һаким варды. Орада һәмчинин бир дул гадын да јашајырды. Бу гадын даима һакимин јанына ҝедиб: “Мәнимлә рәгибим арасында әдаләтли һөкм чыхар”, — дејирди. Һаким бир мүддәт она көмәк етмирди, амма сонрадан өз-өзүнә деди: “Дүздүр, Аллаһдан горхмурам, инсанлары да сајмырам, амма бу дул гадынын ҝәлиб-ҝетмәји мәни лап боғаза јығды. Ҝәрәк онун иши илә әлагәдар әдаләтли һөкм чыхарым ки, даһа ҝәлиб баш-бејними апармасын”».
Сонра Иса мәсәлин мәғзини ачыглајыр: «Ҝөрүрсүнүз, һагг-наһаг танымајан һаким нә деди?! Әҝәр о белә етдисә, мәҝәр сәбирли Аллаһ Ондан ҝеҹә-ҝүндүз имдад диләјән сечилмишләри үчүн әдаләти бәрпа етмәјәҹәк?»
Бу о демәк дејил ки, Иса Јеһова Аллаһы әдаләтсиз һакимә охшадыр. Хејр, о демәк истәјир ки, әҝәр әдаләтсиз һаким исрарла едилән хаһиши ешидирсә, әдаләтли вә хејирхаһ Аллаһ Өз халгынын ҝеҹә-ҝүндүз етдији јалварышлара мүтләг ҹаваб верәҹәк. Буна ҝөрә дә Иса дејир: «Буну билин ки, Аллаһ онлар үчүн әдаләти тезликлә бәрпа едәҹәк».
Чох вахт фағырлара вә касыблара һагсызлыг едилдији һалда нүфузлу вә варлы адамлара һөрмәт ҝөстәрилир. Аллаһ исә әдаләтлидир: О, пис адамлары ҹәзаландыраҹаг, Өз хидмәтчиләринә әбәди һәјат бәхш едәҹәк. Бәс нә гәдәр инсан Аллаһын әдаләти тезликлә бәрпа едәҹәјинә инаныр?
Иса дуанын ҝүҹүнү вә иманы бир-бирилә әлагәләндирәрәк сорушур: «Бәс ҝөрәсән, инсан Оғлу ҝәләндә јер үзүндә белә иман тапаҹагмы?» Бу суал ҹавабсыз галса да, ҝөрүнүр, Иса бунунла демәк истәјир ки, Мәсиһ падшаһлыг тахтына чыханда аз сајда адамда бу ҹүр иман олаҹаг.
Исаны динләјәнләр арасында иманы илә гүрурланан инсанлар вар. Онлар өзләрини салеһ һесаб едир вә башгаларына јухарыдан ашағы бахырлар. Ола билсин, Исанын шаҝирдләри арасында да беләләри вар. Иса белә адамлара ашағыдакы мәсәли сөјләјир:
«Ики адам дуа етмәк үчүн мәбәдә ҝирди. Онлардан бири фәрисеј, диҝәри верҝијыған иди. Фәрисеј дуруб үрәјиндә белә дуа етди: “Шүкүр Сәнә, Илаһи! Мән галан адамлар кими — сојғунчу, һагсыз, зинакар вә ја бу верҝијыған кими дејиләм. Һәфтәдә ики дәфә оруҹуму тутурам, алдығым һәр шејин онда бирини верирәм”».
Адәтән, фәрисејләр башгаларында тәәссүрат јаратмаг үчүн өз салеһликләрини нүмајиш етдирирләр. Онлар базар ертәси вә ҹүмә ахшамларыны өзләри үчүн оруҹ ҝүнләри тәјин етмиш вә һәтта кичик чөл отларындан да ондабир верҝисини дәгигликлә өдәјирләр. Амма ади инсанлара һәгарәтлә бахырлар. Буну бир нечә ај бундан габаг Чардаглар бајрамы заманы дедикләри сөзләрдән ҝөрмәк олар: «Бу ләнәтә ҝәлмиш ҹамаатын исә Ганундан хәбәри јохдур».
Сонра Иса мәсәлдә белә «ләнәтә ҝәлмиш» адамдан данышыр: «Верҝијыған исә узагда дуруб ҝөзләрини дә ҝөјә галдырмаға ҹүрәт етмирди, амма пешманчылыгдан синәсинә вуруб дејирди: “Ја Аллаһ, мән ҝүнаһкара рәһмин ҝәлсин”». Верҝијыған өз ҝүнаһларыны тәвазөкарлыгла бојнуна алдығы үчүн Иса дејир: «Буну билин ки, бу адам Аллаһын ҝөзүндә о бирисиндән даһа салеһ чыхды. Чүнки өзүнү јүксәлдән алчалдылаҹаг, өзүнү алчалдан исә јүксәлдиләҹәк».
Беләликлә, Иса бир даһа тәвазөкарлығын ваҹиблијини вурғулајыр. Онун шаҝирдләри өзләриндән разы фәрисејләрин бөјүк нүфуза малик олдуғу, вәзифә вә рүтбәјә һәр заман өнәм верилән бир ҹәмијјәтдә бөјүјүбләр. Буна ҝөрә дә тәәҹҹүблү дејил ки, бүтүн бунлар онлара да тәсир етмишдир. Бурада Иса һәгиги тәвазөкарлыг дәрси верир. Лука 18:1—14; Јәһја 7:49.
▪ Әдаләтсиз һаким дул гадынын хаһишини нә үчүн јеринә јетирир вә Исанын бу мәсәлиндә һансы ибрәт вар?
▪ Иса Падшаһ кими зүһур едәндә неҹә иман ахтараҹаг?
▪ Исанын фәрисеј вә верҝијыған һаггындакы мәсәли кимләрә аиддир?
▪ Фәрисејләрин һансы дүшүнҹә тәрзи тәһлүкәлидир?