Еј Мәсиһчи чобанлары, үрәјинизи ҝениш ачын!

“РӘБ чобанымдыр; мәним әксијим олмаз”. Давуд бу сөзләрлә, өз Аллаһына там е’тибар етдијини ајдынҹа ҝөстәрир. Јегова руһани мә’нада ону “тәзә чајырларда јатырыр”, “сакит сулар бојунҹа ҝәздирир” вә “доғрулуг јолларында ҝүдүр”дү. Дүшмәнләри Давуду мүһасирәјә аланда о, тәсәлли алыр вә руһландырылырды, бу исә ону Јеговаја: “Шәрдән горхмурам; чүнки сән мәнимлә бәрабәрсән” сөзләрини демәјә тәһрик етди. Белә Бөјүк чобана малик олан Давуд, “узун мүддәт РӘББИН евиндә јашамаг” истәјирди (Мәзмур 23:1—6).

Јегованын мәһәббәтлә долу гајғыкешлијини Онун ваһид Оғлу Иса да һисс етмишди вә о, јер үзүндә оларкән бу гајғыкешлији шаҝирдләри илә рәфтарында чох јахшы әкс етдирирди. Буна ҝөрә дә, Мүгәддәс Јазыларда о, “јахшы чобан”, “Баш Чобан” вә “бөјүк Чобан” адланыр (Јәһја 10:11; 1 Петер 5:2—4; Ибраниләрә 13:20).

Јегова вә Иса Мәсиһ, онлары севәнләрин гајғысына галмаға давам едирләр. Бу, хүсусилә дә, онларын мәһәббәтлә јығынҹаглара руһани чобанлар тә’јин етмәләриндән ҝөрүнүр. Павел, белә руһани чобанлара мүраҹиәт едәрәк, дејир: “Өзүнүзә вә бүтүн сүрүјә диггәт един. Мүгәддәс Руһ сизи о сүрүнүн ичиндә нәзарәтчи тә’јин етмишдир ки, Рәббин вә Аллаһын ҹәмијјәтини, Өз ганы баһасына [“Өз Оғлунун ганы баһасына”] әлдә етдији ҹәмијјәти ҝүдәсиниз” (Һәвариләрин ишләри 20:28).

Сүрүнү, Јегова вә Иса Мәсиһин нүмунәсинә мүвафиг олараг отармаг асан иш дејил, анҹаг бу, әввәлләр олдуғундан инди даһа ваҹибдир. Сон үч ил әрзиндә милјондан артыг инсанын вәфтиз олуб, Шаһид олмалары һаггында фикирләшин! Онлар тәзәдирләр вә илләр әрзиндә хидмәтдә әлдә едилән руһани тәҹрүбәјә малик дејилләр. Һәмчинин һәлә ушаг вә јенијетмә олан Шаһидләр һаггында да дүшүнүн. Онлар јалныз валидејнләринин дејил, һәм дә јығынҹағын ағсаггалларынын диггәтинә еһтијаҹ һисси дујурлар.

Бәли, һәр бир мәсиһчи хариҹдән, о ҹүмләдән ону әһатә едән инсанлар тәрәфиндән тәзјигә мә’руз галыр. Бүтүн мәсиһчиләрә, өз арзуларына ҝөз јумуб, дүнјанын ардынҹа ҝетмәјин ҝүҹлү еһтирасына гаршы дурмаг үчүн гүввә сәрф етмәк лазым ҝәлир. Бә’зи өлкәләрдә Падшаһлығын тәблиғчиләрини, чатдырдыглары хәбәрә инсанларын хош мүнасибәт ҝөстәрмәмәси руһдан салыр. Бир чох тәблиғчиләр ҹидди хәстәдирләр. Диҝәрләринин исә, игтисади проблемләр уҹбатындан әввәлҹә Падшаһлығы ахтармаг һәвәси сөнүр. Бәли, биз һамымыз, о ҹүмләдән чох илләр әрзиндә һәгигәтдә оланлар да, севән чобанларын көмәјинә еһтијаҹ һисси дујуруг вә белә көмәјә лајигик.

Дүзҝүн нијјәтләр

Биринҹи әсрин мәсиһчиләринә мәсләһәт едилмишдир ки, үрәкләрини “ҝениш ачсынлар”, (ЈД) (2 Коринфлиләрә 6:11—13). Мәсиһчи ағсаггаллары, өзләринә һәвалә едилән чобанлыг вәзифәсини јеринә јетирән заман, бу мәсләһәтә риајәт етмәлидирләр. Онлар буну неҹә едә биләрләр? Вә ҝәләҹәкдә руһани чобан олаҹаг бир чох хидмәти көмәкчиләр һаггында нә демәк олар?

Ағсаггаллар сүрүјә хејир-дуа олсунлар дејә, садәҹә борҹ һисси илә һәрәкәт етмәли дејилләр. Онлара белә бир мәсләһәт верилир: “Аллаһын сизә һәвалә олунан сүрүсүнү отарын. Она мәҹбури дејил, көнүллү вә Аллаһа мәгбул олан шәкилдә, биабырчы газанҹ үчүн дејил, шөвглә нәзарәт един” (1 Петер 5:2). Демәли, сүрүнү дүзҝүн отармаг үчүн, башгаларына көнүллү вә сә’јлә хидмәт етмәк лазымдыр (Јәһја 21:15—17). Гојунларын нәјә еһтијаҹлары олдуғуну анламаг вә онларын тәлабатларына тезҹә һај вермәјә һазыр олмаг ҝәрәкдир. Башгалары илә мүнасибәтдә, Аллаһын руһунун сәмәрәси кими танынан, ҝөзәл мәсиһчи хүсусијјәтләрини ҝөстәрмәк лазымдыр (Галатијалылара 5:22, 23).

Ағсаггаллар, бә’зән гардашлара онларын өз евләриндә баш чәкмәли олурларa. Анҹаг үрәјини ҝениш ачан руһани чобанлар бүтүн гүввәләрини хидмәтә сәрф едирләр. Бу о демәкдир ки, онлар һәрдәнбир баш чәкмәклә кифајәтләнмирләр. Онлар, сүрүнү отармаг үчүн һәр бир әлверишли имкандан истифадә едирләр.

Башгаларыны ағсаггал олмаға һазырламаг

Јашындан асылы олмајараг, “ҹәмијјәтдә нәзарәтчи олмаға һәвәс ҝөстәрән” һәр бир гардаш “хејирли бир иш арзу едир” (1 Тимотејә 3:1). Хидмәти көмәкчиләрин чоху јығынҹагда әлавә имтијазлар алмаға сә’ј ҝөстәрирләр. Буна ҝөрә ағсаггаллар, “нәзарәтчи олмаға һәвәс ҝөстәрән” гардашлара илк аддым атмагда севинҹлә көмәк едирләр. Бунунла да, онлары јахшы руһани чобан олмаға һазырлајырлар.

Јеговаја мәхсус олан мәсиһчи јығынҹағы, Онун јүксәк нормаларына әсасәсән јашадығы үчүн, Һезекиел 34:2—6 ајәләриндә тәсвир едилән јаланчы чобанлар бу јығынҹағы зәифләдә билмәди. Һәмин јаланчы чобанлар ишләринә ҝөрә Јегованын ҝөзүндә ијрәнҹ идиләр. Ҹүрүнү отармаг әвәзинә, онлар өзләрини отарырдылар. Онлар зәифләри мөһкәмләндирмир, хәстәләри сағалтмыр, јаралылара сарғы бағламыр, говуланлары гајтармыр вә итмишләри ахтармырдылар. Онлар чобана јох, даһа чох ҹанавара бәнзәјирдиләр вә гојунлары сыхышдырырдылар. Башлы-башына бурахылмыш гојунлар дағыныг идиләр, фајдасыз олараг долашырдылар вә һеч ким онларын гајғысына галмырды (Јеремја 23:1, 2; Наһум 3:18; Матта 9:36).

Һәмин сәдагәтсиз чобанлардан фәргли олараг, һәгиги мәсиһчи чобанлары Јегованын нүмунәси илә ҝедирләр. Онлар гојунларын руһани “тәзә чајырлыглара” вә “сакит сулар бојунҹа” ҝетмәләринә көмәк едирләр. Ағсаггаллар, гојунлара, Аллаһын Кәламыны дүзҝүн баша дүшмәкдә вә ону һәјатларында тәтбиг етмәкдә көмәк едәрәк, онлары “доғрулуг јолларына” истигамәтләндирирләр. Онлар, “өјрәтмәјә габилијјәтли” олдуглары үчүн буну мүвәффәгијјәтлә едә билирләр (1 Тимотејә 3:2).

Ағсаггаллар әсасән јығынҹагларда сәһнәдән өјрәдирләр. Анҹаг онлар ајры-ајры инсанлары сәрбәст үнсијјәтдә дә өјрәдирләр. Әлбәттә, нәсиһәт вермәк бириндә үз-үзә сөһбәт заманы, диҝәриндә исә мә’рузә илә чыхыш едән заман даһа јахшы алыныр. Анҹаг тә’лим вермәјин мүәјјән нөвүндә аз баҹарығы олмаг, һеч дә о демәк дејил ки, һәмин адам мүәллим ола билмәз. Ағсаггаллар, гаршыларында ачылан бүтүн имканлардан, о ҹүмләдән чобанлыг ишиндән истифадә едәрәк тә’лим верирләр. Бу ишин бир һиссәси рәсми тәдбир, — мәсәлән, баш чәкмәк формасында јеринә јетирилир. Анҹаг ағсаггаллыг ишинин чох һиссәсини даһа сәрбәст шәраитдә кечирмәк олар ки, бунун өзү дә бөјүк фајда ҝәтирир.

Һәр вахт руһани чобанлар вә мүәллимләр

Өз ишини јеринә јетирмәси үчүн һәкимә билик вә тәҹрүбә лазымдыр. Лакин һәкимин јанына ҝәлән хәстә, онун ҝөстәрдији шәфгәти, мәрһәмәти, гајғыны вә сәмими марағы да гијмәтләндирир. Бу хүсусијјәтләр һәкимин шәхсијјәтинин бир һиссәси олмалыдыр. Белә хүсусијјәтләр, јахшы мүәллим вә руһани чобан олмаг истәјән шәхсләрә дә ваҹибдир. О, бунлары ҝүндәлик һәјатында ҝөстәрмәлидир. Һәгиги мүәллим, әтрафында олан инсанлара һәр ан көмәк етмәјә һазырдыр. Сүлејманын мәсәлләри 15:23 дејилир: “Вахтында олан сөз нә јахшыдыр!” Ағсаггал мә’рузә илә чыхыш едәндә, евдән евә тәблиғ едәндә, Падшаһлыг Залында вә ја бир кимсә илә телефонда сөһбәт едәндә, ола биләр ки, елә бунлар “вахтында” олсун. Јахшы руһани чобан јалныз ағсаггал баш чәкмәси заманы дејил, анҹаг һәр вахт гајғыкеш олмаға ҹан атыр. Әҝәр руһани чобан өз үрәјини ҝениш ачырса, ваҹиб олан шејләри лазыми вахтда гајғыкешликлә верәрәк, гојунлары отармаг үчүн һәр бир имкандан истифадә едәҹәкдир. Бу, гојунларын ҝөзүндә чобаны севимли едир (Марк 10:43).

Һазырда ағсаггал олан Волфганг, бир хидмәти көмәкчинин өз арвады илә онун евинә гонаг ҝәлдијини хатырлајараг, дејир: “Бизим ушагларымыз, онлара бу гәдәр диггәт јетирилдијинә вә вахтымызы ҝөзәл кечирдијимизә ҝөрә чох севинирдиләр. Онлар буну һәлә дә хатырлајырлар”. Бәли, һәмин хидмәти көмәкчи башгаларынын гејдинә галдығыны ҝөстәрди; о өз үрәјини ҝениш ачмышды.

Үрәјинизи ҝениш ачмағын диҝәр үсулу, хәстәләрә баш чәкмәк, онлара тәсәлли сөзләри илә јазылмыш гыса мәктуб ҝөндәрмәк вә ја зәнҝ етмәк, бир сөзлә, онларын гајғысына галдығынызы ҝөстәрмәкдир! Әҝәр лазым ҝәләрсә, көмәк тәклиф един. Үрәкләрини бошалтмаг истәјәрләрсә, диггәтлә гулаг асын. Онлара јахшы бир шеј сөјләјин, өзүнүзүн вә ја башга јығынҹагларын руһландырыҹы теократик фәалијјәтиндән мараглы һадисәләр данышын. Онлара көмәк един ки, диггәтләрини, Јегованы севән кәсләрә нәсиб олаҹаг ҝөзәл ҝәләҹәјә мәркәзләшдирсинләр (2 Коринфлиләрә 4:16—18).

Ағсаггалын баш чәкмәк ишләринә әлавә

Әҝәр руһани чобанлыг ишинин нә үчүн лазым олдуғуну хатырласаг, ајдын олар ки, ағсаггалларын, гардашлара рәсми сурәтдә баш чәкмәләри ваҹиб олса да, бу, онларын вәзифәсинә дахил олан ишләрин јалныз бир һиссәсидир. Әҝәр севән чобан өз үрәјини ҝениш ачырса, һәр вахт, һәр вәзијјәтдә көмәк етмәјә һазыр олаҹагдыр. О, гардашларла сәмими мүнасибәт јарадыр вә буна миннәтдар олараг гардашлар әминдирләр ки, бир чәтинлик јарананда писликдән горхмаг лазым дејил, чүнки гардашлары олан мәсиһчи ағсаггалынын мәһәббәтлә онлара гајғы ҝөстәрдијини билирләр (Мәзмур 23:4).

Беләликлә, еј мәсиһчи чобанлары, өз үрәјинизи ҝениш ачын. Гардашлара сәмими мәһәббәт ҝөстәрин: онлары руһландырын, мөһкәмләндирин вә мүмкүн олан бүтүн үсулларла онлары руһән инкишаф етдирин. Онлара иманда сарсылмаз олмаға көмәк един (Колослулара 1:23). Әҝәр гојунларын, үрәјини ҝениш ачан руһани чобанлары оларса, бу онлар үчүн хејир-дуа олаҹаг вә онларын һеч нәјә еһтијаҹлары олмајаҹаг. Онлар, Давуд кими, узун мүддәт Јегованын евиндә јашамаг истәјәҹәкләр (Мәзмур 23:1, 6). Севән чобан даһа нә арзулаја биләр?

[Һашијә]

[31-ҹи сәһифәдәки чәрчивә]

Мәсиһчи чобанлары

• Һәвәслә вә сә’јлә хидмәт едирләр

• Сүрүнү тә’мин едир вә онун гејдинә галырлар

• Башгаларына ағсаггал олмаға көмәк едирләр

• Хәстәләрә баш чәкир вә онлара гајғы ҝөстәрирләр

• Һәр вахт гардашлара көмәк етмәјә һазырдырлар