Misanong Ako sa Ting-ani

SUMALA SA ASOY NI WINIFRED REMMIE

“ANG alanihon daghan, apan diyutay ra ang mga mamumuo.” Kining mga pulong sa atong Ginoong Jesus tinukmod sa halalom nga pagbati alang sa katawhan nga gipanitan ug gibiyaan samag mga karnero nga walay magbalantay. Ako nakasinati sa susamang pagbati, ug sulod sa milabayng 40 ka tuig, ako kanunay nga naningkamot sa pagsanong nga mauyonon sa pagtawag sa Agalon sa pagbuhat sa pagpangani.​—Mateo 9:36, 37.

Ako natawo sa Kasadpang Aprika sa usa ka pamilya nga pito ug anak, tanan babaye. Ang among ginikanan malumo, apan estrikto; sila usab relihiyoso kaayo. Ang pagtambong sa simbahan ug sa Katekismo sa Dominggo kada semana dili mahangyo nga paltahan. Alang kanako dili kini suliran tungod kay nahigugma ako sa espirituwal nga mga butang. Sa pagkatinuod, sa pangedarong 12, ako natudlo nga modumala sa mga klase sa Katekismo sa Dominggo.

Kaminyoon ug Abentura

Niadtong 1941, sa pangedarong 23, naminyo ako kang Lichfield Remmie, usa ka tinidor de libro sa buhatan sa kagamhanang kolonyal. Sa materyal nga pagkasulti, kami maayo ug pagkabutang, apan ang gugma sa panimpalad ug ang panganti sa pagtigom ug materyal nga bahandi nagdala kanamo ngadto sa Liberia sa 1944. Ang lisoanang punto sa kinabuhi sa akong bana, ug sa kadugayan sa akoa, miabot niadtong 1950 sa dihang iyang nahibalag si Hoyle Ervin, usa ka misyonaryo sa mga Saksi ni Jehova. Human lamang sa tulo ka semana nga pagtuon, ang akong bana nagsugod sa pagpakig-ambit sa buluhatong pagsangyaw.

Ako naglagot sa dihang ang akong bana mihunong sa pagtambong sa simbahan. Timan-i, siya usa ka lig-ong Protestante nga magpuasa ngani sa panahon sa Kwaresma. Ang unang higayon nga nakit-an ko siya nga mosangyaw, nagbitbit ug bag, nasuko ako. “Unsay nahitabo kanimo?” sukot nako. “Usa ka importanteng tawo sama kanimo mogawas sa pagsangyaw kauban sa talamayong mga tawo!” Siya kalmado ug malinawon sa panahon sa maong pangasaba.

Sa sunod adlaw, si Brader Ervin mibisita sa among balay sa pagtuon uban kang Lichfield. Sama sa naandan, ako nagpalayo sa panahon sa pagtuon. Lagmit maoy tungod niini nga si Brader Ervin nangutana kanako kon ako dili makabasa. Unsa? Ako, dili makabasa? Pagkadakong insulto! Ipakita nako kaniya nga ako edukado kaayo! Akong iyagyag kining bakak nga relihiyon!

Pagdawat sa Kamatuoran

Wala madugay pagkatapos niini, akong namatikdan ang librong Let God Be True sa ibabaw sa lamesa sa sala. ‘Binuang nga titulo,’ hunahuna nako. ‘Ang Diyos kanunay nga matinud-anon, dili ba?’ Samtang akong gibasa ang libro, nakaplagan nako dayon ang laing hinungdan sa pagtutol. Kana nagaingon nga ang tawo walay kalag, siya maoy usa ka kalag! Bisan ang mga iro ug iring maoy mga kalag! Kana sa pagkatinuod nakapapungot kanako. ‘Pagkabinuang nga pagtulon-an!’ hunahuna nako.

Sa dihang ang akong bana mipauli, masuk-anong giatubang nako siya. “Kining mga limbongan nag-ingon nga ang tawo walay kalag. Sila mga bakakong propeta!” Wala ako awaya sa akong bana; inay, kalmado siyang mitubag: “Winnie, ang tanan anaa sa Bibliya.” Sa ulahi, sa dihang si Brader Ervin mapailobong nagpakita kanako gikan sa akong kaugalingong Bibliya nga kita maoy mga kalag ug nga ang atong kalag mamatay, ako nakuratan. (Ezekiel 18:4) Ang nadayeg nako ug labi mao ang kasulatan sa Genesis 2:7, nga nagaingon: “Ang tawo [Adan] nahimong buhing kalag.”

Pagkadako nakong sayop! Nakabati ako nga nailad sa klero ug wala na gayod motambong sa simbahan pag-usab. Inay, ako misugod sa pagtambong sa Kristohanong mga tigom sa mga Saksi ni Jehova. Dalayegon kaayo nga makita ang gugma tali kanila! Kini mao gayod ang tinuod nga relihiyon.

Pagpangani sa Cape Palmas

Mga tulo ka bulan sa ulahi, ang akong bana may kahigayonan unta sa pagkawat ug dakong kantidad sa salapi sa kompanya​—apan wala niya kana himoa. Ang iyang mga kaubanan sa trabaho nagyubit kaniya: “Remmie, mamatay kang timawa.”

Hinuon, tungod sa iyang kamatinud-anon, gipataas ang iyang ranggo ug gipadala sa Cape Palmas sa pagbukas ug usa ka bag-ong buhatan didto. Kami nagwali nga masiboton ug pagkatapos sa duha lamang ka bulan, kami may diyutay nga pundok nga dulot nga interesado sa mensahe sa Bibliya. Sa ulahi, sa dihang si Lichfield mibiyahe ngadto sa kabisera, ang Monrovia, sa pagkuha ug pila ka galamiton alang sa bag-ong buhatan, siya gibawtismohan. Siya usab mihangyo ug tabang gikan sa Sosyedad sa pag-atiman nilang atua sa Cape Palmas nga nagpakita ug interes sa kamatuoran.

Ang Sosyedad mitubag pinaagi sa pagpadala kang Brader ug Sister Faust sa Cape Palmas. Si Sister Faust dako ug natabang kanako, ug niadtong Disyembre 1951, ako nagpasimbolo sa akong dedikasyon kang Jehova pinaagi sa pagpabawtismo. Karon labaw pa kaysa kaniadto, ako determinado sa ‘pagtigom sa bunga alang sa kinabuhing dayon.’ (Juan 4:35, 36) Sa Abril 1952, ako misulod sa bug-os panahong ministeryo ingong usa ka payunir.

Ang akong mga singkamot dihadiha gipanalanginan ni Jehova; sulod sa usa ka tuig, ako nakatabang sa lima ka tawo sa pagdedikar ug pagpabawtismo. Usa kanila, si Louissa Macintosh, ig-agaw sa kanhi presidente sa Liberia, si W. V. S. Tubman. Siya nabawtismohan ug misulod sa bug-os panahon nga ministeryo ug nagpadayon nga matinumanon sa Diyos hangtod sa iyang kamatayon niadtong 1984. Sa pipila ka mga higayon siya nagpamatuod ngadto sa presidente.

Sa Ilawod sa Buchanan

Sa 1957, sa panahon sa pagbisita sa magtatan-aw sa distrito, ang akong bana ug ako giimbitar nga mahimong espesyal nga mga payunir. Pagkatapos sa mainampoong panaghisgot, among gidawat ang asaynment. Si Lichfield nanginahanglan ug pipila ka bulan sa malamposong pagtapos sa iyang sekular nga buluhaton sa Cape Palmas, busa ako nag-una sa Ilawod sa Buchanan, usa ka wala matandog nga teritoryo, aron sa pagbukas sa buluhaton didto.

Sa pag-abot, ako giabiabi sa pamilyang Maclean. Sa sunod nga adlaw, sama sa nabatasan, ako gidala ngadto sa ikaduhang pangulo sa tribong Pele. Ang pangulo ug iyang pamilya mainitong nag-abiabi kanako, ug ako nagpamatuod sa usa ka gamayng grupo sa katawhan sa iyang balay. Dili moubos sa unom ka tawo nga akong nasultihan nianang adlawa, lakip ang ikaduhang pangulo ug iyang asawa, sa ngadtongadto nahimong mga Saksi.

Wala madugay ako nagdumala ug pagtuon sa Bantayanang Torre uban sa kapin sa 20 ka tawo nga nanambong. Kinahanglan akong mosalig ug bug-os kang Jehova, ug siya naghatag kanako sa gikinahanglan nga kusog ug katakos sa pag-atiman sa iyang mga karnero. Sa dihang mobati akog kalapoy o kakulang, akong hinumdoman ang mga matinumanon sa kakaraanan, ilabina ang mga babaye sama nila ni Debora ug Hulda, nga walay kahadlok sa pagtuman sa mga gisugo ni Jehova.​—Mga Maghuhukom 4:4-7, 14-16; 2 Hari 22:14-20.

Pagka Marso 1958, pagkatapos lamang sa tulo ka bulan sa Ilawod sa Buchanan, ako nakadawat ug sulat nga nagpahibalo kanako sa pagbisita sa magtatan-aw sa sirkito, si John Charuk. Akong giabangan ang silong sa usa ka balay nga paigo ang daghang panon. Unya ako mibiyahe ngadto sa Ilaya sa Buchanan sa pagtagbo kang Brader Charuk, apan wala siya moabot. Pagkatapos maghulat hangtod sawomsom, ako luya nga mipauli sa Ilawod sa Buchanan.

Mga tungang gabii, nakadungog ako ug panuktok sa pultahan. Sa pag-abli niana, akong nakit-an dili lang ang magtatan-aw sa sirkito apan usab ang akong bana, kansang sorpresang pag-abot maayong pagkaatol sa kang Brader Charuk. Sa unsang paagi nila ako gidumdom? Nakatagbo sila ug mangangayam ug nangutana kaniya kon nakaila siya ug usa ka babaye nga nagwali sa katawhan mahitungod kang Jehova. “Oo,” tubag niya, ug unya iyang gitudloan sila ngadto sa akong dapit. Dakong kalipay ang akong gibati nga sa tulo lamang ka bulan didto sa Ilawod sa Buchanan, ang akong kahayag nagadan-ag ug masanag!​—Mateo 5:14-16.

Kami nakatagamtam ug kinatas-ang tumatambong nga 40 sa panahon sa pagbisita ni Brader Charuk. Sa lakaw sa panahon usa ka mauswagong kongregasyon ang natukod, ug kami nakapatindog ug nindot nga Kingdom Hall. Ugaling, ang kinabuhi dili kanunay nga libre sa kasamok. Pananglitan, niadtong 1963 ang relihiyosong paglutos misilaob sa Kolahun, ug ang akong bana gidakop ug gibilanggo. Siya nabun-og pag-ayo nga kinahanglan siyang dad-on sa ospital.

Wala madugay pagkatapos sa paggawas niya sa ospital, sa mao rang tuig, may kombensiyon kami sa Gbarnga. Sa kataposang adlaw, ang mga sundalo nagdakop sa tanang tumatambong ug nagmando kanamo sa pagsaludar sa bandera. Sa dihang kami mingdumili, ang mga sundalo nagpugos kanamo sa pag-isa sa among mga kamot ug sa pagtutok direkta sa adlaw. Sila usab nagbunal sa pila kanamo pinaagi sa mga puloan sa ilang mga riple. Ingong tabang sa akong kaugalingon sa paghupot sa akong integridad ngadto sa Diyos, nag-awit ako ug hilom sa awitonon sa Gingharian nga “Dili Mahadlok Kanila!” Pagkatapos niadto ang mga sundalo nagbalhog kanamo sa hugaw nga bilanggoan. Tulo ka adlaw sa ulahi ang mga langyaw gibuhian, ug si Lichfield ug ako gipalagpot ngadto sa Sierra Leone. Ang lokal nga mga Saksi gibuhian sa sunod adlaw.

Dugang mga Pribilehiyo ug mga Ganti

Kami giasayn sa pagbuhat kauban sa Kongregasyon sa Bo, sa habagatang Sierra Leone. Kami nag-alagad didto sa walo ka tuig ayha pa balhina sa Njala. Samtang didto sa Njala ang akong bana gitudlo sa pag-alagad ingong usa ka kapuli nga magtatan-aw sa sirkito, ug ako nakapribilehiyo sa pag-uban kaniya samtang siya nalangkit sa maong pag-alagad. Unya, sa tungatunga sa katuigang 1970, kami gibalhin sa Kongregasyon sa East Freetown.

Akong nasinatian ang ganti nga makakita sa daghan sa akong gidumalahan sa pagtuon sa Bibliya nga migakos sa matuod nga pagsimba. Ako may kapin sa 60 ka espirituwal nga mga anak ug mga apo ingong “sulat sa pagpaila.” (2 Corinto 3:1) Ang pila kinahanglan mohimo ug dagkong mga kausaban, sama kang Victoria Dyke, kinsa usa ka propeta sa sekta sa Aladura. Pagkatapos tagda ang 1 Juan 5:21, sa kataposan iyang gidispatsa ang iyang daghang mga anting-anting ug mga butang sa pagsimba. Iyang gisimbolohan ang iyang dedikasyon pinaagi sa bawtismo ug sa ulahi nahimong usa ka espesyal nga payunir, nga nagtabang sa daghan sa iyang mga paryente sa pagdawat sa kamatuoran.

Niadtong Abril 1985, namatay ang akong bana, mga pila ka bulan lamang una pa ang ika-44ng kasumaran sa among kasal. Apan ako wala mag-inusara. Nagpadayon ako sa pag-alagad sa akong Tigtabang, si Jehova, ingong usa ka bug-os-panahong ministro. Ug ako nakabati ug linaing bugkos kauban nilang akong natabangan sa pag-ila kaniya. Sila pamilya diha sa linaing diwa. Gihigugma nako sila ug sila nahigugma kanako. Sa dihang ako magkasakit, sila mangdugok sa pag-atiman kanako, ug, siyempre, gitabangan ko usab sila.

Walay duhaduha bahin niana, kon pagabuhaton ko kining tanan pag-usab, igakalipay ko ang pagdala sa akong galab ug moapil diha sa pagpangani ingong isigkamagbubuhat ni Jehova.

[Hulagway sa panid 23]

Si Winifred Remmie karong adlawa