“Karon Mamatay Ka!”
—Gisulong sa Manglulugos ang Usa ka Kristohanong Panimalay
GITUOK ako sa kubalong kamot. Nanglimbasog ako sa pagsiyagit.
“Hilom! Hunong na sa imong pagsiyagit ug dili ko ikaw hilabtan,” siya miingon, nga nagtuok sa akong liog.
Apan wala ako motuo kaniya ug wala mosunod kaniya. Nagpadayon ako sa pagsinggit. Akong gikamras ang iyang nawong, gihapak ang iyang antipara ug gilabnot ang iyang pustiso. Samtang naningkamot siya sa paghikap ug sa pagpugong kanako, akong gitusok ang akong mga kuko sa iyang mga mata. Ug misinggit ako. Sa nahaduol ang iyang mga tudlo sa akong baba, akong gipaak kini sa tuman nakong kusog.
Motuo kamo ug dili, wala ako mahadlok—mitungha ra ang kahadlok sa ulahi. Sa karon nasuko kaayo ako! Kining tampalasan dili mahimong mosulod sa balay ug lugoson ako, dili dinhi o bisan asa!
Apan nagpadayon siya. Iyang gilabni ang bakos sa duol ug gigapos ang akong kamot sa akong luyo—ang una sa daghang higayon, sanglit nakaarang ako nga dili magapos. Uban sa usa ka kamot diha sa akong liog, nangapkap siya sa iyang ngipon ug antipara sa salog. Sa kalit lamang nakaikyas ako ug, dili maasoy, misugod sa pagpanglabay ug mga butang diha sa lawak ug wala magkadimaong misinggit, sama nga nabuang ako.
Nakurat makadiyot ang akong tig-atake ug mihunong sa pagpangutana, “Unsa bay nahitabo kanimo?” Ning yugtoa, midagan ako, apan nadakpan niya ako, giguyod sa lawak ug gilamba sa katre. Human nga nakagaod sa akong mga kamot pag-usab, milampos siya sa paghubo kanako sa gamay nga bahin. Milubaglubag ako ug nagpanindak aron mohawa siya gikan nako. Nasuko kaayo ako sa iyang mahugawng sinultihan ug sa mahugawng buhat nga iyang gipaningkamotang ipugos kanako!
Sa kataposan nakabuhi ang akong mga kamot sa bakos, akong gitulod siya, ug mikaratil sa pultahan sa gawas. Akong gikawhat ang kaptanan, apan sa pagliso nako niini, gisignit niya ako sa luyo ug gilamba sa salog. Ug akong nakuha ang kutsilyo sa duol ug akong gilaslas kini sa iyang batiis. “Bantay ka,” siya misinggit. “Karon mamatay ka!” Iyang gipukpok ang akong ulo ug nakuyapan ako.
Akong nakita karon nga angay unta akong magbantay. Alisto ako kanunay aron malikayan ang kagubot ug ang mga tigpangitag kasamok gawas sa balay. Kuyog nako kanunay ang akong bana kon manglakaw. Ginalikayan ko kanunay ang mga dapit nga dugokanan sa mga kriminal, ug maligdong ako sa akong pamiste. Wala gayod ako magdahom nga may kaisog ang manglulugos sa pag-atake kanako sulod sa akong kaugalingong balay.
Kining tawhana nagtrabaho sa konstruksiyon sa tapad sa among balay. Ang kontraktor sa tinukod mikuhag suplay sa koryente gikan sa among balay alang sa mga kasangkapan sa konstruksiyon. Usahay, kon masobrahan ang linya, mobalik sa among balay ang trabahante aron ayohon ang circuit breaker nga anaa sa silong sa among balay. Praktikal nga kahikayan kadto, apan dili maalamon.
Dayag nga nagplano siya nga pakuratan ako. Naglaom seguro siya nga makuratan ako ug mokooperar kaniya tungod sa kahadlok. Buweno, nakurat ako dihang mihasmag siya kanako, apan wala ako mahadlok. Wala gani ako mohunong sa paghunahuna bahin niini. Mibalos ako, misinggit ug kusog kaayo ug nagpangamras ug nagpamatid ug namaak. Labing maayo nga nahimo ko kadto, kay nakurat siya sa mibalos ako. Nakahatag kadto kanako ug dakong kadasig sa hunahuna sukad pa sa sinugdan sa pagkasayod nga wala niya makontrolar ang iyang kaugalingon o ako. Labi pang midesider ako sa pagsukol tungod niadto ug nakalig-on sa paglaom nga makadaog ako.
Naulian ako sa panimuot sa atubangan sa lingkoranan sa awto diha sa nagdagan nga trapiko. Gihigtan ang akong liog sa mao gihapong bakos, sama sa higot sa iro, nga iyang gikaptag hugot samtang nagmaneho siya. Sa mitin-aw ang akong hunahuna, sa nahibalo kon hain ako ug kon nganong nakaabot ako didto mikidlap kanako sama sa nagkalayong/use nga nakapukaw pag-usab sa akong kasuko.
Akong gisiko ang manibela sa pagpaningkamot nga mapadaplin sa dalan ang awto. Kombinsido ako nga kining nabuang nga tawo karon mas nagtagad sa pagpatay kanako kay sa paglugos kanako. Patyon niya ako aron dili nako siya mailhan sa ulahi. Bisag gikapoy ako sa paglayogay kaniya halos usa ka oras, ang akong pagsukol miepekto usab kaniya. Gikapoy ug naglibog, sa kataposan mipadaplin siya sa dalan ug gitulod ako gawas sa awto. Laing motorista mihunong ug gidala ako sa ospital.
Apan nakadaog ako! Wala ako malugos! Ako ang mananaog, dili ang biktima! Mahinlo ang akong konsensiya, wala madaot ang akong dungog ug dignidad. Natipigan ko ang akong integridad sa Labing Makagagahom nga Diyos, si Jehova!
Dili usab buot ingnon nga nalipay ako ug mibating magarbohon sa naospital ako sa pila ka adlaw. Grabe kaayo ang nerbiyos ko, sakit ang akong tibuok lawas, ug ngil-ad kaayo ang akong hitsura. Ang kahadlok nga wala nako batia sa giatake ako karon mibanlas kanako sama sa dagkong mga balod. Mobalikbalik sa akong hunahuna ang daotang mga butang nga mahimong mahitabo. Niining panahona, gisukitsukit ako sa mga detektib sa kapolisan ug nahibaloan, sa akong kalisang, nga kining mangtasa giparola gikan sa bilanggoan sa imaging unom pa lang ka semana tapos napriso tungod sa sentensiya sa panglugos!
Sa adlaw nga gipagawas ako sa ospital, gibati ko gihapon ang kahadlok sa pag-adto sa estasyon sa kapolisan aron maila kining tawhana gikan sa linya sa mga tawo nga nadakpan sa kapolisan. Oo, buot kong mokiha. Akong gibati nga ang pagtan-aw kaniya nga silotan maoy butang nga nautang ko sa ubang babaye nga iya unyang atakehon, ug nautang ko kini sa akong kaugalingon ingong paagi sa pagtul-id sa daotan ug sa pagpasalig sa akong kaugalingon nga ako ang nagkontrolar sa akong kinabuhi. Dali siyang mailhan diha sa linya sa mga tawo nga nadakpan sa polis. Siya mao kanang adunay mga bendahe sa iyang nawong ug may semento sa iyang kamot!
Diha sa ospital ug sa balay ug sa mga semana nga misunod, gilipay ako sa daghang mga kard, sulat, ug mga pagduaw sa isigkamagtutuo sa lokal nga mga kongregasyon sa mga Saksi ni Jehova. Ang uban miingon nga magarbohon sila kanako. Apan ang uban dili makahibalo kon unsay isulti, apan nagpakita sila sa ilang pagtagad pinaagi sa pagduaw kanako. Gitawag ako sa uban nga bida, nga sa walay pagpakaaron-ingnon, dili gayod. Kon nakalingkawas ako sa kadaot, gipadapat lamang nako ang akong nakat-onan gikan sa akong pagtuon sa Bibliya, ug epektibo kadto.
Sanglit ordinaryong tawo lamang ako, nagkinahanglan akong pasaligan sa makadaghan sa akong pagpauli sa maayong panglawas. Daghang adlaw nga nasubo ako. Dili ko gustong moatubang ug tawo. Samtang sa ubang mga adlaw mopakita akog kaisog, makasugilon ang akong bana kaninyo nga may mga panahon nga mangurog ako ug dili mahupayan samtang mabalikbalik sa akong hunahuna ug kasingkasing kining daotang hitabo ug sa pagkalimot niini. Tingali ang labing dakong tabang sa pagkauli sa akong lawas mao ang pagkasayod nga pinaagi sa tabang ni Jehova nakahimo ako sa hustong butang nga labing maayo nga akong naarangan. Sa akong malipayong mga gutlo may diyutayng katarongan ako sa pagkalipay. Sa matag karon ug unya kining mga bersikulo sa Bibliya maoy akong kahupayan:
“Kon adunay batan-ong babaye nga ulay nga kaslonon sa usa ka pamanhonon, ug ang usa ka lalaki makahibalag kaniya sa lungsod ug mohigda ipon kaniya, dad-a ninyo silang duha sa ganghaan niadtong siyudara ug batoon ninyo sila, ug sila kinahanglang mamatay, ang batan-on nga babaye tungod kay wala siya mosinggit diha sa siyudad, ug ang lalaki kay nagpakaulaw siya sa asawa sa iyang isigkatawo. Mao kini ang pagkuha sa daotan gikan sa inyong taliwala. Apan, kon, ang tawo makakaplag didto sa kapatagan ug usa ka batan-ong babaye nga kaslonon, ug ang tawo magalugos kaniya ug mohigda ipon kaniya, niini ang lalaki lamang ang mamatay kay mihigda siya ipon kaniya, apan ayaw ninyo paghilabti ang batan-ong babaye. Walay sala ang babaye nga angay sa kamatayon, kay ingon nga may tawo nga magatindog batok sa iyang isigkatawo ug magapatay kaniya, mao usab kini sama niana. Kay iyang hingkaplagan siya sa kapatagan. Ang babaye nga kaslonon misinggit, ug walay nakatabang kaniya.”—Deuteronomio 22:23-27.
Dako kaayo ang akong pasalamat sa pagkahibalo niining yanong mga pulong. Kini nakatudlo kanako sa akong moral nga katungdanan. Kini nakapugong sa kalibog ug pagkawalay kasegurohan. Tungod niini, nahibalo ako kon unsay buhaton. Misinggit ako, ug gawas pa niini misukol usab ako. May pagsalig ako sa mga instruksiyon sa Bibliya ug nakita kining malig-ong sukaranan. Ako ug ang akong bana nag-ampo kanunay; ang akong kusog ug kalig-on mibalik.
Naghinaot ako nga wala na untay babaye nga makaagi sa plano sa paglugos—ilabina nga malugos. Apan mahitabo ang panglugos sa kada 7 minutos sa Tinipong Bansa, sumala sa Uniform Crime Reports—Crime in the United States, 1983 edisyon, panid 5, gipatik sa U.S. Federal Bureau of Investigation. Sa akong bahin, misalig ako kang Jehova, nahinumdoman ko ang iyang mga pulong, misinggit ako. Gawas pa niana, misukol ako.
Sa paglakat sa panahon, kining parola nga manglulugos nga miatake kanako gihusay sa korte. Sa Pebrero 7 ning tuiga, gisentensiyahan siya sa mosunod nga mga krimen: plano sa pagbuno, second degree; pangawat; first degree; plano sa paglugos, first degree; ug pangidnap, second degree.
Busa ang atong maisogong pagsalig sa Diyos kinahanglang mangibabaw kay sa kahadlok sa tawo. Tugoti nga ang salmo ni David mahimong atong salmo, usab, samtang malig-ong barogan nato kining mga pulonga: “Sa Diyos ako nagasalig. Dili ako mahadlok. Unsay mabuhat sa tawo kanako?”—Salmo 56:11.—Tinampo.
[Kahon sa panid 16]
Kon nganong suklan mo ang usa ka tig-atake sa sinugdan pa lang:
1. Basig makuratan ang tig-atake ug biyaan ka
2. Mahimong imong samdan ang tig-atake ug makaikyas ka
3. Tingalig mawad-an sa seksuwal nga gana ang tig-atake o kapoyan ug mosibog
4. Makuha mo ang pagtagad sa uban aron matabangan ka
5. Mahinlo ang imong konsensiya. (Bisan ug malugos ka, dili masakripisyo ang imong pagtahod sa kaugalingon o kaputli atubangan sa Diyos)
6. Ang mga samad nga imong mahatag sa tig-atake makatabang sa kapolisan sa pag-ila kaniya sa ulahi (pananglitan, mga panit nga nabilin sa imong mga kuko)