Nakalingkawas Ako sa Paglimbong sa Relihiyon
NAHINUMDOMAN ko pa ang unang “milagro” nga akong nakita. Ang akong edad niadto sayis ug tunga. Mitambong kami sa akong inahan niining miting sa Pentekostal nga gihimo diha sa usa ka balay. Miawit ang ebanghelisador, ug siya nakadawat sa espiritu, sa paagi nga ginahimo sa mga Pentekostal dihang manganta sila. Tingtugnaw kadtong panahona, ug dihay dako linging pugon sa tunga sa lawak. Akong nakita nga iyang gikab-ot ang pugon, nga padayong nag-awit ug nagsinggit, ug iyang gikuha kining dakong tipak sa karbon nga nagbaga. Iyang gikuptan kini sa duha ka kamot, gidala kini palibot sa lawak nga nagsinggit ug mikanta usab. Niining yugtoa ang uban nanganta ug naninggit ug nanayaw sa iyang palibot. Human sa miting, ang tanan nagsigeg tan-aw sa iyang mga kamot sa pagsusi kon kini napaso ba. Kini wala gayoy marka!
Ug usa lamang kini sa mga timaan niining relihiyong Pentekostal sa Kentucky nga ginatambongan sa akong inahan. Nagtuo sila sa ika-16 nga kapitulo sa Marcos, sugod sa ika-17 nga bersikulo, diin didto naghisgot kini bahin sa pagsultig laing sinultihan, sa pag-ayo sa mga masakiton, sa pagkapot sa bitin, ug sa pag-inom sa hilo. (Kining mga bersikuloha dinugang, sa ato pa, wala kini diha sa labing karaang manuskrito sa Bibliya.) Dili tanan sa relihiyong Pentekostal ang nagtuo niining mga butanga. Apan dihang makita nimo kini nga mahitabo, kini mopabati kanimo nga daw, buweno, anaa ang Diyos diha sa relihiyon nga makahimo niining mga timaan ug ang mga tawo dili masakitan.
Dayon mibalhin kami sa Indiana. Gibawtismohan ako sa edad nga 12, sa 1953. Nakakat-on ako sa pagsista ug moduyog sa mga grupong pag-awit diha sa mga miting. Gibati kong bahin kadto sa akong pag-alagad sa Diyos—pinaagi niining mga pag-awita nga madawat sa mga Pentekostal ang espiritu. Dihang nakadawat ako sa espiritu ug misulti sa laing pinulongan, wala ako mahibalo kon unsay akong gipanulti, apan lalim kadto nga pagbati.
Dili ako mangangapot ug mga bitin, apan nahinumdoman ko ang usa ka hinapos sa semana nga miadto ako sa simbahan sa Kentucky nga akong ginatambongan niadto. Nadawat sa miduawng ebanghelisador ang espiritu ug gibitad ang dakong bitin gikan sa kahon sa bitin nga iyang dala. Iyang gibalikos kini sa iyang kamot ug misinggit. Didto ako sa entablado sa iyang likod uban sa mga mag-aawit, ug nahinumdoman ko ang dugo nga misugod sa pag-agos gikan sa tunga sa iyang mga tudlo. Dayon ang ebanghelisador nga akong nakitang mikapot ug kalayo sa miaging lima ka tuig nakadawat sa espiritu, ug siya migawas ug gikuha ang bitin gikan sa kamot sa laing ebanghelisador ug gibalik kinig butang diha sa kahon. Apan ang tawo nga napaakan wala gayod magkasakit. Hinunoa, nahinumdoman ko ang tulo ka tawong akong nailhan nga napaakan sa mga bitin ug namatay. Usa kanila ang akong ugangang lalaki.
Sa nag-edad akog 19, naminyo ako sa batan-ong lalaking ginaingong naluwas na. Apan dili siya usa ka malig-ong Pentekostal. Nakita ko siyang nagkapot ug bitin kas-a, apan wala siya nianang espirituha nga ania kanako. Nahimo siyang maayo Pentekostal sa makadiyut, apan siya miundang, misugod sa pagpanabako, ug naghimog mga butang nga wala namo tuohi. Apan, nasamok ako sa mga butang may labot sa mga espiritu. Dihang madawat sa mga Pentekostal ang espiritu, ang mga espiritu dili gayod managsama. Ang uban mas kusgan, ang uban dili magkaangay, ug ang pipila nagkabanggaay sa uban.
Wala gayod ako makasabot niini. Nakapahibulong kini kanako nganong dunay daghan kaayong nagkalainlaing mga espiritu. Nahinumdoman ko ang akong pag-ampo kanunay sa Pentekostal pa ako: “Mao lamang kining relihiyona ang nahibaloan ko, Diyos, nga husto. Apan kon wala ako nagaalagad kanimo nga nakapahimuot kanimo, Diyos, gusto kong masayod bahin niini. Kon dili kini ang tinuod nga relihiyon, palihog ipakita kanako ang usa nga tinuod.” Giampo ko kanang sa daghang higayon.
Sa panahon sa akong unang kaminyoon nga akong nakita ang magasing Bantayanang Torre ug Pagmata! Mibalhin kami sa Cincinnati sa 1962, ug miabot ang mga Saksi ni Jehova sa among pultahan. Gusto ang akong bana nga makig-estorya kanila, apan ako dili. Magpabilin ako sa kosena inig-abot nila. Misuskriber ang akong bana sa mga magasin, apan wala gayod mobasa niana. Apan ako ang nagbasa. Nahibalo ako nga dili ako angay mobating sad-an dihang basahon kini, apan dili ko maagwanta ang bisan unsang butang sa palibot nga dili kana mabasa. Ilabay pa gani nako ang mga magasin sa basurahan ug sa ulahi kuhaon ug basahon kini!
Akong nakat-onan gikan sa Ang Bantayanang Torre ug Pagmata! ang bahin sa yuta nga magpadayon sa walay kataposan, usa ka paraiso nga yuta nga mapuno sa matarong nga katawhan. Kadto mao ang labing dakong butang nga akong nadunggan. Natugaw ako niini tungod kay kaming mga Pentekostal wala magtuo niana bahin sa yuta. Nahinumdoman ko pang nagbasa bahin niining Paraiso sa yuta nga magpadayon sa walay kataposan, ug ako nagpalandong, ‘Dili kini husto!’ Apan gusto kong mobasa niana. Nag-away ang akong kinailadman. Giampo ko kini. Sa kataposan, gihangyo ko ang akong bana sa paghunong sa pagkuha sa mga magasin, ug mihunong tuod siya.
Nalangkit ang akong bana sa laing babaye, ug human sa pito ka tuig nga kaminyoon, nagbulag kami. Ang akong duha ka anak nga lalaki ug ako miipon ug puyo kang Olene, nga akong dugay nang higala nga naminyo sa akong uyoan. Maayo siyang mag-aawit, ug moadto kami sa mga miting sa Pentekostal ug manganta sa nagkalainlaing mga simbahan. Anak usab si Olene sa ebanghelisador nga nagkapot ug kalayo.
Duha ka besis nga “naayo ako.” Una dihang nakuhaan ako ug nagdugo. Bisan pa, miadto ako sa miting sa Pentekostal. Luya kaayo ako ug kaulion. Dayon akong nadunggan si Olene ug ang iyang amahan nga misugod sa pag-awit. Nadawat nila ang espiritu. Nagkuptanay sila sa ilang tagstagsang mga abaga. Dayon miduol sila ug ilang gipandongan ako sa ilang mga kamot. Dihadiha nawad-an ako sa panimuot. Dihang naulian ako, maayo ang akong panimati! Miundang ang pagdugo!
Ang ikaduhang higayon dihang may sakit ang akong lagos. May pustiso na ako sukad sa nag-edad akog 15. Karon, mga katuigan sa ulahi, misugod sa paghubag ang akong baba ilalom sa itaas nakong pustiso. Tulo ka bulan nga wala nako ikataod ang akong pustiso ug likidong pagkaon lamang ang ginakaon. Naguol ako kaayo ug miadto sa usa ka doktor sa medisina. Iyang gitan-aw ang akong baba. “Wala ka magkinahanglan kanako; nagkinahanglan kag siruhano sa baba.” Iyang ginganlan ang sakit, papillomatosis, ug mirekomendar ug usa ka dentista.
Wala gayod ako moadto. Ako ug si Olene mipaingon sa simbahan sa Kentucky. Sa ulahi niadtong gabhiona mikanta ako, nadala sa espiritu. Gipandongan ako sa kamot ni Olene, nawad-an ako sa panimuot, ug nahugno sa salog. Dihang naulian ako, akong giluwa ang mga piraso sa daw samag uga, inusap nga karne. Sa miabot ako sa balay, nataod nako ang akong pustiso. Wala na gayod mobalik ang akong sakit.
Si Olene kanunay mobasag Bibliya. Wala magdugay human nga miipon akog puyo niya, gitawag niya ako sa lawak diin didto siya nagbasa. Siya mga pangutana. Iyang gibasa ang Ecclesiastes 1:4: “Usa ka kaliwatan ang moagi, ug usa ka kaliwatan ang moabot: apan ang yuta magpuyo sa walay kataposan.” (King James Version) Dayon siya miingon: “Buot kong ipatin-aw nimo kining tekstoha kanako. Wala kita magtuo niini. Busa unsay gihisgotan niini?” Natugaw kaayo ako.
“Gusto kong masayod,” mihangyo siya, “nganong natugaw ka kaayo niining tekstoha. Anaa kini sa Bibliya, ug kinahanglang masayod kita kon unsay kahulogan niini!” Busa misaysay ako: “Nakabasa ako bahin niana diha sa Ang Bantayanang Torre ug Pagmata!, ug dili ko buot nimong masayran nga nakabasa ako niadtong mga magasina nga ginapatik sa mga Saksi ni Jehova.” Dihadiha iya dayong gipangita ang mga Saksi.
“Ayaw ug kabalaka,” matud ko. “Kon magpuyo kita dinhig dugay, moabot ra sila sa atong pultahan. Masapnan ka gayod nila.” Sa milabay ang duha ka semana dihang miabot ako gikan sa trabahoan, diha siya sa pultahan nga naghulat kanako, nga mapahiyomon. “Tag-ana kon kinsa ang mianhi dinhi karong adlawa?” Wala akoy ideya. “Mga Saksi ni Jehova! Mihikay akog pagtuon sa Bibliya alang kanatong duha!” Wala ako makatingog. Dili ko gustong magtuon uban kanila. Nahadlok ako kanila.
Apan nagtuon kami. Ilang gidapit kami sa mga miting. Dili gustong moadto si Olene, apan ako miadto. Ang akong kamanghurang anak nga lalaki tres anyos niadtong panahona, ug miadto kami sa Kingdom Hall. Dihang natapos namo ang librong Kamatuoran sa pagtuon sa Bibliya sa balay, ako ug si Olene nakaamgo nga sayop ang relihiyong Pentekostal. Bisan pa, mihunong si Olene sa pagtuon, busa mihunong usab ako.
Sa 1972 kadto. Sa 1974 nakadawat akog tawag gikan kang Olene—wala na kami mag-ipon sa pagpuyo niadtong higayona. Iyang gihangyo ako kon gusto ba nakong pakaslan ang iyang amahan—ang tawo nga akong nakitang nagkapot sa kalayo dihang nag-edad pa akog unom ug tunga. Buweno, ang akong kaminyoon sa akong unang bana natapos kapin na sa pito ka tuig, busa gipakaslan nako ang amahan ni Olene sa Enero 1975.
Nagpuyo siya sa Kentucky, duol sa mao gihapong simbahan sa Pentekostal nga akong ginaadtoan sa bata pa ako. Dihang naminyo ako kaniya, akong gisultihan siya nga dili na ako mobalik pa sa simbahan sa Pentekostal, nga kon magpalangkit man ugaling ako sa relihiyon pag-usab, kana maoy sa mga Saksi ni Jehova. Misugot siya niini. Apan pila pa ka bulan nga naminyo kami dihang gusto niyang paubanon ako sa iyang miting sa Pentekostal. Miadto ako kas-a. Wala ako makadugay sa tigom. Ang presensiya sa demonyo hilabihan!
Niining higayona akong nakat-onan nga si Satanas, ang iyang mga demonyo, ug ang iyang mga ministro dinhi sa yuta makahimog mga timaan ug mga katingad-anan ug nga ang Kristohanong pagpakig-away maoy batok niining mga panon sa demonyo sa langitnong mga dapit. (Exodo 7:11, 22; 8:7, 18, 19; 2 Corinto 11:13-15; Efeso 6:11, 12) Lain pa, akong nakat-onan nga ang milagrosong mga gasa sa unang iglesyang Kristohanon maoy sa pagpalig-on gikan sa pagkabata niini ug nga sa ulahi, dihang nangamatay na ang mga apostoles, kining maong mga gasa nahanaw. Mahitungod sa gasa sa pagsultig mga dila, pananglitan, kini ang nasulat: “Kon adunay may pagsultig mga dila, kini pagahunongon ra unya.” Ang gugma, pagtuo, ug paglaom mao karon ang haligi sa hamtong nga Kristohanong iglesya.—1 Corinto 13:8-13.
Gusto ang akong bana nga mobalik ako sa mga Pentekostal ug moawit uban kaniya ug moduyog sa sista. Apan, misugod ako sa pag-adto sa Kingdom Hall. Dihang moabot siya gikan sa hinapos nga semana sa pagwali diha sa mga simbahan sa Pentekostal, iyang ipakilab ang tumpi-tumping salapi nga nadawat gikan sa mga koleksiyon sa mga Pentekostal nga nakuha alang kaniya. Mokatawa siya tungod kay ihatag sa mga tawo ang tanan nilang kuwarta, ug siya walay nahimo nga takos niana.
Sa kataposan, ang akong kamanghurang anak nga lalaki miuban sa mga miting kanako ug nahimong aktibong Saksi. Masuko ang akong bana kon magabhian ako sa pagpauli gikan sa mga miting. Usa ka gabii miabot ako nga pasado alas diyes na, ug wala ako pasudla sa balay sa akong bana. Ako ug ang akong anak nga lalaki natulog sa awto niadtong gabhiona. Daghang higayon nga nahitabo kini. Duna siyay posil diha sa iyang awto, ug dihang makit-an niya akong nagbasa o nagtuon, kuhaon niya ang iyang posil ug posilon niya ang ilalom sa akong lingkoranan sa upat o lima ka besis. Kon magdala akog botelya sa ilimnon sa kayda, iyang posilon ang mga botelya diha sa karton. Wala siyay tinguhang patyon ako; gihagit lang niya ako sa kasuko. Apan nag-ampo ako kang Jehova ug nagpabiling kalmado, ug kana nakapalagot kaniya.
Usa ka adlaw dihang nangandam ako sa pag-adto sa miting, ug siya nangutana: “Gusto ka ba gayod nga mahimong usa sa mga Saksi ni Jehova? Buot ba gayod nimong maglibodlibod gikan sa pultahan ug pultahan sa pagsangyaw?” Ug mitubag ako, “Oo, mao kanay akong buhaton.” “Buweno,” siya miingon, “hatagan ko ikaw ug duha ka semana sa pagpahawa niining balaya.” Busa mipahawa kami sa akong anak nga lalaki. Mibalhin kami sa gamayng balay nga wala na puy-i sa daghang mga tuig. Walay tubig, kulang sa mga muwebles, ug walay kuwarta.
Apan lalim kaayo ang pagbaton ug kagawasan sa pag-adto sa miting ug ang pagkawalay kabalakang dili pasudlon sa balay o posilon ug makaalagad kang Jehova pinaagi sa pagsangyaw gikan sa pultahan ug pultahan. (Buhat 20:20) Dihang makahibalag akog mga Pentekostal diha sa pultahan, mabati nako ang presensiya sa mga demonyo. Dayon moingon ako: “Jehova, nahibalo ako nga mas kusgan ka kay sa mga demonyo. Nahibalo ako nga may gahom ka sa pagtabang kanako, ug nagkinahanglan ako sa imong tabang. Nagkinahanglan ko sa imong balaang espiritu sa pagbuntog niini.” Ug siya motabang gayod kanunay.
Gibawtismohan ako sa Septiyembre 1976. Gibawtismohan ang akong anak sa Hulyo 1977. Usa na ka dedikadong Saksi ang akong igsoong babaye. Ang akong inahan nagsugod na sa pagtuon ug sa pagsangyaw sa pultahan ug pultahan. Busa daghan akong nabatonang pagpadasig gikan sa akong pamilya ug daghang tabang gikan kang Jehova ug sa iyang katawhan. Mapailobon kaayo si Jehova kanako. Hinaot nga may hataas siyang pailob sa milyonmilyon pang uban nga diin ‘ang malulotong hiyas sa Diyos nagapaningkamot sa pag-agda sa paghinulsol.’ (Roma 2:4)—Sumala sa giasoy ni Ireta Clemons.
[Blurb sa panid 11]
Tulo ka tawong akong nailhan nga gipaak sa bitin ug namatay
[Blurb sa panid 12]
Ning higayona akong nakat-onan nga si Satanas, ang iyang mga demonyo, ug ang iyang mga ministro dinhi sa yuta makahimog mga timaan ug mga katingad-anan
[Letrato sa panid 10]
Si Ireta Clemons, karon usa na ka Saksi