Dili mga Madyikero ni mga Diyos

SUMALA SA GIASOY NI MERCY UWASI, NIGERIA

ANG kasakit sa sulod nako misugod sa masanag, Kasadpang Aprikanhong kahaponon niadtong Marso 1992. Ako miadto uban sa akong pamilya sa gamay namong yuta sa pag-anig balanghoy. Samtang didto, misugod pagsuol ang akong tiyan. Sa nakapauli na kami sa balay, ang kasakit nahimong nag-ulbong kalayo. Nagsuka ako; nalisdan ako sa pagginhawa. Bisan pag nalisdan ako sa pagtindog o paglakaw tungod sa kasakit, napaigo sa akong inahan nga makasakay ako sa usa ka taksi, nga unya mipasirit pagdagan paingon sa duol nga publikong ospital.

Sa ospital ang doktor nga nagtrabaho nahitabo nga usa diay ka lalaking nasangyawan nako sa nangagi bahin sa paglaom sa Bibliya. Ang doktor mihikap sa akong tiyan; kadto miburot. Misukna siya kon nakaihi ba akog dugo, ug ang akong inahan miingon nga oo nga ako giregla.

“Ang imong anak babaye mabdos ug lima ka bulan,” matud sa doktor. “Ang hinungdan nga siya gidugo mao nga gisulayan niya nga ipataktak ang bata.”

Si Mama mitubag: “Dili, Doktor! Dili siya ingon nga pagkababaye.”

“Ayawg sulti niana. Karong mga adlawa ang mga dalaga magbakak sa ilang mga ginikanan. Siya mabdos.”

Unya mitingog ako. Ako miingon nga ako usa sa mga Saksi ni Jehova ug namatuto sa usa ka Kristohanong panimalay ug ang akong binansay-sa-Bibliya nga konsensiya dili motugot nga ako mohimo ug imoral nga buhat.

Ingong tubag ang doktor miingon ngadto sa akong inahan: “Misis, dili nato ilangkit ang relihiyon ug magmatinud-anon. Sultihan ti ka nga kining dalagaha mabdos ug lima ka bulan.”

“Bangon,” giingnan ako ni Mama. “Mangadto tag laing ospital.” Sa paggawas namo sa tinukod, milubog ako sa kasagbotan nga naghilak kay grabe kaayo ang kasakit. Gidali ako pag-uli ni Mama sa balay ug gitug-an sa akong amahan kon unsay giingon sa doktor.

Sila mihukom nga dad-on ako ngadto sa mas dako ug mas modernong ospital, usa ka eskuylahang ospital. Sa akong pagpaingon didto, miampo ako kang Jehova nga luwason ako aron dili pasipalahan sa mga tawo ang iyang balaang ngalan pinaagi sa pag-ingon nga ako namatay ingong sangpotanan sa wala-kagustohing pagmabdos. Miingon ako nga kon ako mamatay, inigkakita sa maong doktor sa mga Saksi ni Jehova nga moanha aron sangyawan siya, siya makaingon: ‘Dili ba mabdos ang usa sa inyong katawhan nga mianhi dinhi dili pa dugay?’ Miampo usab ako nga makabalik unta ako niadtong maong doktor ug makasangyaw pag-usab kaniya.

“Ulay pa Siya!”

Sa mas dakong ospital, ang samang panaglalis nga nahitabo sa unang ospital nahitabo pag-usab; ang mga doktor naghunahuna nga ako mabdos. Grabe ang kasakit. Naghilak ako. Usa ka doktor masuk-anong misulti, nga miingon: “Kana ang inyong ginabuhat sa kanunay. Magpaburos kamo, unya mosugod kamo paghilak.”

Ilang gihimo ang pila ka pagsusi. Kasamtangan sila misugod sa pagsukna kanakog pila ka pangutana. “Minyo ka ba?”

“Dili,” matud nako.

“Pilay imong edad?”

“Diesiotso.”

“Pilay imong mga hinigugma?”

“Wala akoy mga hinigugma.”

Unya ang senyor nga doktor misugod pagsinggit, “Unsay imong ipasabot? Buot nimong ingnon nga sa edad nga 18-anyos wala kay mga hinigugma?” Sa makausa pa, sama sa unang ospital, gisaysay ko ang akong Kristohanong baroganan. Unya gisukna niya ako kon usa ba ako sa mga Saksi ni Jehova. Miingon ako nga oo. Human niadto, wala na siya mosuknag laing pangutana.

Gipamatud-an sa mga pagsusi nga dili ako mabdos. Nadunggan ni Mama ang usa sa mga doktor nga miingon ngadto sa uban: “Ulay pa siya!” Ang mga doktor nangayog pasaylo, nga miingon: “Dili kamo makabasol kanamo sa paghunahuna sama sa among gihunahuna. Among nasinati kanang butanga sa mga dalaga kada adlaw.” Bisan pa niana, kadtong mapait nga kasinatian mao lamay sinugdanan sa akong mga pagsulay.

‘Kinahanglang Maabonohan Kag Dugo’

Ang pagsusi sa ultrasound nagpakita nga may dakong mitubo sa usa sa akong mga Fallopian tube. Kadto sama kadako sa usa ka gamayng buongon. Gikinahanglan ang operasyon.

Sa walay pagpanuko, giingnan ko sila nga dili ako magpaabonog dugo bisan tuod mouyon ako sa kapuling mga pluwido. Miinsistir sila nga kinahanglanon ang dugo.

Usa sa mga estudyanteng doktor nangasaba kanako, nga miingon: “Kanang imong giingon mao ang giingon sa usa sa inyong mga membro dili pa dugay. Apan sa dihang migrabe ang iyang kahimtang, siya midawat ug abono sa dugo.”

“Ang akong kaso lahi,” mitubag ako, “kay ang akong oo maoy oo ug ang akong dili maoy dili. Dili gayod nako ikompromiso ang akong integridad.”

Sa ulahi, tulo ka doktor mibisita sa akong katre nga nangutana bahin sa akong baroganan batok sa dugo. Gisaysay ko nga ang Bibliya nag-ingon nga ang mga Kristohanon kinahanglang “maglikay . . . sa dugo.”​—Buhat 15:20.

“Apan dili nimo kana dawaton agi sa imong baba,” sila mihangyo. “Imo kanang dawaton pinaagi sa usa ka ugat.”

Miingon ako nga dili hinungdanon kon imo kanang dawaton agi sa baba o agi sa usa ka ugat, kana sama rang butang.

Sa Sabado, Marso 14, usa ka semana human sa pagsugod sa sakit, ang pangulong siruhano nagsusi kanako. Siya ang naeskedyul nga moopera kanako. Sa maong panahon ang pagburot nakaabot na sa akong dughan.

Siya nangutana, “Ila bang gipahibalo kanimo nga kinahanglang magpaabono kag dugo?”

“Gisultihan nila ako niana, Doktor, apan dili ako magpaabonog dugo,” mitubag ako.

“Aduna koy isulti kanimo,” mipadayon siya. “Kinahanglang magpaabono ka. Kon dili ka magpaabono, mamatay ka. Sa Lunes, sa akong pag-abot, kon walay giandam nga dugo alang kanimo, dili ako moopera. Walay dugo, walay operasyon.”

Unya iyang nakita ang usa ka libro sa tupad sa akong katre ug nangutana, “Mao ba kini ang inyong Bibliya?” Miingon ako dili; kadto ang akong kopya sa Ang Labing Bantogang Tawo nga Nabuhi Sukad.a Siya miingon nga kinahanglang gamiton ko ang libro aron sa pag-ampo nga dili ako mamatay. Gisaysay ko nga dili kami mobasa sa among mga pag-ampo gikan sa mga libro. Kon may suliran kami, kami moampo kang Jehova gikan sa among kasingkasing.

Sulod sa misunod nga duha ka adlaw, ang mga doktor ug mga nars nagpadayon pag-anha aron pugson ako sa pag-uyon sa usa ka abono sa dugo. Giingnan nila ako nga bata pa kaayo ako aron mamatay. “Dawata ang dugo ug mabuhi ka!” matud nila.

“Si Jehova Dapig Kanako”

Niadtong mga panahon sa kalisdanan akong gibasa ang Salmo 118, nga nag-ingon sa bahin: “Gikan sa mga kalisdanan misangpit ako kang Ja; si Ja mitubag ug gibutang ako sa usa ka haluag nga dapit. Si Jehova dapig kanako; dili ako mahadlok. Unsay arang mabuhat sa yutan-ong tawo kanako?”​—Salmo 118:5, 6.

Human nako mapalandong kanang mga bersikuloha, ang akong pagtuo kang Jehova napalig-on. Niadtong buntaga ang akong mga ginikanan mianha sa ospital. Gipakita ko kanila ang maong salmo, ug ilang gibati nga napalig-on usab sa pagtuo.

Kasamtangan, si Mama ug Papa dili lang nagpaluyo sa akong desisyon nga dili magpaabonog dugo kondili nag-ampo alang kanako. Ang mga membro gikan sa akong kongregasyon nagpadayon sa pag-ampo ug pagdasig kanako gikan sa Kasulatan.

“Dili Kami mga Madyikero”

Sa Lunes, Marso 16, ang buntag nga naeskedyul ang pag-opera, usa sa mga doktor mianha sa akong kuwarto ug nakakita kanako nga nagkupot sa akong Medical Directive kard, nga nagpatin-aw sa akong baroganan bahin sa abono sa dugo. Siya miingon, “Unsa ba kini? Tininuod ba gayod ang imong ginasulti?”

“Oo, dili ako magpaabonog dugo.”

“Buweno,” siya miingon, “kana nagpasabot nga kanselahon namo ang imong operasyon. Walay operasyon.”

Unya ang doktor mitelepono sa akong inahan gikan sa akong kuwarto. Siya miingon: “Dako na siya aron mohukom sa iyang kaugalingon. Dili ako makadesidir alang kaniya. Siya miingon nga ang iyang nabansay-sa-Bibliya nga konsensiya dili motugot nga siya magpaabonog dugo.”

Niana iyang gipusdak ang akong mga rekord sa talad ug midali paggawas sa kuwarto. Sulod sa lima ka oras wala kamiy nadunggan. Ako gisakitan ug dili makakaon. Ug walay laing ospital niadtong dapita.

Unya, sa katingala nako, ang usa ka estretser gipasulod aron dad-on ako ngadto sa operahanan. Ako nagkupot sa akong “No Blood” nga kard. Sa pagpaingon sa operahanan akong nakit-an ang mga instrumento sa pag-opera uban ang mga puyo sa dugo. Misugod ako pagtiyabaw, nga nag-ingon nga dili ako modawat ug dugo. Usa sa mga nars miingon nga kinahanglang ihulog ko ang kard sa salog. Siya miingon nga dili nako madala kana ngadto sa operahanan. Miingon ako nga dili ako mosulod nga wala ang kard ug nga gusto kong ipakita kana ngadto sa pangulong siruhano. Unya gisakmit sa nars ang kard gikan kanako ug gidala kana sa operahanan ug gipakita kana ngadto sa siruhano. Dihadiha ang pangulong siruhano ug lima pa ka doktor nga nagsul-ob sa ilang biste sa pag-opera migawas ug miduol kanako.

Nasuko pag-ayo ang pangulong siruhano. Iyang gitawag ang akong inahan, gitudlo ang akong tiyan, ug miingon kaniya: “Tan-awa ra, Misis. Wala kami mahibalo kon unsay among makaplagan sulod niya. Kon daghan ang among hiwaon, kana mosangpot sa grabeng pagdugo. Gusto ba nimo nga siya maagasan ug dugo hangtod mamatay?”

Ingong tubag si Mama miingon kaniya: “Doktor, nahibalo ako nga si Jehova magauban sa dalaga. Ug siya magauban usab kanimo. Buhata lang ang imong maarangan ug itugyan ang uban kang Jehova.”

Unya ang doktor miingon: “Dili kami mga madyikero o mga arbolaryo. Kami nagkinabuhi sumala sa among nakat-onan. Dili ako makahimo niining operasyona nga walay dugo.”

Ang akong inahan mihangyo na usab kaniya sa pagbuhat lamang sa iyang maarangan. Sa kataposan, miuyon siya sa pag-opera nga walay dugo. Gisukna niya ako kon ako nahadlok ba. Ingong tubag ako miingon: “Dili ako mahadlok sa kamatayon. Ako nahibalo nga si Jehova nagauban kanako.”

“Padayon sa Pag-alagad sa Inyong Diyos”

Ang operasyon nahuman sa usa ka oras. Ila akong gidisdisan ug sayon nga nakakuha sa tumor, nga nakapatingala sa mga kawani sa ospital.

Human niadto usa sa mga doktor miingon kang Mama nga ang mga estudyanteng doktor naghisgot sa akong kaso sa magabii diha sa ilang mga puy-anan. Karon sa dihang si Mama o ako moadto nianang ospitala, sila magpakita kanamog kortesiya ug konsiderasyon.

Duha ka adlaw human sa akong operasyon, ang siruhano mianha sa akong lawak, nangutana sa akong kahimtang, dayon miingon: “Angay magpadayon ka sa pag-alagad sa inyong Diyos. Siya mitabang gayod kanimo.”

[Footnote]