Nag-atubang ug Medikal nga Emerhensiya
“PRANGKAHAN ti ka; aduna kay makamatayng tumor. Kon dili dayon nato makuha kini, magdaot kini sa ubang hinungdanong mga organo sa lawas. Mao nga girekomendar ko ang pagputol sa imong bitiis.”
Ang mga pulong sa doktor miigo kanako, sama sa among isulti dinhi sa Peru, samag usa ka timba sa bugnawng tubig. Ako 21 anyos lamang. Sa bulan nga miagi gibati ko ang kasakit sa akong walang tuhod ug gitambalan alang sa reyuma. Apan, sulod lang sa pipila ka adlaw, dili na ako makatindog.
Sa maong panahon, nag-alagad ako ingong bug-os panahong ministro sa mga Saksi ni Jehova sa Andes sa sentral Peru. Human makapauli sa akong pinuy-anang lungsod sa Huancayo, giubanan ako sa akong inahan ngadto sa siyudad sa Lima duol sa baybayon. Didto, niadtong Hulyo 22, 1994, giadmit ako sa kinamaayohang ospital sa kanser sa nasod, diin akong nahibaloan nga ang akong sakit gitawag ug osteosarcoma.
Usa ka Kahimtang nga Nalangkit ang Konsensiya
Gipahibalo dayon ako nga ang ospital dili moopera nga dili mogamit ug dugo. Usa ka doktor miingon pa gani: “Gusto ko pa nga mamatay ka sa balay kay sa mamatay ka sa akong mga kamot.” Apan ang lokal nga Hospital Liaison Committee (HLC), usa ka grupo sa mga Saksi ni Jehova nga nagpangayo sa kooperasyon sa ospital ug sa pasyente, nangilabot alang kanako. Tungod niini, ang punoan sa mga siruhano sa ospital mihatag ug permiso kang bisan kinsang doktor nga iyang kawani sa pag-opera kon buot niyang dawaton ang hagit. Usa ka doktor ang andam, ug ako dihadiha giandam dayon alang sa operasyon.
Daghan akog bisita una pa sa akong operasyon. Usa ka pari, nga may Bibliya sa kamot, miabot ug nakigkita kanako ug miingon nga ang akong sakit maoy silot gikan sa Diyos. Siya miawhag kanako nga magpatambal ako sa bisan unsang paagi sa pagtambal nga makaluwas sa akong kinabuhi. Gisultihan ko siya nga ako determinado sa pagsunod sa sugo sa Bibliya nga ‘maglikay sa dugo.’—Buhat 15:19, 20, 28, 29.
Ang mga nars moabot usab ug magbagutbot: “Pagkabinuang, pagkabinuang!” Miabot usab ang grupo sa mga doktor. Buot nilang makita ang batan-ong lalaki nga midumili sa pagpadugang ug dugo sa usa ka matang sa operasyon nga giisip nilang nagkinahanglan gayod ug dugo. Apan, ang labing hinungdanong mga pagduaw kanako mao kadtong sa akong kaubang mga Kristohanon ug mga paryente. Ang mga nars nakadayeg pag-ayo niining daghang makapadasig nga pagduaw.
Malamposong Pagtambal nga Walay Dugo
Pila ka minuto una pa ako patuloga, nadungog ko ang usa ka tig-anestisya nga miingon: “Dili ako manubag kon unsay mahitabo!” Apan ang laing tig-anestisya, ingon man ang akong siruhano ug ang mga direktor sa ospital, nagtahod sa akong hangyo nga dili magpadugang ug dugo. Ang sunod nga akong nadungog mao ang usa ka tig-anestisya nga nag-ingon: “Samuel, mata na. Tapos na ang imong operasyon.”
Bisag giputol ang tibuok nakong bitiis, gibati ko ang grabeng kasakit sa dapit nga nahimutangan niini. Buot ko nga mahupay ang kasakit pinaagi sa paghapohap sa akong paa, nga, siyempre, wala na diha. Gibati ko ang katingad-ang pagbati nga gitawag ug phantom pain o hinanduraw nga pagbati. Gibati ko gayod ang kasakit, ug grabe kaayo kadto, bisag giputol na ang bitiis nga gigikanan sa kasakit.
Sunod, gieskedyul ako nga tambalan pinaagig chemotherapy. Ang dili maayong epekto niini mao ang pagkawala sa pula ug puting mga selula sa dugo ug mga platelet sa dugo, nga hinungdanon aron mag-apol ang dugo. Kini nagpasabot nga laing grupo sa mga doktor ang kinahanglang pahibal-on sa akong pagdumili nga magpadugang ug dugo. Makausa pa ang HLC nakigkomunikar niadtong responsable, ug ang mga doktor miuyon sa pagtambal nga walay dugo.
Ang kasagarang dili maayong epekto misunod sa chemotherapy—nangalarot ang akong buhok ug gibati ko nga kalipongon, kasukaon, ug depresyon. Gipahibalo usab ako nga adunay 35-porsiyento nga risgo sa pagdugo sa utok. Napugos ako sa pagsukna sa doktor kon unsay makapatay kanako—ang kanser o ang chemotherapy.
Human niadto, ang mga doktor miingon nga dili na sila makahatag ug ikaduhang dosis sa chemotherapy nga dili una padaghanon ang akong dugo pinaagig pagdugang niini. Usa ka doktor masuk-anong miingon kanako nga kon siya makaarang pa, patulogon niya ako ug dugangan ako ug dugo. Gisultihan ko siya nga sa dili pa kana mahitabo, hunongon ko na sa bug-os ang chemotherapy. Gidayeg sa doktor ang akong malig-ong baroganan.
Miuyon ako sa tambal nga erythropoietin aron mapadaghan ang akong dugo. Sa dihang gihatag kini, mitaas ang gidaghanon sa akong dugo. Human niadto, ang chemotherapy gihatag kanako pinaagig indiyeksiyon sulod sa daghang adlaw. Ako naghigda didto nga naghunahuna, ‘Mao ba kini ang dosis nga magpadugo sa akong utok?’ Salamat na lang natapos nako ang tanang pagtambal nga walay makadaot nga sangpotanan.
Una pa sa akong operasyon polisa sa ospital nga dili modawat ug mga tawo nga dili magpadugang ug dugo. Apan kini nga polisa nausab. Ngani, sa adlaw mismo human sa akong operasyon ang akong siruhano mihimog laing operasyon nga walay paggamit ug dugo, ug niining higayona ang pasyente dili usa sa mga Saksi ni Jehova! Karon daghang doktor sa maong ospital nakigkooperar na pag-ayo sa HLC, ug sila nagkasabot sa pagdawat ug mga pasyente nga buot ug walay dugong operasyon.
Nagpasibo sa mga Limitasyon
Sukad pa sa akong pagkabata, natudloan na ako sa mga dalan sa Diyos. Segurado ako nga nakatabang kini kanako nga magpabilin sa akong pinasukad-sa-Bibliya nga mga pagtuo niining medikal nga emerhensiya. Ugaling, karong bag-o naguol ako nga dili na makahimo sa buot nakong himoon sa pag-alagad sa Diyos. Gisulti nako ang akong mga pagbati sa usa ka uyoan nga usa ka Kristohanong ansiyano. Gipahinumdoman niya ako nga bisan si apostol Pablo may gitawag niya nga ‘tunok sa iyang unod’ ug nga kini nagpugong kaniya sa pag-alagad sa Diyos sa bug-os ingon sa buot niyang buhaton. Apan gibuhat ni Pablo ang kutob sa iyang maarangan. (2 Corinto 12:7-10) Nakatabang gayod ug dako kanako ang mga komento sa akong uyoan.
Niining bag-o pa gitaoran akog artipisyal nga bitiis. Hinaot nga magpaposible kini kanako sa paghatag ug dugang pag-alagad sa atong Diyos, si Jehova. Ako mapasalamaton nga naghupot ako ug maayong konsensiya sa panahon sa akong medikal nga emerhensiya. Ako masaligon nga kon ako magpadayong matinumanon, si Jehova magaganti kanako ug maayong panglawas ug kinabuhing walay kataposan sa usa ka paraiso nga yuta, diin ang kasakit ug pag-antos mawala na.—Pinadayag 21:3, 4.—Sumala sa giasoy ni Samuel Vila Ugarte.