Pag-alagad sa Kinalabwang Pintor
INGONG batang babaye nga siyete anyos, nangutana ako sa akong kaugalingon: ‘Nganong bang mamatay gayod ako? Mahimo bang likayan ang kamatayon?’ Giingnan ako nga ginakuha sa Diyos ang buotang mga tawo kay gusto niya nga sila makauban niya sa langit. Mahinumdom pa ako nga usa sa akong mga klasmet mipatugbaw: “Mas maayo pag mahimong daotang tawo kay ang mga buotan maoy unang mangamatay!”
Gusto ko nga modibuho, mao nga gisugdan ko ang pagtuon sa arte. Sa tunghaan, wala koy higayon nga mamalandong sa relihiyosong mga butang, ni panahon nga maikag niana. Ngani, tigsulti ako sa akong mga higala nga aron marelihiyoso, ang usa menos gayod ug pangutok. Sa nahuman ko ang akong mga pagtuon sa arte, gihatagan akog posisyon nga magtutudlog arte sa hayskul.
Nakaangay ako sa akong trabaho ug interesado usab sa Italyano ug sa langyawng mga libro, sa chamber ug symphonic nga musika, ug sa opera. Ang bugtong butang nga relihiyoso nga gitun-an nako nianang yugtoa mao ang iconographic nga mga gidibuho sa mga pintor sa lainlaing mga yugto. Dayon nasayran ko kon unsay pagkahimong sentro sa pagtagad, kon unsay bation sa pag-eksibit sa kaugalingong mga dibuho, kon unsay kahulogan nga tahoron, dayegon, ug maangayan pag-ayo ingong usa ka pintor.
Niadtong panahona, ang kalibotan sa arte dako kaayog kahulogan alang kanako, sanglit dinha nako hikaplagi ang hinungdan sa kinadak-ang bahin sa akong kinabuhi. Apan ang mga pangutana nga akong gisukna sa siyete anyos pa ako diha gihapon sa akong alimpatakan. Ako wala mohunong sa pagpangita sa butang mas lalom, butang nga dili ko pa ikapatin-aw. Ako himasa kaayo ug nangayog mga katin-awan sa mga pilosopo. Bisan unsay mahitabo, gitinguha ko ang tinong tubag sa akong mga pagduhaduha.
Diha gihapon nako ang maong kalibog sa dihang ako naminyo. Sa pagkatawo sa akong anak babaye, misamot pa ang akong pagpangita sa kamatuoran. Gisulayan ko ang pagkaplag niini pinaagi sa pagdibuho, pagsulat ug balak, pagpamati sa musika, pagbasag mga libro. Sa dihang ako moadto sa usa ka konsiyerto ug mamati sa unang mga linya sa piyesa sa konsiyerto, ang akong hunahuna awtomatikong moadto sa Diyos, ngadto sa Supremong Usa nga wala ko hiilhi, ug gipasalamatan ko siya. Niadtong panahona, ako kasagarang modayeg sa Diyos tungod sa matahom nga mga butang akong gidayeg—ang natulog kong anak, ang mga bulok sa palibot. “Pagkamakauulaw,” ako tigpatugbaw, “nga ang arte, nga makabaton sa daghan kaayong matahom nga butang isip ulohan niini, pagagamiton sa pagbatbat sa kamatayon inay sa kinabuhi!” Ang pipila sa labing nindot nga mga balak ug mga pangteatro maoy mga awit kaha sa pagkadili-malaomon o mga trahedya; ang pipila sa labing nindot nga mga obra maestra sa pangdibuho nagabayaw sa kamatayon inay sa kinabuhi ug sa katahom niini. Ngano man?
Kining kasukwahing mga pagbati nakapaguol pag-ayo nako, ug ako inanayng nagpadulong sa kawalay-pagbati. Sa maomaong punto ang mga Saksi ni Jehova mianha sa akong ganghaan. Samtang ako namati kanila, mipatim-awng sila nakigsulti kanako sa usa ka bag-ong pinulongan. Ang saad sa Diyos nga himoong paraiso ang yuta nahisamag mananoyng honi sa akong mga dalunggan. Misugod ako sa pagbasa sa Bibliya. Dinha akong nakaplagan sa kataposan ang mga tubag sa mga pangutana nga wala ko ihunong sa pagsukna sukad ako siyete anyos pa. Dili buot sa Diyos nga ang tawo mamatay apan maoy tuyo nga panalanginan ang iyang matinumanong mga alagad pinaagi sa paghatag kanilag kinabuhing walay kataposan sa yuta!
Kadto maoy 1973. Sa sunod tuig ako nagpahinungod kang Jehova ug nabawtismohan. Dili sayon ang pagpuli sa akong mahinaykon ug sentimental nga kinaiya sa espiritu sa tinuod inigsoong gugma, sa akong kamahunahunaon-sa-kaugalingon sa pagkadili-mahakogon, ug personal nga kaharuhay sa espiritu sa pagsakripisyo! Kinahanglang dumilian ko ang akong kaugalingon. Nakatabang ug dako ang mga Saksi ni Jehova, maingon man ang mga tigom nga gihimo sa Kingdom Hall.
Ang Dakong Pintor nagtin-aw sa akong mga pagduhaduha ug kalibog. Pagkamapasalamaton nako ngadto kaniya! Kana ang hinungdan, sukad sa Septiyembre 1984, ako misulod sa regular payunir nga pag-alagad, nga nagagugol ug 90 oras kada bulan sa pagsangyaw sa maayong balita sa Gingharian sa Diyos.
Ang pag-alagad sa Dakong Pintor ug Maglalalang, si Jehova, uban sa akong pamilya tinuod nga makapatagbaw. Maikagon kaming nagapaabot sa panahon sa dihang iyang idibuho ang labing tin-awng hulagway; sa dihang sa kataposan iyang hanawon ang daan, daotang sistema nga nagahugaw ug nagalukop niining yutaa. Ang kamatayon mawala na, ug ang arte unya ideboto na lamang sa kinabuhi. Dayon, ang katahom mao unyay ihulagway, kay pinaagi sa matarong bag-ong sistema sa Diyos, ang kagul-anan ug kasakit pagahanawon sa walay kataposan.—Tinampo.