Usa ka Talagsaon nga Kristohanong Panulondon
SUMALA SA GIASOY NI BLOSSOM BRANDT
Nag-ulan ug niyebe sa San Antonio, Texas, sa Enero 17, 1923, ang adlaw nakong natawhan. Bugnaw sa gawas, apan ako giabiabi sa mainit nga mga bukton sa mahigugmaon nga Kristohanong mga ginikanan, si Judge ug Helen Norris. Sa akong nahinumdoman sa sayong mga kasinatian, ang tanang gibuhat sa akong mga ginikanan nahasentro sa ilang pagsimba kang Jehova nga Diyos.
SA 1910 sa dihang si Mama nag-edad ug otso anyos, ang iyang mga ginikanan mibalhin gikan sa duol sa Pittsburgh, Pennsylvania, ngadto sa umahan gawas sa Alvin, Texas. Didto sila nalipay sa pagkakat-on sa mga kamatuoran sa Bibliya gikan sa usa ka silingan. Si Mama migugol sa nahibiling bahin sa iyang kinabuhi nga nagtinguhang mainteres ang katawhan sa paglaom sa Gingharian. Siya nabawtismohan sa 1912 human ang pamilya mobalhin sa Houston, Texas.
Si Mama ug ang iyang mga ginikanan unang nakahibalag kang Charles T. Russell, unang presidente sa Watch Tower Bible and Tract Society, sa dihang mibisita siya sa ilang kongregasyon sa Houston. Ang pamilya kanunayng nag-abiabi diha sa ilang balay sa nagapanawng mga magtatan-aw sa Sosyedad, kinsa gitawag kaniadto nga mga pilgrim. Pila ka tuig sa ulahi, si Mama mibalhin uban sa iyang mga ginikanan ngadto sa Chicago, Illinois, ug si Brader Russell miduaw usab sa kongregasyon didto.
Sa 1918, si Lola nataptan ug trangkaso Española, ug tungod sa makapaluyang epekto niini sa iyang panglawas, ang mga doktor mirekomendar nga siya mopuyo sa dapit nga mas init ang klima. Sanglit si Lolo nagtrabaho sa kompaniya sa tren nga Pullman, sa 1919 gitugotan siya nga mobalik sa Texas. Didto, sa San Antonio, si Mama nakahibalag ug batan-on, madasigong membro sa kongregasyon nga ginganlag Judge Norris. Nagkagustohay dayon sila sa usag-usa, ug ngadtongadto sila naminyo, ug si Judge nahimong akong amahan.
Si Papa Nakakat-on sa Kamatuoran sa Bibliya
Si Judge (huwes) gihatagan sa iyang talagsaong ngalan sa dihang natawo. Sa unang pagkakita sa iyang Papa kaniya, siya miingon: “Kanang bataa seryoso sama sa huwes,” ug nahimo kanang ngalan niya. Sa 1917, sa dihang si Papa nag-edad ug 16, gihatagan siyag mga tract nga Where Are the Dead? ug What Is the Soul? nga gipatik sa Watch Tower Bible and Tract Society. Ang amahan ni Papa namatay duha ka tuig nga miagi, ug ang mga tract nagtagana kaniyag mga tubag nga iyang gipangita mahitungod sa kahimtang sa mga patay. Sa wala madugay human niana misugod siya sa pagtambong sa mga tigom sa mga Estudyante sa Bibliya, segon sa pag-ila sa mga Saksi ni Jehova kaniadto.
Buot dayon ni Papa nga mopakig-ambit sa mga kalihokan sa kongregasyon. Mikuha siyag teritoryo nga iyang masangyawan, ug human sa klase siya moadto didto sakay sa iyang bisikleta aron sa pag-apod-apod ug tract. Siya nalingaw kaayo sa pagpakig-ambit sa paglaom sa Gingharian, ug sa Marso 24, 1918, siya nagpasimbolo sa iyang pahinungod kang Jehova pinaagi sa bawtismo sa tubig.
Sa misunod nga tuig sa dihang si Mama mibalhin sa San Antonio, si Papa nadani dayon sa iyang giingon nga “labing tam-is nga pahiyom ug labing asul nga mga mata” nga iyang nakita sukad. Sa wala madugay gipahibalo nila nga sila magminyo, apan naglisod sila sa pagkombinsir sa mga ginikanan ni Mama. Bisan pa niana, sa Abril 15, 1921, gihimo ang kasal. Ang tumong sa duha mao ang bug-os-panahong ministeryo.
Sayong Pagsugod sa Ministeryo
Sa dihang si Mama ug Papa puliki nga nagplano sa pagtambong sa kombensiyon sa Cedar Point, Ohio, sa 1922, ilang nadiskobrehan nga si Mama nagmabdos nako. Wala madugay human sa akong pagkatawo, sa dihang si Papa nag-edad lamang ug 22, gitudlo siya nga direktor sa pag-alagad sa kongregasyon. Kini nagkahulogan nga siya ang mohimo sa tanang mga kahikayan sa pag-alagad sa kanataran. Pila lang ka semana human ako matawo, gidala na ako ni Mama sa pultahan-ug-pultahan nga ministeryo. Sa pagkatinuod, ang akong mga apohan buot usab nga ikauban nila ako sa ministeryo.
Sa dihang nag-edad ako ug dos anyos, ang akong mga ginikanan mibalhin sa Dallas, Texas, ug sila misugod sa bug-os-panahong ministeryo ingong mga payunir tulo ka tuig sa ulahi. Sa gabii sila matulog sa teheras sa daplin sa dalan ug ibutang ako sa likod nga lingkoranan sa kotse. Siyempre, gihunahuna nako kadto nga makalingaw, apan sa wala madugay nahimong dayag nga dili pa sila andam sa kinabuhing payunir. Busa si Papa nag-abli ug negosyo. Sa naglakat ang panahon, naghimo siyag gamay nga balayng de-motor ingong pangandam sa pagsugod na usab sa pagpayunir.
Sa wala pa ako mag-eskuyla, gitudloan ako ni Mama sa pagbasa ug pagsulat, ug ako nakahibalo sa pagpilopilo sa mga numero gikan sa uno hangtod sa kuwatro. Sa tanang panahon ang iyang pangunang pagtagad mao ang pagtabang kanako nga makakat-on. Patindogon ko niya sa lingkoranan tupad niya aron ako makatrapo sa mga plato samtang siya naghugas niini, ug tudloan niya ako sa pagmemorya sa mga kasulatan ug pagkanta ug mga alawiton sa Gingharian, o mga himno ingon sa among pagtawag niana kaniadto.
Pag-alagad sa Diyos Uban sa Akong mga Ginikanan
Sa 1931 kaming tanan mitambong sa kulbahinam nga kombensiyon sa Columbus, Ohio, diin gisagop namo ang ngalang mga Saksi ni Jehova. Bisan nag-edad pa lang ako ug otso anyos, sa akong hunahuna kadto mao ang labing matahom nga ngalan nga akong nadungog sukad. Sa wala madugay human kami makauli sa balay, nasunog ang negosyo ni Papa, ug si Papa ug Mama misabot niini ingong “kabubut-on sa Ginoo” nga sila mosugod na usab sa pagpayunir. Busa, sugod sa ting-init sa 1932, nakapahimulos kami ug daghang tuig diha sa bug-os panahong ministeryo.
Ang akong mga ginikanan nagpayunir sa sentro sa Texas aron mopuyo duol sa mga ginikanan ni Mama, kinsa didto pa sa San Antonio. Ang pagbalhin gikan sa usa ka asaynment ngadto sa lain nagkahulogan nga kanunay akong magbalhinbalhin ug tunghaan. Usahay ang dili-mahunahunaong mga higala moingon, “Nganong dili na man lang mo mopuyo sa usa ka dapit ug magbaton ug puy-anan alang nianang bataa,” nga daw wala ako maatiman pag-ayo. Apan sa akong hunahuna kulbahinam ang among kinabuhi ug nga ako nagtabang kang Papa ug Mama sa ilang ministeryo. Sa pagkatinuod, ako gibansay ug giandam alang sa nahimo nakong estilo sa pagkinabuhi sa ulahi.
Sulod sa mga bulan kanunay nakong gisultihan si Papa ug Mama nga gusto kong magpabawtismo, ug sila kanunay nga maghisgot niana kanako. Buot nilang tinoon nga ako nahibalo kon unsa ka ugdang ang akong desisyon. Sa Disyembre 31, 1934, miabot ang adlaw niining hinungdanong hitabo sa akong kinabuhi. Apan, sa bisperas sa akong bawtismo, gitino ni Papa nga ako miduol na kang Jehova diha sa pag-ampo. Dayon mihimo siyag matahom nga butang. Gipaluhod niya kaming tanan, ug siya nag-ampo. Iyang gisultihan si Jehova nga nalipay kaayo siya sa desisyon sa iyang batang babaye sa pagpahinungod sa iyang kinabuhi ngadto Kaniya. Makaseguro ka, sa mga katuigang moabot, dili gayod nako makalimtan ang maong gabii!
Pagbansay Gikan sa Akong mga Apohan
Tali sa 1928 ug 1938, migugol ako ug dakong panahon sa pagduaw sa akong mga apohan sa San Antonio. Ang naandang buluhaton uban kanila maoy sama sa buluhaton sa akong mga ginikanan. Si Lola nahimong colporteur, nga maoy ilang tawag sa mga payunir kaniadto, ug unya nahimo siyang dili-bug-os panahong payunir. Si Lolo gitudlo nga payunir sa Disyembre 1929, busa ang pag-alagad sa kanataran maoy naandang adlaw-adlaw nga kalihokan.
Si Lolo mokugos kanako sa gabii ug tudloan ako sa mga ngalan sa mga bituon. Iasoy niya kanako ang mga balak nga iyang namemorya. Daghan akog biyahe uban kaniya diha sa mga tren sa Pullman sa dihang nagtrabaho siya sa riles. Siya mao ang kanunay nakong maduolan kon ako may suliran; hupayon niya ako ug pahiran ang akong mga luha. Apan, kon ako disiplinahon tungod sa pagpabadlong ug magpalaban kaniya, yano lamang siyang moingon (mga pulong nga wala nako masabti niadtong panahona, apan ang mga pulong niini maoy tin-aw): “Pinangga, ang dalan sa makasasala malisod kaayo.”
Mga Tuig sa Paglutos
Sa 1939, misugod ang Gubat sa Kalibotan II, ug ang katawhan ni Jehova nag-antos sa paglutos ug kapintasan sa magubtanong panon. Sa hinapos sa 1939, masakiton kaayo si Mama ug sa ulahi nagkinahanglag operasyon, busa mibalik kami sa San Antonio.
Ang magubtanong mga panon magpundok samtang kami naghimo sa pagmagasing buluhaton sa kadalanan sa San Antonio. Apan matag semana, ingong pamilya, kami atua didto, ang kada usa sa giasayn nga iskina. Kasagaran magtan-aw ako sa dihang ilang taralon si Papa sa estasyonan sa polis.
Si Papa misulay sa pagpadayon sa pagpayunir bisan kon si Mama kinahanglang moundang. Apan, wala siya mokita ug igoigong salapi samtang nagtrabaho nga dili bug-os panahon, busa kinahanglan usab siyang moundang. Natapos nako ang pagtungha sa 1939, ug ako usab nanarbaho.
Ang ngalan ni Papa nga Judge (huwes) nahimong mapuslanon niadtong mga tuiga. Pananglitan, usa ka grupo sa mga saksi nagsangyaw sa usa ka lungsod sa amihanan sa San Antonio, ug ang sirip nagpabilanggo kanilang tanan. Nakadakop siyag mga 35 ka tawo, lakip ang akong mga apohan. Gipahibalo nila si Papa, ug siya miadto didto. Misulod siya sa opisina sa polis ug miingon: “Ako si Judge Norris gikan sa San Antonio.”
“Ikaw diay Sir, Huwes, unsay akong ikaalagad kanimo?” nangutana ang sirip.
“Mianhi ako aron sa pagpagawas niining mga tawhana sa bilanggoan,” mitubag si Papa. Tungod niana gipagawas sila sa sirip nga walay piyansa—ug walay dugang mga pangutana!
Gusto kaayong magsangyaw si Papa sa mga opisina sa poblasyon, ug ilabinang gusto niyang duawon ang mga huwes ug mga abogado. Sultihan niya ang tig-abiabi: “Ako si Judge Norris, ug ako mianhi aron sa pagpakigkita kang Judge Tanpolano.”
Unya, sa dihang iyang mahimamat ang huwes, ang kanunayng una niyang isulti: “Karon, sa dili pa nako hisgotan ang katuyoan sa akong pagduaw, buot nakong isaysay nga labi pang dugay akong nahimo nga Huwes kay kanimo. Huwes ako sa tibuok kong kinabuhi.” Ug dayon iyang isaysay kon sa unsang paagi nakuha niya ang iyang ngalan. Kini naghimog mahigalaong pasiuna, ug nahimo niyang higala ang daghang huwes niadtong mga adlawa.
Mapasalamaton Tungod sa Ginikananong Pagtultol
Diha ako sa magubot nga katuigan sa pagkatin-edyer, ug nasayod akong dihay mga panahon nga si Papa ug Mama nabalaka samtang sila nagbantay ug naniid kon unsay sunod nakong buhaton. Sama sa tanang bata, akong gisulayan si Papa ug Mama sa makadaghan, nga mohangyo sa pagbuhat sa usa ka butang o moadto sa usa ka dapit bisan nahibalo nang daan nga ang tubag nila maoy dili. Usahay dihay mga luha. Sa pagkatinuod, maguol ako kon miingon pa sila: “Sige, buhata kon unsay imong gusto. Bahala ka na.”
Ang pagkasayod nga dili ako makaimpluwensiya kanila sa pag-usab sa ilang mga sukdanan naghatag kanako ug pagbati sa kasegurohan. Sa pagkamatuod, nakapahimo kining mas sayon alang kanako sa dihang ang ubang mga batan-on mosugyot ug dili-maalamong mga kalingawan, kay ako makaingon: “Dili ako tugtan sa akong Papa.” Sa dihang nag-edad ako ug 16 anyos, gitino ni Papa nga makakat-on ako pagdrayb ug nga makakuha ako ug lisensiya sa pagdrayb. Usab, niadtong panahona gihatagan ko niyag yawi sa balay. Nalipay kaayo ko nga iya akong gisaligan. Mibati akong hamtong na kaayo, ug naghatag kana kanako ug pagbati nga may kaakohan ug tinguha nga dili sila limbongan.
Niadtong mga adlawa diyutay rang kasulatanhon nga tambag ang gihatag bahin sa kaminyoon, apan si Papa nahibalo sa Bibliya ug sa giingon niana mahitungod sa pagminyo “lamang diha sa Ginoo.” (1 Corinto 7:39) Gitin-aw niya kanako nga kon dapiton gani nako ang kalibotanong lalaki sa balay aron sa paghimamat kanila, o bisan paghunahuna lang nga makigdeyt sa usa ka kalibotanong lalaki, hilabihan gayod unya ang iyang kahigawad. Nahibalo kong husto siya, kay nakita nako ang kalipay ug panaghiusa sa ilang kaminyoon tungod kay sila nagminyo “diha sa Ginoo.”
Sa 1941, sa dihang nag-edad akog 18 anyos, abi nakog nahigugma ako sa usa ka batan-ong lalaki sa kongregasyon. Siya usa ka payunir ug nagtuon sa pagkahimong abogado. Ako naghinamhinam. Sa dihang gisultihan namo ang akong mga ginikanan nga magminyo na kami, imbes dili mouyon o mopaluya, sila yanong miingon: “May ihangyo kami kaninyo, Blossom. Among gibati nga kamo batan-on pa kaayo, ug hangyoon namo kamo nga maghulat ug usa ka tuig. Kon nagkahigugmaay gayod kamo, bale wala ra ang usa ka tuig.”
Ako nagpasalamat pag-ayo nga ako naminaw sa maong maalamong tambag. Sulod sa usa ka tuig, mihamtong akog diyutay ug nakakita nga kining batan-ong lalaki wala makabaton sa mga hiyas sa maayong kapikas sa kaminyoon. Sa ulahi mibiya siya sa organisasyon ni Jehova, ug ako nakaikyas sa mamahimo untang katalagman sa akong kinabuhi. Pagkanindot nga makabaton ug maalamong mga ginikanan kang kansang mga paghukom masaligan!
Kaminyoon ug Nagapanawng Buluhaton
Sa tingtugnaw sa 1946, human ako mogugol ug unom ka tuig sa pagpayunir ug pagtrabahong dili-bug-os, ang labing buotan nga batan-ong lalaki nga akong nahimamat sukad misulod sa among Kingdom Hall. Si Gene Brandt giasayn ingong kauban sa among nagapanawng alagad sa mga igsoon, segon sa pagtawag kaniadto sa magtatan-aw sa sirkito. Nagkagustohay kami sa usag-usa, ug sa Agosto 5, 1947, kami naminyo.
Sa wala madugay, si Papa ug Gene nag-abli ug negosyo sa panguwenta. Apan gisultihan ni Papa si Gene: “Kon moabot ang adlaw nga kining negosyoha mopugong kanato sa pagtambong sa tigom o sa teokratikanhong asaynment, akong sirhan kining negosyoha.” Si Jehova nagpanalangin niining espirituwal nga panglantaw, ug ang negosyo nakasarang sa pagtagana sa among materyal nga mga panginahanglan ug mitugot ug panahon alang sa pagpayunir. Si Papa ug Gene maoy maayong mga negosyante, ug dali ra unta kaming madato, apan dili gayod kini mao ang ilang tumong.
Sa 1954, si Gene gidapit sa sirkitong buluhaton, nga nagkahulogan ug dakong kausaban sa among kinabuhi. Unsa kahay pagsanong sa akong mga ginikanan? Sa makausa pa, ang ilang kabalaka dili alang sa ilang kaugalingon apan alang sa mga intereses sa Gingharian sa Diyos ug alang sa espirituwal nga kauswagan sa ilang mga anak. Wala gayod sila moingon kanamo: “Nganong dili man mi ninyo hatagan ug apo?” Hinunoa, kadto kanunayng: “Unsay among mahimo aron matabangan kamo sa bug-os-panahong pag-alagad?”
Busa sa dihang mobiya na kami, diha lamang ing mga pulong sa pagdasig ug paglipay sa among dakong pribilehiyo. Wala gayod kami nila pabatia nga kami nagbiya kanila apan kanunay gayod nga naghatag kanamo ug bug-os nga pagpaluyo. Human kami mobiya, gihimo nilang puliki ang ilang kaugalingon sa payunir nga buluhaton sulod sa laing napulo ka tuig. Si Papa natudlo ingong magtatan-aw sa siyudad sa San Antonio, ang katungdanang gihuptan niya sulod sa 30 ka tuig. Nalipay siya sa pagkakita sa pag-uswag gikan sa usa ka kongregasyon sa siyudad sa katuigang 1920 ngadto sa 71 ka kongregasyon sa wala pa siya mamatay sa 1991.
Alang kanako ug kang Gene, ang kinabuhi napuno sa kahinam. Nabatonan namo ang dagayang kalipay sa pag-alagad sa among minahal nga mga igsoong lalaki ug babaye sa kapin sa 31 ka estado ug, lagmit ang haylayt sa tanan, ang pribilehiyo nga makatambong sa ika-29ng klase sa Watchtower Bible School of Gilead sa 1957. Human niana kami mibalik sa nagapanawng buluhaton. Sa 1984, human sa 30 ka tuig sa sirkito ug distritong buluhaton, ang Sosyedad malulutong mihatag kang Gene ug sirkitong asaynment sa San Antonio, sanglit ang akong mga ginikanan mga 80 anyos na ug masakiton.
Pag-atiman sa mga Ginikanan
Usa lamang ka tuig ug tunga human kami mobalik sa San Antonio nga si Mama nahimutang sa kahimtang nga semicoma ug namatay. Kalit kaayo kadtong nahitabo nga wala ako makasulti sa pila ka butang nga buot nakong isulti kaniya. Kadto nagtudlo kanako sa pagpakigsulti pag-ayo kang Papa. Human sa 65 ka tuig nga kaminyoon, gimingaw kaayo siya kang Mama, apan didto kami aron sa paghatag ug gugma ug pagpaluyo.
Ang tibuok-kinabuhing panig-ingnan ni Papa sa pagtambong sa Kristohanong mga tigom, pagtuon, ug pag-alagad mipadayon hangtod sa iyang kamatayon. Gusto niyang magbasa. Sanglit nag-inusara siya samtang kami nag-alagad, mopauli ako ug mangutana, “Nagmamingawon ka ba?” Puliki kaayo siya sa pagbasa ug pagtuon, nga ang paghunahuna sa kamingaw wala gani mosantop sa iyang hunahuna.
Dihay tibuok-kinabuhing batasan nga among gipadayon. Si Papa kanunay gayong miinsister nga magdungan sa pagpangaon ang pamilya, ilabina panahon sa pamahaw, sa dihang hisgotan ang inadlaw nga teksto sa Kasulatan. Sa bata pa ako, wala gayod ako tugti sa pagbiya sa balay nga dili makahimo niana. Usahay ako moingon: “Apan Pa, maulahi na ko sa klase (o sa trabaho).”
“Dili ang pagkonsiderar sa teksto ang nakapaulahi nimo; ikaw wala momata ug sayo,” siya moingon. Ug kinahanglan akong magpabilin ug mamati niana. Gitino niya nga kining maayong panig-ingnan magpadayon hangtod sa kataposang mga adlaw sa iyang kinabuhi. Kini maoy laing panulondon nga iyang gibilin kanako.
Nagpabiling abtik ang panghunahuna ni Papa hangtod sa iyang kamatayon. Nahimong mas sayon ang pag-atiman kaniya kay dili gayod siya kutikutihan o reklamador. Aw, usahay hisgotan niya ang iyang artraytis, apan ako siyang pahinumdoman nga ang tinuod niyang gibati mao ang “Adamitis,” ug siya mokatawa. Samtang ako ug si Gene naglingkod tupad kaniya, si Papa namatay nga malinawon sa buntag sa Nobyembre 30, 1991.
Nag-edad na ako karon ug kapin sa 70 anyos ug nagapahimulos gihapon ako sa maayong panig-ingnan sa akong mahigugmaong Kristohanong mga ginikanan. Ug maoy akong tim-os nga pag-ampo nga akong pamatud-an ang akong bug-os nga apresasyon alang niining maong panulondon pinaagi sa hustong paggamit niini latas sa umaabot nga katuigan.—Salmo 71:17, 18.
[Hulagway sa panid 5]
Si Mama ug ako
[Mga hulagway sa panid 7]
1. Ang akong unang kombensiyon: San Marcos, Texas, Septiyembre 1923
2. Kataposang kombensiyon ni Papa: Fort Worth, Texas, Hunyo 1991 (si Papa naglingkod)
[Hulagway sa panid 9]
Si Gene ug Blossom Brandt