Mga Pangutana Gikan sa mga Magbabasa
“Ang Bantayanang Torre” sa Agosto 15, 1996, nag-ingon: “Sa kataposang bahin sa kasakitan, ang ‘unod’ nga mikalagiw ngadto sa kiliran ni Jehova maluwas.” Nagpasabot ba kini nga human sa unang bahin sa dakong kasakitan, daghang bag-ohan ang modangop ngadto sa kiliran sa Diyos?
Dili kana maoy buot ipasabot.
Ang mga pulong ni Jesus nga makaplagan sa Mateo 24:22 sa pangunang bahin matuman sa umaabot pinaagi sa kaluwasan latas sa unang bahin sa umaabot nga dakong kasakitan, ang pag-atake sa relihiyon. Ang artikulo nag-ingon: “Hinumdomi nga ang ‘unod,’ sa dinihogang nanghibilin ug sa ‘dakong panon,’ maluwas na sa dihang ang Dakong Babilonya sa kalit ug sa bug-os mawagtang sa unang bahin sa kasakitan.”
Ang maong mga matinumanon dili na mameligro sa dihang si Jesus ug ang iyang langitnong panon modasdas sa kataposang bahin sa kasakitan. Apan kinsa man ang makalabang buhi nianang hugnaa sa kasakitan? Gipakita sa Pinadayag 7:9, 14 nga makalabang buhi ang usa ka dakong panon nga adunay yutan-ong paglaom. Komosta na man ang dinihogang mga Kristohanon? Ang “Mga Pangutana Gikan sa mga Magbabasa” sa Ang Bantayanang Torre sa Agosto 15, 1990, nagsaysay kon nganong dili gayod kita magmapintok kon kanus-a dad-on ngadto sa langit ang mga dinihogang nanghibilin. Busa ang ulahing artikulo (Agosto 15, 1996) wala maghimog panghinapos, nga nagkomento lamang sa kinatibuk-an: “Sa susama sa kataposang bahin sa kasakitan, ang ‘unod’ nga mikalagiw ngadto sa kiliran ni Jehova maluwas.”
Kon kaha may mga bag-ohang makakat-on sa kamatuoran ug modangop ngadto sa kiliran sa Diyos human makasugod ang dakong kasakitan, matikdi ang mga pulong ni Jesus nga natala sa Mateo 24:29-31. Human sa pagbusikad sa kasakitan, ang ilhanan sa Anak sa tawo motungha. Si Jesus nag-ingon nga ang tanang tribo sa yuta mopukpok sa ilang kaugalingon ug magminatay. Wala siyay giingon nga bisan unsa bahin sa mga tawong makaamgo sa ilang kahimtang, maghinulsol, modapig sa kiliran sa Diyos, ug mahimong matuod nga mga tinun-an.
Sa susama, sa sambingay sa karnero ug mga kanding, ang Anak sa tawo motungha ug mahukmanong maglain sa katawhan pinasukad sa kon unsay ilang nahimo o wala mahimo sa miagi. Walay giingon si Jesus bahin sa mga tawo nga dugay nang nagpakitag samag-kanding nga mga tinamdan nga kalit lang nakabig ug nahimong samag karnero. Mahidangat siya aron sa paghukom pinasukad sa kon unsa nay nahimo sa katawhan.—Mateo 25:31-46.
Apan, sa makausa pa, walay katarongan nga magmapintok niining puntoha. Ang katawhan sa Diyos, dinihogan man o ang dakong panon, nasayod kon unsay ilang buhaton karon—ang pagsangyaw ug paghimog mga tinun-an. (Mateo 28:19, 20; Marcos 13:10) Karon na mismo ang panahon nga atong itisok sa kasingkasing ang tambag: “Nagabuhat duyog kaniya, kami usab matinuorong nagahangyo kaninyo nga dili dawaton ang dili-takos nga kalulot sa Diyos ug sipyaton ang katuyoan niini. Kay siya nagaingon: ‘Sa usa ka panahong dalawaton ikaw akong gidungog, ug sa usa ka adlaw sa kaluwasan ikaw akong gitabangan.’ Tan-awa! Karon mao na ang panahon nga ilabinang dalawaton. Tan-awa! Karon mao na ang adlaw sa kaluwasan.”—2 Corinto 6:1, 2.