Kita Kinahanglang Luwason!

USA ka minahag karbon duol sa Pittsburgh, Pennsylvania, U.S.A. ang kalit nga gibahaan ug milyonmilyon ka litrong tubig. Natanggong ang siyam ka minero sa gamayng luna nga 73 metros ilalom sa yuta. Tulo ka adlaw sa ulahi, sila nakagawas sa minahan nga wala maunsa. Giunsa sila pagluwas?

Sa tabang sa mga mapa sa minahan ug sa instrumento nga Global Positioning System, ang mga tigluwas nagbangag ug 65 sentimetros-ug-gilapdon nga buho ug nagtunton ug samag-kapsula nga hawla ngadto sa natanggong nga mga minero. Tinagsatagsa silang gihaw-as gikan sa ila untang lubnganan. Ang tanan nalipay, nahupayan, ug nagpasalamat tungod kay naluwas.

Ang kadaghanan kanato dili gayod matanggong sa ilalom sa yuta sama niadtong siyam ka minero o kaha mameligrong mamatay tungod sa usa ka katalagman. Bisan pa niana, kitang tanan kinahanglang luwason, kay dili kita makaikyas sa mga kadaot sa sakit, pagkatigulang, ug kamatayon. “Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, mubo ug kinabuhi ug tugob sa kasamok,” miingon ang maunongong patriarka nga si Job. “Sama sa usa ka bulak siya mobuswak ug pagaputlon, ug siya mokalagiw sama sa landong ug dili magadayon.” (Job 14:1, 2) Mga 3,500 ka tuig sa ulahi, tinuod gihapon kanang mga pulonga, kay kinsa ba kanatoy makaikyas sa kamatayon nga maoy sangkoanan sa kinabuhi? Bisag asa pa kita nagpuyo o bisag unsaon nato pag-atiman ang atong panglawas, kita kinahanglang luwason gikan sa mga pag-antos, pagkatigulang, ug kamatayon.

Ang mga siyentipiko ug uban pa naningkamot gayod nga mapatas-an ang kinabuhi kay sa kasagarang gitas-on niini karon. Ang usa ka organisasyon nag-ingon nga ang misyon niini mao “ang pagpukgo sa di-kalikayang kamatayon” ug “ang pagtabang sa mga membro niini nga dili na mamatay.” Apan hangtod karon, ang modernong siyensiya ug ang hugot nga determinasyon wala gayod makapataas sa kinabuhi sa tawo aron molapas pa kini sa 70 o 80 anyos nga gihisgotan ni Moises 3,500 ka tuig kanhi.—Salmo 90:10.

Mouyon ka man o dili sa pagbati ni Job bahin sa kinabuhi ug kamatayon, dili gayod kalikayan nga sa pagligid sa katuigan, ikaw usab “mokalagiw sama sa landong,” nga layo sa imong mga higala, pamilya, panimalay, ug sa imong tanang kalamposan—nga kutob ra sa kamatayon. Ang maalamong si Haring Solomon sa karaang Israel misulat: “Ang mga buhi nasayod nga sila mamatay; apan bahin sa mga patay, sila walay nahibaloan nga bisan unsa, ni sila aduna pay suhol, tungod kay ang ilang handomanan nakalimtan na.”—Ecclesiastes 9:5.

Ang makapasubong kamatuoran, sumala sa gisaysay sa Bibliya, mao nga ang kamatayon “nagmando ingong hari,” ingong mapintas nga hari ibabaw sa katawhan. Sa pagkatinuod, ang kamatayon mao ang kataposang kaaway nga gikan niana ang tawhanong banay kinahanglang luwason. (Roma 5:14; 1 Corinto 15:26) Ang nabansay ug nasangkapan pag-ayong mga tigluwas sa kalibotan sa panahon sa emerhensiya dili makahatag kanimo ug permanenteng kaikyasan. Apan, ang Maglalalang sa tawo nga si Jehova nga Diyos naghikay gayod ug paagi alang sa maong kaluwasan.