Gipakaubos sa Uban Pero Karon Gipasidunggan Atubangan sa Tanan

Gipanganak ko nga himsog. Pero paglabayg 18 ka bulan, niadtong Agosto 1967, naay wala damhang panghitabo. Taas kaayo kog hilanat ug grabe ka huyang ang akong mga paa. Nagpa-check up mi sa Freetown, Sierra Leone, diin ko nagpuyo, ug gipakita sa mga resulta nga naa koy polio. Kini makatakod nga sakit nga maka-paralyze ug sagad mahitabo ni sa mga bata nga wala pay singko anyos. Bisan pa sa mga therapy, wala gyod moarang-arang ang akong mga paa. Anam-anam ning mikuyos ug dili na makadaog sa akong lawas. Pirme kong ingnon ni Papa nga naay kulang nako tungod sa akong sakit. Kay magkamang ra man ko ug morag wala nay laing mahimo, gibati nako nga wala gyod koy pulos.

Nagdako Ko nga Nagkamang Ra

Nagpuyo mi ni Mama sa usa ka lugar uban sa mga pamilya nga pobre kaayo. Ganahan ang mga tawo nako, pero si Papa wala gyod magpakitag gugma nako. Nangandoy ko nga higugmaon pod ko niya. Nagtuo ang uban nga ang akong kahimtang dili kay basta sakit lang, kondili resulta kuno sa pagpamarang. Ang uban pod miingon kang Mama nga ihatag na lang kuno ko sa organisasyon nga moatiman sa mga bata nga naay sakit. Miingon sila nga kon buhaton na ni Mama, dili na siya mabug-atan sa pag-atiman nako. Pero wala na himoa ni Mama ug naningkamot siya sa pag-atiman nako.

Kay dili ko makatindog o makalakaw, kinahanglan kong mokamang. Pero kay mosaghid man ang akong lawas sa salog, pirme kong masamad. Aron malikayan ni, magsul-ob kog baga nga mga sinina. Magsul-ob pod kog sinelas sa akong mga kamot aron maprotektahan ni. Sa ulahi, naggamit kog kahoy nga gipormag U aron mas maproteksiyonan ang akong kamot. Aron makalihoklihok ko, iplastar nako sa unahan ang akong kamot nga nagsul-ob sa kahoy. Akong iisa ang akong tibuok lawas dayon ilabyog nako akong mga tiil paabante, maong mabawog pirme akong likod. Hasol kaayo ni, pero kinahanglang balikbalik ko ning buhaton aron mahimo nako ang akong mga buluhaton. Tungod ani, magsakit pag-ayo ang akong mga bukton ug abaga. Kay nagkinahanglag grabeng paningkamot aron makalihoklihok ko, panagsa ra kaayo kong mobiya sa among lugar. Wala ko makaeskuwela o makaduladula uban sa ubang bata. Naghunahuna ko kon mag-unsa na lang kaha ko kon wala na si Mama.

Nag-ampo ko sa Diyos ug gihangyo nako siya nga tabangan ko, nga unta dili ko mahimong makililimos. Gibati nako nga kon makigsuod ko niya ug mag-alagad niya sa hustong paagi, iyang atimanon ang akong mga panginahanglan. Busa usa ka adlaw niadtong 1981, bisag lisod kaayo para nako, migawas ko sa among lugar aron moadto sa simbahan nga duol sa among gipuy-an. Dili ko komportable didto kay ang mga tawo lain ug tinan-awan nako. Wala ko abiabiha sa pastor ug gibadlong niya si Mama kay milingkod ko sa lingkoranan nga gibayran sa uban. Nakadesisyon ko nga di na gyod ko mobalik didto.

Nailhan Nako ang Akong Langitnong Amahan

Usa ka buntag niadtong 1984, dihang 18 anyos ko, naglingkodlingkod ko sa taas sa among balay sa may bentana. Ingon ani ang akong ginahimo kada buntag aron makita nako kon unsay nagakahitabo sa gawas. Pero minaog ko ug miadto sa gawas. Sagad walay tawo didtong dapita pero pag-abot nako didto, naay duha ka lalaki nga nagsangyaw sa balay ug balay. Gisultihan ko nila bahin sa nindot nga saad, nga sa umaabot, mausab na ang akong kahimtang. Gibasa nila ang Isaias 33:24 ug Pinadayag 21:3, 4. Gihatagan ko nilag nindot kaayong brosyur nga Enjoy Life on Earth Forever! ug misaad sila nga mobalik aron tudloan kog dugang.

Pagbalik nila, giingnan ko nila nga ila kong ipailaila sa misyonaryo nga bag-ong miabot, si Pauline, aron magpadayon ang among panaghisgot. Ila gyod tong gihimo, ug nasuod kaayo mi ni Pauline nga samag inahan ug anak. Gidasig ko ni Mama nga ipadayon ang akong pagtuon sa Bibliya uban sa akong “bag-ong mama” kinsa nagpakitag gugma nga andam mosakripisyo, pailob, pagkabuotan, ug personal nga interes, nga kanunayng mangomosta kon okey ra ba ko. Gitudloan ko niyag basa. Gamit ang libro nga Akong Basahon sa mga Estorya sa Bibliya, iya kong gipailaila sa mahigugmaong Amahan nga dugay na nakong gipangandoy.

Nalipay gyod kaayo ko sa akong nakat-onan sa Bibliya. Usa ka adlaw, nangutana ko kang Pauline kon puwede ba kong motambong sa tigom sa mga Saksi ni Jehova nga gitawag ug Pagtuon sa Libro sa Kongregasyon,a nga ginahimo sa balay sa usa ka Saksi nga naa ra sa unahan sa among gipuy-an. Miingon si Pauline nga puwede kaayo. Pagkasunod Martes, miabot siya ug iya kong gihulat nga mahumag ligo ug ilis aron dungan ming moadto sa tigom. Naay miingon nako nga kinahanglan kuno nakong sultihan si Pauline nga pletehan kog taxi, pero miingon ko, “Ah, maglakaw ra ko padung didto oy. Kaya ra man.”

Dihang mobiya na mi, si Mama ug ang among mga silingan nabalaka samtang nagtan-aw nako. Samtang naglakaw pagawas sa among lugar, ang uban namong silingan misinggit kang Pauline, “Gipugos nimo siya!”

“Jay, gusto ba gyod kang mokuyog?” si Pauline buotan nga nangutana nako. Mao na ni ang higayon nga mapakita nako nga nagsalig ko kang Jehova. (Proverbio 3:5, 6) “Siyempre!” miingon ko. “Ako ning desisyon.” Ang among mga silingan hilom nga nagtan-aw ug nausab ang ilang reaksiyon samtang nagkaduol ko sa gate. Ug dihang nakagawas na ko sa gate, haskang lipaya nila!

Nag-enjoy kaayo ko sa tigom. Makapadasig kaayo to. Giabiabi ko sa tanan, walay nagpakamenos nako, ug komportable kaayo ko. Busa regular na kong nagtambongan. Wa madugay, nangutana ko kon puwede pod ba kong motambong sa mas dagkong mga tigom nga ginahimo diha sa Kingdom Hall sa mga Saksi ni Jehova. Pobre ra ko, ug naa lang koy duha ka sinina nga pangtigom ug usa ka paris nga sinelas. Pero kombinsido ko nga dili gyod ko isalikway sa katawhan sa Diyos. Ug siyempre, wala gyod ko nila isalikway.

Aron makatambong ko sa tigom, kinahanglan kong “magbaktas” ug igoigong distansiya ug dayon mag-taxi padulong sa Kingdom Hall, nga naa sa ubos sa bungtod. Dayon alsahon ko sa mga igsoon pasulod sa Kingdom Hall.

Kay nakita nako kon unsa ka maayo si Jehova, gusto kong modangop niya. Nakadesisyon ko nga regular nga motambong sa mga tigom. (Salmo 34:8) Panahon sa ting-ulan, sagad moabot ko nga basa ug nagkalapoklapok ug kinahanglan kong mag-ilis pag-usab didto sa Kingdom Hall. Pero wala ra gyod to kon itandi sa kalipay sa pagtambong sa mga tigom.

Gihisgotan sa 1985 Tinuig nga Basahon sa mga Saksi ni Jehova ang akong kahimtang. Nabasa ni Josette, usa ka Saksi sa Switzerland, ang akong estorya ug napalihok siya nga padad-an kog tricycle nga wheelchair, nga kamot ang gamiton sa pag-pedal. Naa ni nindot nga mga tapaludo ug lainlaig kolor nga mga reflector sa likod. Tungod adto, mahimo na nako ang akong mga buluhaton nga dili kaayo ko maulaw. Malingaw kaayo ang mga bata nga magtan-aw nako nga nagsakay sa akong nindot nga wheelchair. Kaniadto, magkamang lang ko sa salog ug gibati nako nga wala koy pulos. Pero karon, mora na kog rayna ug gibati nako nga gitahod ko ug gipabilhan.

Kalipay nga Labaw pa Gyod sa Akong Gidahom

Paspas kong miuswag sa espirituwal kay nagkinabuhi na kong simple ug hinlo kog moralidad. Tungod sa akong wheelchair, nakapakigbahin ko sa ministeryo ug niadtong Agosto 9, 1986, nabawtismohan ko. Nausab gyod ang akong kinabuhi dihang nagpabawtismo ko. Ang kalipay ug katagbawan nga akong gibati labaw pa gyod sa akong gidahom. Gibati nako nga naa na koy pulos ug naa na pod koy kompiyansa sa kaugalingon kay kabalo ko nga naa koy Amahan nga nahigugma pag-ayo nako ug gipalibotan ko sa mga igsoon nga tinuod nga nagmahal nako.

Nangita kog paagi nga mabalosan si Jehova, maong naghunahuna ko nga magregular payunir, pero dili ko segurado kon kaya ba ni nakong himoon. (Salmo 116:12) Ako ning giampo ug nakadesisyon ko nga sulayan ni. Nagpayunir ko niadtong Enero 1, 1988, ug hangtod karon payunir gihapon ko. Panalangin gyod ni para nako! Tungod sa tabang sa mahigugmaong mga igsoon, nakab-ot nako ang mga kinahanglanon sa pagpayunir kada bulan. Ug nakita nako nga gitabangan gyod ko ni Jehova pinaagi sa iyang balaang espiritu.—Salmo 89:21.

Ang pagpayunir nakatabang sa akong mga paa kay pirme na ni nakong malihoklihok bisan tuod huyang pa gihapon ni. Paglabayg pipila ka panahon, miadto ko sa clinic nga bag-o lang nag-abli kay gusto unta kong magpa-therapy ug magpatabang kon unsa nga ehersisyo ang maayo para nako. Pero giingnan ko sa nars didto nga di na daw ko maghasolhasol ug adto kay suma pa niya, hapit na daw kong mamatay. Kana poy giingon sa iyang kauban, maong nahugno gyod ang akong kalibotan. Pag-uli nako, nag-ampo ko kang Jehova nga tabangan ko niya nga makaya ang grabeng kaguol nga akong gibati ug nga itagana unta niya ang therapy nga akong gikinahanglan.

Ang ministeryo maoy usa gyod sa pinakamaayong paagi sa therapy para nako. Tungod ani, makaehersisyo ko pirme. Paglabayg pipila ka tuig, ang usa sa mga nars nga miingon nako nga hapit na kong mamatay milabay sa Kingdom Hall ug nakit-an ko niya. Puwerte niyang kurata nga buhi pa ko!

Bisan pa sa akong sakit, naningkamot ko nga magpabiling aktibo sa pag-alagad kang Jehova. Gikomendahan ko sa mga igsoon tungod sa akong kadasig ug kay sayo ko moabot sa mga tigom. Mosayo gyod ko sa tigom kay pinaagi ana, maabiabi nako ang mga igsoon ug mapakita nako nga naa koy personal nga interes kanila.

Naeksperyensiyahan gyod nako kon unsa ka maayo si Jehova, ug daghan kaayo kog nadawat nga panalangin. Nakapribilehiyo pod ko nga matabangan ang tulo ka tawo nga mouswag ug magpabawtismo. Ang usa nila mao si Amelia, nga mieskuwela sa ika-137 nga klase sa Gilead. Kadaghan na pod kong nakaeskuwela sa Tunghaan sa Payunir nga Pag-alagad o PSS, nga usa ka nindot kaayo nga panalangin gikan kang Jehova. Gihatagan gyod ko ni Jehova ug hilabihang kalipay ug gibati nako nga naa na koy pulos ug kompiyansa sa kaugalingon. Karon, gitahod na ko sa mga tawo. Wala na nako ikaulaw ang akong kaugalingon. Naa na koy buotan nga mga higala nga nagsimba kang Jehova, dili lang sa Freetown diin ko nagpuyo, kondili sa tibuok nasod ug bisan sa tibuok kalibotan.

Halos 40 ka tuig na ang milabay sukad nga nakakat-on ko sa saad sa Diyos nga bag-ong kalibotan diin wad-on na ang tanang sakit. Nadasig gyod ko sa maong saad kay kabalo ko nga segurado gyod ning mahitabo, ug naghinamhinam ko sa katumanan niini. Mapailobon kong nagpaabot kay nahibalo ko nga ang akong Diyos, si Jehova, dili maglangaylangay. (Miqueas 7:7) Ug kay wala ko mosurender samtang naghulat, daghan kog nadawat nga panalangin. Gitabangan ko ni Jehova nga makaya ang akong daghang problema ug ang lisod nga mga situwasyon nga akong giatubang. Wa gyod siya mapakyas sa pagtabang nako sa panahon nga gikinahanglan nako siya. Malipayon gyod kaayo ko kay kaniadto, gipakaubos ra intawon ko sa uban, pero karon gipasidunggan ko ni Jehova atubangan sa tanan.