NGIPON

Gahi, samag-bukog nga mga sangkap sulod sa baba nga gigamit sa pag-usap sa pagkaon ug, kon bahin sa mga hayop, kini usab gigamit ingong mga hinagiban.

Si Job, ang matinumanong alagad sa Diyos, nga hapit mamatay tungod sa iyang mga pag-antos, miingon: “Ako nakalingkawas nga ingon lamang sa panit sa akong ngipon.” (Job 19:20) Mopatim-aw nga si Job nag-ingon lamang nga siya halos wala makalingkawas o lugos nga makalingkawas. Siya nakalingkawas nga ingon lamang sa panit sa iyang ngipon, sa ato pa, uban sa “panit” nianang kon tan-awon walay panit.

Ang pagkagot sa ngipon sagad nga gigamit sa paghubit sa nagaalintabong kapungot (Job 16:9; Buh 7:54) o tumang kasakit o pagkawala sa paglaom. (Mat 8:12; 13:​42, 50; 22:13; 24:51; 25:30) Ang maong pagkagot lagmit nga inubanan ug sakit nga mga pulong ug mapintas nga paglihok batok sa usa nga gikasuk-an.

Sa Amos 4:6 ang ekspresyong “kahinlo sa mga ngipon” gipakasama sa “kakulang sa tinapay,” nga naglarawan sa mga kahimtang nga walay makaon.

Ang ngipon nagsimbolo usab sa malaglagong gahom sa usa ka nasod o katawhan. (Dan 7:​5, 7, 19; Joe 1:6; Pin 9:8) Ang daotang mga kaaway sa matarong gipakasama ni David sa mabangis nga mga leyon, ug siya nangaliya sa Diyos nga hampakon sila diha sa apapangig ug pungagon ang ilang mga ngipon. Tungod niini sila dili na makahimog kadaot. (Sal 3:7; 58:6) Ang mini nga mga manalagna sa Israel gihulagway ingong hakog ug hangol, “nga nagapaak pinaagi sa ilang mga ngipon,” ug nagabalaan sa gubat batok kang bisan kinsa nga wala magpakaon kanila.​—Miq 3:5; itandi ang Eze 34:​2, 3; Mat 7:15; Buh 20:29.

Sa mga adlaw una pa malaglag ang Jerusalem, ang komon nga panultihon sa katawhan mao: “Ang mga amahan mao ang mikaon sa hilaw nga ubas, apan ngipon sa mga anak ang mingilo.” (Jer 31:29; Eze 18:2-4) Pinaagi niini buot nilang ipahigawas ang ilang kaugalingon aron dili sila mabasol sa daotang mga kahimtang nga midangat sa nasod tungod sa pagkadaotan niini, nga nag-ingong ang ilang naagoman maoy sangpotanan sa gihimo sa ilang mga amahan.