Πίεσις για Μεγαλύτερες Αμοιβές

«ΘΕΛΟΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ!» Αυτό το αίτημα ακούεται με αυξανόμενη έντασι σε πολλά έθνη στην εποχή μας.

Η πίεσις για μεγαλύτερες αμοιβές έφθασε σ’ ένα νέο αποκορύφωμα στις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια του Μαρτίου. Οι υπάλληλοι της Κυβερνήσεως έφυγαν από τις εργασίες των. Γιατί; Επειδή τα αιτήματά των για τους μισθούς δεν έγιναν δεκτά. Έτσι περίπου 200.000 υπάλληλοι των ταχυδρομείων έκαμαν απεργία εναντίον του εργοδότου των—της ομοσπονδιακής κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών.

Έγιναν πολλές άλλες απεργίες και απειλές απεργιών. Ιδιωτικές επιχειρήσεις καθώς και δημοτικά συμβούλια επηρεάσθηκαν τόσο όσο και η ομοσπονδιακή κυβέρνησις. Και σε πλείστες περιπτώσεις, το κύριον αίτημα ήταν για μεγαλύτερες αμοιβές.

Γιατί η κραυγή για μεγαλύτερες αμοιβές από τόσο πολλούς ανθρώπους σήμερα; Πού θα καταλήξη όλο αυτό; Ποιο είναι το φάρμακο;

Ύψωσις των Τιμών

Ένας λόγος για τον οποίον οι εργατοϋπάλληλοι σε πάρα πολλές χώρες ασκούν πιέσεις για μεγαλύτερες αμοιβές είναι η ύψωσις των τιμών. Οι τιμές των αγαθών και υπηρεσιών ανεβαίνουν.

Το παρελθόν έτος οι Ηνωμένες Πολιτείες είδαν το κόστος της ζωής ν’ ανέρχεται περισσότερο από 5 τοις εκατό κατά μέσον όρον. Στη διάρκεια των πρώτων έξη μηνών του 1970 δεν έγινε καμμιά μείωσις, αλλά οι δαπάνες της ζωής εξακολούθησαν ν’ ανέρχωνται με την ίδια περίπου υψηλή αναλογία. Εν τούτοις, η τιμή πολλών ειδών ανέβηκε πολύ ταχύτερα. Παραδείγματος χάριν, σημειώστε τις επόμενες αυξήσεις σε μερικές τιμές τροφίμων το παρελθόν έτος:

Είδος Αύξησις Τιμών

Κρεμμύδια 30 %

Καρότα 27 %

Μπαίηκον 22 %

Αυγά 21 %

Μπριζόλες χοιρινές 14 %

Χάμπουργκερ 13 %

Οι άνοδοι των τιμών ήσαν επίσης πολύ πάνω του μέσου όρου για πολλά είδη έκτος των τροφίμων, όπως φαίνεται στον επόμενο πίνακα:

Είδος Αύξησις Τιμών

Εισιτήρια Λεωφορείων 16.0 %

Γυναικείες μάλλινες φούστες 15.9 %

Αεροπορ. εισιτήρια, σιδηρόδρομοι 13.6 %

Ασφάλιστρα αυτοκινήτων 13.0 %

Δωμάτιον σε νοσοκομείο, με μισή πληρωμή 12.3 %

Γυναικεία πρόχειρα υποδήματα 10.8 %

Η ύψωσις των δαπανών της ζωής συνέθλιψε τα πορτοφόλια των μισθωτών. Ένας οδηγός ταξί στο Σικάγο εδήλωσε σε συντάκτη του περιοδικού Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ: «Δύσκολα μπορούμε να τρώμε.» Είπε ότι η οικογένειά του προσπαθεί να πιέζη τις αγορές τροφίμων της με το ν’ αγοράζη φθηνότερα τεμάχια κρέατος και να τρώγη περισσότερες εντράδες.

Ένας λογιστής στο Μίσιγκαν εδήλωσε: «Βεβαίως δεν ζούμε καλύτερα. Όταν η σύζυγός μου μού είπε ότι τα αυγά κοστίζουν 80 σεντς τη ντουζίνα, της είπα να παύση ν’ αγοράζη αυγά. Τώρα έχομε αλεύρι βρώμης για πρωινό. Για να κάνωμε οικονομία, αγοράζομε γάλα στην αγορά αντί να μας το παραδίδουν στο σπίτι. Παραιτηθήκαμε από τη συνήθειά μας να τρώμε μπιφτέκι στο δείπνο τουλάχιστον μια φορά τον μήνα.»

Μια οικοκυρά στο Χιούστον εδήλωσε: «Βγαίνω από το παντοπωλείο με δάκρυα. Ψωνίζω μια φορά την εβδομάδα, και κάθε εβδομάδα βρίσκω τα είδη ακριβώτερα κατά 4 ή 5 σεντς. Δεν μπορείτε να περικόψετε το ποσόν των χρημάτων που καταναλίσκει η οικογένειά σας, αλλά μπορείτε να περιορίσετε εκείνα που τρώγει.»

Πόσο παράξενα έχει εξελιχθή η κατάστασις! Σε μερικές χώρες οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν αρκετά για να φάγουν. Αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες «μια χώρα αφθονίας,» μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να τρώγουν εκείνα που θέλουν λόγω της υψώσεως των τιμών.

Εκτός από την ύψωσι των τιμών, οι φόροι επίσης έχουν αυξηθή. Το 1939 οι φόροι όλων των ειδών—ομοσπονδιακοί, πολιτειακοί και τοπικοί—ελάμβαναν 19 σεντς από κάθε δολλάριο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά το 1969, οι φόροι έλαβαν 36 σεντς από κάθε δολλάριο—περισσότερο από το ένα τρίτο του εισοδήματος ενός ατόμου. Ποτέ στην ιστορία της χώρας οι φόροι δεν είχαν λάβει τόσα πολλά.

Έτσι ο εργαζόμενος αναμένει συνεχώς ύψωσι τιμών και φόρων. Όταν λοιπόν οι εργάται διαπραγματεύωνται αυξήσεις μισθών, πιέζουν για να πάρουν αρκετά ώστε να καλύψουν την ύψωσι των δαπανών της ζωής για τα επόμενα λίγα έτη. Και αισθάνονται επίσης ότι όταν εκείνα τα λίγα έτη περάσουν, θα πρέπει να ζητήσουν μεγαλύτερες αυξήσεις.

Θέλουν ό,τι Έχουν οι Άλλοι

Σ’ αυτή την εποχή του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως, οι άνθρωποι σημειώνουν τα υλικά πράγματα που διαφημίζονται. Θέλουν να συμμετέχουν σ’ αυτά. Επίσης ακούουν για τις αυξήσεις στους μισθούς, που λαμβάνουν άλλοι, και θέλουν και αυτοί τις δικές τους.

Οι εργάται επίσης παρατηρούν το παράδειγμα των ηγετών τους. Βλέπουν, παραδείγματος χάριν, τι έκαμε το Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών εν σχέσει με την δική τους αύξησι απολαβών. Στις αρχές του 1969, το Κογκρέσσο με ταχύτητα εψήφισε για τα μέλη του και άλλους ανωτάτους αξιωματούχους τις επόμενες αυξήσεις μισθών:

Θέσις Παλαιός Μισθός Νέος Μισθός % Αύξησις

Πρόεδρος $100,000 $200,000 100.0

Υπουργός 35,000 60,000 71.4

Τα Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ έγραψαν: «Επιπρόσθετα ετήσια «έκτακτα» κέρδη μπορούν ν’ ανέρχωνται σε περισσότερα από $400.000 για έναν Γερουσιαστή και $150.000 για έναν Βουλευτή. Και όμως πολλά από αυτά τα επιδόματα είναι ανεπαρκή, αν ληφθούν υπ’ όψιν τα πολλά μέλη.»

Οι εργάται βλέπουν ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μέσα σε λίγες ημέρες νομοθετούν τεράστια ποσά αυξήσεων για τους εαυτούς των. Αλλά οι υπάλληλοι των ταχυδρομείων περίμεναν μήνες ώσπου να ενεργήση η κυβέρνησις επί των αιτημάτων των για αύξησι. Η αύξησις δεν έγινε. Απογοητευμένοι οι εργάται των ταχυδρομείων προχώρησαν στην απεργία. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης διεκήρυξαν: «Οι φορολογούμενοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αναμένουν όπως οι Ομοσπονδιακοί εργάται κάμουν θυσίες για ν’ αναχαιτίσουν τον πληθωρισμό όταν ο οποιοσδήποτε άλλος εφαρμόζη τη φιλοσοφία του «δώσε μου.»

Οι Τάιμς επίσης έγραψαν: «Μερικοί πιστεύουν ότι βλέπομε τα αποτελέσματα μιας ατμοσφαίρας ιδιοτέλειας, στην οποία ο κάθε άνθρωπος ενθαρρύνεται να λάβη το δικό του. . .Άλλωστε όταν λείπη ένας ανώτερος, ευγενέστερος συμφωνημένος κοινωνικός σκοπός, οι άνθρωποι θέλουν και αναμένουν περισσότερα χρήματα.»

Εν τούτοις, όλοι δεν εφαρμόζουν τη φιλοσοφία του «δώσε μου.» Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδων άτομα που είναι σχετικώς ελεύθερα από τις ανησυχίες τις σχετικές με το χρήμα. Αυτοί εργάζονται σκληρά για τη ζωή τους, αλλά έμαθαν και ωφελούνται από την αλήθεια που εξέφρασε ο Ιησούς όταν είπε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, Τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί· επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:31-33.

Άνθρωποι οι οποίοι συγκεντρώνουν την προσοχή τους στην απόκτησι χρημάτων, αλλά διαθέτουν λίγο ή και καθόλου χρόνο στη μελέτη του Λόγου του Θεού καθώς και στις επικοινωνίες μ’ εκείνους που αληθινά αγαπούν και υπηρετούν τον Θεό, δεν βρίσκουν ευχαρίστησι. Αλλ’ εκείνοι οι οποίοι θέτουν τον Θεό πρώτα στη ζωή τους, οι οποίοι «αρκούνται σε τροφή και σκεπάσματα» και είναι «απηλλαγμένοι από τη φιλαργυρία,» βρίσκουν μεγάλη ικανοποίησι στη ζωή. (1 Τιμ. 6:8· Εβρ. 13:5) Εφόσον αυτοί εκτελούν το μέρος των, και ο Θεός κάνει το δικό του, και οι καθημερινές των ανάγκες ικανοποιούνται χωρίς ανώφελη ανησυχία.

Η πλειονότης των ανθρώπων στον κόσμο, εν τούτοις, δεν εφαρμόζουν τις Βιβλικές αρχές και έτσι δεν ωφελούνται από αυτές. Επομένως, νομίζουν ότι πρέπει να λαμβάνουν οποιαδήποτε πορεία, ακόμη και περιφρονώντας τον νόμο, για να έχουν μεγαλύτερες απολαβές.

Περιφρόνησις του Νόμου

Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν στους δημοσίους και δημοτικούς υπαλλήλους ν’ απεργούν. Οι παραβάται δυνατόν ν’ απολύωνται και σε μερικές περιπτώσεις να καταδικάζωνται σε πρόστιμο $1.000 και φυλάκισι ενός έτους.

Αλλά η πίεσις για την αύξησι των αποδοχών είναι τόσο μεγάλη τώρα ώστε αυτοί οι νόμοι περιφρονούνται. Όταν οι ταχυδρομικοί έφυγαν από τις εργασίες των, αυτό εσημείωσε περιφρόνησι του ομοσπονδιακού νόμου. Δικαστικές διαταγές για να επανέλθουν οι υπάλληλοι στην εργασία αγνοήθηκαν. Επίσης και οι ικεσίες των ηγετών των συνδικάτων. Οι ταχυδρομικοί αισθάνθηκαν ότι η μόνη γλώσσα που εννοούσε η κυβέρνησις ήταν η εκ μέρους των χρήσις δυνάμεως, της δυνάμεως να εξαρθρώσουν την ταχυδρομική υπηρεσία και να επηρεάσουν ολόκληρη την οικονομία της χώρας.

Τόσο σοβαρά ήταν η απεργία ώστε ο Πρόεδρος Νίξον εδήλωσε ενώπιον πανεθνικού ακροατηρίου: «Εκείνο που διακυβεύεται είναι η επιβίωσις μιας Κυβερνήσεως θεμελιωμένης στον νόμο.» Κατόπιν εκήρυξε τη χώρα σε έκτακτη εθνική ανάγκη και εκάλεσε τα στρατεύματα της Εθνοφυλακής να βοηθήσουν στα ταχυδρομεία. Ας λεχθή ότι αυτά τα στρατεύματα αποτελούνταν από πολίτες, οι οποίοι έπρεπε ν’ αφήσουν τις εργασίες και τις οικογένειές των, που θα κατέληγε σε ζημία των εργοδοτών τους και των προσφιλών τους προσώπων.

Μια εβδομάδα περίπου μετά την απεργία των ταχυδρομικών, οι ελεγκταί εναερίου κυκλοφορίας, οι οποίοι είναι υπάλληλοι της Ομοσπονδιακής Διοικήσεως Αεροπορίας, άρχισαν να δηλώνουν ασθένεια με αποχή από την εργασία. Χρησιμοποιούσαν αυτή την τακτική για να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες εργασίας. Αυτοί οι ελεγκταί εκτελούν μια ζωτικής φύσεως λειτουργία στους αερολιμένας, διευθύνοντας την εναέριο κυκλοφορία. Με το να παραμένουν στο σπίτι προξενούσαν μια μαζική επιβράδυνσι της εναερίου κυκλοφορίας.

Σε πολλές πόλεις οι δημοτικοί υπάλληλοι κατήλθαν σε απεργίες. Διδάσκαλοι, υγειονομικοί υπάλληλοι, υπάλληλοι δήμων και άλλοι πολιτικοί υπάλληλοι περιφρόνησαν τους νόμους που απαγορεύουν τις απεργίες. Και η αστυνομική δύναμις της πόλεως της Νέας Υόρκης απείλησε να κατέλθη σε απεργία αν τα αιτήματά τους δεν ικανοποιούσαν. Φυσικά, το κοινόν υποφέρει όταν οι υπάλληλοι των πόλεων απεργούν, επειδή σημαντικές υπηρεσίες περιορίζονται. Έτσι μπορεί να λεχθή ότι το κοινόν κρατείται «όμηρος» ως μέρος της πιέσεως για μεγαλύτερες αποδοχές.

Τοιουτοτρόπως υπάρχει μια αυξανόμενη τάσις για περιφρόνησι του νόμου στα αιτήματα για μεγαλύτερες αποδοχές. Υπάρχει μικρότερη προθυμία για συμφωνία μελλοντικών διευθετήσεων τόσον εκ μέρους των επισήμων όσον και των εργατών. Είναι ακριβώς όπως προείπε η Βίβλος για την εποχή μας: Οι άνθρωποι θέλουσι είσθαι «αδιάλλακτοι.»—2 Τιμ. 3:3.

Ποιος Πληρώνει γι’ Αυτά;

Υπολογίζεται ότι οι αυξήσεις πληρωμών στις Ηνωμένες Πολιτείες ανέρχονται τώρα κατά μέσον όρον σε 8 έως 10 τοις εκατό ετησίως. Στη Δυτική Γερμανία οι μισθοί αυξήθηκαν κατά μέσον όρον 14 τοις εκατό το παρελθόν έτος. Στην Αγγλία, η ύψωσις είναι περίπου 12 τοις εκατό κατ’ έτος. Ποιος πληρώνει για όλες αυτές τις αυξήσεις;

Ένα παράδειγμα για το ποιος τελικά πληρώνει έγινε αντιληπτό στην περίπτωσι των ταχυδρομικών υπαλλήλων στους οποίους έγινε υπόσχεσις μιας αυξήσεως—τα ταχυδρομικά τέλη πρέπει ν’ αυξηθούν. Έτσι ο καθένας που χρησιμοποιεί το ταχυδρομείο πληρώνει περισσότερα. Ένα άλλο παράδειγμα παρετηρήθη όταν τα πληρώματα των ρυμουλκών της πόλεως Νέας Υόρκης απήργησαν ζητώντας μεγαλύτερες αποδοχές. Έλαβαν τεράστια αύξησι, μεγαλύτερη των 50 τοις εκατό. Αλλά οι ιδιοκτήται των ρυμουλκών είπαν ότι θα ηύξαναν τις τιμές που χρεώνουν για τις υπηρεσίες των ρυμουλκών των κατά 40 τοις εκατό περίπου. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης της 3 Απριλίου 1970 εσχολίασαν ως εξής:

«Είναι αλήθεια ότι τα πληρώματα των ρυμουλκών και οι οικογένειές των δεν μισθώνουν τα ρυμουλκά και έτσι μπορούν να σηκώνουν τους ώμους για την αύξηση των λογαριασμών για την εντός των λιμένων κίνησι. Αλλ’ αυτό, επίσης, είναι ένα απατηλό μέτρο. Κάθε αύξησις σε δαπάνες μεταφορών μπαίνει μέσα στη γενική οικονομία· κάθε συμφωνία για μισθούς άνω του κανονικού κάνει κάθε άλλη ένωσι να αυξάνη τις βλέψεις της.

«Τα συνδικάτα κινούνται ολοένα και γρηγορώτερα για να διατηρήσουν την ισορροπία των μισθών προς το συνεχώς ανερχόμενο κόστος της ζωής, αλλά το χρήμα τρέχει έξω από τους φακέλλους των πληρωμών των τόσο γρήγορα όσο γρήγορα αποκτάται. Αυτό ήταν το ιστορικό όλων των τελευταίων τεσσάρων ετών και είναι άγνωστο που θα τελειώση.»

Αυτή είναι η λυπηρή πραγματικότης όλων των πιέσεων για μεγαλύτερες αμοιβές. Τελικά ο μισθωτός ο ίδιος πληρώνει γι’ αυτές με μεγαλύτερες τιμές αγαθών και υπηρεσιών και περισσοτέρους φόρους. Οι εταιρίες και οι κυβερνήσεις απλώς χρεώνουν περισσότερα για να πληρώνουν τις αυξήσεις.

Έτσι, ενώ οι εργάται λαμβάνουν αυξήσεις αποδοχών, η συνολική οικονομική κατάστασις δύσκολα βελτιώνεται. Σε πολλές περιπτώσεις έχει χειροτερεύσει. Σε τέσσερα έτη ο εβδομαδιαίος μισθός του μέσου εργάτου βιομηχανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες ανήλθε από $107 σε $120. Θεωρητικώς αυτό φαίνεται ν’ αποτελή βελτίωσι. Αλλά ο εργάτης πραγματικά έγινε πτωχότερος! Πώς αυτό; Η αύξησις των μισθών δεν εξισώθηκε με την αύξησι των τιμών και των φόρων στην ίδια περίοδο. Τα μεγαλύτερα έσοδά του άξιζαν περίπου ένα δολλάριο λιγώτερο σε αγοραστική δύναμι!

Ποιο Είναι το Φάρμακο;

Η κατάστασις σχετικώς με τις τιμές και τους φόρους και η πίεσις για μεγαλύτερες αμοιβές προκαλούν μεγάλη απογοήτευσι και στενοχώρια. Πόσο φανερό είναι ότι τα οικονομικά συστήματα του ανθρώπου δεν λειτουργούν προς όφελος όλων. Και φαντασθήτε την κατάστασι των ηλικιωμένων, των πτωχών ή ασθενών που έχουν μικρά ή σταθερά εισοδήματα, που παίρνουν μικρές ή δεν παίρνουν καθόλου αυξήσεις για ν’ αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό!

Μήπως θα έπρεπε να διορθωθή η οικονομική κατάστασις; Είναι αυτό πιθανόν όταν τόσο πολλές ομάδες τραβούν σε διάφορες κατευθύνσεις; Όχι, επειδή υπάρχει πάρα πολλή ιδιοτέλεια και πολύ λίγο ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων.

Εκείνο που πραγματικά χρειάζεται είναι ένα σύστημα κυβερνήσεως που θα λειτουργή για το καλό όλων. Αλλά πού υπάρχει μια τέτοια κυβέρνησις σήμερα; Αν αντιμετωπίζωμε εντίμως τα γεγονότα, πρέπει να ιδούμε ότι οσονδήποτε ειλικρινείς και αν είναι οι αρμόδιοι, καμμιά ανθρώπινη κυβέρνησις σήμερα δεν μπορεί να ικανοποιήση τις κατάλληλες επιθυμίες όλων των ανθρώπων της.

Εκείνο που χρειάζεται είναι μια κεντρική κυβέρνησις που θα είναι υπεράνω ιδιοτελών συμφερόντων, μια κυβέρνησις που έχει τη σοφία, τη δύναμι και το δικαίωμα να ελέγχη όλες τις οικονομικές υποθέσεις και να κάμη τις αναγκαίες αλλαγές που θα ωφελήσουν όλους. Καμμιά ανθρώπινη κυβέρνησις δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις απαιτήσεις. Η μόνη κυβέρνησις που μπορεί και θα εκτελέση όλο αυτό είναι η βασιλεία του Θεού, η ουρανία κυβέρνησις για την οποίαν ο Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του να προσεύχωνται.—Ματθ. 6:9, 10.

Η ελπίς για μια τέτοια κυβέρνησι δεν είναι «παράδεισος στον ουρανό,» υπόσχεσις για κάποιο αόριστο μέλλον. Η Βιβλική προφητεία δείχνει ότι ο καιρός όπως η παγκόσμια κυβέρνησις του Θεού αναλάβη πλήρη έλεγχο των υποθέσεων όλης της γης είναι πολύ πλησίον. Όταν αυτό γίνη, κανείς ποτέ δεν θα χρειασθή να ασκή πίεσιν για μεγαλύτερες αμοιβές, διότι η Βίβλος λέγει στον Θεό: «Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.»—Ψαλμ. 145:16.