Πρόοδος του Έργου Μαρτυρίας από Μικρές Αρχές στην Αργεντινή
(Από το Βιβλίον του Έτους 1972)
(Συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος)
«Το 1932 έφθασα στην Κόρδοβα και ενοικίασα ένα δωμάτιο. Από εκεί άρχισα να εργάζωμαι την πόλι· την εκάλυψα δυο φορές σε δυο χρόνια που ήμουνα εκεί. Εκείνοι που έδειχναν ενδιαφέρον παρήγγελλαν όλα τα νέα βιβλία και μερικοί μ’ επισκέπτονταν στο σπίτι μου μεταξύ των οποίων κι ένας δικαστής, ο Σ. δε λος Ρίος. Αυτός ερχόταν και δαπανούσε πολλές ώρες μαζί μου για να λαμβάνη απάντησι στις ερωτήσεις του. Εγώ χρησιμοποιούσα την Ελληνική Γραφή ως λεξικό μου γιατί δεν είχα Ελληνο-Ισπανικό λεξικό. Ήλθα σε συνάφεια με τον Νατάλιο Δεσσιλάνι και τον Αρμάνδο Μενάτσι, οι οποίοι ήσαν μεταξύ των πρώτων διαγγελέων εκεί· ο Αρμάνδο Μενάτσι αργότερα έγινε σκαπανεύς. Τον καιρό εκείνο νομίζαμε ότι επέκειτο ο Αρμαγεδδών και έτσι έκαμνα ό,τι μπορούσα να διαθέτω έντυπο ύλη οπουδήποτε. Υπήρχαν μερικοί οι οποίοι έλεγαν, καθώς και μερικοί που λέγουν σήμερα, ‘Γιατί να διαθέτωμε έντυπο ύλη αφού οι άνθρωποι δεν δίνουν προσοχή σ’ αυτή;’ Αλλ’ ο Αδ. Ρόδερφορδ έλεγε: ‘Διαθέτετε έντυπο ύλη και αφίνετε τ’ αποτελέσματα στον Ιεχωβά!’
«Είχαμε είκοσι κιβώτια εντύπου ύλης· πήρα δέκα και πήγα στο Τουκουμάν. Εκεί, σε λίγο, ασθένησα από μαλάρια. Δεν είχα χρήματα να μεταβώ σ’ ένα γιατρό. Όταν έγινα καλά, έφυγα για την Καταμάρκα και την Λα Ριόχα, εργαζόμενος τις πρωτεύουσες και μερικά χωριά. Οι εκθέσεις στις ημέρες εκείνες ήσαν 200, 220 και 240 ώρες τον μήνα· τις περισσότερες ώρες που ανέφερα ήταν τον Απρίλιο του 1944—τον μήνα εκείνο ανέφερα 300 ώρες δραστηριότητος.
«Κατόπιν πήγα στο Σαν Χουάν, όπου βρήκα πολύ ενδιαφέρον· εκείνος που έδειξε το περισσότερο ενδιαφέρον ήταν ο Χοσέ Σερκός. Το πρωί που τον βρήκα ήμουν τόσο πολύ αποκαρδιωμένος ώστε ενόμιζα ότι θα πήγαινα σπίτι. Αλλά καθώς συνέχιζα να περπατώ θυμήθηκα τα λόγια της Αποκαλύψεως 21:8, και δεν ήθελα να κατηγορηθώ ότι ήμουνα δειλός. Εν τω μεταξύ ο Σερκός ερχόταν βαδίζοντας προς εμένα· τον σταμάτησα και του προσέφερα το βιβλίο Κυβέρνησις και το βιβλιάριο Τι Είναι Αλήθεια; Αυτός ήταν Μεθοδιστής και είπε: ‘Τι πρόκειται να μάθω από αυτό το βιβλιάριο; Διαβάζω τη Γραφή επί είκοσι χρόνια!’ Παρέθεσα το 1 Θεσσαλονικείς 5:21 και έτσι πήρε το βιβλιάριο. Την ίδια εκείνη νύχτα ήλθε στο σπίτι μου να μου πη ότι βρήκε το βιβλιάριο πολύ ενδιαφέρον, και προμηθεύθηκε τα βιβλία Η Κιθάρα του Θεού και Διεκδίκησις, και μερικά περιοδικά. Όλον τον καιρό που διέμενα στο Σαν Χουάν, αυτός ερχόταν στο σπίτι μου κάθε βράδυ. Λίγο καιρό προτού τον συναντήσω, ο λειτουργός της εκκλησίας του είχε μεταβή στην Μενδόσα να νυμφευθή, και όταν επέστρεψε στο Σαν Χουάν ένας ειδικός όμιλος διωρίσθηκε να συλλέξη χρήματα για ένα γαμήλιο δώρο. Όταν ήλθαν στο παντοπωλείο του Σερκός, αυτός κατηγορηματικά και εμφατικά εδήλωσε: ‘Ο Σερκός δεν δίνει ούτε ένα λεπτό σε ανθρώπους που καβαλλικεύουν το θηρίον!’ (Βλέπε Αποκάλυψιν 17:3) Μπορείτε να φαντασθήτε πόσον εξεπλάγη η αποστολή όταν άκουσε τα λόγια αυτά από το στόμα ενός που προ ολίγου καιρού ήταν ένα από τα πιο ένθερμα μέλη της εκκλησίας του!»
ΔΙΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΑΥΡΟΕΙΔΩΣ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΜΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Αφήνοντας το Σαν Χουάν, εδαπάνησε ένα μήνα με τον όμιλο στην Μενδόσα, κατόπιν μετέβη στο Σαν Λούης και στη Βίλλα Μερσεδές όπου ήλθε σ’ επαφή με τις οικογένειες Μπαλκάρσε και Εστράδα—αργότερα, η Οφήλια Εστράδα ήταν η πρώτη Αργεντινή αδελφή που εφοίτησε στη Σχολή Γαλαάδ. Αφού εργάσθηκε άλλα χωριά στην Επαρχία Σαν Λούης ο Αδ. Αργυρός ήλθε στο Σαν Ραφαέλ, Μενδόσα. Στρέφοντας προς νότον στην επαρχία Λα Πάμπα, λέγει ότι στην Ιντενδέντε Αλβεάρ βρήκε την έντυπο ύλη της Εταιρίας· ο Αδ. Λεονάρδο Βαντεφέλδι, ένας Ολλανδός σκαπανεύς, είχε περάσει από την περιφέρεια εκείνη. Έτσι ο ταξιδιώτης μας πήρε το τραίνο πίσω στην Επαρχία Κόρδοβα, κι από εκεί επισκέφθηκε τις πόλεις στην Επαρχία Σάντα Φε. Ο Δάντε Δομπολέττα είχε εργασίες στη Λας Ρόσας, Σάντα Φε, και μια μέρα ένας υπάλληλος του είπε ότι ‘άνθρωπος της Γραφής’ είχε περάσει· αμέσως έστειλε κάποιον στο δρόμο για να βρη τον Αδ. Αργυρό και να τον φέρη πίσω στο κατάστημα γιατί ήθελε περισσότερη πληροφορία όπως εκείνη που είχε βρη στα βιβλιάρια που ήδη είχε στην κατοχή του. Ο Αδ. Δομπολέττα αργότερα έγινε σκαπανεύς και τώρα υπηρετεί με την σύζυγό του ως υπηρέτης περιοχής. Όταν τελείωσε το έργον του στην Επαρχία Σάντα Φε, ο Αδ. Αργυρός πέρασε τον Ποταμό Παρανά, προχωρώντας προς βορράν μέσω της Επαρχίας Έντρε Ρίος προς την πρωτεύουσα της Κορριέντες και κατόπιν στην Ρεσιστένσια, Τσάκο. Στην Βίλλα Αγγέλα, Τσάκο, συνήντησε ένα άνθρωπο ονόματι Χουάν Μουρίλλο· προς μεγάλην έκπληξιν του Αδ. Αργυρού, το όνομα του ανθρώπου αυτού ήταν στον κατάλογο των σκαπανέων ύστερ’ από τέσσερες μήνες.
Στην Τσαράτα, Τσάκο, ο Αδ. Αργυρός λέγει για μια ευτυχή συνάντησι με τον Αδ. Μενάτσι και τους αδελφούς από την Κόρδοβα: «Ερχόνταν μέσα στο λεωφορείον των κατευθυνόμενοι στην Φορμόσα. Ο όμιλος επέστρεψε στην Κόρδοβα ενώ εγώ εταξίδευσα στα βορειοδυτικά ως την Γιακουίμπα της Βολιβίας. Στρέφοντας προς τα νότια, πέρασα τις Επαρχίες Χουχούη και Σάλτα, κατόπιν κατευθύνθηκα προς τα νοτιοανατολικά στη Ρόκε Σαένζ Πένια, της Τσάκο. Στο δρόμο μου εργαζόμουν όχι μόνον τα χωριά αλλά και τους μικρούς συνοικισμούς σ’ όλες τις επαρχίες αυτές» Προβαίνοντας πάλι προς νότον προς την Επαρχία Σάντα Φε επισκέφθηκε τις πόλεις Ραφαέλα, Κασίλδα, Φιρμάτ, και Βενάδο Τουέρτο.