Το Πνεύμα του να Δίνουμε με Τρόπους που Αξίζουν

ΤΟ να δίνη κανείς έχει φέρει χαρά σε πλήθος ανθρώπων. Με τον καιρό τα λόγια του Ιησού αποδεικνύονται αληθινά: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.

Προφανώς έχετε δοκιμάσει αυτή τη ιδιαίτερη ευτυχία πολλές φορές. Έχετε, παρατηρήσει, όμως, ότι οι περισσότερες από τις σημερινές προσφορές δεν καταλήγουν σε χαρά; Γιατί συμβαίνει αυτό; Συχνά επειδή οι άνθρωποι αισθάνονται υποχρεωμένοι να δώσουν.

Αναρίθμητα άτομα και οργανώσεις κραυγάζουν σήμερα για οικονομική και άλλου είδους βοήθεια. Ίσως σεις προσωπικά να έχετε γίνει στόχος παρακλήσεως στην πόρτα σας, μέσω του ταχυδρομείου ή του τηλεφώνου, ενθαρρύνοντάς σας να «δώσετε.» Υπάρχει ένα σύνθημα: «Δίδετε μέχρι να πονέσετε»· και συχνά συμβαίνει έτσι.

«Χριστουγεννιάτικη Καταπίεσις»—Γιατί;

Εξετάστε τι συμβαίνει την εποχή των Χριστουγέννων. Είναι μια εποχή που δίδεται μεγάλη έμφασις στο να δίνη κανείς. Οι εφημερίδες και οι κατάλογοι είναι γεμάτοι διαφημίσεις. Τα εμπορικά προγράμματα του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως παρουσιάζουν στο κοινό μια εκθαμβωτική ποικιλία πραγμάτων που χρησιμεύουν ως τα «τέλεια δώρα.» Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται αγοράζοντας και στέλλοντας δώρα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων.

Κάποιος θα μπορούσε ν’ αναμένη ότι μια εποχή που δίνει τόση έμφασι στο να δίνη κανείς θα ήταν ένας καιρός ειδικής χαράς. Αλλά συχνά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι Τάιμς του Σηάτλ, της 25ης Δεκεμβρίου, 1973, ανέφεραν την ακόλουθη αναγγελία από το Ασσοσιέητεντ Πρες:

«Αν αισθάνεσθε λυπημένος στη διάρκεια των Χριστουγέννων, δεν είσθε ο μόνος. Στην πραγματικότητα, οι ψυχολόγοι διαπιστώνουν ότι οι διακοπές της έντονης, ‘χαράς’ προκαλούν συχνά το αντίθετο αποτέλεσμα σε πολλούς ανθρώπους.

»Αυτό ονομάζεται ‘Χριστουγεννιάτικη καταπίεσις.’»

Γιατί αληθεύει αυτό; Μήπως η αιτία είναι ότι υπάρχει κάτι εσφαλμένο στο πνεύμα τού να δίνουμε στη διάρκεια των Χριστουγέννων;

Ασφαλώς υπάρχουν πολλοί που δίνουν δώρα τα Χριστούγεννα με αληθινό πνεύμα γενναιοδωρίας και το απολαμβάνουν. Έχετε παρατηρήσει, όμως, ότι αυτό που συμβαίνει τις περισσότερες φορές στη διάρκεια αυτής της εποχής δεν είναι πραγματικά η προσφορά δώρων, αλλά απλώς η «ανταλλαγή» δώρων; Μήπως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αισθάνονται υποχρεωμένοι να κάμουν «καταλόγους» συγγενών, φίλων και γνωστών; Γνωρίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα τους κάμουν δώρα και ότι θα περιμένουν κάτι σαν ανταπόδοσι. Ένα αίσθημα πιέσεως αφαιρεί τη χαρά του να δίδη κανείς. Και η εμπορική και συναισθηματική αφαίμαξις στη διάρκεια των «Χριστουγεννιάτικων αγορών» παίζει μεγάλο ρόλο σ’ αυτό.

Είναι Χριστιανικό Καθήκον;

Αλλά, δεν είναι Χριστιανικό καθήκον να δίνη κανείς Χριστουγεννιάτικα δώρα; Μήπως δεν βρίσκομε την πηγή αυτής της συνήθειας στη Γραφή με τους «τρεις μάγους» που έφεραν δώρα, χρυσό, λίβανο και σμύρνα, στο βρέφος Ιησού στη φάτνη;

Γνωρίζατε ότι η Αγία Γραφή λέγει τέτοια πράγματα; Τα μόνα πρόσωπα που επεσκέφθησαν τον Ιησού ενώ ήταν ακόμη στη φάτνη ήσαν Ισραηλίτες «ποιμένες,» και αυτοί δεν έφεραν δώρα. (Λουκ. 2:15, 16) Ίσως ένα έτος αργότερα ή και περισσότερο, όταν ο Ιησούς ήταν «παιδίον» και ζούσε σε μια «οικία,» οι ‘μάγοι’ (που ήσαν ειδωλολάτρες «μάγοι» ή αστρολόγοι) του έφεραν δώρα. (Ματθ. 2:11, 16) Οι Γραφές, επιπλέον, δεν λέγουν ότι ήσαν «τρεις» οι μάγοι που επεσκέφθηκαν τον Ιησού. Δεν μας δίδεται ο αριθμός, ούτε η ημερομηνία της γεννήσεως του Ιησού.

Αλλά αν όχι από την Αγία Γραφή, τότε από που προήλθε η προσφορά δώρων στα Χριστούγεννα και οι άλλες συνήθειες αυτής της εορτής; Η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία (έκδοσις 1974) τονίζει:

«Οι πατροπαράδοτες συνήθειες που συνδέονται με τα Χριστούγεννα έχουν αναπτυχθή από διάφορες πηγές σαν αποτέλεσμα συμπτώσεως της εορτής της γεννήσεως του Ιησού με τους ειδωλολατρικούς εορτασμούς της γεωργίας και του ηλίου στα μέσα του χειμώνος.» (Τα χονδρά στοιχεία δικά μας)

Η ίδια Εγκυκλοπαιδεία συνεχίζει και λέγει ότι η Χριστουγεννιάτικη συνήθεια της προσφοράς δώρων και ο στολισμός των σπιτιών με πρασινάδα προέρχεται από τη Ρωμαϊκή ειδωλολατρική εορτή των Σατουρναλίων, και τη Ρωμαϊκή Πρωτοχρονιά. Και προσθέτει: «Η 25η Δεκεμβρίου αναφέρεται επίσης ως η ημερομηνία γεννήσεως του μυστηριακού Περσικού Θεού Μίθρα.»

Έτσι, και η Χριστουγεννιάτικη συνήθεια της προσφοράς δώρων και οι άλλες εύθυμες συνήθειες είναι ριζωμένες στην ειδωλολατρία. Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν εγνώριζαν τίποτα απ’ αυτές τις συνήθειες.

Ένα Καλύτερο Πνεύμα του να Δίνωμε

Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι η Γραφή αποδοκιμάζει την προσφορά δώρων. Αντιθέτως, ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος «δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα,» θέτει το τέλειο παράδειγμα της ανιδιοτελούς προσφοράς. (Πράξ. 17:25) Οι Χριστιανοί, μιμούμενοι τον Θεόν, πρέπει να ‘δίνουν.’ (Λουκ. 6:38· Εφεσ. 5:1) Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό με τρόπους που πραγματικά αξίζουν;

Τα πολύτιμα δώρα του Ιεχωβά στον άνθρωπο, περιλαμβανομένων και του μονογενούς του Υιού για τη σωτηρία του ανθρώπου, υποκινήθηκαν από αγάπη, όχι από κανένα άλλο αίσθημα καταναγκασμού. (Ιωάν. 3:16) Ο απόστολος Παύλος συμβούλευσε τους Χριστιανούς να δείχνουν ένα παρόμοιο πνεύμα όταν δίνουν, λέγοντας: «Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην, ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.»—2 Κορ. 9:7.

Θα μπορούσε μήπως η γενναιοδωρία να περιορισθή σε ωρισμένες ημέρες του έτους; Θα μπορούσε να συγκεντρωθή κυρίως στους στενούς συγγενείς και φίλους; Σημειώστε τα λόγια του Ιησού για τον Θεόν στην περίφημη επί του Όρους Ομιλία: «Αυτός ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Διότι εάν αγαπήσητε τους αγαπώντας σας, ποίον μισθόν έχετε;» (Ματθ. 5:44-46) Μήπως ο θεός περιορίζει την περιστροφή της γης που έχει σαν αποτέλεσμα την ανατολή και την δύσι του ηλίου σε ωρισμένες ημέρες κάθε έτους; Μήπως η γη του προμηθεύει συντήρησι μόνον για εκείνους που αυτός «συμπαθεί»;

Σαφώς, το Χριστιανικό πνεύμα του να δίδωμε πρέπει να εκτείνεται πέραν του οικογενειακού και φιλικού κύκλου· και θα πρέπει να εφαρμόζεται αυτό κάθε μέρα, όχι απλώς ωρισμένες φορές το χρόνο. Πόσο καλύτερο είναι αυτό από το ευτελές «Χριστουγεννιάτικο πνεύμα» μια φορά τον χρόνο! Έτσι μπορούν να υπάρξουν πολλές χαρούμενες ευκαιρίες ολόκληρο το έτος δίνοντας ευχαρίστησι σε άτομα με δώρα που δεν περίμεναν. Εφόσον δεν είναι ζήτημα ανταλλαγής, το άτομο δεν αισθάνεται «παραμελημένο» αν δεν πάρη κάποιο δώρο. Μπορούν να γίνουν οποιεσδήποτε αναγκαίες αγορές με ένα ωρισμένο άτομο υπ’ όψιν σε μια περίοδο που τα καταστήματα δεν έχουν τόσο μεγάλη κίνησι.

Τι Μπορείτε να Δίνετε στους Άλλους;

«Αλλά τι μπορώ να δίνω στους άλλους;» μπορεί να ρωτήση κάποιος. Πραγματικά, τα δώρα που έχουν νόημα δεν χρειάζεται να είναι δαπανηρά· στην πραγματικότητα, τα δώρα που ευχαριστούν την καρδιά των ανθρώπων ουσιαστικά δεν κοστίζουν τίποτα.

Μήπως μια μητέρα, παραδείγματος χάριν, δεν συγκινείται όταν ο μικρός της γυιος της φέρη ένα λουλούδι που αυτός μόνος του έκοψε; Και μήπως δεν ξεχειλίζουν αισθήματα εκτιμήσεως, που συχνά προκαλούν δάκρυα χαράς, όταν ένας σύζυγος εκπλήσση τη σύζυγο του μ’ ένα περιδέραιο, μια καρφίτσα, ένα μπουκέτο λουλούδια, ή με κάποιο άλλο μικρό δείγμα της αγάπης του; Ή μήπως δεν ευχαριστείται ένας σύζυγος όταν η σύζυγος του μαγειρεύη το αγαπημένο του φαγητό;

Πρακτικά δώρα, επίσης, μπορεί να μην είναι δαπανηρά. Η Γραφή περιέχει το ωραίο παράδειγμα της Δορκάδος, μιας Χριστιανής του πρώτου αιώνος μ.Χ., της οποίας οι ‘ελεημοσύνες’ προφανώς περιελάμβαναν κατασκευή ενδυμάτων για πτωχές χήρες. (Πράξ. 9:36, 39) Μπορείτε να κάνετε κάτι παρόμοιο για κάποιον που έχει ανάγκη;

Τα Οφέλη της Συμμετοχής

Το αληθινό Χριστιανικό πνεύμα του να δίνωμε περιλαμβάνει αυτό που αναφέρεται στην προς Εβραίους 13:16: «Την δε αγαθοποιίαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε· διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.»

Μήπως έχετε αυτοκίνητο; Πιθανώς γνωρίζετε άτομα που θα υπερευχαριστούντο όταν προσφέρθηκε εκτάκτως να τους μεταφέρετε κάπου, ή να τους πάτε ένα ευχάριστο περίπατο στην εξοχή. Ίσως γνωρίζετε κάποιο άτομο που φαίνεται να εργάζεται «με το ρολόι στο χέρι» για να τελειώση τις αναγκαίες δουλειές του νοικοκυριού ή κάποια άλλη σπουδαία εργασία. Μήπως δεν θα εκτιμούσε την προσφορά σας να του δώσετε ένα χέρι βοηθείας; Και τι θα πούμε για το αν κάνωμε θελήματα για κάποιον ηλικιωμένο ή ασθενή; Απλώς όταν προσφερθήτε να συμμερισθήτε τα υπάρχοντα σας ή τις επιδεξιότητές σας μπορείτε ν’ ανυψώσετε το ηθικόν του άλλου και το δικό σας επίσης.

Ο χρόνος είναι ένα άλλο απόθεμα που μπορείτε να συμμερισθήτε με τους άλλους. Μήπως γνωρίζετε άτομα που υποφέρουν από μοναξιά, ή που έχουν υποστή στερήσεις με κάποιον τρόπο; Κάνοντας μια επίσκεψι σε τέτοια άτομα και ακούοντας με συμπάθεια τα προβλήματα των μπορεί να κάνετε μεγάλο καλό και δεν σας κοστίζει τίποτα.

Η Αξία του να Δίνωμε Πνευματικά

Ο Ιησούς Χριστός υπέδειξε τις πιο σπουδαίες ανθρώπινες ανάγκες όταν είπε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι [οι έχοντες συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης, ΜΝΚ], . . . Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, διότι αυτοί θέλουσι χορτασθή.» (Ματθ. 5:3, 6) Ο Ιησούς ανεγνώρισε την ανάγκη του ανθρώπου για τα πνευματικά πράγματα ως την πιο σπουδαία και αφιέρωσε την επίγεια ζωή του γι’ αυτή την ανάγκη των ακροατών του, διδάσκοντάς τους την αλήθεια για τον Θεό. Κατηύθυνε τους ακολούθους του να κάνουν το ίδιο. Μπορείτε να πάρετε μέρος σ’ αυτόν τον τρόπο του να δίνετε, μεταδίδοντας σε άλλους ό,τι έχετε μάθει από τον Λόγο του Θεού;—Ματθ. 10:5-7· Λουκ. 10:1-9· Ματθ. 28:19, 20.

Σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι σ’ ολόκληρη τη γη αποκτούν Γραφική γνώσι που έχει κάμει, διαθέσιμη ο Θεός χωρίς δαπάνη. (Ησ. 55:1· Αποκάλ. 22:17) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται ευχαρίστησι όταν διαθέτουν χρόνο και δραστηριότητα για να βοηθήσουν ενδιαφερόμενα άτομα να μελετήσουν τον Λόγο του Θεού. Πόσο ικανοποιητικό είναι αυτό το έργο! Δίνει στους ανθρώπους πραγματικό σκοπό στη ζωή, ελπίδα για το μέλλον και αλάνθαστες αρχές για ευτυχισμένη ζωή!

Δίνοντας Μέσα στην Οικογένεια

Ίσως ο πιο σημαντικός τομεύς για πραγματική γενναιοδωρία είναι ακριβώς μέσα στην οικογένεια. Εδώ, επίσης, σπανίως υπάρχει ανάγκη για υλικά δώρα. Πολλές οικογένειες είναι σε καλή κατάστασι από υλικής απόψεως κι εν τούτοις είναι δυστυχισμένες. Πώς μπορούν τα μέλη μιας οικογενείας να δίνουν ο ένας στον άλλον με τρόπους που πραγματικά αξίζουν;

Η Γραφή περιέχει την καλύτερη συμβουλή που μπορεί να βρη κανείς για ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Σχετικά με τα νυμφευμένα ζεύγη, διαβάζομε: «Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής.» (Εφεσ. 5:25, 28) «Η δε γυνή ας σέβηται τον άνδρα.» (Εφεσ. 5:22, 33) Η εφαρμογή αυτής της συμβουλής προλαμβάνει τις τεταμένες σχέσεις που καταστρέφουν την οικογενειακή ζωή και συχνά οδηγούν σε χωρισμό και διαζύγιο. Αλλ’ αυτό απαιτεί να δίνη ο ένας στον άλλον.

Όταν υπάρχουν παιδιά, οι γονείς πρέπει επίσης να σκέπτονται πώς να δίνουν σ’ αυτά με τρόπους που πραγματικά αξίζουν. Αυτό περιλαμβάνει να προμηθεύουν στα παιδιά τους τροφή ρουχισμό και ένα τόπο να κατοικούν. Άλλα επίσης, περιλαμβάνει πολύ περισσότερα. Πιθανόν να έχετε παρατηρήσει ότι τα παιδιά που έχουν ‘ο, τι θέλουν’ συχνά δεν δείχνουν σεβασμό στους γονείς των. Εκείνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι γονείς που να δίνουν από τον εαυτό τους. Τα μικρά ρωτούν από που προήλθαν τα πράγματα και γιατί βρίσκονται εδώ. Θα αφιερώσετε χρόνο για να τους δώσετε αληθινές απαντήσεις στα ερωτήματα των; Θα ανταποκριθήτε στην ανάγκη που έχουν για αγάπη και συντροφιά; Ενεργώντας έτσι θα απολαμβάνετε μεγάλη ευτυχία, κι εκείνα κι εσείς.—Εφεσ. 6:4.

Τα παιδιά, επίσης, πρέπει να μάθουν να δίνουν. Έχει ιδιαίτερη σημασία να προσέξωμε τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα.» (Εφεσ. 6:1, 2) Αλλά το να δίνουν οι νέοι στους γονείς των περιλαμβάνει περισσότερο από απλή υπακοή. Περιλαμβάνει εκτίμησι για όλα όσα αυτοί κάνουν για την οικογένεια και τρυφερή σκέψι γι’ αυτούς σαν άτομα.

Φυσικά το να «τιμά,» κάποιος τους γονείς περιλαμβάνει, επίσης, συνεχές ενδιαφέρον γι’ αυτούς, ακόμη και αφού τα παιδιά εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και κάμουν δική τους οικογένεια. Αλλά, έχετε παρατηρήσει ότι σήμερα οι άνθρωποι συχνά δεν θέλουν να ενοχλούνται με τους ασθενείς ή ηλικιωμένους γονείς, παππούδες και γιαγιάδες; Χωρίς επαρκή αιτία μπορεί να τους στείλουν σε γηροκομεία για να μαραζώσουν από μοναξιά.

Οι άνθρωποι που συνηθίζουν να δίνουν με το ορθό πνεύμα και με τρόπους που πραγματικά αξίζουν είναι αληθινά ευτυχισμένοι. Αυτό οδηγεί σε οικογενειακή χαρά και ευχαρίστησι καθώς επίσης και σε καλές σχέσεις με τους άλλους, ιδιαίτερα με τον Ιεχωβά Θεό. Και ποτέ μη φοβηθήτε ότι το να δίνετε γενναιόδωρα μπορεί να σας οδηγήση σε κάποια στέρησι, διότι ο Ιησούς διαβεβαίωσε: «Με το αυτό μέτρον, με το οποίον μετρείτε, θέλει αντιμετρηθή εις εσάς.»—Λουκ. 6:38

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Το να δίνη κανείς υποτίθεται ότι φέρνει χαρά. Αλλά η χαρά συχνά λείπει τον καιρό των Χριστουγέννων. Γιατί; Μήπως υπάρχει κάτι εσφαλμένο στο «πνεύμα» των Χριστουγεννιάτικων δώρων;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Γνωρίζατε ότι οι «μάγοι» που έφεραν δώρα στον Ιησού δεν τον βρήκαν στη φάτνη; Έφθασαν πολύν καιρό μετά τη γέννησί του όταν ήταν «παιδίον» και ζούσε σε οικία.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Μπορείτε να έχετε τη χαρά να δίνετε ακόμη κι αν δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα ν’ αγοράζετε δώρα. Το γνωρίζατε αυτό;