Ενδιαφέρεσθε Στοργικά για τους Ανθρώπους;
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Ποιος από μας δεν ενδιαφέρεται για άλλους ανθρώπους; Αλλά μπορούμε ν’ αυξήσωμε τη χαρά και την ικανοποίησί μας αν αισθανώμεθα, τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ εκείνων που ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους και μεταξύ εκείνων που ενδιαφέρονται στοργικά για τους ανθρώπους και ενεργούμε αντιστοίχως. Σχετικά μ’ αυτό, ας εξετάσωμε τη σπερμολογία.
«Η πιο μεγάλη επιτυχία στο εμπόριο των εκδόσεων σήμερα.» Το Μπίζνες Γουήκ της 16ης Μαΐου 1977, παρέθεσε αυτό το σχόλιο από το περιοδικό Κόσμος. Η δημοτικότης του αποτελεί απόδειξι ότι το γενικό κοινό διψά να μαθαίνη ιστορίες για ανθρώπους.
Έχετε δει άλλες ενδείξεις; Στην Ευρώπη θα δήτε ότι τα πιο πολλά περίπτερα είναι γεμάτα με περιοδικά ιστοριών σχετικά με πριγκήπισσες, κομήτες και διεθνείς διασημότητες—την υψηλή κοινωνία ή τον όμορφο κόσμο, όπως αποκαλούνται. Ένα τελευταίο άρθρο του Μακ Κωλλς, «Οι σπερμολόγοι,» έλεγε:
«Όπως η θάλασσα που μας περιβάλλει, έτσι κι αυτή [η σπερμολογία] βρίσκεται παντού. Κάθε άλλο μυθιστόρημα με τις καλύτερες πωλήσεις παίρνει τη μορφή ενός φλύαρου ρομάντσου, στο οποίο οι ‘φανταστικοί’ χαρακτήρες . . . είναι πραγματικά πρόσωπα, ελαφρώς μεταμφιεσμένα. Ακόμη και οι πρώην σοβαρές εφημερίδες έχουν χαλαρώσει αρκετά ώστε διαθέτουν στήλες που σχολιάζουν ‘ανθρώπους,’ παρουσιάζοντας σκίτσα διασήμων ανθρώπων, όσο πιο προσωπικά γίνεται. Και η σπερμολογία έχει διαρρεύσει από τα μπροστινά εξώφυλλα της Αμερικής στις πρώτες σελίδες της Αμερικής.»
Είναι αλήθεια ότι σε μερικά άτομα μπορεί να μην αρέση να σκέπτωνται ότι εκείνο που διαβάζουν είναι «σπερμολογία.» Ίσως το αποκαλούν «ερευνητική είδησι,» ή «προσωπικά στενή δημοσιογραφία.» Αλλά η ανθρωπολόγος Μάργκαρετ Μηντ παρετήρησε:
«Σε μια θαυμάσια έκρηξι ενθουσιασμού, οι αρθρογράφοι και οι συγγραφείς όλης της χώρας—στην πραγματικότητα, και στην Αγγλία και στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, επίσης—έχουν εορτάσει την επιτυχία τους ως σχολιασταί ανθρώπων. Αυτό σημαίνει, για να ακριβολογήσωμε, την επιτυχία τους ως σπερμολόγοι.»
Το να ενδιαφέρεται κανείς με άσχημο σκοπό για τους άλλους ανθρώπους, δεν είναι κάτι που πρέπει ν’ αποφεύγεται; Μήπως έχει πιθανές καλές πλευρές; Είναι κάτι νέο; Ο Χένρυ Ρ. Λους, εκδότης του περιοδικού Τάιμ, είπε κάποτε: «Το περιοδικό Τάιμ δεν άρχισε να δίδη έμφασι σε ιστορίες ανθρώπων· η Βίβλος το έκαμε αυτό πρώτη.»
Πράγματι, η Βίβλος περιέχει πολλές ιστορίες ανθρώπων. Μας προσφέρει επίσης θεία συμβουλή για το ενδιαφέρον που πρέπει να έχωμε για τους ανθρώπους.
Οι Βιβλικές ιστορίες για ανθρώπους δεν είναι απλώς ανωφελείς ομιλίες. Σε αντίθεσι με την εκτεταμένη σπερμολογία που επικρατεί σήμερα, οι αφηγήσεις της Βίβλου δεν προσφέρονται για να εκθέσουν τα προσωπικά συμβάντα κάποιου ανθρώπου που έχει κάνει λάθη ούτε να διασύρουν υπολήψεις ανθρώπων ούτε να ικανοποιήσουν απλώς και μόνο την περιέργεια των αναγνωστών. Αντιθέτως, αυτές οι αφηγήσεις υποκινούν το ενδιαφέρον για τους ανθρώπους με καλό ελατήριο.
Πάρτε, παραδείγματος χάριν, την ιστορία του Κάιν και του Άβελ. Μήπως είναι μόνο μια ‘νόστιμη παράγραφος’ ενός οικογενειακού προβλήματος, ενός ανταγωνισμού συγγενών; Καθόλου. Η Βίβλος με την αφήγησι αυτή δίδει, σπουδαία μαθήματα σχετικά με την πίστι, σχετικά με το ν’ αποφεύγωμε το μίσος και να ευαρεστούμε τον Θεό. Έτσι, εκείνο που λέγει η Βίβλος σχετικά με τον Κάιν και τον Άβελ, είναι ‘ωφέλιμο’ για σας.—Εβρ. 11:4· 1 Ιωάν. 3:10-15· 2 Τιμ. 3:16, 17.
Ακόμη και όταν η Γραφή αφηγήται τα παραπτώματα «καλών» ανθρώπων, οι λεπτομέρειες σκοπό έχουν να ωφελήσουν τους σκεπτόμενους αναγνώστες. Λίγοι από μας δεν έχουν ακούσει για τη μοιχεία του Δαβίδ με την ωραία Βηθ-σαβεέ. Ωστόσο πόσο διαφορετική είναι η αφήγησις της Βίβλου από τις ιστορίες απιστίας των κινηματογραφικών αστέρων και πολιτικών που αναφέρουν οι σημερινές εφημερίδες ή τα περιοδικά. Η Βίβλος διασαφηνίζει ότι ο Θεός απεδοκίμασε την αμαρτία του Δαβίδ και αυτό δείχνει ότι, μολονότι ο Δαβίδ ευρίσκετο πολύ κοντά στον Θεό τιμωρήθηκε. Δεν εξυψώνει την ανηθικότητα ούτε την κάνει να φαίνεται ελκυστική. Αφηγείται επίσης την ολοκάρδια μετάνοια του Δαβίδ που ωδήγησε σε επίδειξι ελέους από μέρους του Θεού.—2 Σαμ. 11:1-12:23· Ψαλμ. 51
Τώρα μπορεί να είναι εύκολο ν’ αντλήσωμε ένα μάθημα απ’ αυτό και να περιορίσωμε το ενδιαφέρον μας για τη σπερμολογία στις εφημερίδες ή στα περιοδικά. Αλλά τι θα λεχθή για την πιο κοινή άποψι της σπερμολογίας—ιστορίες που μας λέγουν οι φίλοι μας για άλλους; Πρέπει ν’ αντιδρούμε σε κάθε περίπτωσι που ακούμε για ανθρώπους τους οποίους γνωρίζομε;
Όχι κατ’ ανάγκην, διότι έχομε ένα φυσικό και κατάλληλο ενδιαφέρον για τους συγγενείς μας, τους φίλους και τους γνωστούς μας. Αν κάποιος απ’ αυτούς παντρεύεται, αποκτά παιδί, αρρωσταίνη, σημειώνη καλή πρόοδο στη μελέτη της Γραφής ή είχε ενδιαφέρουσες διακοπές ή κάποια πείρα, ασφαλώς έχομε λόγο να ενδιαφερώμεθα στοργικά γι’ αυτά τα άτομα. Έτσι, γιατί θα πρέπει να μη μας αρέση ν’ ακούμε γι’ αυτούς ή να μιλάμε γι’ αυτούς μεταξύ μας;
Ωστόσο, η Βίβλος, μας προειδοποιεί για τον κίνδυνο εκτεταμένης, χαλαρής, ανωφελούς σπερμολογίας. (Παροιμ. 10:19· 15:2) Και η Γραφή καταδικάζει το να συμμετέχη κανείς, ακόμη και ν’ ακούη τις φλυαρίες που είναι κακεντρεχείς και που δεν βαστάζονται σ’ ένα στοργικό ενδιαφέρον για το άτομο περί του οποίου μιλούμε. (Εκκλησ. 10:12-14· 3 Ιωάν. 9, 10) Εκείνοι που ενδίδουν σε τέτοια σπερμολογία—και εκείνος που μιλά και εκείνος που ακούει—δεν κάνουν κάτι καλό. Το ν’ αφηγήται κανείς το σφάλμα κάποιου άλλου με το ελατήριο να χαμηλώση το άτομο στα μάτια των άλλων, να κάνη εντύπωσι ή να δείξη ότι είναι ο ίδιος πηγή μυστικών πληροφοριών, είναι πράγματι επιζήμιο. Ο Λόγος του Θεού λέγει ότι αυτού του είδους η σπερμολογία διαχωρίζει τους φίλους. Πράγματι, σε τέτοιες περιπτώσεις, η γλώσσα δεν χρησιμοποιείται ως «ίασις.»—Παροιμ. 12:18· 17:9.
Το γεγονός ότι αυτό μπορεί ν’ αποβή επικίνδυνο ακόμη και για τους Χριστιανούς, φαίνεται από τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου. Μερικές γυναίκες στις ημέρες του, τον πρώτο αιώνα μ.Χ., ήσαν «αργαί, περιερχόμεναι τας οικίας, και ουχί μόνον αργαί, αλλά και φλύαροι και περίεργοι, λαλούσαι τα μη πρέποντα.»—1 Τιμ. 5:13.
Αλλά πώς μπορούμε να προσδιορίσωμε αν το ενδιαφέρον μας να μάθωμε για κάποιον είναι κατάλληλο ή όχι; Ένας τρόπος είναι να ρωτήσωμε: «Ενδιαφέρομαι εγώ στοργικά για το άτομο περί του οποίου γίνεται λόγος;» Αν εκείνο που λέγεται είναι αρνητικής φύσεως, το ακούομε κάνοντας σκέψεις σχετικά με το πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσωμε; Ίσως κάποιος να διηγήται ότι ένας γνωστός είχε ένα ατύχημα. Αρχίζομε να σκεπτώμεθα να τον επισκεφθούμε με σκοπό να τον οικοδομήσωμε, προσφέροντας βοήθεια με μικροεξυπηρετήσεις, ή ακόμη να του στείλωμε μια κάρτα εκφράζοντας την ανησυχία μας και το ενδιαφέρον μας. Αν όμως, εκείνο που λέγεται δεν είναι καλό για τον άλλον, γιατί να τον ακούμε; Δεν είναι καθαρή σπερμολογία; Μπορεί να είναι ακόμη και συκοφαντία.—Παροιμ. 16:28· Ρωμ. 1:28-32.
Ο απόστολος Παύλος έδειχνε παραδειγματικά στοργικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Είχε μάθει κάποτε ότι οι Χριστιανοί της εκκλησίας της Κορίνθου είχαν την τάσι ν’ ακολουθούν διάφορους εξέχοντες άνδρες. Μήπως ο Παύλος ‘έτεινε το ωτίον’ σ’ αυτά τα λόγια επειδή του άρεσε η σπερμολογία; Όχι. Ενδιαφερόταν στοργικά για τους Κορινθίους αδελφούς του, και έκανε θετικές ενέργειες για να βοηθήση. Τους έγραψε, δίδοντας συμβουλή που θα μπορούσε να τους βοηθήση να επανορθώσουν το σφάλμα.—1 Κορ. 1:11-13· 3:4-23.
Έτσι, σ’ ένα καιρό όπου η σπερμολογία «αφθονεί,» θα κάνωμε καλά να σκεφθούμε τη στάσι μας όσον αφορά τη σπερμολογία. Είμεθα προσεκτικοί, ώστε να μη σπερμολογούμε, πράγμα που δεν εξυπηρετή ένα καλό σκοπό; Κατευθύνονται οι σκέψεις μας και οι πράξεις μας από ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, ενδιαφέρον που είναι πράγματι στοργικό;