“Θέλει Αφήσει ο Άνθρωπος . . .”

«Μια μέρα ο γιος μας ήρθε σπίτι, αναπολεί ο Τομ, «και μπορούσες να πεις ότι κάτι είχε στο μυαλό του. Κάθισε με τη σύζυγό μου και με μένα και είπε, ‘Λοιπόν, ακούστε. Βρήκα το κορίτσι που θα παντρευτώ’.»

Ο Θεός προείδε σκηνές σαν κι αυτή όταν είπε: «Θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθεί εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν. (Γένεσις 2:24) Επομένως κατανοήστε ότι το να φύγει το παιδί σας είναι κάτι το αναπόφευκτο.

Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει ότι τα παιδιά πρέπει να φεύγουν από το σπίτι πριν την ώρα τους. Αλλά όπως είπε ο Ψαλμωδός .«Καθώς είναι τα βέλη εν τη χειρί του δυνατού, ούτως οι υιοί της νεότητας.» Αργά ή γρήγορα το βέλος φεύγει από την φαρέτρα και τοξεύετε μέσα στη ζωή.—Ψαλμός 127:4.

Όπως ένα βέλος που τοξεύετε, το ενήλικο παιδί σας βασικά απομακρύνεται από τη δικαιοδοσία σας όταν φύγει. Όταν παντρευτεί γίνεται κεφαλή του δικού του σπιτικού. Η κόρη σας έρχεται κάτω από την εξουσία του συζύγου της.—Εφεσίους 5:21-28, 33.

Εντούτοις η Γραφή δείχνει, ότι μπορεί να είναι δύσκολο για σας, να συνηθίσετε στη νέα αυτή ανεξαρτησία. Η μητέρα του Ιησού για παράδειγμα, προφανώς νόμιζε ότι εξακολουθούσε να έχει κάποια εξουσία επάνω του—ακόμη και όταν μεγάλωσε και χρίστηκε σαν Μεσσίας! Σε ένα γαμήλιο συμπόσιο η Μαρία είπε στον Ιησού, «Οίνον δεν έχουσι (Υπαινισσόμενη: ‘Κάνε κάτι γι’ αυτό.’) Αλλά με σταθερά κι ωστόσο φιλάγαθα λόγια, ο Ιησούς της υπενθύμισε την ανεξαρτησία του—και εκτέλεσε το πρώτο του θαύμα.—Ιωάννης 2:2-11.

Ο πατριάρχης Ιακώβ είχε επίσης πρόβλημα ν’ αφήσει το γιο του να φύγει. Η αγαπημένη του σύζυγος, η Ραχήλ, είχε πεθάνει ενώ γεννούσε το γιο που ονόμασε Βενιαμίν. Μπορείτε να φαντασθείτε τον συναισθηματικό δεσμό που πρέπει να αισθανόταν μ’ αυτόν τον γιο! Έτσι όταν του ζήτησαν ν’ αφήσει τον Βενιαμίν να ταξιδέψει στην Αίγυπτο, ο Ιακώβ αντέτεινε, «Μήπως συμβεί εις αυτόν συμφορά», και τον κράτησε στο σπίτι.—Γένεσις 35:16-18· 42:4.

Αλλά ενώ είναι φυσικό να θέλει κανείς να κρατήσει το παιδί του κοντά του, η σοφή πορεία είναι να δεχτεί την ενηλικίωση και την ανεξαρτησία του.

“Κοίτα Πώς με Πληγώνεις”

Αλλά πρέπει ν’ απομακρυνθούν τόσο πολύ; Αντιτείνουν μερικοί γονείς. Γιατί δεν μπορούν να είναι ανεξάρτητοι κι όμως να ζουν κοντά μας;

Μπορεί να προξενήσει πόνο μια τέτοια μετακίνηση. Για παράδειγμα, η Γραφή λέει ότι ζητήθηκε από τη Ρεβέκκα να ταξιδέψει μια μεγάλη απόσταση για να παντρευτεί. Η μητέρα της και ο αδελφός της παρακάλεσαν: «Ας μείνη η κόρη μεθ’ ημών [η Ρεβέκκα] ημέρας τινάς τουλάχιστον δέκα. Μετά ταύτα θέλει απέλθει.» Πόσο σκληρό ήταν να την αφήσουν να φύγει! Η Ρεβέκκα όμως είπε: «Μη με κρατείτε [Είμαι πρόθυμη να πάω, ΜΝΚ]», αν και αυτό μπορεί να σήμαινε ότι δεν θα έβλεπε ποτέ πια την οικογένειά της.—Γένεσις 24:55, 58.

Το ενήλικο παιδί σας μπορεί επίσης να χρειαστεί να μετακινηθεί μακριά π.χ. για να βρει δουλειά.. Η ακατάλληλη άρνηση μπορεί να είναι μοιραία.. Για να το εξηγήσουμε αυτό, μια νεαρή σύζυγος αναφέρει: «Όταν πρωτοπαντρευτήκαμε, θέλαμε να δαπανούμε πολύ χρόνο μαζί. Αλλά η μητέρα δεν το καταλάβαινε. Αντί να φύγει λίγο και να αφήσει εμάς να πηγαίνουμε σ’ αυτήν, άρχισε να μας κάνει να ασφυκτιούμε.» Η κατάσταση χειροτέρεψε αργότερα, όταν το ζευγάρι αυτό σχεδίασε να μετακομίσει. Αυτό οδήγησε σε πλήρη εχθρότητα μεταξύ μητέρας και κόρης. «Πού λέει ότι η υποχρέωσή σου να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, παύει όταν δίνεις όρκο στο σύζυγό σου; Πού παρέλειψα τις υποχρεώσεις μου απέναντί σου σαν μητέρα;» Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της μάχης; Εκτός που προκάλεσε σοβαρή συζυγική ένταση στο νεαρό ζευγάρι, μπήκε μια σφήνα ανάμεσα στη μητέρα και στην κόρη. Η επικοινωνία διακόπηκε για μήνες! Και ήταν τόσο συνδεμένες.

Το βιβλίο Όχι Πια Δεσμοί παρατηρεί: «Αν αντιδράτε σαν οσιομάρτυρας στην αναχώρηση του παιδιού σας (Κοίτα πόσο με πληγώνεις, κοίτα πόσο πληγώνεις τον πατέρα /τη μητέρα σου, πώς μπορείς να μας το κάνεις αυτό), πιθανώς θα σπρώξετε το παιδί σας ακόμη πιο μακριά.»—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Ο πατέρας του άσωτου γιου στην παραβολή του Ιησού το αναγνώρισε αυτό. Όταν ο ενήλικας γιος του απαίτησε ανεξαρτησία, ο πατέρας δεν τον επιτίμησε ούτε τον βομβάρδισε με απειλές αποτυχίας. Μάλλον, με καλοσύνη άφησε το γιο του να φύγει. Αυτή η γεμάτη κατανόηση στάση, πιθανόν να ήταν ένας μεγάλος παράγοντας για την επιστροφή του γιου τελικά στο σπίτι. Συνεπώς, αφήνοντας το ενήλικο παιδί σας να αναπτυχθεί ανεξάρτητα, μπορεί να βρείτε το κλειδί για να διατηρήσετε τη φιλία σας μαζί του.—Λουκάς 15:11-24· βλέπε επίσης Φιλιππησίους 2:4.

«Τι της Βρίσκει;»

«Θέλετε πράγματι το καλύτερο για τα παιδιά σας και όταν βλέπετε ότι έκαναν καλό γάμο, είστε ευτυχείς», παρατηρεί η Νόρμα. Ο σύζυγός της Τομ, προσθέτει: «Θα είμαι πολύ ειλικρινής. Δεν φανταζόμουν ότι όλα αυτά τα χρόνια θα μεγαλώναμε την κόρη μας για να τη δώσουμε στον πρώτο τυχόντα.» Κι όμως, κατά καιρούς τα παιδιά απογοητεύουν πικρά τους γονείς τους με την εκλογή ενός συντρόφου. Πώς θα μπορούσατε να αντιδράσετε;—Παράβαλε με Γένεση 26:34, 35.

Δεν θα ήταν καλύτερο να καταβάλετε κάθε προσπάθεια για να δεχθείτε αυτό το νέο μέλος της οικογένειάς σας; Μερικές μελέτες δείχνουν ότι η επιδοκιμασία των γονέων, μπορεί να είναι το κλειδί για την επιβίωση ενός γάμου.a Αληθινά, η εκλογή συντρόφου που έκανε το παιδί σας, μπορεί να σας εκπλήξει ή ακόμη και να σας συγχύσει. Εντούτοις, ο γάμος είναι τίμιος στα μάτια του Θεού.—Εβραίους 13:4.

Αντί να ‘διυλίζετε τον κώνωπα’ και να βασανίζεστε με τα λάθη του γαμπρού ή της νύφης, προσπαθήστε να είστε αντικειμενικοί. Κοιτάξτε τον ή την με τα μάτια του παιδιού σας. Ασφαλώς το άτομο έχει καλά σημεία! Και να θυμάστε, ότι και ο γιος σας ή η κόρη σας κάθε άλλο παρά τέλειοι είναι. Ένας γονιός που αμφέβαλλε για την εκλογή συντρόφου που έκανε το παιδί του, παραδέχθηκε: «Ένα πράγμα που βοηθάει είναι ένας ορισμένος βαθμός ταπεινοφροσύνης. Θυμήθηκα τη μέρα που οι δικοί μου γονείς δεν είχαν επιδοκιμάσει το δικό μου γάμο και πόσο λάθος έκαναν.»

Η αντιπάθεια ενός γονιού για το σύντροφο του παιδιού του ίσως ριζώνει περισσότερο στη ζήλια—στο φόβο ότι θα χάσει την αγάπη του παιδιού—παρά στην πραγματικότητα. Αλλά η ζήλια μπορεί να καταστρέψει μια καλή σχέση. (Παροιμίαι 14:30) Έτσι αποφύγετε να αποξενωθείτε απ’ αυτόν τον νέο γιο ή κόρη. Γνωρισθείτε μαζί του. Μην επιτεθείτε κάνοντας άδικη κριτική, εφευρίσκοντας ζητήματα ή δημιουργώντας χωρίς λόγο ατμόσφαιρα μάχης. Υποχωρήστε λίγο και «όσον το αφ’ ημών ειρηνεύετε».—Ρωμαίους 12:18.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Αλλά μήπως η αναχώρηση του παιδιού σας σημαίνει ότι δεν είστε πια γονείς;

[Εικόνα στη σελίδα 5]

«Θέλαμε να δαπανούμε πολύ χρόνο μόνοι μας. Αλλά αντί να μας αφήνει για λίγο, η μητέρα άρχισε να μας κάνει να ασφυκτιούμε»

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Οι γονείς δεν επιδοκιμάζουν πάντα την εκλογή συντρόφου των παιδιών τους