Πώς να Έχετε Εγκάρδια Σχέση με τα Πεθερικά

Η ΦΟΥΤΖΙΚΟ, η νύφη για την οποία το πρώτο άρθρο ανέφερε ότι ζούσε ένα μαρτύριο, έπεισε τελικά τον άντρα της να μετακομίσουν από το διαμέρισμα των γονέων του σε κάποιο διπλανό. Τα πράγματα όμως δεν καλυτέρεψαν και πολύ. Τα πεθερικά της συνέχισαν να ανακατεύονται, κι εκείνη εξακολουθούσε να ζει μέσα στη θλίψη. Κάποια μέρα, την επισκέφτηκε ένα άγνωστο άτομο.

Με την επίσκεψη αυτή η Φουτζίκο μπήκε σ’ ένα δρόμο ο οποίος οδήγησε στην αλλαγή της προσωπικότητάς της, κι αυτό βελτίωσε τη σχέση της με τους άλλους. Άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με τον καιρό, η στάση της άλλαξε τόσο πολύ ώστε ο πεθερός της θέλησε να παρακολουθήσει τις μελέτες για να δει με τα μάτια του ‘τι είδους θρησκεία ήταν αυτή που άλλαξε τόσο πολύ την προσωπικότητά της’.

Συνειδητοποιώντας τον Καινούριο Δεσμό

Η Αγία Γραφή δίνει μια καθαρή εικόνα της Γραφικής γαμήλιας διευθέτησης. Ο Θεός, αφού πρώτα δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι και τους ένωσε, θέσπισε την ακόλουθη αρχή: «Θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν». (Γένεσις 2:24) Έτσι το νέο ζευγάρι πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει σχηματίσει έναν καινούριο δεσμό. Τώρα θα πρέπει να προσκολληθούν ο ένας στον άλλο, αποτελώντας ανεξάρτητη μονάδα ακόμα κι αν μένουν με τα πεθερικά τους.

Αλλά, το να αφήνουν τα παιδιά τον πατέρα και τη μητέρα δεν σημαίνει ότι όταν αυτά παντρεύονται μπορούν να γυρίζουν την πλάτη στους γονείς τους και ότι δεν χρειάζεται πια να τους σέβονται ή να τους τιμούν. «Μη καταφρόνει την μητέρα σου, όταν γηράση», νουθετεί η Αγία Γραφή. (Παροιμίαι 23:22) Ωστόσο, με το γάμο, οι σχέσεις τροποποιούνται. Εφόσον το κάθε μέλος της οικογένειας το βάζει αυτό καλά στο μυαλό του, το νεαρό ζευγάρι μπορεί να ωφεληθεί από την εμπειρία και τη σοφία των γονέων.

Ο Τιμόθεος, ο ευυπόληπτος νεαρός τον οποίο ο απόστολος Παύλος έπαιρνε στα ιεραποστολικά του ταξίδια, ανατράφηκε από την Εβραία μητέρα του, την Ευνίκη. Προφανώς όμως, και η γιαγιά του, η Λωίδα, είχε κάποια συμμετοχή στον τρόπο διαμόρφωσης της ζωής του. (2 Τιμόθεον 1:5· 3:15) Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γιαγιάδες έχουν το δικαίωμα να ανακατεύονται στην εκπαίδευση των παιδιών και να θέτουν κανόνες διαφορετικούς από εκείνους των γονέων. Υπάρχει κατάλληλος τρόπος με τον οποίο μπορεί η παλιότερη γενιά να βοηθάει τη νεότερη στην εκπαίδευση των παιδιών.—Τίτον 2:3-5.

‘Η Αληθινά Σοφή Γυναίκα’

Για να μπορέσουν δυο γενιές να συνεργαστούν σ’ ένα τόσο λεπτό θέμα, όπως η εκπαίδευση των παιδιών, πρέπει κι οι δυο να ενεργούν με σοφία. «Αι [αληθινά, ΜΝΚ] σοφαί γυναίκες οικοδομούσι τον οίκον αυτών», λέει μια Βιβλική παροιμία, «η δε άφρων κατασκάπτει αυτόν δια των χειρών αυτής». (Παροιμίαι 14:1) Πώς μπορεί μια γυναίκα να οικοδομήσει τον οίκο της; Η Τομίκο λέει ότι η επικοινωνία ήταν αυτό που τη βοήθησε να βελτιώσει τη σχέση της με τη νύφη της, τη Φουτζίκο. ‘Τα σχέδια ανατρέπονται εκεί όπου δεν υπάρχει εμπιστευτική συνομιλία’, συμβουλεύει η Αγία Γραφή.—Παροιμίαι 15:22, ΜΝΚ.

Επικοινωνία δεν σημαίνει να ξεστομίζει κανείς ό,τι του έρχεται στο μυαλό χωρίς να υπολογίζει τα συναισθήματα των άλλων. Σ’ αυτό το σημείο, έρχεται στο προσκήνιο η σοφία. ‘Το σοφό άτομο θα ακούει’ αυτά που έχουν να πουν οι άλλοι. Μερικές φορές τα πεθερικά σας μπορεί να έχουν να πουν κάτι, αλλά διστάζουν να εκφραστούν. Να ασκείτε διορατικότητα και να ‘ανασύρετε τις σκέψεις τους’. Έπειτα ‘στοχαστείτε’ προτού μιλήσετε.—Παροιμίαι 1:5· 15:28, ΜΝΚ· 20:5.

Η επιλογή του χρόνου είναι πολύ σημαντική. «Λόγος λαληθείς πρεπόντως [στην κατάλληλη στιγμή, ΜΝΚ] είναι μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά», λέει μια Βιβλική παροιμία. (Παροιμίαι 25:11) Η Τοκίκο και η νύφη της λένε ότι περιμένουν ώσπου να βρουν την κατάλληλη στιγμή, προτού εκφράσουν κάποια γνώμη που μπορεί να θίξει την άλλη. «Προσπαθώ να σκεφτώ πριν μιλήσω όταν θέλω να επισημάνω κάτι στη νύφη μου», λέει η Τοκίκο. «Κρατάω τα σημεία στο μυαλό μου και της μιλάω όταν έχει καλή διάθεση και δεν πεινάει. Βλέπετε, όταν πεινάς, εξάπτεσαι εύκολα».

Η σοφή γυναίκα δεν μιλάει άσχημα για τα πεθερικά της. «Είτε πεθερές είμαστε είτε νύφες, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως οτιδήποτε άσχημο πούμε για την άλλη πλευρά, τελικά εκείνοι θα το μάθουν», λέει η Σούμι Τανάκα, μια συγγραφέας από την Ιαπωνία που έμενε 30 χρόνια με την πεθερά της. Η ίδια υποστηρίζει ότι πρέπει να μιλάμε με καλά λόγια για τα πεθερικά, είτε άμεσα είτε έμμεσα.

Αλλά, τι γίνεται αν τα πεθερικά σας δεν ανταποκρίνονται στις προσπάθειές σας;

Να Είστε Συγχωρητικοί

Σοβαρά προβλήματα με τα πεθερικά προκύπτουν συχνά από πράγματα που δεν θα προξενούσαν κανένα πρόβλημα αν τα έκανε ή τα έλεγε κάποιος τρίτος. Εφόσον όλοι είμαστε ατελείς και ‘φταίμε με τα λόγια’, μερικές φορές μπορεί να ‘μιλάμε απερίσκεπτα σαν να ήταν χτυπήματα σπαθιού’. (Ιακώβου 3:2· Παροιμίαι 12:18, ΜΝΚ) Εντούτοις, είναι σοφό να μην εκνευρίζεται ο άνθρωπος με την κάθε απερίσκεπτη κουβέντα.

Όσοι έχουν υπερνικήσει τα προβλήματα με τα πεθερικά έχουν δώσει προσοχή στη συμβουλή της Αγίας Γραφής: ‘Εξακολουθήστε να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον, αν κάποιος έχει παράπονο εναντίον ενός άλλου’. (Κολοσσαείς 3:13, ΜΝΚ) Είναι αλήθεια ότι μπορεί να μην είναι εύκολο ούτε να ανεχόμαστε τα πεθερικά μας ούτε να τα συγχωρούμε, ειδικά όταν υπάρχει αιτία για παράπονο. Αλλά ένα ισχυρό κίνητρο για να το κάνουμε αυτό είναι η διαβεβαίωση ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα λάβουμε κι εμείς συγχώρεση για τα λάθη μας από τον ίδιο τον Θεό.—Ματθαίος 6:14, 15.

Μέχρι και σε χώρες της Ανατολής, όπου οι άνθρωποι ακολουθούν κατά παράδοση το Βουδισμό, τον Ταοϊσμό, τον Κομφουκιανισμό και το Σιντοϊσμό, υπάρχουν πολλοί που μελετούν την Αγία Γραφή και έχουν φτάσει στο σημείο να εκτιμήσουν την αλήθεια για το φιλάγαθο Δημιουργό. Η εκτίμηση αυτή τους έχει βοηθήσει να υπερνικήσουν αισθήματα πίκρας που φαίνονταν ανυπέρβλητα.

‘Η Αγάπη Ποτέ δεν Αποτυγχάνει’

Η ευτυχής σχέση με τα πεθερικά χρειάζεται σίγουρο θεμέλιο. Το να προσφέρει κανείς τη βοήθειά του στα ηλικιωμένα ή άρρωστα πεθερικά από υποχρέωση δεν συντελεί πάντα στην ανάπτυξη της καλύτερης δυνατής σχέσης. Η Χαρούκο το έμαθε αυτό όταν η πεθερά της πέθαινε από καρκίνο. Περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο νοσοκομείο φροντίζοντας την πεθερά της, κι επιπλέον, φρόντιζε και την οικογένειά της. Βρισκόταν σε τόσο μεγάλη ένταση που τελικά έχασε σχεδόν όλα τα μαλλιά της.

Κάποια μέρα, ενώ περιποιόταν τα νύχια της πεθεράς της, έκοψε άθελά της και λίγο κρέας. «Δεν ενδιαφέρεσαι στ’ αλήθεια για μένα!» την αποπήρε η πεθερά της.

Η Χαρούκο ταράχτηκε μ’ αυτά τα λόγια αγνωμοσύνης και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Κατόπιν, συνειδητοποίησε ότι αυτά τα λόγια την είχαν πληγώσει τόσο πολύ, επειδή όλα όσα έκανε για την πεθερά της τα έκανε από υποχρέωση. Πήρε την απόφαση να προσφέρει τις υπηρεσίες της υποκινούμενη από αγάπη. (Εφεσίους 5:1, 2) Αυτό την έκανε να υπερνικήσει τα αισθήματα πίκρας που ένιωθε και σαν αποτέλεσμα αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις της με την πεθερά της μέχρι το θάνατο της τελευταίας.

Πράγματι, η αγάπη, όπως ορίζεται στην Αγία Γραφή, είναι το φάρμακο που κατευνάζει τις οικογενειακές έριδες. Διαβάστε τι είπε ο απόστολος Παύλος γι’ αυτήν, και δείτε αν δεν συμφωνείτε. ‘Η αγάπη είναι μακρόθυμη και καλή’, έγραψε. ‘Η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, δεν κομπάζει, δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια, δεν συμπεριφέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα, δεν ερεθίζεται. Δεν κρατάει λογαριασμό για τη βλάβη. Δεν χαίρεται για την αδικία, χαίρεται όμως με την αλήθεια. Ανέχεται όλα τα πράγματα, πιστεύει όλα τα πράγματα, ελπίζει όλα τα πράγματα, υπομένει όλα τα πράγματα’. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο Παύλος πρόσθεσε: ‘Η αγάπη ποτέ δεν αποτυγχάνει’. (1 Κορινθίους 13:4-8, ΜΝΚ) Πώς μπορείτε να καλλιεργήσετε τέτοιου είδους αγάπη;

Η Αγία Γραφή συμπεριλαμβάνει την «αγάπη» στους ‘καρπούς’ του πνεύματος του Θεού. (Γαλάτας 5:22, 23) Συνεπώς, εκτός από τις δικές σας προσπάθειες, είναι βασικό να έχετε το πνεύμα του Θεού προκειμένου να καλλιεργήσετε αυτού του είδους την αγάπη. Επιπρόσθετα, μπορείτε να ζητάτε από τον Ιεχωβά, τον Θεό της Αγίας Γραφής, να σας βοηθήσει να προσθέσετε στην προσωπικότητά σας αγάπη σαν τη δική του. (1 Ιωάννου 4:8) Φυσικά, όλα αυτά προϋποθέτουν να μαθαίνετε γι’ αυτόν μέσω μελέτης του Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν πολύ να σας βοηθήσουν, όπως βοήθησαν τη Φουτζίκο και πολλούς άλλους.

Καθώς εφαρμόζετε όσα μαθαίνετε από την Αγία Γραφή, θα διαπιστώσετε ότι θα βελτιώνεται η σχέση σας, όχι μόνο με τον Θεό, αλλά και με όλους τους γύρω σας, περιλαμβανομένων και των πεθερικών σας. Θα δοκιμάσετε προσωπικά αυτό που υπόσχεται η Αγία Γραφή, δηλαδή, ‘την ειρήνην του Θεού την υπερέχουσαν πάντα νουν’.—Φιλιππησίους 4:6, 7.

Η Φουτζίκο και άλλοι οι οποίοι αναφέρθηκαν σ’ αυτά τα άρθρα έφτασαν στο σημείο να απολαμβάνουν αυτή την ειρήνη—κάτι που μπορείτε κι εσείς να απολαύσετε. Ναι, αν στηρίζεστε στον Ιεχωβά Θεό και ακολουθείτε τις συμβουλές που δίνει στο Λόγο του, την Αγία Γραφή, θα μπορέσετε κι εσείς να οικοδομήσετε και να διατηρήσετε μια εγκάρδια σχέση με τα πεθερικά σας.

[Πλαίσιο στις σελίδες 8, 9]

Ο Σύζυγος—Εξασφαλίζει ή Διασπά την Ειρήνη;

Όταν δυο ή τρεις γενιές μένουν κάτω από την ίδια στέγη, δεν πρέπει να αγνοείται ο ρόλος του συζύγου στη διατήρηση της οικογενειακής ειρήνης. Σχετικά με το χαρακτηριστικό τύπο του συζύγου που αποφεύγει να εκπληρώσει τις ευθύνες του, ο Καθηγητής Τόρου Αρίτσι του Πανεπιστημίου Καϊγιούσου, κοινωνιολόγος ειδικευμένος σε θέματα που αφορούν την οικογένεια, γράφει:

«Όταν το ζευγάρι μένει μαζί με [τη μητέρα], η μητέρα αισθάνεται τις ανάγκες του γιου της, και άθελά της φροντίζει το γιο της όταν διακρίνει αυτές τις ανάγκες. Ο γιος αποδέχεται αυτή τη φροντίδα χωρίς δισταγμό. Αν ο γιος σκεφτόταν λίγο περισσότερο την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η γυναίκα του και έβαζε τη μητέρα του στη θέση της, όσον αφορά τις παρεμβάσεις της, τότε το πρόβλημα θα λυνόταν. Δυστυχώς, και πάρα πολύ συχνά, ο γιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό».

Πώς μπορεί λοιπόν ο σύζυγος να παίζει ενεργό ρόλο στην εξασφάλιση της ειρήνης στην οικογένειά του; Ο Μιτσουχάρου λέει ότι όταν ο ίδιος εφάρμοσε τις Βιβλικές αρχές, αυτό βοήθησε την οικογένειά του. «Ο δεσμός μεταξύ μητέρας και γιου είναι πολύ ισχυρός, ακόμα κι όταν ο γιος έχει πια ενηλικιωθεί», παραδέχεται ο ίδιος, «γι’ αυτό ο γιος πρέπει να κάνει ενσυνείδητες προσπάθειες να ‘αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και να προσκολληθεί στη γυναίκα του’». Εκείνος εφάρμοσε αυτή την αρχή με το να συζητάει θέματα σχετικά με τη φροντίδα και την εκπαίδευση των παιδιών μόνο με τη γυναίκα του, και δεν σύγκρινε τη γυναίκα του με τη μητέρα του σε θέματα νοικοκυριού. «Τώρα», συνεχίζει ο ίδιος, «εμείς και οι γονείς μου σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Ο καθένας μας ξέρει σε ποιες περιπτώσεις είναι ανεπιθύμητες οι παρεμβάσεις και σε ποιες περιπτώσεις η βοήθεια και η συνεργασία θα γίνονταν δεκτές με ευγνωμοσύνη».

Ο σύζυγος, εκτός από το ότι πρέπει να ‘προσκολληθεί στη γυναίκα του’, πρέπει και να παίζει το ρόλο του μεσάζοντα ανάμεσα στη μητέρα του και στη γυναίκα του. (Γένεσις 2:24) Χρειάζεται να είναι καλός ακροατής και να τις αφήνει να ανοίγουν την καρδιά τους. (Παροιμίαι 20:5) Ο σύζυγος, ο οποίος έχει μάθει να χειρίζεται διάφορες καταστάσεις με διακριτικότητα, εξακριβώνει πρώτα πώς αισθάνεται η γυναίκα του. Έπειτα, παρουσία της γυναίκας του, μιλάει στη μητέρα του σχετικά με τα ζητήματα που περιλαμβάνονται. Αναλαμβάνοντας έτσι το ρόλο του ως εκείνου που εξασφαλίζει την ειρήνη, ο γιος μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ευχάριστων σχέσεων στο σπίτι ανάμεσα στις δυο γυναίκες που αγαπάει.

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Να ακούτε με προθυμία και να επικοινωνείτε

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Τις καλές σχέσεις τις οικοδομεί η αγάπη, κι όχι ένα αίσθημα υποχρέωσης