Γιατί Υπάρχουν Διαιρέσεις;
Η ΒΑΣΙΚΗ αιτία για τις θρησκευτικές διαιρέσεις, ή τα σχίσματα, είναι τριπλή, σύμφωνα με μια θρησκευτική εγκυκλοπαίδεια: δογματική, οργανωτική και πολιτική. Ας δούμε αν αυτή η ανάλυση ταιριάζει στην περίπτωση της Καθολικής Εκκλησίας.
Θεολογία ή Βιβλική Αλήθεια;
Ο ιερέας Ρενέ Λορεντέν έγραψε στην ανάλυση που έκανε σχετικά με την αιτία των σημερινών διαιρέσεων στην Καθολική Εκκλησία: «Μου φαίνεται ότι η αποφασιστική αιτία είναι ξεκάθαρη. Είναι οι διαφορετικές ιδεολογίες». Ο ιερέας αυτός αναφέρεται στην προοδευτική ιδεολογία. Αυτή έρχεται σε αντίθεση με την παράδοση, δηλαδή με το συντηρητισμό που εκπροσωπεί ο Αρχιεπίσκοπος Λεφέβρ. Ο Δομινικανός μοναχός Ζαν Πιερ Λιντάφ δηλώνει: «Η πίστη είναι μία, οι θεολογίες διαφέρουν».
Οι διαφορετικές ιδεολογίες, που είναι υπεύθυνες για τις διαιρέσεις μέσα στην εκκλησία, θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν η εκκλησία ήταν προσκολλημένη στην Αγία Γραφή ως την πηγή των διδασκαλιών της. Πράγματι, η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού έβγαλε την εξής απόφαση: «Ο ιερός Λόγος είναι πολύτιμο όργανο στα ισχυρά χέρια του Θεού για την επίτευξη της ενότητας εκείνης, που ο Σωτήρας προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους». Κι όμως, υπονομεύοντας την ενοποιητική αξία της Αγίας Γραφής, αυτή η ίδια Σύνοδος του Βατικανού δήλωσε: «Η Εκκλησία δεν αντλεί τη βεβαιότητά της για όλες τις αποκαλυμμένες αλήθειες μόνο από τις άγιες Γραφές. Συνεπώς, πρέπει να δεχόμαστε και να τιμούμε και τη Γραφή και την Παράδοση, με την ίδια αφοσίωση και ευλάβεια». Είπε επίσης: «Η ιερή θεολογία βασίζεται στο γραπτό Λόγο του Θεού, ο οποίος πηγαίνει μαζί με την ιερή Παράδοση».
Τα λόγια του Ιησού προς τους Φαρισαίους θα μπορούσαν κάλλιστα να εφαρμοστούν στις αυθεντίες της Καθολικής Εκκλησίας: «Κάνατε το λόγο του Θεού μη αποτελεσματικό μέσω της παράδοσής σας». (Ματθαίος 15:6, Η Νέα Βίβλος της Ιερουσαλήμ [The New Jerusalem Bible]) Μια ειλικρινής Καθολική έγραψε σ’ ένα Καθολικό περιοδικό στη Γαλλία: «Αν οι κληρικοί δεν υποκινούνται πια να κηρύξουν τον Καλό Λόγο, πρέπει να προκαλεί έκπληξη το ότι οι πιστοί λιγοστεύουν, ή ζητούν κάτι άλλο; (Όσο για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους οπαδούς της παράδοσης, η πίστη τους τούς κάνει διαφορετικούς.)»
Διαιρεμένη Ιεραρχία
Εξετάστε τώρα την οργανωτική αιτία για τις διαιρέσεις μέσα στην εκκλησία. Το σχίσμα που προκάλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Λεφέβρ είχε άμεση σχέση με τα Καθολικά δόγματα περί «Αποστολικής Διαδοχής» και περί του πρωτείου του πάπα. Ο Λεφέβρ ισχυρίζεται ότι η «εξουσία που μετέδωσε ο Χριστός στους Αποστόλους Του να διδάσκουν, να κυβερνούν και να καθαγιάζουν . . . πέρασε στο κολέγιο των επισκόπων της Εκκλησίας». Από την άλλη μεριά, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο επίσκοπος της Ρώμης, ο πάπας, είναι ο «πρώτος απ’ όλους τους επισκόπους, όχι μόνο από την άποψη της θέσης ή του αξιώματος, αλλά και από την άποψη της ποιμαντικής αυθεντίας».—Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia).
Αλλά βασίζονται αυτά τα δόγματα στην Αγία Γραφή; Η ίδια αυτή Καθολική εγκυκλοπαίδεια παραδέχεται ότι «δεν βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη λόγια του Χριστού που να δείχνουν πώς επρόκειτο να μεταδοθεί η εξουσιοδότηση που είχαν λάβει οι απόστολοι». Και ομολογεί επίσης ότι το «πρωτείο του πάπα» δεν είχε «κατανοηθεί σαφώς ή διακηρυχθεί ρητώς» στη «Δυτική [Λατινική] Εκκλησία» μέχρι τον πέμπτο αιώνα Κ.Χ.
Προς το παρόν το ιεραρχικό σύστημα της Καθολικής Εκκλησίας τίθεται υπό αμφισβήτηση σ’ όλη του την έκταση. Είναι κι αυτό ένας παράγοντας για τις διαιρέσεις, γιατί επίσκοποι, θεολόγοι, ιερείς και λαϊκοί εκφράζουν ανοιχτά τη διαφωνία τους με τον πάπα σε ζητήματα πίστης, ηθικών αξιών και εκκλησιαστικής διοίκησης. Η «Διακήρυξη της Κολωνίας» δήλωνε: «Αν ο πάπας κάνει πράγματα που δεν είναι της αρμοδιότητάς του, δεν μπορεί να απαιτεί υπακοή στο όνομα του Καθολικισμού».
Διαιρεμένοι Πολιτικά
Το βρετανικό περιοδικό Δι Ικόνομιστ (The Economist) έγραψε: «Σύμφωνα με την άποψη των οπαδών του Λεφέβρ, η εκκλησία τους έχει πέσει θύμα μιας συνωμοσίας, η οποία την παρέδωσε στα χέρια των Μαρξιστών, των οπαδών του εκσυγχρονισμού και των Προτεσταντών. Ο Μονσινιόρος Λεφέβρ πιστεύει ότι η Γαλλική Επανάσταση εισήγαγε αξιοθρήνητο μοντερνισμό και φιλελευθερισμό στον κόσμο, και ότι η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού εισήγαγε τη Γαλλική Επανάσταση . . . στην εκκλησία». Πολλοί δεξιοί Καθολικοί συμμερίζονται αυτή την άποψη. Από την άλλη μεριά, οι αριστεροί Καθολικοί είναι υπέρ των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, μερικοί μάλιστα φτάνοντας στο σημείο να δέχονται την αρχή της ένοπλης εξέγερσης. Συνεπώς, η πολιτική είναι άλλος ένας διαιρετικός παράγοντας μεταξύ των Καθολικών.
Τελειώνοντας το άρθρο του με τίτλο «Γιατί να Υπάρχουν Τέτοιες Διαιρέσεις Μεταξύ των Χριστιανών;» ο ιερέας Λορεντέν δήλωσε ότι η αξιοπιστία της Καθολικής Εκκλησίας εξαρτάται από τη συμμόρφωσή της με τα λόγια του Ιησού: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους».—Ιωάννης 13:35.
Χρησιμοποιώντας αυτό το κριτήριο, πολλοί ειλικρινείς Καθολικοί σ’ ολόκληρο τον κόσμο έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο ισχυρισμός της Καθολικής Εκκλησίας, πως είναι η μία αληθινή εκκλησία, δεν είναι αξιόπιστος. Αναγνωρίζοντας, όπως δήλωσε και ο Ιησούς, ότι «πάσα . . . οικία διαιρεθείσα καθ’ εαυτής δεν θέλει σταθή», πολλοί «εγκαταλείπουν σιγά-σιγά» την εκκλησία.—Ματθαίος 12:25.
Πολλοί Καθολικοί ζητούν τώρα μια «οικία» η οποία να αποτελείται από αληθινούς Χριστιανούς, που είναι ενωμένοι με αληθινή αδελφική αγάπη και που δεν είναι διαιρεμένοι ούτε από μη γραφικά δόγματα ούτε από μια διχασμένη ιεραρχία ούτε από αντίθετες πολιτικές απόψεις. Χιλιάδες άτομα βρήκαν αυτό που ζητούσαν όταν άρχισαν να συναναστρέφονται με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.
[Εικόνα στη σελίδα 9]
Ο Ιησούς καταδίκασε τους Φαρισαίους επειδή έβαζαν τις παραδόσεις τους πάνω από το Λόγο του Θεού