Τα Όρη της Σελήνης

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΚΕΝΥΑ

ΗΤΑΝ μια φήμη της οποίας οι ρίζες χάνονταν στα βάθη των αιώνων: Σε κάποιο μέρος της Κεντρικής Αφρικής υπήρχαν χιονοσκέπαστα βουνά—η πραγματική πηγή του ποταμού Νείλου. Αλλά η ιδέα της ύπαρξης χιονιού κοντά στον ισημερινό στην Αφρική φαινόταν απίθανη. Εντούτοις, στις αρχές του δεύτερου αιώνα Κ.Χ., ο Έλληνας γεωγράφος Πτολεμαίος είχε κάνει κάποια νύξη για την ύπαρξη αυτών των βουνών, αποκαλώντας τα Λούνε Μόντες—Όρη της Σελήνης.a

Μάταια προσπαθούσαν επί αιώνες να εντοπίσουν αυτά τα βουνά. Αλλά κατόπιν, μια μέρα στα τέλη του 19ου αιώνα, ο εξερευνητής Χένρι Στάνλεϊ—ο οποίος έγινε διάσημος επειδή βρήκε τον Δρ Ντέιβιντ Λίβινγκστον—παρέστη μάρτυρας ενός τυχαίου γεγονότος. Τα σύννεφα που περιέβαλλαν τα βουνά, κρύβοντάς τα από τους προηγούμενους εξερευνητές, διαλύθηκαν για λίγο, επιτρέποντας στον Στάνλεϊ να δει φευγαλέα το συναρπαστικό θέαμα μιας ομάδας χιονοσκέπαστων κορυφών. Είχε ανακαλύψει τα Όρη της Σελήνης. Αλλά τους έδωσε το όνομα που χρησιμοποιούσαν τότε οι ντόπιοι: Ρουβενζόρι, το οποίο σημαίνει «Βροχοποιός».

Σήμερα, η γενική άποψη είναι ότι ο ρόλος που παίζει ο ορεινός όγκος Ρουβενζόρι στην παροχή νερού για το Νείλο είναι ασήμαντος. Παρ’ όλα αυτά, είναι ακόμα κοινώς γνωστά ως Όρη της Σελήνης. Και παρά τις πολυάριθμες εξερευνητικές αποστολές, μια αύρα μυστηρίου εξακολουθεί να τυλίγει αυτή την οροσειρά που εμπνέει δέος. Το ορεινό συγκρότημα Ρουβενζόρι, το οποίο βρίσκεται βόρεια ακριβώς του ισημερινού, είναι φυσικό σύνορο μεταξύ Ουγκάντας και Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, μήκους 130 χιλιομέτρων και πλάτους 50 χιλιομέτρων.

Ανόμοια με τα περισσότερα βουνά στην Ανατολική Αφρική, τα οποία είναι ηφαιστειογενή, η οροσειρά Ρουβενζόρι είναι ένα τεράστιο κομμάτι του εξωτερικού φλοιού της γης το οποίο ανυψώθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια από τρομερές γεωλογικές πιέσεις. Μολονότι το ψηλότερο σημείο του Ρουβενζόρι φτάνει τα 5.109 μέτρα, σπάνια μπορεί να το δει κάποιος. Τον περισσότερο καιρό, η οροσειρά είναι σκεπασμένη από ομίχλη και σύννεφα.

Όπως υποδηλώνει και το όνομα, το Ρουβενζόρι απολαμβάνει υπεράφθονες βροχές και χιόνια, και η «ξηρή» εποχή είναι ελάχιστα πιο ξηρή από την περίοδο των βροχών. Γι’ αυτό, το περπάτημα μπορεί να είναι επικίνδυνο· σε μερικές περιοχές η λάσπη φτάνει μέχρι τη μέση! Οι ραγδαίες βροχές έχουν λαξεύσει μερικές υπέροχες λιμνούλες, οι οποίες παρέχουν την απαραίτητη υγρασία στην ασυνήθιστα πυκνή βλάστηση που καλύπτει τις βουνοπλαγιές. Στην πραγματικότητα, το Ρουβενζόρι φιλοξενεί αρκετά ασυνήθιστα φυτά, μερικά από τα οποία γίνονται πελώρια.

Λόγου χάρη, οι λοβελίες που μοιάζουν με γιγαντιαία τριχωτά δάχτυλα συνήθως έχουν μήκος μικρότερο από 30 εκατοστά σε άλλα μέρη, αλλά στο Ρουβενζόρι μπορεί να φτάσουν τα 6 μέτρα. Τα γιγαντιαία σενέκια μοιάζουν στο σχήμα με μεγάλα λάχανα που βρίσκονται στην κορυφή διακλαδιζόμενων βλαστών. Υπάρχουν ρείκια, καλυμμένα με βρύα, που φτάνουν σε ύψος 12 μέτρων. Λουλούδια όλων των χρωμάτων και των αρωμάτων ομορφαίνουν ακόμα περισσότερο το σκηνικό. Υπάρχει επίσης ποικιλία όμορφων πουλιών, μερικά από τα οποία ζουν αποκλειστικά στο Ρουβενζόρι. Στις πιο χαμηλές πλαγιές ζουν ελέφαντες, χιμπαντζήδες, μπούσμπακ, λεοπαρδάλεις και ο πίθηκος κολοβός.

Υπέροχη Θέα

Όσοι σκαρφαλώνουν στα ορεινά μονοπάτια περνάνε μέσα από ένα τροπικό βροχερό δάσος και διασχίζουν τον ποταμό Μπουτζούκου αρκετές φορές. Όταν φτάνουν σε ύψος 3.000 μέτρων, μπορούν να κοιτάξουν πίσω τους και να δουν μέχρι κάτω τη Ρηξιγενή Κοιλάδα—μια μαγευτική θέα!

Ακόμα πιο ψηλά βρίσκεται ο κάτω βάλτος Μπίγκο, μια περιοχή όπου φυτρώνουν πόες και ρείκια. Εδώ η λάσπη φτάνει συνήθως μέχρι το γόνατο. Η απότομη διαδρομή που οδηγεί στον επάνω βάλτο Μπίγκο και στη λίμνη Μπουτζούκου, στην κορυφή της κοιλάδας Μπουτζούκου, σε ύψος σχεδόν 4.000 μέτρων, προσφέρει μια υπέροχη θέα στα όρη Μπέικερ, Λουίτζι ντι Σαβόια, Στάνλεϊ και Σπικ, τις πιο γνωστές κορυφές της οροσειράς.

Ακόμα πιο πάνω βρίσκεται ο μόνιμος παγετώνας Έλενα. Εδώ αν κάποιος θέλει να σκαρφαλώσει στον παγετώνα θα πρέπει να φορέσει παπούτσια με καρφιά και να χρησιμοποιήσει γάντζους, σχοινί και σκαπάνη για τον πάγο. Στη συνέχεια, μπορεί να κάνει μια βόλτα στο υψίπεδο Στάνλεϊ καθώς θα πηγαίνει προς την κορυφή Μαργκερίτα του όρους Στάνλεϊ, την ψηλότερη κορυφή στο ορεινό συγκρότημα Ρουβενζόρι. Αν κοιτάξετε από αυτό το ύψος προς τα κάτω, θα έχετε μια πανοραμική θέα που θα περιλαμβάνει κορυφές, κοιλάδες, δάση, ρυάκια και λίμνες· μια θέα που στ’ αλήθεια εμπνέει δέος.

Ωστόσο, αυτή η οροσειρά δεν έχει ούτε κατά διάνοια κατακτηθεί. Το Ρουβενζόρι έχει μόλις αρχίσει να αποκαλύπτει τα μυστικά του. Υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε ακόμα για τη γεωλογία, την πανίδα και τη χλωρίδα της οροσειράς. Έτσι ένα πέπλο μυστηρίου εξακολουθεί να καλύπτει το Ρουβενζόρι—μυστικά που τα γνωρίζει πλήρως μόνο ο σοφός και παντοδύναμος Δημιουργός του. Ναι, αυτός είναι πράγματι Εκείνος «στον οποίο ανήκουν οι κορυφές των βουνών».—Ψαλμός 95:4.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 17]

1. Ένα κάλυμμα από πυκνά σύννεφα κρύβει συνήθως το Ρουβενζόρι

2. Οι ραγδαίες βροχές του «Βροχοποιού» διαποτίζουν τις σκεπασμένες από βρύα πλαγιές του

3. Το μονοπάτι πλημμυρίζει από λουλούδια και αρώματα