Ελευθερωθήτε για να Πράττετε ‘Το Τέλειο Θέλημα του Θεού’

«Μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφώνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»—Ρωμ. 12:2.

1. Ποια θριαμβευτική αναγγελία διακηρύττεται τώρα, και πού;

Ο ΙΕΧΩΒΑ έδωσε την εντολή: «Θέλετε διακηρύξει ελευθερίαν εις την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής.» (Λευιτ. 25:10, ΜΝΚ) Μολονότι σκότος καλύπτει τη γη, και η πυκνή ομίχλη του πυρηνικού αιώνος επεκάθησε στα έθνη, ελευθερία διακηρύττεται τώρα ως τα πέρατα της γης. Πώς; Με τη μεγαλειώδη, θριαμβευτική αναγγελία του ότι «εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών [Ιεχωβά] και του Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκάλ. 11:15-18, Κριτ. Έκδ. Κειμ.) Η αναγγελία αυτή σημαίνει καταδίκη όλων των εχθρών του Θεού και του ανθρωπίνου γένους. Διακηρύττει ότι γρήγορα όλη η γη «θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν», και ότι οι άνθρωποι καλής θελήσεως μπορούν τώρα να εισέλθουν σε μια αιωνιότητα ελευθερίας και ευτυχίας ως μια ενωμένη ανθρώπινη οικογένεια που αινεί τον Δημιουργό και Μέγαν Ευεργέτη της.—Ησ. 11:1-9.

2. Πού μόνο μπορούν να βρεθούν τα αγαθά νέα;

² Τι θαυμάσια αγαθά νέα! Είναι αγαθά νέα που θερμαίνουν την καρδιά κάθε ειλικρινούς ψυχής, οποιαδήποτε και αν είναι η φυλή της, το έθνος ή ο λαός, και οπουδήποτε και αν ζη—στην Αφρική ή στις Αμερικές, στην Ασία, στην Ευρώπη ή στις νήσους της θαλάσσης! Αυτά τα χαροποιά νέα της απελευθερώσεως μπορούν να βρεθούν μόνο στο Θείο Βιβλίο της Ελευθερίας, στη Γραφή, για την οποίαν ο Υιός του Θεού Ιησούς είπε: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.»—Ιωάν. 17:17

3. (α) Από ποια άποψι ο κόσμος αυτός είναι ένας οίκος φυλακής; (β) Πώς ο Ιησούς προσδιώρισε τις παγίδες της παραδόσεως;

³ Η Γραφή, διακηρύττοντας ελευθερία στο αιχμάλωτο ανθρώπινο γένος, προσδιορίζει επίσης καθαρά τις θανατηφόρες παγίδες που μετέβαλαν αυτόν τον παρόντα κόσμο σ’ έναν απέραντο οίκο φυλακής. Ο κόσμος αυτός οίκος φυλακής; Ναι, οίκος φυλακής, στον οποίον και ο «Χριστιανικός» και ο ειδωλολατρικός κόσμος κρατούνται σε δουλεία από περίπλοκες θρησκευτικές παραδόσεις. Πριν από δεκαεννέα αιώνες και πλέον, ο μεγάλος εκείνος μαχητής υπέρ της ελευθερίας, ο Ιησούς Χριστός, κατεδίκασε τους δεσμοφύλακας του Ιουδαϊκού έθνους, λέγοντας: «Δια τι και σεις παραβαίνετε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας; . . . ηκυρώσατε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας. Υποκριταί.» (Ματθ. 15:3, 6, 7) Υποκριτικά απέδιδαν εξωτερικό σεβασμό στον Θεό, ενώ εδίδασκαν και ζούσαν τις παραδόσεις ενός συστήματος λατρείας που ήταν σε δουλεία στον Σατανά. Εν τούτοις, οι παγίδες της παραδόσεως δεν περιωρίσθησαν στην εποχή των Φαρισαίων. Δεσμά παραδόσεως και εθίμων περιορίζουν σήμερα λαούς όλων των εθνών επάνω στη γη.

4. Πώς μπορεί να ελευθερωθή κανείς για να πράξη το θέλημα του Θεού;

⁴ Πώς μπορεί κανείς να ελευθερωθή από αυτή τη δουλεία; Μπορεί να ελευθερωθή προσέχοντας τα λόγια του Ιησού, του μεγάλου μαχητού υπέρ της ελευθερίας. Ο Ιησούς αυτός είχε χρισθή από τον Ιεχωβά για να ‘ευαγγελίζεται εις τους πράους. . . , να κηρύξη ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους, και άνοιξιν οφθαλμών ακόμη και εις τους δεσμίους.’ (Ησ. 61:1, ΜΝΚ) Αυτός είναι εκείνος που ανοίγει τους οφθαλμούς της διανοίας διδάσκοντας την αλήθεια, τη Γραφική αλήθεια. Σ’ εκείνους που πιστεύουν στη διδασκαλία του λέγει: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάν. 8:31, 32) Η αλήθεια ελευθερώνει από την παράδοσι, έτσι ώστε μπορεί κανείς να δοκιμάση και να πράξη «το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον».—Ρωμ. 12:2.

5. Τι είδους αγών είναι αναγκαίος για να ελευθερωθούμε, και να παραμείνωμε ελεύθεροι; Αξίζει ν’ αγωνισθούμε;

⁵ Όπως ο Διδάσκαλός των, έτσι και οι μαθηταί του Ιησού μίλησαν για την παγκόσμια δουλεία και για τον αποφασιστικόν αγώνα που απαιτείται για να ελευθερωθή κανείς. Ένας απ’ αυτούς, ο απόστολος Παύλος, διεκήρυξε: «Τούτο λοιπόν λέγω και μαρτύρομαι δια του Κυρίου, να μη περιπατήτε πλέον, καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν, εν τη ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού.» (Εφεσ. 4:17, 18) Εν τούτοις, για να παύσουν να περιπατούν με τα έθνη, οι άνθρωποι καλής θελήσεως πρέπει να ‘αιχμαλωτίσουν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού’. (2 Κορ. 10:3-5) Χρειάζεται ν’ αγωνισθούν, και ν’ αγωνισθούν σκληρά, για να ελευθερωθούν από τα συγκεχυμένα, μάταια νοήματα και έθιμα ενός κόσμου που δεν γνωρίζει τον Θεόν. Έπειτα, έχοντας ελευθερωθή, πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα για να διατηρήσουν αυτή την ελευθερία. Αυτό μπορεί να σημαίνη προσπάθεια και μεγάλη θυσία, αλλά οι αμοιβές που απονέμει ο Θεός αποτελούν εκατό φορές μεγαλύτερη αποζημίωσι!—Μάρκ. 10:28-30.

6, 7. (α) Ποιο κατά παράδοσιν υπόδειγμα βρίσκεται σε όλο τον κόσμο; (β) Σε ποια έκτασι έγινε παγίδα η ειδωλολατρία;

⁶ «Μεταμορφώνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας», λέγει ο Παύλος. Να μεταμορφωθούμε από τι; Από το κατά παράδοσιν υπόδειγμα του κόσμου. Αυτό μπορεί να διαφέρη ελαφρά από χώρα σε χώρα, αλλά το γενικό υπόδειγμα είναι το ίδιο. Βασίζεται, όχι στην αλήθεια ή στην αγάπη, αλλά στη δεισιδαιμονία, στα ψεύδη και στην ιδιοτέλεια. Ο Σολομών περιέλαβε αυτόν τον μεγάλο κόσμο όταν τον περιέγραψε όλον ως ‘ματαιότητα ματαιοτήτων’ και ‘κόπον δια τον άνεμον’.—Εκκλησ. 12:8· 5:16.

⁷ Το μεγάλο μέρος αυτού του παγκοσμίου υποδείγματος είναι τα δεσμά του θρησκευτικού τυπικισμού. Τόσο στον «Χριστιανικό», όσο και στον ειδωλολατρικό κόσμο υπάρχουν οι λιτανείες, τα κεριά, οι προσφορές θυμιάματος, τα είδωλα και οι «άγιοι». Εκείνοι που είναι εξοικειωμένοι με τους λεγομένους «Χριστιανούς αγίους» δεν χρειάζεται να εκφράσουν καμμιά έκπληξι όταν, επισκεπτόμενοι την Ανατολή, βρίσκουν είδωλα του Βουδδισμού που φορούν φωτοστέφανα και κρατούν χάντρες ροζαρίου. Όλα αυτά αποτελούν μέρος του υποδείγματος του κόσμου τούτου. Η συμβουλή του Παύλου είναι καλή για τους εκζητητάς της αληθείας σε όλο τον κόσμο: «Αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρίας.» (1 Κορ. 10:14) Η ειδωλολατρία είναι παγίδα και τυφλώνει πλήθη ως προς τη λατρεία του ενός αληθινού Θεού.—2 Κορ. 4:3, 4.

8, 9. (α) Περιορίζονται τα «Χριστούγεννα» και οι όμοιοι εορτασμοί στον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Τι είπε ο Πέτρος για τέτοιες ευωχίες;

⁸ Εν τούτοις, οι πολλοί που ελευθερώθηκαν από την ειδωλολατρία και άλλες τυπικές ιεροτελεστίες πρέπει να προφυλαχθούν από περισσότερο ύπουλες μορφές ειδωλολατρίας. Όλος ο κόσμος είναι εμποτισμένος από θρησκευτικά έθιμα και συχνά εθνικά έθιμα, που αντιτίθενται στον λόγον του Θεού. Πρέπει να ελευθερωθή κανείς και απ’ αυτά, επίσης, αν πρόκειται να εύρη ζωή στον νέο κόσμο του Θεού. Πολλά απ’ αυτά τα έθιμα έχουν προσλάβει παγκόσμιο χαρακτήρα επειδή τηρούνται και από τον «Χριστιανικό» καθώς και από τον ειδωλολατρικό κόσμο. Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν οι ευωχίες των «Χριστουγέννων», τις οποίες ο «Χριστιανικός κόσμος» έχει δανεισθή από τον ειδωλολατρικό.a Εν τούτοις, ο λεγόμενος «ειδωλολατρικός κόσμος» δανείζεται τα «Χριστούγεννα» πάλι, όπως φαίνεται από την ακόλουθη είδησι που προήλθε από το Τόκιο της Βουδδιστικής Ιαπωνίας: «Σύμφωνα με μια απαρίθμησι της αστυνομίας ως το πρωί της 25ης, τα πλήθη της Παραμονής των Χριστουγέννων ανήλθαν εν όλω σε 3.700.000 άτομα. Ήταν ένα μεταπολεμικό αποκορύφωμα ευωχίας.»b

⁹ Το υπόδειγμα των «Χριστουγέννων» είναι το ίδιο σε όλο τον κόσμο. Αλλά είναι Χριστιανικό; Εμφατικά, Όχι! Είναι οι εορτασμοί του Νέου Έτους, οι εορτές της ανοίξεως και οι ευωχίες ευχαριστιών του θερισμού, όπως τηρούνται παγκοσμίως, σε αρμονία με τη Βιβλική διδασκαλία; Ή είναι μια κοσμική «φυγή»; Σ’ εκείνους που ‘ανακαινίζουν τη διάνοιά τους’ ο Πέτρος λέγει: «Αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών, περιπατήσαντες εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις και αθεμίτοις ειδωλολατρείαις.» (1 Πέτρ. 4:3) Αποφεύγετε το κοσμικό υπόδειγμα!

10, 11. (α) Πώς το παγκόσμιο δόγμα της αθανασίας της ψυχής επέβαλε μεγάλα φορτία στους ανθρώπους; (β) Πώς φέρνει παρηγορία η αλήθεια της Γραφής για τους νεκρούς;

¹⁰ Καθώς είπε ο Ιωάννης: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» (1 Ιωάν. 5:19) Ο «πονηρός» Σατανάς ήταν εκείνος που είπε στους προγόνους του ανθρωπίνου γένους: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει.» Αυτό ήταν το πρώτο ψεύδος, που προήρχετο από τον πατέρα του ψεύδους και περιελάμβανε το μεταγενέστερο ψεύδος του περί συμφύτου αθανασίας της ψυχής. (Γέν. 3:4· Ιωάν. 8:44) Αντίθετα προς τη σαφή δήλωσι του Θεού, «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει», οι θρησκείες του κόσμου εμμένουν στη διδασκαλία του Σατανά. (Ιεζ. 18:4) Σύμφωνα με τη δοξασία τους ότι η ψυχή είναι αθάνατη, τόσον οι καθ’ ομολογίαν «Χριστιανοί», όσο και οι «ειδωλαλάτραι» κάνουν μακρές προσευχές υπέρ των πνευμάτων των «μεταστάντων», και σε ωρισμένες εποχές κάνουν προσκυνήματα στις οικογενειακές λειψανοθήκες ή τάφους. Στις Δυτικές χώρες οι κηδείες είναι συχνά πολυτελείς και οι προσευχές για τους νεκρούς είναι δαπανηρές, αλλ’ αυτές είναι ακόμη πιο δαπανηρές σε μερικές Ανατολικές χώρες. Οι Κινέζοι κάνουν οικονομίες σε όλη τους τη ζωή για να εορτασθή ο θάνατός τους με την πιο μεγάλη σπατάλη. Τα τέκνα, οι έγγονοι, οι εξάδελφοι και άλλοι συγγενείς αναμένεται ότι θ’ αποδώσουν σεβασμό στους ζώντας και στους νεκρούς, και ότι θα φορούν διάφορα πένθιμα ενδύματα επί έτη κατόπιν.

¹¹ Εν τούτοις, εκείνοι που ‘ανακαινίζουν τη διάνοιά των’ για να γνωρίσουν το τέλειο θέλημα του Θεού, μπορούν να ελευθερωθούν από τέτοια θρησκευτική δουλεία. Επί πλέον, έχοντας την αλήθεια της Γραφής, μπορούν να παρηγορούν τους πενθούντας μιλώντας τους για την «ελπίδα . . . εις τον Θεόν . . . ότι μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων». (Πράξ. 24:15) Εκείνοι που έχουν ‘ελπίδα εις τον Θεόν’ δεν συμμορφώνουν την πορεία των με την κατεύθυνσι του κόσμου που τιμά τους νεκρούς. Αντί τούτου, τιμούν τον Ιεχωβά και καθιστούν γνωστόν τον στοργικό σκοπό του όσον αφορά τους νεκρούς.—Ιωάν. 5:28.

12. Ποια ζώσα δύναμις μπορεί να υπερνικήση τον υλισμό και τις περιοριστικές φεουδαρχικές παραδόσεις;

¹² Οι μορφές δουλείας αυτού του κόσμου εισβάλλουν σε κάθε δράσι της ζωής. Στις Δυτικές χώρες «όσοι θέλουσι να πλουτώσι» πέφτουν στην ελεεινή δουλεία του θανατηφόρου υλισμού. (1 Τιμ. 6:9, 10) Στην Ανατολή άλλοι είναι τόσο δεσμευμένοι με έθιμα και υποχρεώσεις, ώστε είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτούς να σκέπτωνται καθαρά ή να λογικεύωνται μόνοι τους. Πρέπει να κρατούνται σε δουλική θέσι σε μια φεουδαρχική κοινωνία, έτσι τουλάχιστον νομίζουν. Οι Βουδδισταί της Ταϊλάνδης λέγουν ότι ένας Χριστιανός διάκονος που προσπαθεί να εξηγήση τις Γραφές σ’ αυτούς είναι σαν να παίζη βιολί σ’ έναν ποταμίσιο βούβαλο. Εν τούτοις, αυτό δεν αληθεύει πάντοτε, διότι ακόμη και Βουδδισταί ελευθερώνονται, για ν’ αποτελέσουν μέρος των «πολυτίμων πραγμάτων όλων των εθνών», λατρεύοντας τον Ιεχωβά Θεό. Αυτό είναι αληθινά μαρτυρία της ισχυρής, ζώσης δυνάμεως που περιέχεται στον λόγον του Ιεχωβά, τη Γραφή.—Αγγαίος 2:7, ΑΣ· Εβρ. 4:12.

13. Ποια νουθεσία δίνει ο Παύλος όσον αφορά τα δεσμά της κοσμικής σοφίας;

¹³ Έπειτα υπάρχουν τα δεσμά της κοσμικής σοφίας. Πάρα πολλοί, τόσο στη Δύσι, όσο και στην Ανατολή, βρίσκονται σε δουλεία στις ανθρώπινες φιλοσοφίες. Ο Κομφούκιος ετόνισε τη σοφία, την εγκεφαλική μάθησι. Ως την ημέρα αυτή υπάρχουν οι λεγόμενοι διανοούμενοι, οι οποίοι θέτουν τη μάθησι ψηλά σ’ ένα βάθρον, περιπλανώμενοι από το ένα είδος μαθήσεως στο άλλο. Αυτό το ονομάζουν εκζήτησι μορφώσεως. Όσον αφορά αυτούς, ο Παύλος νουθετεί: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ουχί κατά Χριστόν.»—Κολ. 2:8.

Η ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

14. (α) Τι είναι τώρα επείγον; (β) Πώς μπορεί ν’ αποκτηθή τώρα αληθινή ευτυχία;

¹⁴ Για κείνους που είναι σε δουλεία σε οποιοδήποτε μέρος του παλαιού κόσμου, ήλθε τώρα η λαμπρή ευκαιρία να κάμουν τη διάσπασι, την πλήρη διάσπασι των δεσμών τους για ελευθερία. Είναι επείγον, τώρα, να κάμουν αυτή τη διάσπασι, διότι ο κόσμος αυτός βρίσκεται στις ‘έσχατες ημέρες’ του. (2 Τιμ. 3:1) Πόσο αναγκαία είναι η ακριβής γνώσις σ’ αυτή την εποχή! «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι η αρχή της γνώσεως.» (Παροιμ. 1:7, ΜΝΚ) Ασφαλώς όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως, βλέποντας τα θαυμαστά έργα του Θεού στη φύσι και την ωραία ποικιλία της δημιουργίας του, πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτός υπάρχει! Εν τούτοις, ο Θεός της Βίβλου δεν είναι μια ανώνυμη αφηρημένη έννοια. Είναι το Υπέρτατο Πρόσωπο, ‘ο βασιλεύς των αιώνων, ο άφθαρτος, ο αόρατος, ο μόνος Θεός’. (1 Τιμ. 1:17) Είναι η Πηγή κάθε ζωής και ενεργείας. Είναι ο Ιεχωβά, ο μέγας Θεός των Προθέσεων, του οποίου οι βουλές και οι κατευθύνσεις είναι πολύ υψηλότερες από την απλή ανθρώπινη σοφία. (Ησ. 55:8-11) Μακάριο είναι το άτομο που μαθαίνει για τον Ιεχωβά, και που αποκτά αληθινή σοφία. (Παροιμ. 3:13-18) Μακάριο είναι, πράγματι, το άτομο που μελετά για να γνωρίση και αγαπήση τον Ιεχωβά ‘εξ όλης της καρδίας του, και εξ όλης της ψυχής του, και εξ όλης της διανοίας του’. (Ματθ. 22:37) Αυτό θα ‘εμπλησθή από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως· δια να περιπατήση αξίως του Ιεχωβά’. (Κολ. 1:9, 10, ΜΝΚ) Θα φθάση στο να εκτιμήση πραγματικά τη θαυμαστή προμήθεια που έκαμε ο Ιεχωβά μέσω του Υιού Του Ιησού Χριστού, για να ελευθερωθή να πράττη το ‘τέλειον θέλημα του Θεού’ και για να επιζήση από το τέλος του κόσμου.

15. Ποια άξια παραδείγματα αναφέρονται εκείνων που ελευθερώθηκαν;

¹⁵ Οι σελίδες της Αγίας Γραφής ξεχειλίζουν από παραδείγματα εκείνων που έκαμαν αυτή τη διάσπασι των δεσμών για να ελευθερωθούν να πράττουν το τέλειο θέλημα του Θεού. Αυτοί είναι τηρηταί ακεραιότητος που αγωνίσθηκαν μια ολόκληρη ζωή για να πράττουν το τέλειο θέλημα του Θεού, και αυτή ήταν μια ζωή χαράς και ικανοποιήσεως. Υπήρξαν οι τρεις πιστοί Εβραίοι αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα που αρνήθηκαν να συμβαδίσουν με το πλήθος στην ειδωλολατρία του. Χρειάσθηκε θάρρος για να σταθούν μόνοι, όπως ακριβώς χρειάζεται θάρρος ένας καθ’ ομολογίαν Χριστιανός ή Βουδδιστής σήμερα για να διασπάση τα δεσμά των ειδωλολατρικών συνηθειών που παρεδόθησαν σ’ αυτόν από τους προγόνους του. Υπήρξε ο Ιερεμίας, ο οποίος στάθηκε χωριστά από την εθνική αποτασία και διεκήρυξε τον λόγον του Ιεχωβά. Χρειάσθηκε θάρρος, όπως χρειάζεται θάρρος ένας Ινδουϊστής ή ένας Αφρικανός για να χωρισθή από μια εθνική ή φυλετική θρησκεία, και να δίνη μαρτυρία για τον Ιεχωβά. Υπήρξε ο Μωυσής, ο οποίος εγκατέλειψε τον υλισμό της υψηλής κοινωνίας της Αιγύπτου για την ταπεινή κοινωνία του λαού του Θεού. Χρειάσθηκε θάρρος, αλλά παρατηρήστε την αφθονία του πνευματικού πλούτου που βρήκε, ο οποίος υπερβαίνει όλα τα υλιστικά οφέλη ακόμη και του συγχρόνου αυτού κόσμου.—Δαν. 3:13-18· Ιερεμ. 1:4-10· Εβρ. 11:24-27.

16. Ποιες ανταμοιβές πρόκειται να έχωμε αν ελευθερωθούμε;

¹⁶ Σε όλο τον «Χριστιανικό» και τον ειδωλολατρικό κόσμο σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδων έκαμαν ομοίως τη διάσπασι για πραγματική ελευθερία. Είναι «ο λαός, όστις γνωρίζει τον Θεόν αυτού», και μέσω πίστεως στον Θεό και στον Χριστό Ιησού έγιναν ισχυροί ως μια κοινωνία Νέου Κόσμου σε όλη τη γη. (Δαν. 11:32) Οι συγγενείς και οι πρώην φίλοι μπορεί να χλευάζουν και να λέγουν, «Τι απολαμβάνετε απ’ αυτό;» Τι απολαμβάνουν απ’ αυτό; Βέβαια, τα πλούτη της γνώσεως του τελείου θελήματος του Θεού, τη βέβαιη ελπίδα αιωνίου ζωής σ’ έναν ένδοξο νέο κόσμο, την υπέροχη αγάπη πραγματικών φίλων τώρα και για πάντα στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά! Ο παρών κόσμος δεν θα κατανοήση ποτέ αυτή την αγάπη. Την βλέπουν και την θαυμάζουν, αλλά δεν θα την καταλάβουν, εκτός αν ως άτομα γίνουν μέρος αυτής της κοινωνίας. (Ιωάν. 13:34, 35) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά απολαμβάνουν κάθε τι που θα μπορούσε να επιθυμήση η καρδιά ενός ατόμου από την ολόψυχη αφιέρωσί των στον Υπέρτατον Άρχοντα του σύμπαντος!

17. Ποια θετική ενέργεια απαιτείται για να ελευθερωθούμε και πώς πολλοί απέτυχαν σε τούτο;

¹⁷ Αφιέρωσις; Ναι, αφιέρωσις στον Ιεχωβά είναι το τελικό βήμα απελευθερώσεως για να πράττη κανείς το ‘τέλειο θέλημα του Θεού’. Εν τούτοις, θετική ενέργεια χρειάζεται για να κάμη κανείς αυτή τη διάσπασι των δεσμών για ελευθερία και για όλα τα βήματα που οδηγούν σ’ αυτήν· θετική προσπάθεια για να φθάση να σκέπτεται διαφορετικά από τον κόσμο, θετική μελέτη για να φθάση να σκέπτεται κατά Θεόν, με τον τρόπο της Γραφής, και θετική συνταύτισις με τον λαόν του Θεού στην κοινωνία Νέου Κόσμου. (Κολ. 3:23, 24) Πρέπει να υπάρχη θετικότης που ακολουθεί σε όλο το δρόμο προς την αφιέρωσι στον Ιεχωβά. Εδώ είναι που μερικοί απέτυχαν. Ποτέ δεν ανεκαίνισαν πλήρως, δεν μετεμόρφωσαν τη διάνοιά των. Ποτέ δεν έκαμαν αυτή την ανεπιφύλακτη αφιέρωσι. Σκέπτονται ότι θα ήταν «θελκτικό» το να ζουν σ’ έναν ειρηνικό νέο κόσμο. Μπορεί ακόμη να πηγαίνουν στην υπηρεσία του Θεού κατά περιστάσεις. Εν τούτοις, μένουν έως εκεί και ποτέ δεν αφιερώνονται. Στερούνται την πραγματική χαρά που απολαμβάνει η κοινωνία Νέου Κόσμου και που θα έπρεπε ν’ απολαμβάνουν κι αυτοί επίσης. Δεν είναι αρκετό το να δώσωμε στον Ιεχωβά ένα μικρό μόνο μέρος της καρδιάς, και να κρατήσωμε το υπόλοιπο για ιδιοτελείς σκοπούς: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου . . . διότι Ιεχωβά ο Θεός σου εν μέσω σου είναι Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν.» (Δευτ. 6:5, 15, ΜΝΚ) Αυτό σημαίνει τελεία μεταμόρφωσι της διανοίας ενός ατόμου, ως το σημείο της αφιερώσεως.

18. Πώς η Ρουθ ήταν ένα εξέχον παράδειγμα στην αφιέρωσί της;

¹⁸ Είτε ζη κανείς στον «Χριστιανικό» κόσμο, είτε στον ειδωλολατρικό, η ελευθέρωσίς του πρέπει να είναι με το ίδιο πνεύμα, με το οποίο έγινε η ελευθέρωσις της Ρουθ της Μωαβίτιδος. Η ανατροφή της είχε γίνει σ’ ένα περιβάλλον ειδωλολατρικής θρησκείας. Εν τούτοις, η λάτρις του Ιεχωβά, Ναομί, την εδίδαξε για τον αληθινό Θεό, Ιεχωβά. Η Ρουθ ήταν πρόθυμη να εγκαταλείψη τις παλιές της συντροφιές, να εγκαταλείψη ακόμη και τον λαό της και να ξεκινήση για μια νέα χώρα, για έναν νέο τρόπο λατρείας. Όχι μόνο ξεκίνησε σ’ αυτόν τον δρόμο, αλλά και τον ακολούθησε κατ’ ευθείαν ως το τέλος, συνταυτίζοντας κάθε τι που είχε με τον λαόν του Θεού, τον Ισραήλ. Όταν της δόθηκε ευκαιρία να επιστρέψη, ούτε σκέψι δεν έκαμε γι’ αυτό! Στη Ναομί εδήλωσε: «Όπου αν συ υπάγης, και εγώ θέλω υπάγει· και όπου αν συ παραμείνης, και εγώ θέλω παραμείνει· ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου.» Η καρδιά της εδόθη σε αφιέρωσι στον Ιεχωβά Θεό. Διεκήρυξε ότι τίποτε εκτός από τον θάνατο δεν θα την εχώριζε από τον Ιεχωβά και τον λαό του. Πόσο πλούσια υπήρξε η ανταμοιβή της στη γη του λαού του Θεού, Ισραήλ! Πόσο πλούσια θα είναι η ανταμοιβή της για την πιστότητά της, στην ανάστασι! Ούτε ο θάνατος ακόμη δεν μπορεί να την αποχωρίση απ’ αυτήν! Ούτε μπορεί ο θάνατος ν’ αποχωρίση τον αφιερωμένο, πιστό δούλο του Ιεχωβά σήμερα από τις ευλογίες που επιφυλάσσει ο Ιεχωβά στην ανάστασι!—Ρουθ 1:16, 17· 4:13-15.

19. Ποια εκτίμησι των αξιών έχουν οι αφιερωμένοι δούλοι του Θεού;

¹⁹ Πόσο ευτυχισμένη είναι η μερίδα εκείνων που κάνουν την πλήρη διάσπασι των δεσμών για ελευθερία! Είναι εκείνοι που έχουν την αληθινή εκτίμησι των αξιών, που εκτιμούν τον Ιεχωβά και την αγαθότητά του και που διακηρύττουν: «Έν εζήτησα παρά του Ιεχωβά, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Ιεχωβά πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Ιεχωβά, και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού.» (Ψαλμ. 27:4, ΜΝΚ) «Ιεχωβά, ηγάπησα την κατοίκησιν του οίκου σου, και τον τόπον της σκηνής της δόξης σου.» (Ψαλμ. 26:8, ΜΝΚ) Μακάριοι οι αφιερωμένοι δούλοι που ζουν σύμφωνα με την αφιέρωσί τους, υπηρετώντας ημέρα και νύχτα στον ναό του, πάντοτε χαίροντας στις συναναστροφές με τον λαό Του!—Αποκάλ. 7:9-17.

ΔΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

20. (α) Είναι αντίφασις το να λέμε ότι εκείνοι που ελευθερώνονται γίνονται «δούλοι»; (β) Από ποιες απόψεις είναι δούλοι;

²⁰ Τι ένδοξη ελευθερία, ελευθερία που μπορεί να διαρκή για πάντα! Όμως οι ελεύθεροι άνθρωποι του Θεού ορίζονται επίσης «δούλοι». Μια αντίφασις στους όρους; Όχι όπως το βλέπουν αυτοί οι πρόθυμοι, ευτυχείς, χαρούμενοι δούλοι του Ιεχωβά, καθώς εκτελούν την ευχή της αφιερώσεώς των. Το ζήτημα είναι ότι η ελευθερία των είναι σχετική ελευθερία, πάντοτε υποκείμενη στο θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Καθώς ευφραίνονται να πράττουν αυτό το θέλημα, Αυτός τους ευλογεί με θαυμαστές χαρές και ελευθερίες, αλλά πάντοτε μέσα στα κατάλληλα όρια της θεοκρατικής Του διατάξεως. Επομένως είναι δούλοι, δούλοι του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 19:4, 5) Είναι επίσης δούλοι του Ιησού Χριστού, διότι τους εξηγόρασε με το αίμα της ζωής του. «Εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών δια φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά δια του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου.» (1 Πέτρ. 1:18, 19) Συνεπώς έγιναν «δούλοι του Χριστού· εκπληρούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής.»—Εφεσ. 6:6.

21. Ποια είναι η αντίθεσις της δουλείας του παλαιού κόσμου με τη μερίδα των δούλων του Ιεχωβά;

²¹ Εν τούτοις, εκείνοι που δεν αφιερώνονται στον Ιεχωβά είναι επίσης δούλοι, ένα διαφορετικό είδος δούλων. Είναι οι δυστυχείς δούλοι του Σατανά και του κόσμου του. Κάθε άτομο σ’ αυτή τη γη σήμερα ή πρέπει να είναι ένας ευτελής δούλος αυτού του ελεεινού κόσμου, ή πρέπει να ελευθερωθή για να γίνη ο χαρούμενος δούλος του Ιεχωβά. Ο καθένας πρέπει να εκλέξη. (Ιησ. Ναυή 24:15) Καθώς εδήλωσε ο Ιησούς: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει· ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και Μαμμωνά.» (Ματθ. 6:24) Οι σοφοί διακηρύττουν: «Ευφράνθην ότε μοι είπον, Ας υπάγωμεν εις τον οίκον του Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 122:1, ΜΝΚ) Αιώνιες τέρψεις επιφυλάσσονται για όλους όσοι κάνουν αποφασιστικά το βήμα της αφιερώσεως και έπειτα εμμένουν σ’ αυτή την αφιέρωσι.

22, 23. Ποια οικογενειακά προβλήματα μπορεί να παρουσιασθούν σ’ εκείνους που αφιερώνονται στον Ιεχωβά, και ποια συμβουλή δίδεται για τον χειρισμό των προβλημάτων αυτών;

²² Εν τούτοις, το υπόδειγμα του παλαιού κόσμου παρουσιάζει πολλά προβλήματα σ’ εκείνους που αφιερώνονται. Σε πολλές χώρες η σύζυγος είναι δούλη του συζύγου της, και σε μερικά μέρη ο σύζυγος είναι δούλος της συζύγου. Πώς αυτό επιδρά στο ζήτημα της αφιερώσεως; Το 1 Κορινθίους 7:24 λέγει: «Έκαστος, αδελφοί, εις ό,τι εκλήθη, εν τούτω ας μένη παρά τω Θεώ.» Ενώ παραμένει μ’ έναν άπιστο σύζυγο, μια πρόσφατα αφιερωμένη σύζυγος πρέπει ν’ αναγνωρίση ότι τώρα γίνεται επίσης ‘δούλη του Χριστού’ και ‘μένει παρά τω Θεού’. (1 Κορ. 7:22-24) Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να δώση στον σύζυγό της τέτοια ευτελή υποταγή που θα εμπόδιζε τη Χριστιανική της λατρεία. Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει εγκατάλειψι του συζύγου της. Ενώ εμμένει σταθερά στη λατρεία του Ιεχωβά, είναι επίσης επιμελής να πράττη ό,τι απαιτείται απ’ αυτήν στο σπίτι. (Παροιμ. 31:27, 30) Έχει αγάπη για τον σύζυγό της και για τα παιδιά τους, και θα είναι μια εργάτρια προς το συμφέρον της οικογενείας. Ο νέος της τρόπος ζωής σε αρμονία με τις Χριστιανικές αρχές μπορεί μάλιστα να κάμη μεγάλη εντύπωσι στον σύζυγό της.—1 Πέτρ. 3:1-4.

²³ Από καιρό σε καιρό ακούεται η έκφρασις, «Ο σύζυγός μου εναντιώνεται.» Αλλά εναντιώνεται πραγματικά; Υπάρχουν μερικοί που δεν έχουν ποτέ συζητήσει το ζήτημα της αφιερώσεώς των με τον γαμήλιο σύντροφό τους. Κανείς και καμμία δεν πρέπει ποτέ να νομίση ότι μπορεί να προχωρήση με το να εκτελή ατελώς κάποια υπηρεσία, όταν ο άπιστος σύντροφος δεν είναι πλησίον. Πόσο πολύ καλύτερα είναι να εξηγήση ειλικρινώς τι σημαίνει αυτή η αφιέρωσις. Ο νεοαφιερωμένος στον Ιεχωβά μπορεί να γνωρίση στον γαμήλιο σύντροφο ότι στις οικογενειακές υποθέσεις μπορεί τούτο να σημαίνη συμβίωσι καλύτερη από πριν, όπως λέγει η Γραφή ότι πρέπει να γίνεται. (1 Τιμ. 5:8· 3:11) Εν τούτοις, όσον αφορά τα πνευματικά ζητήματα, υπάρχουν συναθροίσεις που πρέπει να παρακολουθούνται, και υπηρεσία αγρού που πρέπει να εκτελήται, λατρεία ενός ατόμου προς τον Θεό. (Ρωμ. 12:1) Αυτά μπορεί συχνά να συζητούνται διακριτικά και ευχάριστα, να γίνεται δε πάντοτε σαφής η εγκάρδια επιθυμία συνεργασίας. Οι γυναίκες πρέπει να εξακολουθούν να σέβωνται την κυριότητα του συζύγου στις οικιακές υποθέσεις. Τι χαρά αν αυτός ανταποκριθή στην αλήθεια! Αλλ’ αν προτιμά να μην ακούση, η ταπεινή πορεία ενεργείας της συζύγου μπορεί συχνά να μιλήση εύγλωττα, αποδεικνύοντας σιωπηλά ότι αυτή είναι μια καλύτερη σύζυγος.—1 Τιμ. 2:8-10.

24. Ποια πρέπει να είναι η στάσις του Χριστιανού στις κοσμικές ενασχολήσεις ή επαγγέλματα;

²⁴ Πολλά άτομα είναι σε δουλεία στον εργοδότη τους ή στην εργασία τους. Φρονούν ότι οι υποχρεώσεις των εκτείνονται πέρα από τις ώρες εργασίας, ότι πρέπει να εμπλέκωνται σε κοινωνική και αθλητική δράσι που διοργανώνεται για τους υπαλλήλους του εμπορικού οίκου. Άλλοι απορροφώνται τόσο από την κοσμική τους εργασία, ώστε εργάζονται σ’ αυτήν ημέρα και νύχτα, ή επτά ημέρες την εβδομάδα. Οποιαδήποτε και αν είναι τα υλικά οφέλη, ή οποιαδήποτε και αν είναι η προβλεπόμενη προαγωγή, κανένα απ’ αυτά δεν μπορεί ν’ αρχίση να παραβάλλεται με τις ένδοξες προσδοκίες αιωνίας υπηρεσίας στον νέο κόσμο του Θεού. Το συνετό άτομο θα κρατήση τις κοσμικές επιδιώξεις στη θέσι των. «Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, δια να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.»—2 Τιμ. 2:4.

25, 26. (α) Ποια νουθεσία δίνει ο Παύλος όσον αφορά τις φορτικές παραδόσεις; (β) Ποιο ενωμένο, προοδευτικό μέτωπο παρουσιάζουν οι διάκονοι του Θεού;

²⁵ Πράγματι, τα δεσμά του οίκου της φυλακής του παλαιού κόσμου είναι πολλά. Εξ αιτίας τούτου, ο Παύλος νουθετεί να «απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν [έλλειψιν πίστεως], και [να] τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.» (Εβρ. 12:1, 2) Μακριά από τις βαρυφορτωμένες δουλείες του πονηρού αυτού κόσμου!

²⁶ Ενωθήτε και απορροφηθήτε στη δράσι του Νέου Κόσμου! Τι πολύτιμες συναναστροφές είναι αυτές! Οι διάκονοι του Θεού μπορεί να προέρχωνται από πολλά και διάφορα θρησκεύματα, από πολλά και διάφορα κοινωνικά στρώματα, από πολλές και διάφορες εθνικότητες. Αλλά η αλήθεια τούς έχει ενοποιήσει. (Ιωάν. 17:20-23) Με αδελφική αγάπη έχουν τρυφερή στοργή ο ένας προς τον άλλον. Όλοι ζέουν κατά το πνεύμα. Όλοι είναι πρόθυμοι δούλοι του Ιεχωβά, που χαίρουν για την ελπίδα που είναι μπροστά τους, που υπομένουν στη θλίψι, που προσκαρτερούν στην προσευχή. Κανείς δεν είναι οκνηρός σ’ αυτή την εργασία της δράσεως του Νέου Κόσμου. (Ρωμ. 12:10-12) Όλοι όσοι πραγματικά ελευθερώνονται, ευφραίνονται να πράττουν το τέλειον θέλημα του Θεού. Καθώς ενεργούν έτσι, οι ημέρες της ζωής των γίνονται μακρές, χαρούμενες ημέρες, πολλές ημέρες, που εκτείνονται σε όλη την αιωνιότητα!

[Υποσημειώσεις]