Μήπως Αισθάνεσθε Πλήξι;

Βοηθητικά γεγονότα που νεαρά άτομα επιθυμούν να γνωρίζουν

Η ΠΛΗΞΙΣ είναι ένα κοινό πρόβλημα μεταξύ των νεαρών ατόμων. Όχι ότι τα πιο ηλικιωμένα άτομα δεν οφείλουν επίσης να την καταπολεμήσουν. Αλλά τα νεαρά άτομα συχνά εκφράζονται ότι βρίσκουν τη ζωή στο σπίτι—ή ακόμη και τη ζωή γενικά—ανιαρή, χωρίς ενδιαφέρον. Γιατί; Τι μπορεί να γίνη γι’ αυτό;

Είναι αλήθεια ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων στη γη έχει αφαιρέσει από την ζωή ένα μεγάλο μέρος από την ποικιλία και το θέλγητρό της, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις. Ωστόσο, ανάμεσα σ’ αυτή την ίδια κατάστασι πραγμάτων, υπάρχουν πάντοτε μερικοί που κατορθώνουν ν’ απολαμβάνουν τη ζωή, ενώ άλλοι πλήττουν. Αυτό δείχνει ότι η πλήξις σε μεγάλο βαθμό είναι ζήτημα στάσεως.

Πάρτε τη ζωή του σπιτιού, παραδείγματος χάριν. Κάθε οικογένεια έχει μια προσωπικότητα. Όπως ένα άτομο δεν μπορεί ν’ αποτελέση μία οικογένεια, έτσι, επίσης, η προσωπικότης μιας οικογενείας δεν αποτελείται από ένα άτομο αλλά από τη συνεργασία κάθε μέλους που θα προσφέρη κάτι στη σύνθετη προσωπικότητα της οικογενείας. Πώς είναι η δική σας οικογένεια; Είναι το σπίτι σας ένας θερμός και χαρούμενος τόπος; Απολαμβάνετε ο ένας τον άλλον, έχετε ενδιαφέρουσες συζητήσεις στη διάρκεια των γευμάτων, βρίσκετε ευχαρίστησι στο να κάνετε κάτι μαζί καθώς και να κάνετε κάτι ο ένας για τον άλλον; Ή ο καθένας ακολουθεί τον δικό του χωριστό δρόμο, με πολύ λίγο ενδιαφέρον για τους άλλους; Ποιο από τα διο θα προτιμούσατε να συμβαίνη;

Είναι εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε. Αλλά προτού παραπονεθούμε, γιατί να μη κάνωμε το ερώτημα: «Τι προσφέρω εγώ στην οικογενειακή προσωπικότητα και στο πνεύμα της; Πόση προσπάθεια καταβάλλω εγώ για να βελτιωθούν τα πράγματα;» Όταν ένα πλοίο αγωνίζεται μέσα σε θυελλώδεις θάλασσες, δεν βοηθεί πολύ το να κάθεται ένας ναύτης σε μια γωνία και να παραπονήται. Είναι ανάγκη να βρίσκωνται όλα τα χέρια στο κατάστρωμα και ο καθένας, ή η καθεμιά να προσφέρη το χέρι του για να βοηθήσουν να συνεχίση το πλοίο ανάμεσα στις τρικυμιώδεις θάλασσες για να φθάση στον επιθυμητό σκοπό.

Συχνά άτομα που πλήττουν αποτυγχάνουν απλώς να δουν την αξία των πραγμάτων που τους έχουν δοθή να κάμουν. Αναλύστε τα σχολικά καθήκοντά σας και το έργο που σας έχει ανατεθή στο σπίτι. Φροντίστε να δήτε για τι είναι σπουδαία με το να προσπαθήτε να διακρίνετε πώς επηρεάζουν τη ζωή σας (και τη ζωή των άλλων) και τώρα και στις μετέπειτα ημέρες. Αν μπορήτε να το κάνετε αυτό, τότε θα μπορήτε να εκτελήτε τα καθήκοντά σας μ’ ένα αίσθημα σκοπού. Αυτό μπορεί ν’ αποτελέση τη διαφορά μεταξύ του ν’ απολαμβάνη κανείς τη ζωή και να πλήττη.

Πράγματι, αυτά τα ίδια καθήκοντα τα οποία νομίζομε ότι μας προξενούν θλίψι είναι δυνατόν να οικοδομήσουν μέσα μας ζωτικές ιδιότητες και συνήθειες—συνήθειες οι οποίες, σε τελική ανάλυσι, θα παίξουν το μεγαλύτερο μέρος στη μελλοντική επιτυχία μας στη ζωή. Πάρτε ένα παράδειγμα, ως ένας νέος έχετε ποτέ κατασκευάσει ένα μοντέλο αεροπλάνου; Αν ναι, τότε γνωρίζετε ότι έπρεπε να συναρμολογήσετε πρώτα τα πολλά τεμάχια του σκελετού και κατόπιν να καλύψετε αυτόν τον σκελετό. Ο σκελετός είναι δυνατόν να μη φαίνεται καν στον τελειωμένο προϊόν. Αλλά χωρίς τη δύναμι και το σχέδιο που αυτός έδωσε, το αεροπλάνο θα ήταν χωρίς αξία. Ή, ως μια νέα γυναίκα, έχετε ποτέ ράψει ένα φόρεμα; Οι ραφές που κάματε ίσως να μη φαίνωνται όταν έχη τελειώσει το φόρεμα. Αλλά χωρίς αυτές τις κρυφές βελονιές δεν θα υπήρχε φόρεμα.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα πολλά πράγματα που μαθαίνομε στο σχολείο, ή μαθαίνομε από τα καθήκοντα που μας ανατίθενται στο σπίτι. Είναι ένα μέρος ενός γενικού σχεδίου που μπορεί να βοηθήση να τεθούν τα θεμέλια μελλοντικής επιτυχίας. Με το να κάνωμε απλά και όχι πολύ ενδιαφέροντα καθήκοντα ή μικροδουλειές, ακόμη και επανειλημμένως, μπορούμε να μάθωμε εγκαρτέρησι, αποφασιστικότητα, και ν’ αποκτήσωμε εσωτερική δύναμι.

Τι θα πούμε λοιπόν; Ότι δεν υπάρχει πράγματι τίποτε εσφαλμένο στο παρόν σύστημα που έχει αναπτύξει αυτός ο κόσμος και ότι απλώς είναι ζήτημα προσαρμογής σ’ αυτό; Καθόλου. Πράγματι, η ελπίδα που δίνει η Γραφή να βλέπωμε το παρόν σύστημα να τελειώνη και ν’ αρχίζη ένα ευχάριστο και δίκαιο νέο σύστημα κάτω από την κυβέρνησι του Υιού του Θεού, αυτό είναι εκείνο που μπορεί να μας δώση το κίνητρο για να υπομένωμε. Τα νεαρά άτομα μπορούν να έχουν μια καλύτερη προοπτική από το να γίνουν ένα ‘γρανάζι της μηχανής’ του παρόντος παγκοσμίου συστήματος. Αυτή η ελπίδα ενός καλυτέρου συστήματος είναι εκείνο που συγκρατεί επίσης πολλούς Χριστιανούς γονείς από το να αισθάνωνται πλήξι με την καθημερινή εργασία τους, διότι και αυτοί, επίσης, αισθάνονται την πίεσι της σύγχρονης ζωής.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΥΣ ΤΟΜΕΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

Συχνά ακούεται στη διάρκεια των περιόδων που έχει κανείς ελεύθερο χρόνο το παράπονο ότι, «δεν υπάρχει τίποτε να κάνωμε.» Πιο συχνά το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψις ενδιαφερόντων και αξιολόγων πραγμάτων που μπορούμε να κάνωμε, αλλά η έλλειψις πρωτοβουλίας, φαντασίας και σκέψεως. Ή αυτό μπορεί να προδίδη ένα πολύ στενό τομέα ενδιαφέροντος.

Το παρόν σύστημα δεν κάνει πολλά για να ενθαρρύνη την πρωτοβουλία. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν συνηθίσει να βλέπουν μάλλον παρά να ενεργούν. Παρακολουθούν τον κινηματογράφο, τα προγράμματα της τηλεοράσεως ακούουν μουσική σε δίσκους, ή παρακολουθούν άλλους να παίζουν κάποιο αγώνισμα σπορ.

Αυτό είναι πολύ πιο εύκολο από το να εργάζεσθε σεις ο ίδιος, ή να μαθαίνετε πώς να εργάζεσθε. Αλλά τελικά αυτό φέρνει πλήξι. Συντελεί στο να σας κάμη να εξαρτάσθε από άλλους για αναψυχή· σας καθιστά ανίκανο να εργάζεσθε μόνος σας για να γίνη η ζωή σας ενδιαφέρουσα. Αυτό είναι καλό για τα βρέφη—αλλ’ όχι για ωρίμους νέους και νέες.

Πόσο πλατύς είναι ο τομεύς του ενδιαφέροντός σας; Ο κατάλογος των υγιών δραστηριοτήτων και αξιολόγων τομέων γνώσεως που πρέπει να εξερευνήθη είναι πολύ μεγάλος. Το να διαβάση κανείς απαιτεί περισσότερη προσπάθεια από το να παρακολουθή την τηλεόρασι. Αλλά δίνει πολύ μεγαλύτερα κέρδη. Δεν υπάρχει τομεύς δράσεως, ούτε ειδικότης ή εμπόριο, ούτε τόπος ή λαοί ή ζώα που δεν καλύπτεται από βιβλία. Και όσο περισσότερο διαβάζετε τόσο μεγαλύτερη είναι η χαρά που σας φέρνει το διάβασμα, και μεγαλύτερη η ικανότης σας ν’ απορροφάτε γνώσι. Αλλά το να διαβάζετε απλώς για να ‘σκοτώσετε τις ώρες’ δεν είναι αρκετό. Είναι ανάγκη να κρίνετε τι είναι εκείνο που αξίζει. Έτσι μπορείτε να διαβάζετε μ’ ένα αντικειμενικό σκοπό στο νου, ένα σκοπό στο νου, ένα σκοπό που μπορεί να πλουτίση τις μέρες της ζωής σας που έχετε μπροστά σας και να σας εφοδιάση με την ικανότητα να εργάζεσθε.

Φυσικά, ο καθένας μας αποτελεί μια διαφορετική προσωπικότητα. Όλοι δεν απολαμβάνομε τα πράγματα που απολαμβάνουν οι άλλοι. Μερικοί ευχαριστούνται να μαθαίνουν να εργάζωνται στο ξύλο, στο δέρμα ή στο μέταλλο, ενώ άλλοι προτιμούν να βγάζουν τις φωτογραφίες ή ν’ ασχολούνται σε λαχανόκηπους. Από τα κορίτσια μερικά προτιμούν να μαγειρεύουν και να ζυμώνουν, ενώ άλλα απολαμβάνουν περισσότερο το ράψιμο ή το χτένισμα των μαλλιών. Αλλά το να μαθαίνετε να κάνετε νέα πράγματα, και κατόπιν να καλλιεργήτε την ικανότητα να κάνετε έργο ποιότητος φέρνει γνήσια ικανοποίησι και κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα.

Όταν δυσκολεύεσθε να ενθουσιασθήτε κάνοντας κάτι για τον εαυτό σας, γιατί να μη δοκιμάσετε να κάνετε κάτι για κάποιον άλλον; Κάτι που πιθανόν να μη σας ενδιέφερε να το κάνετε για τον εαυτό σας μπορεί να έχη πραγματικό ενδιαφέρον όταν το κάνετε για έναν άλλο—για ένα μέλος της οικογενείας, ένα φίλο ή, ακόμη καλύτερο για κάποιον που το χρειάζεται. Αυτό φέρνει βαθιά ικανοποίησι, και δεν υπάρχει τέλος στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Ίσως εκείνο που κάνετε να μη το περιμένη το άλλο άτομο. Το πρόσθετο στοιχείο της εκπλήξεως θ’ αυξήση τη χαρά σας στο να το κάμετε.

Το να δείχνετε ενδιαφέρον για τους άλλους είναι ισχυρό όπλο εναντίον της πλήξεως. Πολλά άτομα γύρω μας έχουν ένα εκπληκτικό κεφάλαιο γνώσεως και πείρας στο νου τους, καθώς επίσης και έξοχες ιδιότητες στην καρδιά τους—αλλά ποτέ δεν θα τα γνωρίσετε όλα αυτά αν δεν καταβάλετε προσπάθεια να τα ανακαλύψετε. Όπως λέγει η παροιμία: «Η βουλή εν τη καρδία του ανθρώπου είναι ως ύδατα βαθέα· αλλά ο συνετός άνθρωπος θέλει ανασύρει αυτής.» (Παρ. 20:5) Δείξτε ενδιαφέρον, κάμετε ερωτήσεις, ερευνήστε με διακριτικότητα, ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων που έχουν χρόνια πείρας σε αξιόλογα πράγματα. Θα έχετε πλουσία αμοιβή και ο καιρός θα περνάη επίσης πολύ γρήγορα.—Παρ. 27:9, 17.

Αλλά εκτός απ’ αυτό που μπορείτε να πάρετε ωφελούμενοι από τους άλλους, σεις τι μπορείτε να δώσετε; Σεις ο ίδιος εκφράζεσθε, κάνετε και τους άλλους μετόχους των πραγμάτων που έχετε στο νου και στην καρδιά σας;

Τα νεαρά άτομα που έχουν γνήσιο ενθουσιασμό για την υπόσχεσι του Θεού για μια νέα τάξι και τα οποία κάνουν και άλλους κοινωνούς αυτών των αγαθών νέων διαπιστώνουν ότι αυτό δίνει πρόσθετη σημασία στη ζωή τους. Το να συναντάτε ανθρώπους νέους ή ηλικιωμένους, οι οποίοι πεινούν για την αλήθεια και να μπορήτε να τα βοηθήσετε, έχει πλούσια ανταμοιβή. Ακόμη και το γεγονός ότι εκείνοι που απορρίπτουν την αλήθεια υπερβαίνουν σε αριθμούς αυτά τα άτομα, δεν εξασθενίζει την τονωτική επίδρασι αυτής της δράσεως. Αντιθέτως την κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Οι καλοί σύντροφοι βοηθούν επίσης στην καταπολέμησι της πλήξεως. Αλλ’ αν οι σύντροφοί σας είναι άνθρωποι που κι’ αυτοί οι ίδιοι εύκολα πλήττουν επειδή δεν έχουν κανένα αξιόλογο αντικειμενικό σκοπό στη ζωή, θα είναι απλώς εμπόδιο για σας, που θα σας εμποδίζη ν’ αναπτύξετε πρωτοβουλία και εσωτερική δύναμι. Θα είναι σαν τους μωρούς για τους οποίους ομιλούν οι Παροιμίες 17:24, που τα μάτια τους «βλέπουσιν εις τα άκρα της γης,» ονειροπόλοι μακρυνών πραγμάτων, που οι σκέψεις των περιπλανώνται εδώ κι’ εκεί, αλλά χωρίς κανένα συγκεκριμένο αντικειμενικό σκοπό μπροστά τους.

Μαζί με την πρωτοβουλία, η εγκαρτέρησις και η πίστις είναι σπουδαίοι παράγοντες για την κατανίκησι της πλήξεως, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος για την υπηρεσία μας στον Θεό και σ’ εκείνους που τον υπηρετούν, «Ας μη αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.» (Γαλ. 6:9) Ομοίως, όταν προσπαθούμε ν’ αναπτύξωμε ικανότητες που έχουν κάποια πραγματική αξία, πρέπει να συνεχίζωμε ωσότου αρχίσωμε να θερίζωμε κάποιον καρπό των κόπων μας.

Καθώς λοιπόν, περνά ο καιρός, μπορούμε να βελτιωθούμε με το να επιδοθούμε στην ανάπτυξι και άλλων ικανοτήτων, με κατάλληλη καθοδήγησι και επιδοκιμασία των γονέων, κι’ έτσι θα γίνωμε πολύ καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα και αξιόλογα άτομα. Με μια λαμπρή ελπίδα για το μέλλον, η ζωή δεν θα είναι πληκτική.