Μπορεί Ένας Τυφλός να «Βλέπει»;
Αφήγηση του Μπερνάρντο ντε Σαντάνα
«ΕΙΝΑΙ πάρα πολύ κακό, Μπερνάρντο», είπε ο Τζερμίρο. «Συνήθως εργαζόσουν μαζί μας· μπορούσες να βλέπεις τότε, αλλά . . . τα πράγματα άλλαξαν. Έτσι δεν το ήθελε ο Θεός;»
«Σωστά, Τζερμίρο», απάντησα. «Είναι θέλημα του Θεού, έτσι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε».
Πραγματικά πίστευα πως ήταν θέλημα του Θεού που είχα χάσει το φως μου, αλλά στην καρδιά μου υπήρχαν αναπάντητα ερωτήματα. Ήμουν τώρα 32 χρόνων, ανύπαντρος, αφοσιωμένος Καθολικός, και σε ασταθή οικονομική κατάσταση. Ρώτησα τον εαυτό μου: ‘Γιατί «ήθελε» ο Θεός να χάσω το φως μου; Πώς θα φρόντιζα για τους γονείς μου;’ Όταν πρωτοκατάλαβα ότι έχανα το φως μου, προσευχήθηκα θερμά να με βοηθήσει η Σάντα Λουτσία, που είναι η «αγία» για την όραση, γονατιστός μπροστά στην εικόνα της στο νοσοκομείο που φέρνει το όνομά της. ‘Γιατί με απογοήτευσε;’ αναρωτιόμουν.
Κάποτε ζούσα πουλώντας λαχανικά στην Αγορά των Σέβεν Ντορς στο Σαλβαντόρ της Βραζιλίας. Η εργασία αυτή δεν ήταν προσοδοφόρα, αλλά ήταν σταθερή. Από τότε που ήμουν δέκα χρόνων ακόμη είχα εργαστεί σε ένα αγρόκτημα στην Πολιτεία Σερτζίπε. Έτσι όταν μετακομίσαμε στο Σαλβαντόρ ήταν φυσικό για μένα να εργάζομαι πουλώντας λαχανικά.
Μια μέρα παρατήρησα ότι έχανα την όρασή μου. Κάποιος ειδικός επιβεβαίωσε πως είχα καταρράκτη, αλλά ήταν αισιόδοξος ότι με εγχείρηση θα ξανάβρισκα το φως μου. Η εγχείριση που έκανα στο δεξί μάτι το 1960 βελτίωσε κάπως την όρασή μου, αλλά μια δεύτερη εγχείρηση που έκανα στο αριστερό μάτι, μετά από τέσσερα χρόνια, δεν πέτυχε. Από τότε μέσα σε λίγο χρόνο τυφλώθηκα τελείως. Αν και χρόνια ήξερα ότι έχανα το φως μου, είναι σκληρό να εκφράσω τα αισθήματά μου όταν τα πάντα έγιναν μαύρα μπροστά μου.
Συνέχισα να εργάζομαι στην αγορά αλλά με ορισμένες προσαρμογές. Προτού φύγω για τη δουλειά μου, η οικογένειά μου μού μοίραζε τα χρήματα, βάζοντάς τα σε χωριστές τσέπες. Αυτό με βοηθούσε να δίνω ρέστα. Αλλά έπρεπε διαρκώς να είμαι άγρυπνος για να μην κάνω λάθη. Οι συνάδελφοί μου καταλάβαιναν τη θέση μου, και τα ευγενικά τους λόγια δεν μ’ άφηναν να αποθαρρυνθώ. Αλλά μερικές από τις εκφράσεις τους, όπως αυτή του Τζερμίρο που αναφέρθηκε στην αρχή, δημιουργούσαν ερωτήσεις μέσα μου.
Αρχίζοντας να «Βλέπω»
Σ’ αυτό το σημείο της ζωής μου ένας από τους φίλους μου, που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά και λεγόταν Κλόβις, μου μίλησε για τις υποσχέσεις της Βίβλου. Μου είπε ότι ο Θεός θα έκανε μια Νέα Τάξη όπου οι τυφλοί θα έβλεπαν και οι κουφοί θα άκουγαν πάλι. (Ησαΐας 35:5) Τα λόγια του άγγιξαν μια ευαίσθητη χορδή της καρδιάς μου. Επειδή ήμουν πρόθυμος να μάθω περισσότερα, του έκανα συνεχώς ερωτήσεις. Παρατηρώντας αυτός το ενδιαφέρον μου, ρώτησε: «Μπερνάρντο, τι θα έλεγες αν ερχόμουν σπίτι σου ένα απόγευμα για να μιλήσουμε περισσότερο για τη Βίβλο;» Πρόθυμα δέχτηκα. Αυτή ήταν η αρχή των εβδομαδιαίων συζητήσεών μας από τη Βίβλο.
Αν και ανάπηρος, ήμουν ανήσυχος για να μάθω. Με την υπομονετική βοήθεια του Κλόβις, όχι μόνο ανακάλυψα το όνομα του Θεού—Ιεχωβά—αλλά έμαθα επίσης τις θαυμαστές Του πράξεις στο παρελθόν. Αυτές ήταν μια εγγύηση ότι οι υποσχέσεις Του για μια δίκαιη Παραδεισένια γη θα εκπληρώνονταν. Τότε, ακόμη και οι σωματικές αναπηρίες, όπως η δική μου, δεν θα υπήρχαν πια. Δεν πέρασε πολύς καιρός κι άρχισα να μιλάω σε άλλους για την καινούργια μου ελπίδα, κηρύττοντας ακόμη από σπίτι σε σπίτι. Τελικά, στις 18 Νοεμβρίου 1973, βαφτίστηκα. Ιδιαίτερα από τότε κι έπειτα στη ζωή μου άρχισα να αποκτώ πραγματικό σκοπό, κι αυτό έκανε πιο εύκολη την αντιμετώπιση της αναπηρίας μου.
Από τη μελέτη μου της Βίβλου έμαθα ότι ο Θεός δεν ήθελε που έγινα τυφλός. Αντίθετα όπως αναφέρει ακριβώς η Βίβλος στον Εκκλησιαστή 9:11: «Καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς». Όπως όλοι οι άνθρωποι, κι εγώ γεννήθηκα από ατελείς γονείς οι οποίοι είχαν κληρονομημένη την αμαρτία και την ατέλεια από τους πρώτους μας ανθρώπινους γονείς, τον Αδάμ και την Εύα. (Ρωμαίους 5:12) Αντί να είναι θέλημα του Θεού που έχασα το φως μου, έμαθα πως θέλημά του είναι να ξαναδώ και πάλι. Κάτω από τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Γιου του Θεού και με βάση την απολυτρωτική του θυσία, όλες οι ατέλειες και τα μειονεκτήματα θα εξαλειφθούν από την πιστή ανθρωπότητα, κι αυτό θα γίνει στο κοντινό μέλλον. Άρχισα να «βλέπω» τόσα πολλά πράγματα που δεν έβλεπα πριν όταν είχα καλή όραση.
Οι προσευχές μου τώρα κατευθύνονταν στον Ιεχωβά μάλλον παρά στη Σάντα Λουτσία και σ’ άλλους «αγίους». Αντί να προσεύχομαι για να μου γίνει θαυματουργική θεραπεία τώρα, προσευχόμουν ειλικρινά να ‘γίνει το θέλημά Του, όπως στον ουρανό, και στη γη’. Στις προσευχές μου περιλαμβανόταν και μια παράκληση να μπορέσω κάποια μέρα να βρω μια «βοηθό» και «συμπλήρωμα», μια σύζυγο με την οποία να μοιράζομαι τις χαρές μου και τα προβλήματά μου.
Μια μέρα, καθώς πρόσφερα τα Βιβλικά έντυπα σε ανθρώπους στην εμπορική περιοχή του Σαλβαντόρ, άκουσα μια γυναικεία φωνή να λέει, «Κι εγώ είμαι μια Μάρτυρας του Ιεχωβά». Σταμάτησα για να μιλήσω μαζί της. Αυτή είχε ένα μικρό περίπτερο στο δρόμο. Ρώτησα: «Είναι κι ο σύζυγός σας Μάρτυρας του Ιεχωβά;» Εκείνη απάντησε: «Δεν έχω σύζυγο. Είμαι ανύπαντρη». Αυτή η τυχαία συνάντηση άρχισε μια φιλία που κατέληξε σε γνωριμία, και στις 14 Ιουνίου 1975, η Αμπροσίνα κι εγώ παντρευτήκαμε. Μέχρι σήμερα συνεχίζει να είναι μια θαυμάσια βοηθός και συμπλήρωμα.—Γένεσις 2:18.
Εργαζόμενος Με την Αναπηρία
Από τότε που βαφτίστηκα η επιθυμία μου ήταν να λέω σε άλλους αυτά που είχα μάθει από τη Βίβλο. Ήμουν ευτυχισμένος που η αναπηρία μου δεν με εμπόδιζε να το κάνω αυτό. Πόσο καταπληκτικό ήταν όταν διαπίστωσα ότι οι ικανότητές μου της ακοής και της αφής εξισορροπούσαν την απώλεια της όρασής μου. Τι αίσθηση επιτεύγματος ένιωσα την πρώτη φορά που πήγα να κηρύξω από πόρτα σε πόρτα μόνος! Αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να αφιερώσω περισσότερο χρόνο γι’ αυτό το έργο. Μια ομιλία ενός περιοδεύοντα επισκόπου των Μαρτύρων του Ιεχωβά με βοήθησε να απαντήσω στο ερώτημά μου. Ανέφερε πολλά παραδείγματα ατόμων με αναπηρίες, που μερικοί ήταν χειρότεροι από μένα, και υπηρετούσαν σαν ολοχρόνιοι κήρυκες των καλών νέων, όπως λέγονται οι σκαπανείς. Ενθαρρυμένος, συμπλήρωσα την αίτησή μου να υπηρετήσω σαν βοηθητικός σκαπανέας. Λόγω της τυφλότητάς μου, αντιμετώπιζα μερικά προβλήματα στο σκαπανικό έργο, αλλά με τη βοήθεια των στοργικών αδελφών της εκκλησίας, όλα αυτά λύθηκαν. Για παράδειγμα, τις βροχερές μέρες χρειαζόμουν τρία χέρια. Στο ένα χέρι είχα τη τσάντα μου και στο άλλο το μπαστούνι μου. Αλλά πώς θα κρατούσα την ομπρέλα; Πόσο πολύ εκτιμούσα το «τρίτο χέρι» που μου πρόσφεραν οι Χριστιανοί αδελφοί μου που με συνόδευαν στη διακονία! Δυσκολίες επίσης υπήρχαν στους εμπορικούς τομείς όπου οι δρόμοι ήταν άγνωστοι σε μένα, αλλά και πάλι η κατανόηση των αδελφών με βοήθησε.
Πώς τα κατάφερνα στον τομέα του κηρύγματος; Συνήθως, δεν είχα πρόβλημα, επειδή είχα πάρει ειδικά μαθήματα για τους τυφλούς. Έμαθα πώς να χρησιμοποιώ καλύτερα το μπαστούνι μου, να εκπαιδεύω την ακοή μου και την αίσθηση της αφής, να ανεβαίνω και να κατεβαίνω από τα λεωφορεία, να ανεβοκατεβαίνω σκάλες. Τα μαθήματα με βοήθησαν να μάθω πολλά μικρά πράγματα που προηγουμένως τα θεωρούσα σαν δεδομένα. Απομνημόνευα ονόματα δρόμων κι έπειτα μετρούσα τους δρόμους καθώς τους διασχίζαμε. Έμαθα επίσης να κρατάω διανοητικό αρχείο κάθε σπιτιού στο δρόμο, και μ’ αυτό τον τρόπο μπορούσα να κάνω επανεπισκέψεις στα άτομα που ενδιαφέρονταν να μελετήσουν τη Βίβλο. Επίσης, αν και ζούσαμε περίπου δυόμισι χιλιόμετρα (1,5 μίλι) μακριά από την Αίθουσα Βασιλείας, δεν είχα πρόβλημα να πηγαίνω εκεί μόνος μου.
Σχετικά με αυτό ένας επισκέπτης περιοδεύων επίσκοπος ακούστηκε να σχολιάζει: «Όταν επισκέφθηκα την εκκλησία εντυπωσιάστηκα πραγματικά από τη συνεργασία που είχα με τον Μπερνάρντο. Ξέρει τους δρόμους ακόμη και τα σπίτια, μπορεί ν’ ανέβει σκάλες και να ανεβοκατεβαίνει σε λόφους. Ένιωσα έκπληξη βλέποντάς τον να εντοπίζει τα σπίτια εκείνων με τους οποίους διεξάγει Γραφικές μελέτες. Πήγαμε σε μια μελέτη στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας, και μας οδήγησε εκεί χωρίς δυσκολία».
Η Προετοιμασία και οι Προσπάθειες Αμείβονται
Η από πόρτα σε πόρτα διακονία μου απαιτεί ειδική προετοιμασία. Απομνημονεύω από πριν τα Γραφικά εδάφια που θα χρησιμοποιήσω, καθώς επίσης και τη σελίδα που βρίσκονται μέσα στην Αγία Γραφή. Στις πόρτες ζητάω από τον οικοδεσπότη να διαβάσει τα εδάφια, αναφέροντας τον αριθμό της σελίδας. Αλλά αν ο οικοδεσπότης δεν θέλει να τα διαβάσει, τότε του τα αναφέρω από μνήμης.
Όταν διεξάγω Γραφικές μελέτες, ενθαρρύνω τον σπουδαστή να προετοιμαστεί καλά. Μετά, τον βάζω να διαβάζει την ερώτηση πρώτα για δικό μου όφελος, έπειτα την παράγραφο, και τελικά πάλι την ερώτηση. Αυτό με βοηθάει να βλέπω αν απαντάει σωστά στην ερώτηση. Χρησιμοποιώντας αυτή τη μέθοδο βοήθησα δύο άτομα να αφιερωθούν και να βαφτιστούν. Επίσης, διεξάγω μελέτες με τρεις άλλες οικογένειες.
Για χρόνια τώρα μετέχω στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας της εκκλησίας μας. Καθώς προετοιμάζω τις ομιλίες μου κάποιος μου διαβάζει την ύλη δυνατά, και την μαγνητοφωνώ ταυτόχρονα. Έπειτα ακούω την ταινία και φτιάχνω στο μυαλό μου το σχέδιο της ομιλίας μου, απομνημονεύοντας επίσης τα Γραφικά εδάφια που περιλαμβάνονται. Έπειτα είμαι έτοιμος να δώσω την ομιλία μου. Τουλάχιστον ποτέ δεν πήρα συμβουλή ότι εξαρτώμαι πάρα πολύ από γραπτές σημειώσεις! Με το να ακολουθώ την ίδια διαδικασία αποκτώ την ικανότητα να σχολιάζω τακτικά στη μελέτη της Σκοπιάς στην εκκλησία.
Το 1977 ήταν ένα ορόσημο στη ζωή μου σαν αφιερωμένου Χριστιανού. Διορίστηκα τακτικός σκαπανέας, διακονικός υπηρέτης, κι οδηγός Μελέτης Βιβλίου Εκκλησίας, προνόμια τα οποία εξακολουθώ να απολαμβάνω. Ακολουθώ την ίδια διαδικασία στη Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας όπως και με τους Βιβλικούς σπουδαστές μου.
Τελικά: Μπορεί ένας τυφλός να «βλέπει»; Μπορώ να βλέπω την εκπλήρωση τόσων πολλών Βιβλικών προφητειών στην εποχή μας κι επομένως καταλαβαίνω την ανάγκη που υπάρχει να βοηθήσω άλλους να μάθουν την αλήθεια που οδηγεί σε αιώνια ζωή. (Ιωάννης 17:3) Μ’ έναν πνευματικό τρόπο έχω δοκιμάσει την εκπλήρωση του Ησαΐας 35:5: «Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή». Έχω πλήρη εμπιστοσύνη ότι στον κατάλληλο καιρό του Ιεχωβά η προφητεία αυτή θα λάβει και μια κατά γράμμα εκπλήρωση σε χιλιάδες άτομα τα οποία, σαν κι εμένα, έχουν χάσει το φως τους. Στο μεταξύ, η επιθυμία μου είναι να συνεχίσω να κάνω το θέλημά του όσο το δυνατόν καλύτερα ώστε να βρεθώ άξιος να ζήσω στη Νέα του Τάξη της δικαιοσύνης.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 27]
«Μου είπε ότι ο Θεός θα έκανε μια Νέα Τάξη όπου οι τυφλοί θα έβλεπαν και οι κουφοί θα άκουγαν ξανά»
[Εικόνα στη σελίδα 28]
Για την από πόρτα σε πόρτα διακονία μου απομνημονεύω τα Γραφικά εδάφια που θα χρησιμοποιήσω, καθώς και τη σελίδα που βρίσκονται μέσα στην Αγία Γραφή