Εκείνοι που «Αποκτώσιν Βαθμόν Καλόν»
1 Ο Παύλος έγραψε τα εξής σχετικά με τους διακονικούς υπηρέτας: «Διότι οι καλώς διακονήσαντες αποκτώσιν εις εαυτούς βαθμόν καλόν και πολλήν παρρησίαν εις την πίστιν την εις τον Ιησούν Χριστόν». (1 Τιμ. 3:13) Ο απόστολος εξηγούσε μ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μια προϋπόθεσι για να γίνη κανείς διακονικός υπηρέτης, αλλά τα οφέλη που έχει ένας αδελφός ο οποίος διακονεί ή εκτελεί τα καθήκοντά του με καλό τρόπο.
2 Η Αγία Γραφή θέτει υψηλούς κανόνες για ένα διακονικό υπηρέτη. (1 Τιμ. 3:8-10, 12) Οι αδελφοί που συνιστώνται ως διακονικοί υπηρέται πρέπει σαφώς ν’ ανταποκρίνωνται σ’ αυτούς τους κανόνες. Οι διακονικοί υπηρέται πρέπει να είναι υποδειγματικοί, πνευματικοί άνθρωποι.
3 Τα εδάφια Πράξεις 6:1-6 τονίζουν τι πρέπει να ισχύη γι’ αυτούς τους άνδρες. (Βλέπε Βοήθημα σελ. 1162, 1163) Για να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στον Λόγο του Θεού, οι απόστολοι εχρειάζοντο βοήθεια για να φροντίσουν τα καθήκοντα που ήσαν ουσιώδη, αλλά τα οποία μπορούσαν να χειρισθούν και άλλοι ικανοί άνδρες. Εξέλεξαν άνδρες «πλήρεις πνεύματος και σοφίας». Επομένως, αυτοί θα ήσαν άξιοι της εμπιστοσύνης της εκκλησίας. Αυτό ήταν ένα προνόμιο μέσω του οποίου μπορούσαν να εργάζωνται σκληρά εξυπηρετώντας την εκκλησία.
4 Οι διακονικοί υπηρέται σήμερα βοηθούν σε πολλά αναγκαία καθήκοντα που λαμβάνουν στην Αίθουσα Βασιλείας, τη διανομή εντύπων και την υποβοήθησι των πρεσβυτέρων στην τήρησι των αρχείων και των λογαριασμών. Μ’ αυτό τον τρόπο, εργάζονται υπέρ των αδελφών των. Αν το κατανοούν αυτό, θα έχουν συνείδησι του ότι εκπληρώνουν τις ευθύνες των. Αντί να φροντίζουν τα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθή μ’ ένα τυχαίο τρόπο, θα είναι αξιόπιστοι κάθε εβδομάδα. Πραγματικά, αν κάτι πέραν των δυνατοτήτων τους παρακωλύη την έγκαιρη παρουσία των ή τον χειρισμό των ανατεθειμένων σ’ αυτούς καθηκόντων, τότε άτομα του ιδίου πνευματικού αναστήματος μπορούν ν’ αναλάβουν αναπληρωματικές διευθετήσεις. Θα ενδιαφέρωνται να μη βρεθή η εκκλησία σε δύσκολη θέσι. Η εκκλησία σέβεται και εκτιμά τέτοιους αδελφούς.—Λουκ. 16:10-12.
5 Υπάρχουν και άλλες μορφές υπηρεσίας. Μολονότι οι πρεσβύτεροι έχουν την πρώτιστη ευθύνη «εις λόγον και διδασκαλίαν», διακονικοί υπηρέται με ικανότητες μπορούν επίσης ν’ αναλαμβάνουν ομιλίες διδασκαλίας ή μέρη του προγράμματος συναθροίσεως υπηρεσίας. (1 Τιμ. 5:17· 3:2) Μπορεί επίσης να ζητηθή απ’ αυτούς ν’ αποδώσουν ένα μέρος ή και ολόκληρη μια δημοσία ομιλία. Η πρόοδός των μπορεί να είναι μεγαλύτερη, αν πλησιάσουν ένα πρεσβύτερο που είναι πεπειραμένος ή έχει το χάρισμα ως διδάσκαλος και ζητήσουν υποδείξεις ή, ίσως, συμβουλές μετά την εκφώνησι μιας ομιλίας. Συχνά αυτοί παρακαλούνται να διαβάσουν τη Σκοπιά ή και να διευθύνουν μια μελέτη βιβλίου, εκεί όπου το απαιτούν οι περιστάσεις. Φυσικά, πρέπει να γίνη μια ευσυνείδητη προετοιμασία στις περιπτώσεις αυτών των καθηκόντων.
6 Επειδή ο διακονικός υπηρέτης πρέπει ν’ αποτελή ένα πνευματικό παράδειγμα, πρέπει να συμμετέχη στην υπηρεσία του αγρού όσο επιτρέπουν λογικά οι περιστάσεις του. Γνωρίζει ότι έτσι ευαρεστεί και αινεί τον Ιεχωβά. Επίσης αυτό είναι ένα μέσον υποκινήσεως εκείνων οι οποίοι συνεργάζονται μ’ αυτόν. Θα μπορή να τους παράσχη μια πολύ καλή εκπαίδευσι. Οι άλλοι θα γνωρίσουν ότι αυτός δεν είναι κάποιος που απλώς χειρίζεται λεπτομέρειες, αλλά ότι είναι ένας υποδειγματικός δούλος του Ιεχωβά από κάθε άποψι.
7 Είναι εύκολο να διακρίνωμε, λοιπόν, γιατί ο Παύλος είπε γι’ αυτούς ότι «αποκτώσιν . . . βαθμόν καλόν». Αυτό δεν είναι, όπως λέγουν μερικοί, μια πρόοδος σε εκκλησιαστική ιεραρχία. Αντιθέτως, οι διακονικοί υπηρέται που ‘διακονούν καλώς’ έχουν βεβαία την ευλογία του Ιεχωβά και του Ιησού και έχουν τον σεβασμό και την υποστήριξι όλης της εκκλησίας. Ορθώς αυτοί αποκτούν «πολλήν παρρησίαν εις την πίστιν την εις τον Ιησούν Χριστόν». Αν είναι πιστοί στις θέσεις των, εκτιμώνται για την καλή υπηρεσία των έχουν σταθερότητα πίστεως και μπορούν να διακηρύττουν την πίστι των χωρίς συστολή ή φόβο μομφής.