Συνοδεύουν τον Επισκέπτη

● Ο Έντουιν Β. Ράις στο βιβλίο του Ανατολισμοί στις Βιβλικές χώρες (στην Αγγλική) παρετήρησε ότι «είναι τελείως σύμφωνο με την Ανατολική ευγένεια να συνοδεύουν τον αναχωρούντα επισκέπτη σε αρκετή απόστασι στο δρόμο. . . μερικές φορές αρκετές ώρες. Αυτό είναι ένας τύπος υψηλής ευγενείας και καλείται «προπομπή του επισκέπτου στο δρόμο του.» Ο συγγραφεύς έπειτα διηγήθηκε την πείρα που είχε μ’ έναν ιθαγενή Σύριο ο οποίος είπε, «Όταν κάποιος φεύγη μακρυά, οι φίλοι θα τον συνοδεύσουν για μερικά χιλιόμετρα και θα τον φιλήσουν στο χωρισμό. . . Όταν εγώ έφευγα από μερικούς φίλους του Όρους του Λιβάνου, αυτοί με ακολούθησαν επί δύο ώρες έως ότου υποχρεώθηκα να τους πω ότι δεν ήταν ανάγκη να έλθουν παρά πέρα.»

Αυτή τη συνήθεια, ενισχυμένη με τη Χριστιανική, αγάπη, εγνώρισε εκ πείρας ο αγαπητός απόστολος Παύλος, όταν κατά την αναχώρησί του από τη Μίλητο, την Τύρο και την Καισάρεια, συνωδεύθηκε από Χριστιανούς συντρόφους του.—Πράξ. 20:37, 38· 21:5, 15, 16